8. ᾿Εκκλησιαστικὴ μουσική — ἱστορία, θεωρία, μελοποιήσεις ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Ρ

 

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΜΟΥΣΙΚΩΝ

ΤΗΣ ΨΑΛΤΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

 

Ρ

 

῾Ραιδεστηνὸς Γεώργιος Β΄. γεννήθηκε τὸ 1833 στὴν ῾Ραιδεστὸ τῆς ᾿Ανα­τολικῆς Θρᾴκης καὶ ἦταν νεώτερος τοῦ μὲν Γεωργίου Βιολάκη κατὰ 13 χρόνια, τοῦ δὲ λαμπα­δαρίου Νικολάου κατὰ 25 περίπου χρόνια. στὴν Κων­σταν­τι­νού­πολι ἦρθε τὸ 1849 σὲ ἡλικία 16 ἐτῶν καὶ μαθήτευσε στὸν περιώνυμο πρωτοψάλτη Κων­­σταντῖνο ­τὸν Βυζάν­τιο. τὸ 1863, 30 ἐτῶν, καὶ ἐνῶ ἔψελνε στὸν ἅγιο Δημήτριο Τα­ταύλων, κλήθηκε «ἔ­ξω­θεν» νὰ ἀναλάβη λαμπαδάριος τοῦ πατριαρχείου. ἔμεινε στὴν θέσι αὐτὴ μέχρι τὸ 1871 ἔχοντας πρωτοψάλτες ἀρχικὰ τὸν ᾿Ιωάννη Βυζάντιο καὶ ἀπὸ τὸ 1866 τὸν Σταυ­ρά­κη Γρηγοριάδη. ἀναλαμ­βάνει πρωτοψάλτης τῆς Μεγάλης ᾿Εκ­κλησίας στὶς 2 Φεβρουαρί­ου 1871 συνεχίζοντας ἐν πολλοῖς καὶ ἀνανεώνον­τας τὴν μου­σι­κὴ πα­ρά­δοσι τοῦ διδασκάλου του Κωνσταν­τίνου, ἀλλὰ τὸν ὀ­κτώ­βριο τοῦ 1876 ἐπαύθη ἀπὸ τὴν θέσι του. ὁ μου­σικὸς κόσμος τῆς Κωνσταντινουπό­λεως ἐκ­φρα­ζόταν μὲ ἐν­θου­σιασμὸ καὶ σεβασμὸ γιὰ τὸ πρόσωπό του· ἦταν περίφημος ἱε­ρο­ψάλτης καὶ ἐγκρα­τὴς μου­σι­κοδιδάσκαλος, καὶ ἐθαυμάζετο γιὰ τὸ σε­μνοπρεπὲς πα­τρι­αρχικὸ ὕ­φος του. ἐμέλισε διάφορα μαθήματα, τὰ ὁποῖα χρη­σι­μο­ποι­οῦν­ται εὐρέως μέ­χρι σήμερα. πέ­θανε τὸν αὔγουστο τοῦ 1889 σὲ ἡλικία 66 ἐτῶν.