(ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ — Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ)
13. Ὁ βασιλικὸς θρόνος
῾Ο προφήτης ᾿Ησαΐας στὸ πρῶτο ὅραμα, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς τὸν κάλεσε στὸ προφητικὸ ἔργο, εἶδε τὸν Κύριο τῆς δόξης νὰ κάθεται πάνω σὲ θρόνο ὑπερυψωμένο μεγαλοπρεπῆ καὶ ἔνδοξο.
Καὶ ἐγένετο τοῦ ἐνιαυτοῦ, οὗ ἀπέθανεν Ὀζίας ὁ βασιλεύς, εἶδον τὸν Κύριον καθήμενον ἐπὶ θρόνου ὑψηλοῦ καὶ ἐπῃρμένου, καὶ πλήρης ὁ οἶκος τῆς δόξης αὐτοῦ. (᾿Ησαΐας 6:1.)
«Καὶ τὴν ἴδια χρονιὰ κατὰ τὴν ὁποία πέθανε ὁ βασιλιᾶς Ὀζίας, εἶδα (σὲ ὅραμα) τὸν Κύριο νὰ κάθεται πάνω σὲ θρόνο ὑψηλὸ καὶ μετέωρο, καὶ ὁ ναὸς ἦταν γεμᾶτος ἀπὸ τὴν δόξα του».
Καὶ αὐτὴ ἡ εἰκόνα θεωρεῖται ἐπίσης προεικόνισι τῆς Θεοτόκου. ῞Οπως ἀναφέρεται καὶ στὸν γνωστὸ Ἀκάθιστο Ὕμνο, ὁ Κύριος τῆς δόξης, αὐτὸς ὁ ὁποῖος ἔχει ὡς οὐράνιο θρόνο του τὰ χερουβὶμ καὶ κάθεται στὶς φτεροῦγές τους, ἀξίωσε διὰ τῆς χάριτος τοῦ παναγίου Πνεύματος τὴν παρθένο Μαρία νὰ γίνῃ ὁ ἔμψυχος θρόνος του.
Χαῖρε, ὅτι ὑπάρχεις βασιλέως καθέδρα·
χαῖρε, ὅτι βαστάζεις τὸν βαστάζοντα πάντα.