῾Η ὀρθογραφία τῆς «βυζαντινῆς» μουσικῆς εἶναι μία δύσκολη καὶ πονεμένη ἱστορία. οἱ ὅποιες ἀπορίες διατυπώνονται ἐδῶ πρέπει νὰ ἀκολουθοῦνται ὁπωσδήποτε μὲ ὀπτικὰ παραδείγματα, εἰδάλλως θὰ ὑπάρξῃ δυσκολία στὴν κατανόησι καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ δοθῇ κάποια ἀπάντησις.
Δίχρονη πεταστὴ μπορεῖ νὰ προηγῆται ἀπὸ ἕναν μόνο κατιόντα χαρακτῆρα (συνήθως ἐλαφρόν), ἐὰν εἶναι καὶ ὁ κατιὼν δίχρονος. ἂν ὁ κατιὼν εἶναι μονόχρονος, τότε ἰσχύουν ὅσα ἔχει γράψει ὁ ... ... . ὑπάρχει μία συγκεκριμένη γραμμὴ ποὺ οἱ τρεῖς διδάσκαλοι καὶ οἱ ἄμεσοι μαθηταί των συνειδητῶς διετήρησαν δίχρονη πεταστὴ πρὶν ἀπὸ μία μόνο κατάβασι μονόχρονη (καὶ αὐτὴ μὲ γοργόν). μᾶς πληροφοροῦν οἱ ἴδιοι ὅτι τὴν διετηρησαν ἀπὸ τὴν παλαιὰ μέθοδο.
(12/6/2008)
copyright 2008 Διονύσιος Μπιλάλης ᾿Ανατολικιώτης