᾿Αναφορὲς σὲ πρόσωπα τῆς ἐκκλησίας Πολύκαρπος Λιώσης, μητροπολίτης (1900-1996)
Ο ΠΡΩΗΝ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΛΙΩΣΗΣ
ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ
ὑπὸ τοῦ χορηγοῦ τῆς ἐκδόσεως
κυρίου Κωνσταντίνου Φλούμη
Χρέος ἐπιτακτικὸν ἀποδόσεως ὑπερτάτης τιμῆς, ὑπερχειλίζουσα υἱικὴ εὐγνωμοσύνη, ἀγάπη θερμοτάτη καὶ ἀνυπόκριτος υἱοῦ πρὸς πατέρα, ἐνδόμυχος ῥοπὴ ὁμολογίας ὀρθοδόξου πίστεως καὶ ἐπιβεβλημένης ἀναγκαιότητος μὲ κατακυριεύουν ἤδη ἀπὸ χρόνον ἱκανόν, μὲ κρατοῦν ἄγρυπνον καὶ νυχθημερὸν μοῦ ἐπιβάλλουν τὴν ἀνάγκην συλλογῆς ὑλικοῦ διὰ τὴν συγκρότησιν μικροῦ τιμητικοῦ τόμου τῆς φωτεινῆς καὶ ἀλήστου μνήμης προσωπικότητος τοῦ μετὰ τῶν ἁγίων ἀναπαυομένου Μητροπολίτου Σισανίου καὶ Σιατίστης κυροῦ Πολυκάρπου.
Καὶ ἰδοὺ ὅτι ἡ προσπάθειά μου ἀποδίδει τώρα καρποὺς καὶ ὁ πόθος μου πραγματοποιεῖται. 'Ιδοὺ ὅτι ἀποτολμῶ μετὰ φόβου νὰ παρουσιάσω τὸ παρὸν τομίδιον.
Φοβοῦμαι μήπως ἐγὼ ὁ ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων γνωρίσας τὰ βήματα τοῦ ὁσίου, ἀκτήμονος καὶ σεβασμίου τούτου ἀρχιερέως, τοῦ δεινοῦ ῥήτορος καὶ σπουδαίου θεολόγου ἱεροκήρυκος, τοῦ ἀπαραμίλλου λειτουργοῦ τοῦ παναγίου θυσιαστηρίου, τοῦ μεταρσιώσαντος τὴν πνευματικήν μου ὕπαρξιν καὶ ἀκτινοβολήσαντος τὸ θαβώριον ἄκτιστον φῶς εἰς τὴν ψυχήν μου καὶ καθοριστικῶς συντελέσαντος εἰς τὴν διαμόρφωσιν τῆς ὅλης ζωῆς μου, φοβοῦμαι, λέγω, μήπως ἐξαιτίας μου (ὅσον ἀφορᾷ δηλαδὴ εἰς τὸ ἰδικόν μου μερίδιον συμμετοχῆς καὶ εὐθύνης εἰς τὴν ἀπάρτισιν τοῦ παρόντος τόμου) δὲν ἀποδοθῇ, ὡς ἐμπρέπει, ἡ ἀξία τοῦ ἱστορουμένου ἱεράρχου· καὶ ἐννοῶ βεβαίως ὄχι αὐτὴν ταύτην τὴν συγγραὴν τοῦ βιβλίου, διότι αὐτὸ τὸ ἀνέλαβεν ἕτερος «κάλαμος»· ἀλλὰ φοβοῦμαι μήπως ἡ ὑπ' ἐμοῦ διενεργηθεῖσα προπαρασκευὴ τοῦ τόμου (συγκέντρωσις τοῦ ὑλικοῦ, βιογραφικῶν στοιχείων, μαρτυριῶν, φωτογραφιῶν καὶ λοιπῶν) ἦτο ἐλλιπὴς καὶ μήπως παρέλειψα σημαντικά τινα στοιχεῖα. Διὰ τοῦτο καὶ ἐκ βάθους καρδίας ἐξαιτοῦμαι τὴν συγγνώμην του, ἂν ἴσως ἐξαιτίας μου δὲν καταστῇ δυνατὸν νὰ προβληθοῦν ὄχι μόνον τὰ ὡς ἄνω ἀσκητικὰ καὶ ὑπὲρ λόγον καὶ ἔννοιαν χαρίσματά του, ἀλλὰ καὶ τὸ εὐρύτατον κοινωνικὸν καὶ φιλανθρωπικόν του ἔργον, μάλιστα δὲ τὰ δύο ὀρφανοτροφεῖά του (ἀρρένων καὶ θηλέων), ὑπὲρ τῶν ὁποίων ὄντως ἐξεδαπανήθη, ὄντως ἠγρύπνει, κυριολεκτικῶς παρέσχεν ἡμῖν ἑαυτὸν τύπον καὶ ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ (παράβαλε Α΄ Πέτρου β΄ 21).
Τολμῶ ὅμως ὡς υἱὸς ἀγαπητὸς καὶ μαθητὴς εὐγνώμων ἐκείνου, ὅς τις οὐδέποτε ἐνεθυλάκωσε μισθὸν ἢ μικρὸν τυχηρὸν ὑπὲρ ἑαυτοῦ, νὰ φέρω εἰς τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος, συμβάλλων καὶ οἰκονομικῶς, τὸ παρὸν τεῦχος ὡς ἐλάχιστον φόρον τιμῆς πρὸς τὸν ἐμπνευσμένον αὐτὸν ἱεράρχην.
Μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ θεαρέστου ἔργου τοῦ ἐλεήμονος τούτου ἐπισκόπου, προσεπιμαρτυροῦντες ὑπὲρ τῶν καρδιακῆς καὶ ποθητῆς ἀγάπης εὐαγῶν ἱδρυμάτων του καὶ βεβαιοῦντες τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς εἶναι οἱ ἐπιζῶντες πολλοὶ καὶ καλοὶ συνεργάται του, οἱ ὁποῖοι ὡς διοικητικὸν συμβούλιον τῶν ἱδρυμάτων ἐλάμβανον κάθε μῆνα τοὺς μισθοὺς καὶ τὰ «ἴδια» τοῦ ὄντως ἀκτήμονος ἀνδρός.
Αἰωνία καὶ ἀγήρως αὐτοῦ ἡ μνήμη!
῾Ο Σισανίου καὶ Σιατίστης κυρὸς Πολύκαρπος ὑπῆρξεν οὐ μόνον τὸ κόσμημα καὶ σέμνωμα τῆς ἱερᾶς συνόδου τῆς ἱεραρχίας τῆς 'Εκκλησίας τῆς 'Ελλάδος, ἀλλὰ διὰ τοὺς παροικοῦντας τὴν κατὰ Πειραιᾶ περίπυστον ἐνορίαν τῆς 'Υπαπαντῆς ἦτο πραγματικὸς προφήτης καὶ διδάσκαλος ἄξιος καὶ ἀσκανδάλιστος, γλυκύτατος δὲ καὶ πατρικώτατος, ἀλησμόνητος ἱεραπόστολος.
῞Οσον ἀφορᾷ δὲ εἰς τὴν ταπεινότητά μου, ὁ σεμνὸς αὐτὸς ἱεράρχης ὑπῆρξεν ἀποστολικὸς ἐμπνευστὴς καὶ μεταλαμπαδευτὴς τῶν ἁγίων ἀρχῶν καὶ προσωπικῶν βιωμάτων του, μάλιστα δὲ ἀκλινὴς ἀρωγὸς εἰς τὴν θυσιαστικὴν πορείαν τῆς ἐπὶ δεκαετίας διδασκαλικῆς καὶ ἐκπαιδευτικῆς μου θητείας εἰς τὸν σκληρὸν καὶ ἀνάντη δρόμον καὶ τὸν ἀργαλέον μόχθον πρὸς ἀνατροφὴν τῶν παίδων καὶ καταξίωσιν τῆς ὑψηλῆς ἀποστολῆς μου.
Αὐτὸν τὸν ὑπὸ τοῦ παραδείγματος τῶν ἀποστόλων ἐμπνευσθέντα ἀρχιερέα καὶ τὰ βήματα αὐτῶν ἀκολουθήσαντα εἶναι πάμπολλοι ὅσοι τὸν ἐγνώρισαν, καὶ ἀσφαλῶς θὰ δακρύσουν κατὰ τὴν μελέτην τῆς παρούσης ἐκδόσεως, θὰ μνησθοῦν τῶν ἀναριθμήτων εὐεργεσιῶν εἰς τὴν ζωήν των ἐκ τοῦ λόγου του, τῶν πατρικῶν νουθεσιῶν, τῶν ἐξομολογήσεων καὶ τῶν λοιπῶν βιωμάτων καὶ ἐμπειριῶν. Μικρὸν ἀντίδωρον λοιπὸν τῶν βιωμάτων ἅ τινα ἐβιώσαμεν παρὰ τῷ σοφωτάτῳ καὶ πεπνυμένῳ ἱεράρχῃ καὶ πνευματικῷ πατρί, λογισθήτω ἡ ταπεινὴ καὶ ἀπέριττος αὕτη ἐργασία, νανώδης προσφορὰ ἔναντι τῆς ὑπερόχου καὶ ἀνεπαναλήπτου ἀρχιερατικῆς τιμῆς καὶ ἀξίας τοῦ σεπτοῦ πατρὸς καὶ γέροντος ἡμῶν κυροῦ Πολυκάρπου.
Πειραιεὺς 26/11/2001
Κωνσταντῖνος Φλούμης
ἐκπαιδευτικός