συμβολή

Βιογραφικὸ σημείωμα

Ὁ Σωτήριος Α. Λιόσης σπούδασε στὴν στρατιωτικὴ σχολὴ Εὐελπίδων καὶ φοίτησε στὶς στρατιωτικὲς σχολὲς Πολέμου Στρατοῦ καὶ Ναυτικοῦ. τὸ ἔτος 1994 παραιτήθηκε ἀπὸ τὸν στρατὸ μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ ταξιάρχου, γιὰ νὰ ἀκολουθήσῃ τὴ Θεολογικὴ Ἐπιστήμη. ἦταν πτυχιοῦχος τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ ᾿Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ τῆς Θεο­λο­γι­κῆς Σχολῆς τοῦ ᾿Εθνικοῦ καὶ Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. εἶ­χε ἐπίσης δίπλωμα εἰδικεύσεως (μάστερ) καὶ διδακτορικὸ στὸ κανονικὸ δίκαιο (Θεολογικὴ ᾿Αθηνῶν). ἡ διδακτορικὴ διατριβή του εἶχε θέμα «Λόγοι ἄρσεως τοῦ ἀδίκου στοὺς ἱεροὺς κανόνες σὲ σύγκρισι μὲ τὸν ἑλληνικὸ ποι­νι­κὸ κώδικα». ἦταν ἐπίσης διπλωματοῦχος της ἀλβανικῆς γλώσσης τοῦ «Κέντρου σπουδῶν Νοτιοανατολικῆς Εὐρώπης», γνώστης τῆς ἀγγλικῆς, καὶ δόκιμος συγγρα­φεύς.

Διετέλεσε πρόεδρος ἐπὶ ἑπτὰ χρόνια τοῦ «Συλλόγου μεταπτυχιακῶν φοιτητῶν τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθη­νῶν», καὶ μέλος τοῦ διοικητικοῦ συμβουλίου (ἀπὸ τὴν θέσι τοῦ ταμία) τῆς «Ἑλληνικῆς ἑταιρίας Θυματολογίας». κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐνόπλου ὑ­πη­­ρε­σίας του εἶχε τιμηθῆ μὲ στρατιωτικὰ παρά­σημα.

᾿Εξίσου καλὰ ὑπηρετοῦσε καὶ τὴν ψαλτικὴ τέχνη καὶ ἐπιστήμη, καθὼς ἦταν διπλωματοῦχος τοῦ Ἑλληνικοῦ ᾨδείου Ἀθηνῶν στὴν «βυζαντινὴ» ἐκ­κλη­σιαστικὴ Μουσική.  γιὰ ἕνα διάστημα ἦταν λαμπαδάριος τοῦ πανιέρου ναοῦ τῆς «᾿Αναστάσεως» ᾿Ιεροσολύμων, γι᾿ αὐτὸ καὶ τιμήθηκε μὲ τὸ ὀφφίκιο τοῦ «σταυροῦ τοῦ παναγίου τάφου» καὶ μὲ τὸ χρυσὸ με­τάλλιο «τῆς Μητρὸς τῶν Ἐκκλησιῶν τὸ ἱδρυθὲν ἐπὶ τῷ ἐορτασμῷ τῆς 1500ῆς ἐπετείου» τοῦ πατριαρχείου ᾿Ιεροσολύμων.  κατὰ καιροὺς ἐπίσης δια­κό­νησε στὸ ἀναλόγιο διαφόρων ναῶν τῶν ᾿Αθηνῶν.

᾿Εκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στὶς 11 αὐγούστου 2011.

᾿Εκδεδομένα ἔργα τοῦ Σωτηρίου Λιόση

— «Ἀντιρρησίες συνείδησης», ᾿Αθήνα 2004, σελίδες 128, διαστάσεις 17 Χ 24.

— «Γνωστὲς θρησκεῖες, αἱρέσεις καὶ παραθρησκευτικὲς ὁμάδες στὴν Ἑλλάδα», ᾿Αθήνα 2004, σελίδες 300, διαστάσεις 17 Χ 24 (βλέπε ἀναλυτικὴ παρουσίασι τοῦ βιβλίου ἐδῶ).

— «Αἵρεσις - αἱρετικός στοὺς θείους καὶ ἱεροὺς κανόνες», ᾿Αθήνα 2006, σελίδες 126, διαστάσεις 14 Χ 21.

Οἱ ὅροι αἵρεσις καὶ αἱρετικὸς ἀναμφίβολα δημιουργοῦν ἀποστροφὴ σὲ κάθε ὀρθόδοξο πιστό, διότι συνδέονται ἄμεσα μὲ τὴν διαστρέβλωσι τοῦ δόγματος καὶ τὴν διάσπασι τοῦ σώματος τῆς ἐκκλησίας. γι' αὐτὸ καὶ οἱ αἱ­ρέσεις ἀποτελοῦν ἀντικείμενο μελέτης τοῦ κανονικοῦ δικαίου καὶ τῆς ἐκ­κλησιαστικῆς ἱστορίας, καθὼς αὐτὲς ἔδωκαν τὴν ἀφορμὴ καὶ ἔγιναν αἰτία, πολλὲς φορές, ἡ ἐκκλησία εἴτε ἐν συνόδῳ εἴτε μὲ τὸν κάλαμο ἐκ­κλη­σια­στικῶν ἀνδρῶν της νὰ θεσπίσῃ τὰ δόγματά της, νὰ θωρακίσῃ τὴν ἄμυνά της ἔναντι τῶν ποικιλωνύμων ἐχθρῶν της καὶ νὰ θεσπίσῃ κανόνες ποὺ ῥυθμίζουν πολλὲς πτυχὲς τῆς λειτουργίας της καὶ τοῦ βίου τῶν πιστῶν της.

— «Λόγοι ἄρσεως τοῦ ἀδίκου στοὺς ἱεροὺς κανόνες σὲ σύγκρισι μὲ τὸν ἑλληνικὸ ποινικὸ κώδικα», ᾿Αθήνα 2007, σελίδες 382, διαστάσεις 17 Χ 24.

Ἡ συγκριτικὴ ἔρευνα μεταξὺ τῶν διατάξεων τοῦ ἑλληνικοῦ ποινικοῦ κώδικα καὶ τῶν διατάξεων τῶν ἱερῶν κανόνων ὡς πρὸς τοὺς λόγους ἄρσε­ως τοῦ ἀδίκου ἔδειξε ὅτι ὑπάρχουν μεταξύ τους ὁμοιότητες καὶ διαφορές. ἡ σημαντικότερη διαφορὰ μεταξὺ ποινικοῦ κώδικα καὶ ἱερῶν κανόνων ἀπὸ πλευρᾶς νομοτεχνικῆς εἶναι ὅτι ὁ ποινικὸς κώδικας ἔχει τὶς σχετικὲς διατάξεις του στὸ γενικὸ μέρος αὐτοῦ (ἄρθρ. 20-25 ΠΚ), ἀπὸ τὸ ὁποῖο παραπέμπει καὶ σὲ διατάξεις τοῦ εἰδικοῦ μέρους αὐτοῦ. ἀντίθετα οἱ ἱεροὶ κανόνες ἀποτελοῦν δίκαιο περιπτωσιολογικό, χωρὶς διαίρεση σὲ γενικὸ καὶ εἰδικὸ μέρος.

— «Πεντηκοστιανοὶ στὴν πολεμικὴ ἀεροπορία» (Προσηλυτισμός, μέρος Ι), Θεω­ρί­α – διαδικασίες – πρακτική, ᾿Αθήνα 2008, σελίδες 202, δια­στάσεις 17 Χ 24.

Τὸ θέμα ποὺ παρουσιάζεται στὸ βιβλίο σχετίζεται μὲ γεγονότα ποὺ ἐκτυλίχθηκαν μέσα σὲ μονάδα τῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας, ὅπου κατώτεροι ἀξιωματικοί, πεντηκοστιανοὶ στὸ θρήσκευμα, δίδασκαν μὲ φορτικότητα τὰ θρησκευτικά τους πιστεύω σὲ σμηνῖτες. ὁ συγγραφεὺς μελέτησε ἐπιστα­μένως τοὺς νόμους ποὺ σχετίζονται μὲ τὸ ἀδίκημα τοῦ προσηλυτισμοῦ τόσο στὸ ἑλληνικὸ ὅσο καὶ στὸ εὐρωπαϊκὸ δίκαιο, ἀναδίφησε τὰ πρακτικὰ τῶν σχετικῶν δικῶν στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ «εὐρωπαϊκὸ δικαστήριο δικαι­ω­μάτων τοῦ ἀνθρώπου», ὥστε νὰ ἀποτυπώσῃ μὲ ἀκρίβεια τὴν νομικὴ ἄ­ποψι ἐπὶ τοῦ θέματος. στὴν συνέχεια ἐπανέφερε στὴν μνήμη του τοὺς στρα­τιω­τι­κοὺς κανονι­σμοὺς ποὺ διέπουν τὴν εὔρυθμη λειτουργία τῶν ἑλληνικῶν ἐνό­πλων δυνάμεων καὶ κατέγραψε τὴν στρατιωτικὴ ἄποψι ἐπὶ τοῦ θέμα­τος. τέλος ἐξέτασε τοὺς ἱεροὺς κανόνες, ποὺ οἱ οἰκουμενικὲς καὶ οἱ τοπικὲς σύνοδοι καὶ οἱ κατὰ μέρος θεῖοι πατέρες τῆς ἐκκλησίας θέσπισαν, γιὰ νὰ προ­στατεύσουν τὸν ὀρθόδοξο πιστὸ ἀπὸ τὴν ἀπώλεια τῆς θείας χάριτος, καὶ παρουσίασε μὲ ἐπάρκεια τὴν θεολογικὴ ἄποψι. ἐπειδὴ ὁ ἴδιος ὁ συγ­γρα­φεὺς μετέχει καὶ τῶν τριῶν ἰδιοτήτων ὡς στρατιωτικὸς νομικὸς καὶ θεολόγος, ἐπιχείρησε καὶ κατάφερε νὰ προσεγγίσῃ ἕνα φλέγον θέμα μὲ ἀντικειμενικότητα καὶ ἐπιστημονικὴ πληρότητα, ποὺ σπάνια συναμτᾶται στοὺς σύγχρονους συγγραφεῖς· θὰ προσέθετα δὲ ὅτι ὅπου καταγράφει τὰ γεγονότα, τὰ ὁποῖα στὴν συνέχεια ἀναλύει καὶ ἐξετάζει, ἐνεργεῖ ὡς ἀκρι­βο­λόγος ἱστορικὸς καὶ οὐδέτερος παρατηρητής. βλέπε παρακάτω ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο.

Σημείωσις. τὸ σύντομο βιογραφικὸ καὶ τὰ ὑπόλοιπα στοιχεῖα τοῦ παρόντος ἀφιε­ρώ­μα­τος προέρχονται σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου ἐκ τοῦ διαδικτύου μὲ ἐλάχιστες συμπληρώσεις καὶ διασκευές, ὅπου κρίθηκαν ἀναγκαῖες, καὶ μὲ πολυτονισμένα κείμενα. βλέπε καὶ τὶς ἑξῆς διευ­θύν­σεις·

1) http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=52689

2) http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=91810

3) http://www.stamoulis.gr/ViewShopProduct.aspx?ProductId=367356

4) http://www.i-m-attikis.gr/html/gr/books/52/52.html