Σύγχρονοι προβληματισμoί Τὰ μουσουλμανικὰ σίριαλ [2013]
Τὰ μουσουλμανικὰ σίριαλ [2013]
Πολλὲς κυρίες ρωτοῦν· Εἶναι σωστὸ νὰ βλέπουμε τὰ τούρκικα σήριαλ;
Ἀπάντηση. Δὲν εἶναι σωστό· ἐπιπλέον εἶναι καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ ἐθνικοὺς κοινωνικοὺς καὶ χριστιανικοὺς λόγους. Καὶ ἐξηγοῦμαι.
Ὑπάρχει μυστικὴ συμφωνία τῶν πολιτικῶν ἡγετῶν τῆς χώρας μας μὲ τὶς δυνάμεις ποὺ κινοῦν τὰ νήματα τῆς Εὐρώπης ἢ καὶ τῆς ἀνθρωπότητος νὰ εἰσρεύσει μουσουλμανικὸς πληθυσμὸς στὴν Ἑλλάδα κατὰ τὸ ἀγγλο-γαλλο-γερμανικὸ μοντέλο συμβιώσεως παπικῶν καὶ προτεσταντῶν μὲ μουσουλμάνους. Ἐπειδὴ ὅμως γνωρίζουν ὅτι οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες θὰ ἀντιδράσουν, προσπαθοῦν νὰ βροῦν ἀνώδυνους τρόπους νὰ τορνεύσουν τὴν ἀντίσταση. Ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ὁ πιὸ ἀποτελεσματικὸς ἴσως, εἶναι τὰ γνωστὰ καὶ ἤδη δημοφιλῆ τουρκικὰ σίριαλ, ποὺ κατέκλυσαν τὰ ἑλληνικὰ κανάλια καὶ καθημερινῶς κερδίζουν τὴ συμπάθεια κυρίως τοῦ γυναικείου πληθυσμοῦ.
«Τὰ τουρκικὰ εἶναι πιὸ σεμνὰ ἀπὸ τὰ ἑλληνικά», λένε ἤδη οἱ τετορνευμένες γυναῖκες καὶ φροντίζουν νὰ μὴ χάσουν τὴ συνέχεια. Ἔτσι ἐξοικειώνονται καὶ μὲ τουρκικὰ ὀνόματα ὅπως Σουλεϊμάν, κλπ., καὶ μὲ μουσουλμανικὰ ἤθη καὶ ἔθιμα. Ἔχει κυκλοφορήσει καὶ τραγοῦδι πρόσφατα, ἂν δὲν κάνω λάθος, γιὰ τὸν Σουλεϊμάν.
Τὸ πιὸ σοβαρὸ καὶ ὑπεύθυνο στὴν περίπτωση εἶναι ὅτι στὸν ἀδίστακτο προσηλυτισμὸ ὑπὲρ τοῦ μουσουλμανισμοῦ μὲ τὴ συνέργεια τῶν καναλαρχῶν μὲ τὸν ἁπαλότερο ἀλλὰ πονηρότατο τρόπο, παρουσιάζουν σκηνὲς ποὺ κάποιες γυναῖκες τοῦ σίριαλ ζητοῦν ἐντελῶς «αὐθόρμητα» νὰ προσχωρήσουν στὸ ἰσλάμ, μὲ ἄλλα λόγια ὑποδεικνύουν στὸ κοινὸ τρόπους ἐξισλαμίσεως τῶν Χριστιανῶν γυναικῶν καὶ ὄχι μόνο.
Κάποτε στὴν πατρίδα μας, ὅταν οἱ Ἕλληνες ζοῦσαν κάτω ἀπὸ τὸν τουρκικὸ ζυγό, οἱ νέοι καὶ οἱ νέες προτιμοῦσαν νὰ χάσουν τὴ ζωή τους παρὰ νὰ ἐξισλαμισθοῦν. Εἶναι γνωστὴ ἡ πολυάριθμη χορεία τῶν Νεομαρτύρων τῶν χρόνων ἐκείνων, ποὺ μαρτύρησαν γιὰ τὴν πίστη τους στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας τους. Τώρα λοιπὸν φθάνουμε σὲ μία ἐποχὴ ποὺ οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑλληνίδες θὰ ἀλλαξοπιστοῦν μὲ τὴ θέλησή τους;
Φρονῶ ὅτι ἡ ἀνελλιπὴς παρακολούθηση τῶν μουσουλμανικῶν θεατρικῶν παραστάσεων ἀπὸ τὴν τηλεόραση εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ἀποστασίας ἀπὸ τὴ χριστιανικὴ πίστη, ἡ δὲ ἀποστασία εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἁμάρτημα ποὺ μπορεῖ νὰ διαπράξει κάποιος. Εἶναι ἀπάρνηση τῆς πίστεως καὶ ἐρωτοτροπία μὲ θρησκεία αἱμοσταγῆ καὶ βρόμικη. Ὅποιος ἀπαρνεῖται ἐθελούσια τὴν πίστη του δὲν γίνεται δεκτὸς ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. Γιὰ νὰ γίνει δεκτός, πρέπει νὰ περάσει ὡς προσκλαίων πολλὰ χρόνια, καὶ ἀφοῦ ἀποδείξει ἐμπράκτως ὅτι μετανόησε, ὑπάρχει ἐλπίδα νὰ γίνει δεκτός.
Τέλος θὰ ἤθελα νὰ ἐπισημάνω ὅτι ὁ μουσουλμανισμὸς ἐμπεριέχει φανατισμὸ σὲ μέγιστο βαθμό, σὲ σημεῖο ποὺ νὰ σκοτώνουν ἢ νὰ καῖνε τοὺς Χριστιανούς, καὶ αὐτὸ τὸ ἀποσιωποῦν στὰ θέατρά τους. Σ’ αὐτά, ποὺ εἶναι ἔντεχνη ὑποκρισία, παρουσιάζονται ἀλλιῶς οἱ ἰσλαμιστές, καλοσυνάτοι, ἀνεκτικοί, ἀγαπητικοί. Ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα ἔχουν ἀσυμφιλίωτο μῖσος κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ποὺ τὸ ἀποκτοῦν ἀπὸ τὰ μαθητικά τους χρόνια στὸ σχολεῖο.
Τελειώνοντας ὑπογραμμίζω πάλι ὅτι ἁμαρτάνουν χριστιανικῶς, κοινωνικῶς καὶ ἐθνικῶς οἱ παρακολουθοῦντες τὰ τουρκικὰ σίριαλ.
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
(δημοσίευσι· 1/5/2013)