(ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ — Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟ)
6. ῾Η ῥάβδος τοῦ Ἀαρών
῞Οταν ὁ ἰσραηλιτικὸς λαὸς βρισκόταν ἀκόμη περιπλανώμενος στὴν ἔρημο καθ' ὁδὸν πρὸς τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας, δημιουργήθηκε μεγάλη διαφωνία ἀνάμεσα στὸν λαὸ καὶ στοὺς Μωυσῆ καὶ ᾿Ααρὼν σχετικὰ μὲ τὸ ποιά φυλὴ θὰ εἶχε τὸ προνόμιο τῆς ἱερωσύνης. Τότε ὁ Μωυσῆς ἔλαβε ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ ξεκινήσῃ τὴν διαδικασία ἐπιλογῆς τῆς φυλῆς, ἡ ὁποία θὰ ἀναλάμβανε γιὰ πάντα τὴν ἱερατικὴ διακονία.
Κάλεσε τοὺς ἀρχηγοὺς τῶν 12 φυλῶν τοῦ Ἰσραὴλ νὰ τοῦ παραδώσουν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἕνα ῥαβδί, πάνω στὸ ὁποῖο θὰ ἔγραφε τὸ ὄνομα τοῦ κάθε ἀρχηγοῦ. Πρόκειται γιὰ τὶς ἡγεμονικὲς ῥάβδους ποὺ εἶχαν οἱ ἀρχηγοὶ τῶν φυλῶν ὡς σύμβολα ἐξουσίας, φτιαγμένες πρὶν ἀπὸ χρόνια ἀπὸ ξύλο ὀργανικὰ ξερὸ καὶ νεκρὸ ὡς παλαιό, ἐπεξεργασμένο, ἰδιαίτερα σκληρὸ καὶ ἀνθεκτικὸ καὶ ἄσηπτο, καὶ ποὺ μεταβιβάζονταν ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά. Στὴν ῥάβδο τῆς φυλῆς Λευὶ χαράχτηκε τὸ ὄνομα τοῦ Ἀαρών. ῾Ο Μωυσῆς τοποθέτησε τὶς 12 ῥάβδους στὴν σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου, προκειμένου ὁ Κύριος νὰ δείξῃ μὲ τρόπο σαφῆ καὶ ἀναντίρρητο ποιά φυλὴ ἤθελε νὰ ἀσκῇ γιὰ πάντα τὴν ἱερωσύνη μέσα στὸν ᾿Ισραήλ.
Καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· Λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ καὶ λάβε παρ᾿ αὐτῶν ῥάβδον ῥάβδον κατ᾿ οἴκους πατριῶν παρὰ πάντων τῶν ἀρχόντων αὐτῶν, κατ᾿ οἴκους πατριῶν αὐτῶν, δώδεκα ῥάβδους, καὶ ἑκάστου τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπίγραψον ἐπὶ τῆς ῥάβδου. καὶ τὸ ὄνομα Ἀαρὼν ἐπίγραψον ἐπὶ τῆς ῥάβδου Λευί· ἔστι γὰρ ῥάβδος μία, κατὰ φυλὴν οἴκου πατριῶν αὐτῶν δώσουσι. καὶ θήσεις αὐτὰς ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου, κατέναντι τοῦ μαρτυρίου, ἐν οἷς γνωσθήσομαί σοι ἐκεῖ. καὶ ἔσται ὁ ἄνθρωπος ὃν ἂν ἐκλέξωμαι αὐτόν, ἡ ῥάβδος αὐτοῦ ἐκβλαστήσει· καὶ περιελῶ ἀπ᾿ ἐμοῦ τὸν γογγυσμὸν υἱῶν Ἰσραήλ, ἃ αὐτοὶ γογγύζουσιν ἐφ᾿ ὑμῖν. καὶ ἐλάλησε Μωυσῆς τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, καὶ ἔδωκαν αὐτῷ πάντες οἱ ἄρχοντες αὐτῶν ῥάβδον, τῷ ἄρχοντι τῷ ἑνὶ ῥάβδον κατ᾿ ἄρχοντα, κατ᾿ οἴκους πατριῶν αὐτῶν, δώδεκα ῥάβδους, καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἀνὰ μέσον τῶν ῥάβδων αὐτῶν. καὶ ἀπέθηκε Μωυσῆς τὰς ῥάβδους ἔναντι Κυρίου ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου. καὶ ἐγένετο τῇ ἐπαύριον καὶ εἰσῆλθε Μωυσῆς καὶ Ἀαρὼν ἐν τῇ σκηνῇ τοῦ μαρτυρίου, καὶ ἰδοὺ ἐβλάστησεν ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν εἰς οἶκον Λευὶ καὶ ἐξήνεγκε βλαστὸν καὶ ἐξήνθησεν ἄνθη καὶ ἐβλάστησε κάρυα. καὶ ἐξήνεγκε Μωυσῆς πάσας τὰς ῥάβδους ἀπὸ προσώπου Κυρίου πρὸς πάντας υἱοὺς Ἰσραήλ, καὶ εἶδον καὶ ἔλαβον ἕκαστος τὴν ῥάβδον αὐτοῦ. καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωυσῆν· ἀπόθες τὴν ῥάβδον Ἀαρὼν ἐνώπιον τῶν μαρτυρίων εἰς διατήρησιν, σημεῖον τοῖς υἱοῖς τῶν ἀνηκόων, καὶ παυσάσθω ὁ γογγυσμὸς αὐτῶν ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ οὐ μὴ ἀποθάνωσι. καὶ ἐποίησε Μωυσῆς καὶ ᾿Ααρὼν καθὰ συνέταξε Κύριος τῷ Μωυσῇ, οὕτως ἐποίησαν. (Ἀριθμοὶ 17:6-26).
«Καὶ ὁ Κύριος μίλησε στὸν Μωϋσῆ μὲ αὐτὰ τὰ λόγια· Νὰ μιλήσῃς στοὺς Ἰσραηλῖτες καὶ νὰ πάρῃς ἀπὸ αὐτοὺς μία ῥάβδο ἀπὸ κάθε φυλή, ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀρχηγούς τους ἀνὰ φυλή, κατὰ τὶς πατριαρχικὲς οἰκογένειες, δηλαδὴ συνολικὰ δώδεκα ῥάβδους, καὶ γράψε τὸ ὄνομα τοῦ κάθε ἀρχηγοῦ πάνω στὴν ῥάβδο του. Καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Ἀαρὼν γράψε το πάνω στὴν ῥάβδο τῆς φυλῆς Λευί· διότι ὑπάρχει μόνο μία ῥάβδος γιὰ τὴν οἰκογένεια τοῦ ᾿Ααρὼν ἀπὸ κοινοῦ μὲ τὴν φυλὴ Λευί, ἀφοῦ κάθε φυλὴ θὰ δώσει μία ῥάβδο. Καὶ τὶς ῥάβδους αὐτὲς θὰ τὶς βάλῃς μέσα στὴν Σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου ἀπέναντι ἀπὸ τὴν Κιβωτὸ τοῦ μαρτυρίου, καὶ μέσῳ αὐτῶν ἐκεῖ θὰ σοῦ ἀποκαλύψω τὸ θέλημά μου. Καὶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἐγὼ θὰ τὸν ἐκλέξω (γιὰ ἀρχιερέα μου), ἐκείνου ἡ ῥάβδος θὰ βλαστήσῃ. Κι ἔτσι θὰ ἀφαιρέσω ἀπὸ πάνω μου τὸν γογγυσμὸ τῶν Ἰσραηλιτῶν, δηλαδὴ τὶς κατηγορίες ποὺ αὐτοὶ ἐξαπολύουν ἐναντίον σας (ἄρα καὶ ἐναντίον μου). Καὶ τὰ εἶπε αὐτὰ ὁ Μωϋσῆς στοὺς Ἰσραηλῖτες, καὶ ὅλοι οἱ ἀρχηγοί τους τοῦ ἔδωσαν τὶς ῥάβδους τους, δηλαδὴ κάθε ἀρχηγὸς ἔδωσε ἀπὸ μία ῥάβδο, καὶ δόθηκε μία ῥάβδος γιὰ κάθε φυλή, δώδεκα συνολικὰ ῥάβδοι, καὶ ἀνάμεσά τους ἦταν καὶ ἡ ῥάβδος τοῦ Ἀαρών. Καὶ ὁ Μωϋσῆς ἄφησε τὶς ῥάβδους ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μέσα στὴν Σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου. Καὶ τὴν ἑπόμενη ἡμέρα μπῆκαν ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν στὴν Σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου, καὶ νά εἶχε βλαστήσει ἡ ῥάβδος τοῦ Ἀαρὼν τῆς φυλῆς Λευί, καὶ μάλιστα ἔβγαλε καὶ βλαστάρι, καὶ ἄνθισε λουλούδια καὶ ἔκαμε καὶ καρύδια ὡς καρπούς! (῞Ολα αὐτὰ μέσα σὲ μία νύχτα.) Καὶ ὁ Μωϋσῆς ἀπομάκρυνε ὅλες τὶς ῥάβδους μπροστὰ ἀπὸ τὸν Κύριο (δηλαδὴ τὶς ἔβγαλε ἀπὸ τὴν σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου) καὶ τὶς ἔδειξε σὲ ὅλους τοὺς Ἰσραηλῖτες, καὶ εἶδαν τὸ γεγονός, καὶ πῆραν ὁ καθένας τους τὴν ῥάβδο του. Καὶ εἶπε ὁ Κύριος στὸν Μωϋσῆ· Νὰ τοποθετήσῃς τὴν ῥάβδο τοῦ ᾿Ααρὼν μαζὶ μὲ τὰ ἄλλα μαρτύρια (= τεκμήρια), γιὰ νὰ διατηρηθῇ ὡς ἀποδεικτικὸ στοιχεῖο γι' αὐτοὺς τοὺς ἀνυπάκουους ἀνθρώπους, καὶ ἂς πάψῃ πλέον ὁ γογγυσμός τους ἐναντίον μου, καὶ δὲν θὰ πεθάνουν. Καὶ ἔπραξαν ὁ Μωυσῆς καὶ ὁ Ἀαρὼν ὅπως διέταξε ὁ Κύριος τὸν Μωυσῆ, ἀκριβῶς ἔτσι ἔπραξαν».
῞Υστερα ἀπὸ αὐτὴν τὴν διαδικασία καὶ μὲ τὸν σαφῆ τρόπο ποὺ ὁ Κύριος ἔδειξε τὴν ἐπιλογή του, ἡ φυλὴ τοῦ Λευὶ ἀσκοῦσε ἀπὸ ἐδῶ καὶ στὸ ἑξῆς τὴν ἱερωσύνη. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ θεωρεῖται ἐπίσης προεικόνισι τοῦ θαυμαστοῦ γεγονότος τῆς ἐγκυμοσύνης καὶ τοῦ τοκετοῦ τῆς παρθένου Μαρίας. Ὅπως ἡ ξηρὰ ῥάβδος τοῦ Ἀαρὼν ἔδωσε ζωὴ καὶ ἔβγαλε βλαστάρι καὶ δήλωσε τὸ ἱερατικὸ γένος κατὰ τὴν τάξι τοῦ Ἀαρών, ἔτσι καὶ ἡ παρθένος Μαρία ὡς ἄλλη ἔμψυχος ῥάβδος ἔφερε στὸν κόσμο καὶ γέννησε τὸν μέγα ἀρχιερέα καὶ σωτῆρα Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀρχιερεὺς κατὰ τὴν τάξι Μελχισεδὲκ καὶ προσέφερε τὴν μία καὶ ἀνεπανάληπτη αἰώνια θυσία ἐξιλασμοῦ τῶν ἁμαρτιῶν μας.