symbole.gr

Κατά το ΤΜΕ ο κανών του Ακαθίστου Ύμνου προβλέπεται να ψαλλεί μετά το "Άξιον εστίν".
Μετά τον Κανόνα ψάλλεται το Κοντάκιον "Τη υπερμάχω" και οι Οίκοι εις 4 στάσεις μια κάθε εβδομάδα.
Επισφραγίζεται πάλι το τμήμα αυτό με την ψαλμωδία του Κοντακίου.
Πρώτη εντύπωση μου προκαλεί η θέση που παρεμβάλεται ο Κανών δηλ. μετά το "Άξιον εστίν".
Δε θα ήταν πιο ορθό να παρεμβάλεται ο Κανών μετά το "Πιστεύω" ώστε το "Άξιον εστί" να ψαλλεί μετά την Θ' ωδή των Κανόνων;

Δεύτερη εντύπωση μου προκαλεί και η θέση του Κοντακίου- Οίκου.
Έχουμε πολλές περιπτώσεις που στα Απόδειπνα λέγεται το Κοντάκιον μετά την στ' ωδή ενώ προβλέπεται και η ψαλμωδία μεσωδίου Καθίσματος στην γ' ωδή.
Ακόμη και στα Μεσονυκτικά ο Κανόνας διαιρείται εις 3 με την παρεμβολή καθισμάτων.

Δημήτριος Καλπακίδης

Συμφωνῶ ἀπόλυτα.

Μήν ψάχνεις Δημήτρη νά βρεῖς ὀρθή λειτουργικῶς τυπική διάταξη στούς Χαιρετισμούς. Αὐτήν θά τήν βρεῖς στόν Ὄρθρο τοῦ Σαββάτου τῆς Ε΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν. Ὁ καταμερισμός τοῦ Κοντακίου σέ 4 μέρη καί ἡ ψαλμῳδία του μαζί μέ τόν Κανόνα τῆς Ἀκαθίστου (ὡς γνωστόν) εἶναι κάτι πολύ νεώτερο. Τό ΤΑΣ προβλέπει Ἀπόδειπνο μετά τοῦ νεκρωσίμου Κανόνος.
Ὁπότε αὐτός ὁ καταμερισμός λαμβάνει ἕνα τμῆμα τοῦ Κοντακίου ἀπό τά 4 τοῦ Ὄρθρου τοῦ Σαββάτου τῆς Ε΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν καί ἀντί τῶν προηγουμένων τριῶν (ἤ δύο) ᾠδῶν προβλέπει ὅλον τόν Κανόνα καί τόν τοποθετεῖ στό Ἀπόδειπνο.
Τώρα γιά τό Ἄξιόν ἐστι δίκιο ἔχεις. Αὐτό τηρεῖ καί ὁ Μανόλης, ὅπως μοῦ ἔχει πεῖ. Ἀλλά ἐκτός τοῦ ὅτι πλέον ἔχει παγιωθεῖ πρό τοῦ Κανόνος (προβλεπόμενο πλέον καί ἀπό τό ἰσχῦον Τυπικό) νομίζω ὅτι ἡ τήρησις μιᾶς τέτοιας διατάξεως θά δημιουργήσει ἀπορία στό ἐκκλησίασμα.
Ὅσο γιά τήν ἐπανάληψη τοῦ κουκουλίου τοῦ Κοντακίου ἔτσι ἔχει ἡ διάταξις στόν Ὄρθρο τοῦ Σαββάτου τῆς Ε΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν.

Σήμερα ἔγιναν σχολικοὶ χαιρετισμοὶ μετ' ἀποδείπνου 10-11 π.μ.

Στὸ συναξάριον τοῦ ε’ Σαββάτου τῶν νηστειῶν Νικηφόρου Καλλίστου τοῦ Ξανθοπούλου (ιδ’ αἰ.) διευκρινίζεται ὅτι: «ὀρθοστάδην τότε πᾶς ὁ λαὸς κατὰ τὴν νύκτα ἐκείνην τὸν ὕμνον τῇ τοῦ Λόγου Μητρὶ ἔμελψαν καὶ ὅτι πᾶσι τοῖς ἄλλοις οἴκοις καθῆσθαι ἐξ ἔθους ἔχοντες, ἐν τοῖς παροῦσι τῆς θεομήτορος ὀρθοί πάντες ἀκροώμεθα» «Ἄγγελος πρωτοστάτης...ἵστατο κραυγάζων...Χαῖρε (δὲν χαιρετᾶμε καθήμενοι) τοῦ πεσόντος Ἀδὰμ ἡ ἀνάκλησις...ἀνόρθωσις τῶν ἀνθρώπων...ἀναστάσεως τύπον ἐκλάμπουσα...βουλόμενος ἑλκῦσαι πρὸς τὸ ὕψος τοὺς αὐτῷ βοῶντας Ἀλληλούια», στὸ τέλος δὲ τοῦ ἀκαθίστου κοντακίου-ὕμνου ψάλλομε «Χαῖρε χρωτός (σώματος) τοῦ ἐμοῦ θεραπεία».

Οἱ ἐπαναλήψεις ποὺ συνηθίζονται σήμερα στὸ «Ἄγγελος πρωτοστάτης...» καὶ τὸ «Ὤ πανύμνητε μῆτερ...» εἶναι παντελῶς ἀμάρτυρες.