ΕΠΙΛΟΓΕΣ
7. Χριστιανικοὶ τομεῖς Σύγχρονοι προβληματισμoί Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς [2013]

 

Ἡ ἀργία τῆς Κυριακῆς

 

Ἡ Κυριακὴ εἶναι ἡ πρώτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδος. Πρὶν ἦταν δεύτερη, μὲ πρώτη τὸ Σάββατο. Ἡ ἀνάταξι αὐτὴ ἔχει τὴν αἰτία της στὸ μέγα γεγονὸς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου, μετὰ τὴν ὁποία τέθηκε ἀντὶ τοῦ ἰουδαϊκοῦ Σαββάτου. Οἱ ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδος ὠνομάστηκαν Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, κλπ, ἀπὸ τὴν πρώτη, τὴν Κυριακή.

Πρῶτος ἀναφέρει τὴν Κυριακὴ μὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰω­άννης στὴν Ἀποκάλυψι. Ἐγενόμην, λέει, ἐν πνεύματι ἐν τῇ κυριακῇ ἡμέρᾳ (1,10), ποὺ τὴν γράφει τὸ 67-70 μ.Χ.. Νωρίτερα ἡ Κυριακὴ προσδιω­ριζόταν ὡς ἡ μία τῶν σαββάτων (Ἰω 20,1· 19· Α΄ Κο 16,2). Κατ᾿ αὐτὴν συναθροί­ζονταν οἱ Χριστιανοὶ γιὰ τὴν κλᾶσιν τοῦ ἄρτου, τὴν ἀκρόασι τοῦ λόγου (Πρξ 20,7), καὶ τὸ κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν (Α΄ Κο 11,20). Καὶ ἡ πρᾶξι αὐτὴ ἔμεινε ἔκτοτε γιὰ πάντα στὴν ἐκκλησία.

Στοὺς μεταποστολικοὺς χρόνους, στὴν ἱδρυμένη ἐκκλησία, ἡ Κυριακὴ ἔγινε ὁ τρόπος ζωῆς τῶν Χριστιανῶν. Ὁ Ἰγνάτιος ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας, μάρ­τυρας καὶ ὁμολογητὴς τοῦ Χριστοῦ, κακίζει τοὺς ἰουδαΐζοντας Χρι­στιανοὺς ποὺ δὲν ζοῦν Κατὰ κυριακὴν Κυρίου, ἐν ᾗ καὶ ἡ ζωὴ ἡμῶν, λέει, ἀνέτειλε δι᾿ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἐξακολουθοῦν νὰ σαββατίζουν (δηλαδὴ νὰ τηροῦν καὶ τὶς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ Νόμου γιὰ τὸ Σάββατο) (Μαγνησ. κεφ. 9,1). Ἡ Διδαχὴ τῶν ἀποστόλων δίνει ὁδηγία στοὺς Χριστιανούς· Κατὰ κυ­ριακὴν συναχθέντες κλάσατε ἄρτον καὶ εὐχαριστήσατε (κεφ. 14). Τὸ Β΄ καὶ Γ΄ αἰῶνα ἡ Κυριακὴ ἔχει ἤδη καθιερωθῆ στὴν ἁπανταχοῦ ἐκκλησία.

Τὸν Δ΄ αἰῶνα (313), μετὰ τὴν κατάπαυσι τῶν διωγμῶν ἀπὸ τὸ Μ. Κων­σταντῖνο καὶ στὶς μετέπειτα ἑκατονταετηρίδες, ἡ Κυριακὴ νοεῖται ὡς ἀρ­γία ἀφιερωμένη στὴ λατρεία καὶ στὶς πράξεις ἀγάπης καὶ καλωσύνης. Σ᾿ αὐτὸ τὸ πνεῦμα 50 χρόνια ἀργότερα (364) ἡ σύνοδος τῆς Λαοδικείας (πόλεως τῆς Φρυγίας) γνωματεύει Τὴν Κυριακήν, εἴ γε δύναιντο, σχολά­ζειν ὡς Χριστιανοί, ἐνῷ γιὰ τὸ Σάββατο ὁρίζει Οὐ δεῖ Χριστιανοὺς ἰουδαΐ­ζειν καὶ ἐν τῷ Σαββάτῳ σχολάζειν, ἀλλὰ ἐργάζεσθαι αὐτοὺς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ (Κανὼν 29ος). Στὸ πνεῦμα τῆς συνόδου αὐτῆς κινοῦνται ἔκτοτε οἱ νομοθεσίες τοῦ Βυζαντίου καὶ ὅλων τῶν χριστιανικῶν λαῶν.

Ἐξαίρεσι βέβαια ἀποτελεῖ ὁ ἰουδαϊκὸς λαός, ὁ ὁποῖος, ἀπορρίπτοντας τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Μεσσία, ἐξακολουθεῖ νὰ τηρῇ τὶς διατάξεις τοῦ μω­σαϊκοῦ Νόμου σχετικὰ μὲ τὸ Σάββατο, τὴν περιτομή, θυσίες, καὶ ὅ,τι ἄλλο. Καὶ ἐὰν ἔμεναν μέχρι ἐδῶ, τίποτε τὸ μεμπτό. Ἡ ἐναντίωσί τους ὅμως στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ἡ ἐχθρότητά τους πρὸς αὐτόν, διότι κατέλυε τὸ Σάββα­τον, ὅπως τὸν κατηγοροῦσαν, ἐκτὸς τοῦ ὅτι τοὺς ὤθησε στὴ σταυρικὴ θανάτωσι τοῦ Ἰησοῦ, κληροδοτήθηκε καὶ στὶς μετέπειτα γενιὲς μέχρι καὶ σήμερα.

Στὰ σκοτεινὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας οἱ Ἑβραῖοι βρῆκαν πρόσφορη τὴν κατάστασι νὰ τρέψουν τὸν ὑπόδουλο ἑλληνικὸ λαὸ στὴ λησμοσύνη τῆς Κυριακῆς ὡς ἡμέρας Κυρίου μὲ τὰ παζάρια τους, τὰ ὁποῖα ὠργάνωναν τὴν Κυριακή. Αὐτὴ ἡ ἀθέλητη κατάλυσι τῆς Κυριακῆς ἐκ μέρους τῶν ἀδια­φώ­τιστων ῥαγιάδων γινόταν μέχρι τὰ χρόνια τοῦ Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ.

Εἶναι θλιβερὸ ὅτι ῥαββῖνοι τοῦ Ἰσραήλ, ποὺ γεννήθηκαν καὶ μεγάλω­σαν στὴν Ἑλλάδα, μιλοῦν μὲ ὄχι λίγο φανατισμὸ κατὰ τοῦ μάρτυρος Κο­σμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, καὶ φυσικὰ κατ᾿ ἐπέκτασιν καὶ κάθε ἄλλου κήρυκος, ἐπειδὴ στὰ χρόνια τῆς τουρκοκρατίας ὁ ἐθναπόστολος αὐτὸς διαφώτισε τοὺς ὑποδούλους Ἕλληνες τὸ μὲν Σάββατο νὰ ἐργάζωνται, τὴν δὲ Κυριακὴ νὰ ἀργοῦν, πηγαίνοντας στὴν ἐκκλησία καὶ κάνοντας ἀγαθοεργίες. Ὁ ἴδιος ὁ Κοσμᾶς γιὰ τὴν ἐπιτυχία του αὐτὴ διαισθανόταν τὸ ἐναντίον του ἑβραϊκὸ μένος καὶ ἔλεγε·

Δέκα χιλιάδες Χριστιανοὶ μὲ ἀγαπῶσι καὶ ἕνας μὲ μισεῖ.

Χίλιοι Τοῦρκοι μὲ ἀγαπῶσι καὶ ἕνας ὄχι τόσον.

Χιλιάδες Ἑβραῖοι θέλουν τὸν θάνατόν μου καὶ ἕνας ὄχι.

Μάλιστα πρέπει νὰ τονιστῇ ὅτι οἱ εἰρημένοι ῥαββῖνοι καυχῶνται ὅτι οἱ Ἑβραῖοι σκότωσαν τὸν Κοσμᾶ καὶ καλὰ ἔκαναν, καὶ τὸ ἴδιο θὰ κάνουν καὶ σὲ κάθε ἄλλον ποὺ θὰ ἀκολουθήσῃ τὰ ἴχνη του. Τὸ ἔφεραν βαρέως ὅτι ἕνας ἄνθρωπος μὲ τὸ εἰρηνικό του κήρυγμα ἔπεισε ἕνα λαό, καὶ ζητοῦσαν εὐκαιρία νὰ ἐπαναφέρουν καὶ νὰ ἐπιβάλλουν παντοῦ τὴν ἀργία τοῦ Σαβ­βάτου. Μποροῦμε δὲ νὰ ποῦμε ὅτι ὡς καταλληλότερη εὐκαιρία γιὰ τὸ σκο­πὸ αὐτὸ εἶναι οἱ σημαδιακὲς ἡμέρες μας.

Εἶναι κοινὸ μυστικὸ ὅτι σήμερα τὸ ἔθνος αὐτὸ μὲ τὶς ὑπερξουσίες του κινεῖ τὰ νήματα τῆς ἀνθρωπότητος. Ὡς ἐκ τούτου ἐκδηλώνει ἄφοβα τὸ ἀν­τιχριστιανικὸ πάθος πρὸς τὰ χριστιανικὰ ἔθνη καὶ μάλιστα τὴν Ἑλλάδα. Τὰ τελευταῖα χρόνια οἱ Ἑβραῖοι ἔθεσαν στόχο τὴν ἀντικατάστασι τῆς Κυ­ρια­κῆς μὲ τὸ Σάββατο. Πρὶν ἀπὸ 3 δεκαετίες πέτυχαν τὴν ἀργία τοῦ Σαβ­βάτου στὶς δημόσιες ὑπηρεσίες τῆς χώρας μας. Λίγο ἀργότερα ὁ ἐμπορικὸς κόσμος δέχεται 2 Κυριακὲς τοῦ ἔτους νὰ διατηροῦν τὰ καταστήματα ἀνοι­χτά. Τώρα πραγματοποιεῖται ἕνα βῆμα πιὸ πέρα· μέσῳ τῆς ἑλληνικῆς κυ­βερ­νήσεως προτείνεται 5 ἐπὶ πλέον Κυριακὲς (σύνολο 7 Κυριακὲς) τὰ κα­ταστήματα νὰ εἶναι ἀνοιχτά. Στὸ ἑπόμενο βῆμα θὰ ζητηθῇ ἡ γενίκευσι τοῦ μέτρου σὲ ὅλες τὶς Κυριακὲς τοῦ ἔτους. Τὰ ἐμπαθῆ σχέδια τοῦ ἔθνους αὐτοῦ πραγματοποιοῦνται ἀργά, μακροπρόθεσμα, ἀλλὰ σταθερὰ καὶ ἀνυ­ποχώρητα, χωρὶς νὰ φαίνωνται οἱ ἴδιοι. Εἶναι τακτική τους.

Σ᾿ ἐμᾶς ἔλαχε νὰ δοῦμε τὰ κοφτερὰ δόντια τῶν Ἑβραίων, τύπου ῥαββί­νου Φριζῆ, οἱ ὁποῖοι καὶ τοὺς προφῆτες σκότωσαν καὶ τὸ Χριστὸ σταύρω­σαν καὶ τὸν Κοσμᾶ ἀπαγχόνισαν καὶ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς θέ­λουν νὰ τοὺς ἐξαφανίσουν ἀπὸ τὸ πρόσωπο τῆς γῆς. Πληκτρολογῆστε στὸ διαδίκτυο Ποιός σκότωσε τὸν Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, καὶ θὰ λάβετε γνῶσι τῆς ἀβυσσαλέας «ἀγάπης» τους. Τὸ μόνο ποὺ λησμονοῦν εἶναι ὅτι στὰ φο­νικὰ σχέδιά τους δὲν λογαριάζουν τὸ Θεό, ποὺ λένε ὅτι τὸν πιστεύουν, καθὼς καὶ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ γιὰ τὴν ἐκκλησία ὅτι Καὶ πύλαι ᾅδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς (Μθ 16,18).

Οἱ Χριστιανοὶ στὰ σχέδια αὐτὰ τῶν Ἑβραίων δὲν ἔχουμε ν᾿ ἀντιτά­ξουμε οὔτε χρῆμα οὔτε ἐξουσία οὔτε στρατιωτικὴ δύναμι. Ἔχουμε ὅμως τὸ δίκαιο μὲ τὸ μέρος μας, ποὺ πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι ὁ Θεὸς δὲν θὰ ἐπιτρέψῃ νὰ καταπατηθῇ.

Τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε πρὸς τὸ παρὸν εἶναι εὐκαίρως - ἀκαίρως νὰ δηλώνουμε τὴν ἀντίθεσί μας στὶς ἀντίχριστες καὶ ἀνθελληνικὲς προθέσεις τους. Εἰ δυνατόν, κανένας Χριστιανὸς καταστηματάρχης νὰ μὴν ἀνοίξῃ τὶς 7 Κυριακὲς τὸ κατάστημά του. Εἰ δυνατόν, ἐπίσης κανένας Χριστιανὸς νὰ μὴ μεταβῇ γιὰ ψώνια κατ᾿ αὐτές. Αὐτὸ θὰ εἶναι μιὰ σοβαρὴ ἀπάντησι σ᾿ αὐτοὺς ποὺ σκέφτονται τὸ κακὸ ἑνὸς λαοῦ, πού, παρ᾿ ὅλα τ᾿ ἁμαρτήματά του, πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του ἔχει τὸν παντοδύναμο Θεό.

 

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

 

 

(δημοσίευσις· νοέμβριος 2013)