Σύγχρονοι προβληματισμoί ᾿Επιστολὴ πρὸς ἀρχιερέα (14/12/2001)
ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΑΡΧΙΕΡΕΑ
Παρασκευὴ 14 δεκεμβρίου 2001
...........
[...] σοφώτατε δέσποτα,
υἱικῶς τὰς χαριτοβρύτους ὑμῶν κατασπάζομαι χεῖρας ...
Μετὰ πολλῆς συστολῆς ἀπεφάσισα ὅπως ἐνοχλήσω ῾Υμᾶς δι᾿ ἓν θέμα, ὅ περ λίαν πιθανὸν νὰ ἔχῃ περιπέσει εἰς τὴν ὑμετέραν ἀντίληψιν καὶ νὰ ἔχητε δώσει περὶ αὐτοῦ τὰς ἀπαραιτήτους ὁδηγίας. Πλὴν μὴ γνωρίζων ἐὰν ὄντως συνέβη τὸ τοιοῦτον, λίαν ταπεινῶς παρακαλῶ ὅπως εὐμενῶς καὶ μετὰ πατρικῆς ἀγάπης ἐπιβλέψητε εἰς τὴν μικρὰν ταύτην ἐπιστολήν.
Εἰς τὸ λίαν ἐμπνευσμένον ὑμέτερον μήνυμα διὰ τὸν ἐτήσιον ἔρανον τῆς ἀγάπης, εἰς τὴν 4ην παράγραφον αὐτοῦ, ὑπάρχει ἡ ἑξῆς φράσις· «῾Η ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς ποὺ πιστεύουμε στὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ κοινωνᾶμε τὸ ζωοποιὸ σῶμα καὶ αἷμα του». Εἶναι προφανὲς ὅτι ἐνταῦθα ἔχει συμβῆ, ὡς μὴ ὤφελεν, ἀντιγραφικὸν ἢ τυπογραφικὸν σφάλμα, παράλειψίς τις ἐκ τοῦ ἀρχικοῦ κειμένου ῾Υμῶν· διότι, ὡς ἔχει ἡ ἐπίμαχος φράσις, ὑπάρχει τὸ ἐνδεχόμενον εἷς ἁπλοῦς πιστός, μὴ γνωρίζων καλῶς τὰ δογματικὰ θέματα τῆς ἐκκλησίας, ἅ τινα ῾Υμεῖς κάλλιον παντὸς ἄλλου κατέχετε, νὰ μὴ κατανοήσῃ ὅτι ἐννοεῖτε πὼς κοινωνοῦμεν τὸ ἄχραντον καὶ τίμιον σῶμα καὶ αἷμα τοῦ δευτέρου μόνου προσώπου τῆς ῾Αγίας Τριάδος τοῦ ἐνσαρκωθέντος Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.
Καὶ πάλιν αἰτοῦμαι, ..., τὴν ὑμετέραν εὐμένειαν καὶ συγγνώμην, διότι γράφων ταῦτα ὄχι μόνον δὲν ἔχω τὴν αἴσθησιν ὅτι «διορθῶ» ῾Υμᾶς –μακρὰν ἀπ᾿ ἐμοῦ πᾶσα τοιαύτη βλάσφημος σκέψις–, ἀλλὰ καὶ ταλανίζω ἐμαυτὸν διὰ τὴν ἄκομψον ταύτην ὄχλησιν ἣν παρέσχον ῾Υμῖν. ᾿Εκινήθην ὅμως καθηκόντως ἐξ εἰλικρινοῦς ἐνδιαφέροντος καὶ πνευματικῆς υἱικῆς ἀγάπης πρὸς τὸ ῾Υμέτερον πάνσεπτον πρόσωπον, προσδοκῶν μήπως ἐλαχίστως συμβάλω, ὥστε νὰ μὴ δίδωνται ἀφορμαὶ εἰς τοὺς ἐχθροὺς τῆς ἐκκλησίας ἢ εἰς διαφόρους ζηλωτικοὺς κύκλους νὰ κατηγορῶσιν ῾Υμᾶς [...].
᾿Επὶ δὲ τῇ ἐπικειμένῃ λαμπρᾷ ἡμέρᾳ τῆς Γεννήσεως τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ καὶ τῇ ἀνατολῇ τοῦ νέου ἐνιαυτοῦ τῆς χρηστότητος Κυρίου 2002 δεχθῆτε τὰς ταπεινὰς καὶ ὁλοψύχους υἱικὰς εὐχάς μου ὅπως ὁ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς Θεὸς Λόγος καὶ σωτὴρ ἡμῶν διαφυλάττῃ ῾Υμᾶς ὑγιαίνοντα, μακροημερεύοντα καὶ ἐν ἀγαθοῖς εὐθηνοῦντα [...].
Βαθυσεβάστως προσκυνῶν
(ὑπογραφή)