8. ᾿Εκκλησιαστικὴ μουσική — ἱστορία, θεωρία, μελοποιήσεις Νεώτερα βιβλία ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς ᾿Ιωάννου Λιβιτσάνου, «Τὸ ἅγιον Δωδεκαήμερον»

PostHeaderIcon ᾿Ιωάννου Λιβιτσάνου, «Τὸ ἅγιον Δωδεκαήμερον»

 

Πρόσφατα ἐκδόθηκε στὴν Θεσσαλονίκη μία μουσικὴ ἔκδοσι ἰδιαιτέρως χρήσιμη γιὰ τοὺς ψάλτες, καθὼς στὶς 300 σελίδες της καλύπτει τὶς μου­σικὲς ἀνάγκες ὅλης ἐκείνης τῆς ἑορ­τασίμου περιό­δου τῶν χρι­στου­γέν­νων καὶ τῶν θεοφανείων ποὺ εἶναι γνω­στὴ ὡς «δωδεκαήμερο». πρόκειται γιὰ τὴν ἔκδοσι τοῦ ᾿Ιωάν­νου Λιβι­τσάνου, καθηγητοῦ θεολόγου, καθηγητοῦ βυ­ζαντινῆς μου­σι­κῆς καὶ ἱερο­ψάλτου, μὲ τίτλο «Τὸ ἅγιον Δωδεκαήμερον», Θεσσαλονίκη 2011.

 

Ἂν καὶ Λευκαδίτης, ὁ ᾿Ιωάννης Λιβιτσάνος κατὰ τὸ μεγαλείτερο διά­στημα τῆς ζωῆς του ζῇ μόνιμα στὴν Θεσσα­λο­νί­κη, ὅπου ἐργάστηκε στὴν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευσι ὡς καθηγητὴς θεολόγος μέχρι τὴν συνταξιο­δό­τησί του. εἶχε τὴν εὔνοια καὶ τὴν χαρὰ νὰ γνωρίσῃ τὸν ἀείμνη­στο πρω­το­ψάλτη Χρύσανθο Θεοδοσό­που­λο, νὰ μαθητεύσῃ κοντά του ἐπὶ 20 ὁλό­κλη­ρα χρόνια, νὰ εἶναι βασικὸ στέλεχος τῆς χορῳδίας του στὸν ναὸ τοῦ ἁγίου Δημητρίου, καὶ μάλιστα νὰ συνδεθῇ ἰδιαίτερα μὲ τὸν μακαριστὸ Χρύσανθο, ἀφοῦ ὁ τελευταῖος ἔγινε καὶ κουμπάρος του. σήμερα ὁ ᾿Ιωάννης Λιβι­τσά­νος εἶναι δεξιὸς ψάλτης στὸν ναὸ τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στὸν ῞Αγιο ᾿Αθα­νά­σιο Θεσσαλονίκης. καταλαβαίνουμε λοιπὸν ὅτι τὸ μουσικὸ ἔργο του φέρει ἔντονη τὴν σφραγῖδα τῆς μουσικῆς προσω­πικότητος τοῦ διδασκάλου του, καὶ αὐτὸ εἶναι πολὺ σημαντικὸ στὸν χῶρο τῆς ψαλ­τι­κῆς, ποὺ εἶναι μία ἰδιαιτέρως παραδοσιακὴ μουσική, καὶ ἑπομένως ὁ μουσι­κοδιδάσκαλος ἔχει ἐξ ὁρισμοῦ καθοριστικὴ σημασία γιὰ τὴν δια­τήρησι καὶ συνέχισι τῆς λει­τουρ­γικῆς παραδόσεως, ποὺ πρέπει νὰ ὑπηρετῇ ἡ συγ­κε­κριμένη ἱερὰ ἐκ­κλη­σιαστικὴ τέχνη. γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁ συγγραφεὺς µὲ πολὺ σε­βασµὸ ἀφιερώνει αὐτὴν τὴν ἔκδοσί του στὴν µνήµη τοῦ Χρυσάνθου Θεοδο­σοπούλου τιµών­τας τὴν µεγάλη προσφορά του στὴν ἐκκλησιαστική µας μουσική, ἀλλὰ καὶ ἀναγνωρίζοντας τὴν καίρια συµβολὴ ἐκείνου στὴν προσωπικὴ πορεία τοῦ συγγραφέως σχετικὰ μὲ τὴν «βυζαντινὴ» μουσικὴ καὶ τὸ ἱερὸ ἀναλόγιο.

῞Οπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ ἴδιος ὁ συγγραφεὺς στὸν πρόλογό του, τὸ βιβλίο περιλαμβάνει τὰ ἀπαιτούµενα γιὰ τὸν ἱεροψάλτη µου­σικὰ κείµενα τῆς λειτουργικῆς περιόδου, ἡ ὁποία εἶναι εὐρύτερα γνωστὴ ὡς «δωδε­καή­µερο» καὶ ἡ ὁποία ὁρίζεται ἀπὸ τὴν παραµονὴ τῶν χριστουγέννων µέχρι τὴν 7ην ἰανουαρίου. διευκρινίζει ἐπίσης ὅτι ἡ ἐν λόγῳ ἔκδοσι δὲν ἀπο­σκο­πεῖ στὴν προβολὴ καὶ παράθεσι νέων στοιχείων ἢ «νέων συνθέσεων» καὶ µαθηµάτων, ἀφοῦ τὰ ὑπάρχοντα µουσικὰ βιβλία, παλαιότερα καὶ νεώτερα, καλύπτουν ἐπαρκῶς ὅλο τὸ παραπάνω διάστηµα. καὶ ὅπως ἔλεγε ὁ µα­κα­ριστὸς μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος Ψαριανός, «κάθε τὶ καινούργιο δὲν καταργεῖ τὸ παλαιό, ἀλλὰ οὔτε εἶναι καλλίτερο ἀπὸ τὸ παλαιότερο». γι᾿ αὐτὸ ὅλα τὰ µαθήµατα ποὺ περιλαµβάνονται στὸ παρὸν βιβλίο ἀκο­λου­θοῦν τὰ «κλασσικὰ κείµενα» τῆς «Μουσικῆς Κυψέλης» τοῦ Στεφάνου λαµπα­δα­ρίου, τὸ «Δωδεκαήµερον» τοῦ Ἀλεξάνδρου Βυζαντίου, καθὼς καὶ τὴν προ­φορικὴ μουσικὴ παράδοσι τοῦ Κωνσταντίνου Πρίγγου καὶ ἄλλων µεγάλων σύγχρονων δασκάλων καὶ μελοποιῶν τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσι­κῆς.

Θεωρῶ πολὺ σημαντικὴ τὴν πληροφορία, ποὺ σχεδὸν σὲ ἐξομολογητικὸ τόνο μᾶς δίνει ὁ ᾿Ιωάννης Λιβιτσάνος, ὅτι βασική του ἐπιδίωξι ἦταν νὰ συγ­κεντρώσῃ σὲ ἕνα βιβλίο τὶς προσωπικές του ἐµπειρίες καὶ τὰ ἀκού­σµατα τῶν τελευταίων 50 χρόνων τῆς ἱεροψαλτικῆς του πορείας, κυρίως δὲ τῆς 28ετοῦς θητείας του στὸ ἀναλόγιο τοῦ ἁγίου Δηµητρίου Θεσσαλονίκης, ἐκ τῶν ὁποίων 20 συναπτὰ ἔτη τὰ ἔζησε δίπλα στὸν µακαριστὸ Χρύσανθο Θεοδοσόπουλο, ὅπως ἤδη ἀναφέρθηκε. γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ὑπολόγισε τοὺς κόπους ποὺ ἀπαιτοῦνταν, προκειμένου νὰ ἐμπλουτίσῃ τὸ περιεχόμενο τῆς ἐργασίας του μὲ ἀποµαγνητοφωνήσεις ἠχογραφήσεων ἐν ὥρᾳ ἀκολουθίας, ἀπὸ τὸ πλούσιο ἀρχεῖο ποὺ διαθέτει. ἔχουμε δηλαδὴ ἐδῶ τὴν πολὺ ἐνδια­φέ­ρουσα περίπτωσι, τόσο ἀπὸ πρακτικῆς πλευρᾶς ὅσο καὶ ἀπὸ μουσι­κο­λογικῆς, ὅτι ἐπιχειρεῖται ἕνα πάντρεμα τοῦ κλασσικοῦ μέλους, ὅπως αὐτὸ ἀποτυ­πώνεται στὶς παλαιὲς αὐθεντικὲς ἐκδόσεις, μὲ τὴν νεώτερη καὶ σύγχρονη ἑρμηνευτικὴ παράδοσι τῆς «ψαλτομάνας» Θεσ­σα­λο­νίκης.

Κοιτάζοντας τὰ περιεχόμενα τοῦ βιβλίου διαπιστώνουμε ὅτι περιλαµ­βάνει ἐπιπλέον τὴν «κυριακὴ τῶν προπατόρων» καὶ τὴν «κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ γεννήσεως», ποὺ δὲν ἀνήκουν μὲν στὴν χρονικὴ περίοδο τοῦ δω­δεκαημέρου, ἔχουν ὅμως ἄµεση σχέσι µὲ τὴν µεγάλη ἑορτὴ τῶν χρι­στου­γέννων καὶ εἶναι ἀσφαλῶς ἀπαραίτητα στοὺς ψάλτες. ἔτσι οἱ 12 ἑνότητες-κεφάλαια τοῦ ἔργου διαμορφώνονται ὡς ἑξῆς·

– Κυριακὴ τῶν προπατόρων (προσόμοια καὶ δοξαστικὰ ἑσπερινοῦ, ἀπολυτίκιον, ἐξαποστειλάριον, προσόμοια καὶ δοξαστικὸν αἴνων).

– Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ γεννήσεως (προσόμοια καὶ δοξαστικὰ ἑσπερινοῦ, ἀπολυτίκιον καὶ ἐξαποστειλάριον τῆς κυριακῆς, προσόμοια καὶ δοξαστικὸν αἴνων, προεόρτια ἀπολυτίκια τῶν χριστουγέννων).

– Οἱ μεγάλες ὧρες τῶν Χριστουγέννων (τὰ ἰδιόμελα τῆς 24ης δεκεμ­βρίου).

– ῾Εσπερινὸς τῶν χριστουγέννων, 25 δεκεμβρίου (κεκραγάρια, ἑσπέρια στιχηρά, δοξα­στι­κόν, τροπάρια τῶν προφητειῶν, ἀπόστιχα, ἀπολυτίκιον).

– Ὄρθρος τῶν χριστουγέννων (καθίσματα, τὸ ἀντίφωνον «᾿Εκ νεότητός μου», προκείμενον, πεντηκοστάρια τροπάρια, σύντομες διπλὲς καταβασίες, ἡ 9η ᾠδὴ μετὰ τῶν μεγαλυναρίων, οἱ εἱρμοὶ τῆς 9ης ᾠδῆς σὲ ἀργὸ μέλος, ἐξαποστειολάριον, πασαπνοάρια καὶ στιχηρὰ αἴνων, τὸ δοξαστικόν, τὸ Καὶ νῦν, τὸ κοντάκιον τῆς ἑορτῆς).

– 26 δεκεμβρίου - 27 δεκεμβρίου (γιὰ τὴν 26η τοῦ μηνὸς τὰ ἰδιόμελα τῶν ἀποστίχων καὶ τὰ δοξαστικὰ ἑσπερινοῦ καὶ ὄρθρου· γιὰ τὴν 27η τὰ δοξαστικὰ καὶ τὸ ἀπολυτίκιον τοῦ πρωτομάρτυρος Στεφάνου).

– Κυριακὴ μετὰ τὴν Χριστοῦ γέννησιν (προσόμοια καὶ δοξαστικὰ ἑ­σπε­ρινοῦ, ἀπολυτίκιον, ἐξαποστειλάριον, δοξαστικὸν αἴνων).

– Περιτομὴ τοῦ Κυρίου καὶ μνήμη μεγάλου Βασιλείου, 1η ἰανουαρίου (κεκραγάρια, ἰδιόμελα καὶ προσόμοια ἑσπέρια καὶ ἀποστίχων, ἀπολυτίκια, καθίσματα ὄρθρου, σύντομες διπλὲς καταβασίες τῶν θεοφανείων, τροπά­ρια τῆς 9ης ᾠδῆς, ἐξαποστειλάρια, πασαπνοάρια, προσόμοια καὶ δοξα­στικὰ τῶν αἴνων).

– Οἱ μεγάλες ὧρες τῶν θεοφανείων, 5 ἰανουαρίου (τὰ ἰδιόμελα τῶν ὡρῶν καὶ τὰ προεόρτια ἀπολυτίκια τῶν φώτων).

– ῾Εσπερινὸς τῶν Θεοφανείων, 6 ἰανουαρίου (ἑσπέρια ἰδιόμελα καὶ δοξαστικόν, τὰ τροπάρια τῶν προφητειῶν, ἰδιόμελα καὶ δοξαστικὸν τῶν ἀποστίχων, ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς).

– Ὄρθρος τῶν Θεοφανείων (καθίσματα, πεντηκοστάρια τροπάρια, ἡ 9η ᾠδὴ τῆς ἑορτῆς, ἐξαποστειλάριον, πασαπνοάρια, ἰδιόμελα καὶ δοξαστικὰ τῶν αἴνων, ἰδιόμελα τοῦ μεγάλου ἁγιασμοῦ)

– Σύναξις τοῦ τιμίου Προδρόμου, 7 ἰανουαρίου (προσόμοια καὶ δοξα­στικὰ ἑσπερινοῦ καὶ ἀποστίχων, ἀπολυτίκιον, δοξαστικὸν αἴνων).

– Στὴν συνέχεια ὑπάρχει ἕνα παράρτημα, ποὺ περιλαµβάνει χρήσιµα γιὰ τὸν ἱεροψάλτη µουσικὰ κείµενα τῆς συγκεκριµένης περιόδου, ὅπως τὸν τρισάγιον ὕμνον σὲ β΄ καὶ α΄ ἦχο μὲ ἀντίστοιχα «δύναμις», τὸ «Ὅσοι εἰς Χριστὸν» σὲ α΄ ἦχο μὲ τὸ «δύναμις» τοῦ Κωνσταντίνου Πρίγγου, τὰ ἁρ­μόδια γιὰ τὴν λειτουργία τοῦ μεγάλου Βασιλείου ἀργὰ μέλη τοῦ ᾿Ιωάν­νου τοῦ γλυκέος, συντμηθέντα ὑπὸ τοῦ πρωτοψάλτου ᾿Ιωάννου τοῦ Τραπε­ζουντίου, καὶ τὸ «᾿Επὶ σοὶ χαίρει» σὲ τρεῖς παραλλαγές· τὸ ἀρχαῖον «Τὴν γὰρ σὴν μήτραν» σὲ ἦχο α΄ τετράφωνο, τὸ μέλος τοῦ ᾿Ανθίμου Λιάπη σὲ ἦχο πλ. δ΄ κατὰ διασκευὴ Δημ. Παναγιωτοπούλου Κούρου, καὶ τὸ μέλος τοῦ Σωκράτους Παπαδοπούλου ἐπίσης σὲ ἦχο πλ. δ΄.

Στὸ τέλος τοῦ προλόγου του ὁ ᾿Ιωάννης Λιβιτσάνος μὲ πολλὴν ταπεί­νωσι καὶ μὲ συναίσθησι τῆς εὐθύνης του σημειώνει· «Ζητῶ τὴν ἐπιείκεια τῶν συναδέλφων καὶ φίλων, ποὺ θὰ µελετήσουν αὐτὸ τὸ βιβλίο, γιὰ τυχὸν λάθη, ὀρθογραφικὰ ἢ ἄλλα, ἀβλεψίες καὶ παραλείψεις, σύµφωνα µὲ τὸ σοφό, “µὴ ἐκ τῶν παραλειποµένων λέγειν, ἀλλὰ ἐκ τῶν λεγοµένων”, καθὼς καὶ τὴν θετική τους ἐκτίµησι καὶ ἀνταπόκρισι στὴν προσπάθεια µου αὐτή».

᾿Ασφαλῶς πρέπουν συγχαρητήρια στὸν θεολόγο καὶ μουσικοδι­δά­σκαλο ᾿Ιωάννη Λιβιτσάνο γιὰ τὴν ἀγάπη του στὴν ψαλτική, γιὰ τὴν φιλοπονία του καὶ τὴν καλαίσθητη αὐτὴ ἔκδοσι ποὺ μᾶς προσφέρει, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἀξι­όλογη ψαλτικὴ παράδοσι ποὺ διασῴζει καὶ μεταδίδει. εὔχομαι ἐγκαρ­δίως ὁ Κύριος νὰ τὸν ἐνισχύῃ στὸ ἔργο του καὶ νὰ τοῦ δίδῃ ὑγεία καὶ μακροη­μέρευσι, ὥστε νὰ δοῦμε καὶ ἄλλα πονήματα ἀπὸ τὸν μουσικὸ κά­λαμό του, καὶ θὰ ἔλεγα ἀκόμη ὡς εὐχὴ καὶ προτροπὴ νὰ μᾶς προσφέρῃ καὶ ἠχητικὰ δείγματα τῶν μελῶν ὅπως τὰ ἀποδίδει ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ ἄλλες ἠχο­γρα­φήσεις ἀπὸ τὸ πολύτιμο ἀρχεῖό του.

Γιὰ παραγγελίες καὶ ὁποιαδήποτε ἐπικοινωνία μὲ τὸν συγγραφέα ᾿Ιω­άννη Λιβιτσάνο ἡ διεύθυνσί του εἶναι· Ἠγελόχου 34-36, Θεσσαλονίκη. τηλέ­φωνο σταθερὸ 2310.318864 καὶ φορητὸ 6973.796.944. διεύθυνσι ἠλε­κτρονικῆς ἀλληλογραφίας (e-mail)· This e-mail address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it

 

11/11/2011

 

«᾿Εκκλησιολόγος» (Πατρῶν), 10/12/2011