Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:22:29

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ

Σύντομη ὀρθόδοξη ἀναίρεσι
αἱρετικῶν ἀντιλήψεων


῾Υπὸ Διονυσίου Ν. Μ. ('Ανατολικιώτου),
πτυχιούχου θεολογίας-ἐπιμελητοῦ ἐκδόσεων



ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ»

Πρώτη ἔκδοσις· ἰανουάριος 2003

copyright 1988, 2003, 2008
'Εκδόσεις «Δεκάλογος»
Εἰρήνης 3-7, Τ.Κ. 15342
῾Αγία Παρασκευὴ 'Αττικῆς


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Προσημείωσι
Πρόλογος
1 - ῾Η ὀρθόδοξη διδασκαλία γιὰ τὴν παρθένο Μαρία
2 - Οἱ πλάνες τῶν διαμαρτυρομένων
Α) Γενικά
Β) ῾Η ἀειπαρθενία τῆς θεοτόκου
Γ) Θεοτόκος - Παναγία
Δ) Τιμὴ πρὸς τὴν θεοτόκο
Ε) Οἱ πρεσβεῖες τῆς θεοτόκου
3 - Οἱ πλάνες τῶν παπικῶν
Α) Γενικά
Β) Τὸ δόγμα τῆς ἀσπίλου συλλήψεως
Γ) Τὸ δόγμα τῆς ἐνσωμάτου ἀναλήψεως
Δ) ῾Η παρθένος Μαρία ὡς μεσίτρια
Ε) ῾Η θεοτόκος ὡς συλλυτρώτρια
'Επίλογος
Βιβλιογραφία




ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΙ

῾Η παροῦσα σύντομη μελέτη συνετάγη τὸ 1988 κατ' ἀνάθεσιν· τὴν εἶχε ζητήσει τότε ἀπὸ ἐμένα ἕνας φίλος κληρικός, διότι τοῦ ἐχρειαζόταν. ἦταν ἑπόμενο λόγῳ τῆς μικρῆς της ἐκτάσεως νὰ μὴν ἀναφέρεται σὲ ὅλες τὶς ἐπὶ μέρους περιπτώσεις τοῦ θέματος παρὰ μόνο στὶς βασικώτερες, μήτε πάλι νὰ ὑπάρχῃ ἀναλυτικὴ ἀνάπτυξι τῶν θιγομένων σημείων. ἡ ἐργασία αὐτὴ παρέμενε ἀπὸ τότε σὲ χειρόγραφη μορφή, μέχρι ποὺ τὸν δεκέμβριο τοῦ 2000 δακτυλογραφήθηκε μὲ ἐλαφρὲς γλωσσικὲς βελτιώσεις καὶ ἐλάχιστες προσθῆκες, ποὺ κρίθηκαν ἀναγκαῖες σὲ δυὸ τρία σημεῖα. μὲ τὴν εὐκαιρία αὐτὴ ἔγινε ἕνας ἀκόμη ἔλεγχος τοῦ περιεχομένου της καὶ ἐμπλουτίστηκε ἡ βιβλιογραφία.

῞Οσοι ἐδιάβασαν ἢ ἄκουσαν αὐτὴν τὴν μελέτη μὲ ἐνθάρρυναν νὰ ἐπιδιώξω τὴν ἐκτύπωσί της, διότι τὴν εὕρισκαν ἐποικοδομητικὴ καὶ ἐπίκαιρη παρὰ τὴν συντομία της καὶ τὶς ἐλλείψεις της. προτοῦ ὅμως πραγματοποιηθῇ ἡ ἔκδοσι, ἔδωσα τὰ δοκίμια στὸν πνευματικό μου πατέρα Νικόλαο Κ., σὲ μία ἁγιορειτικὴ μοναστικὴ ἀδελφότητα, μὲ τὴν ὁποία ἐπίσης μὲ συνδέουν πνευματικοὶ δεσμοί, καὶ στὸν φιλόλογο καὶ διδάκτορα θεολογίας Κωνσταντῖνο Σιαμάκη, ὦστε νὰ ἔχουν τὸν τελικὸ λόγο. τοὺς εὐχαριστῶ γιὰ τὸν χρόνο ποὺ διέθεσαν καὶ γιὰ τὶς παρατηρήσεις τους, μὲ τὶς ὁποῖες συνέβαλαν στὴν βελτίωσι τοῦ περιεχομένου.

῾Οφείλω νὰ διευκρινίσω ὅτι σχεδὸν κάθε λέξι αὐτῆς τῆς ἐργασίας εἶναι ἀντιγραφὴ ἀπὸ τὰ βιβλία ποὺ ἀναφέρονται στὴν βιβλιογραφία, καὶ κυρίως ἀπέφυγα νὰ διατυπώσω συμπεράσματα ποὺ νὰ προέρχωνται ἀπὸ τὴν δική μου σκέψι ἢ κρίσι. σὲ μένα ὀφείλονται μόνον ἡ ἐπιλογὴ καὶ ἡ σύνδεσι τῶν νοημάτων, καθὼς καὶ οἱ ἀτέλειες καὶ οἱ ἐλλείψεις τοῦ πονήματος. ἡ ἔκδοσί του ὀφείλεται ἁπλῶς στὴν πεποίθησι ὅτι μόνον ἡ συναισθηματική μας προσέγγισι πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς «κυρίας τῶν ἀγγέλων» (καὶ τῶν χριστιανῶν) δὲν εἶναι ὡλοκληρωμένη οὔτε πάντοτε ἀσφαλής· χρειάζεται καὶ ἡ γνῶσι βασικῶν διδασκαλιῶν τῆς ἐκκλησίας μας, ἡ ἐλεύθερη ἀποδοχή τους ἐκ μέρους μας καὶ ἡ ὁλόψυχη πεποίθησί μας ὅτι ἀποτελοῦν σωτηριώδεις ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας.

῍Αν ἀπὸ τὴν μελέτη αὐτοῦ τοῦ μικροῦ βιβλίου ἔστω καὶ ἕνας ἀναγνώστης ἀποκομίσῃ κάποια πνευματικὴ ὠφέλεια καὶ στερεωθῇ περισσότερο ἡ καρδιά του στὴν ὀρθόδοξη πίστι μας, αὐτὸ θὰ εἶναι καὶ δικαίωσι αὐτῆς τῆς ἐκδόσεως. παρακαλῶ τοὺς ἀναγνῶστες νὰ εὐχηθοῦν στὴν ὑπεραγία θεοτόκο Μαρία νὰ πρεσβεύῃ καὶ γιὰ μένα ἐνώπιον τοῦ υἱοῦ της καὶ Κυρίου 'Ιησοῦ Χριστοῦ.

Δ. Ν. Μ.
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:23:40

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

1 ῾Η ὀρθόδοξη ἐκκλησία μας ἀπὸ τοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες ξεχώρισε καὶ ἐτίμησε ἰδιαίτερα ἀπὸ τὰ ἑκατομμύρια τῶν ἁγίων της τὴν μητέρα τοῦ Χριστοῦ, τὴν παρθένο Μαρία. ὁ κύριος λόγος αὐτῆς τῆς τιμῆς ἦταν τὸ ὅτι ἡ θεοτόκος εἶναι ἡ μόνη ποὺ κρίθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄξια γιὰ νὰ γίνῃ μητέρα τοῦ 'Ιησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος δευτέρου προσώπου τῆς ἁγίας Τριάδος, καὶ ἔτσι, μποροῦμε νὰ ποῦμε, ἔγινε ἡ αἰτία καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. ἐφόσον λοιπὸν ἡ παρθένος Μαρία ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἁγία Τριάδα κρίθηκε ἄξια τέτοιας τιμῆς, τιμῆς μοναδικῆς ποὺ κανένας ἄλλος ἄνθρωπος πάνω στὴν γῆ δὲν πρόκειται νὰ ἔχῃ, ἐφόσον δηλαδὴ ἡ ἴδια ἡ ἁγία Τριὰς ἐτίμησε τὴν ταπεινὴ Μαρία περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον πιστό, ἑπόμενο ἦταν καὶ ἡ ἐκκλησία μας νὰ τιμήσῃ τὴν θεοτόκο περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον ἅγιό της. σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο ἡ ἐκκλησία μας δὲν κάνει τίποτε ἄλλο παρὰ νὰ συνεχίζῃ τὴν πρᾶξι τοῦ παναγίου Θεοῦ.

2 ῍Αν σκεφτοῦμε ὅτι στὸ ἱερώτερο σύμβολο τοῦ χριστιανισμοῦ, στὸ σύμβολο τῆς πίστεως, ὅπου περιέχεται περιληπτικὰ ὅλη ἡ δογματικὴ ἀλήθεια καὶ πίστι τῆς ἐκκλησίας, πέρα ἀπὸ τὰ πρόσωπα τῆς ἁγίας Τριάδος, δηλαδὴ ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Θεό, ὁ μόνος ἄνθρωπος ποὺ μνημονεύεται ὀνομαστικῶς ὡς πρόσωπο ποὺ συνεργάστηκε στὸ σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας εἶναι ἡ παρθένος Μαρία στὸ 3ο ἄρθρο («σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου καὶ ἐνανθρωπήσαντα»), καταλαβαίνει κανεὶς τὴν ἱερότητα τοῦ προσώπου τῆς θεοτόκου. στὸ ἄρθρο αὐτὸ ἡ ταπεινὴ κόρη τῆς Ναζαρὲτ ἀναφέρεται ὡς πρόσωπο σημαντικό, περὶ τοῦ ὁποίου ἂν δὲν ἔχῃ κανεὶς τὴν ὀρθὴ ἀντίληψι, τότε βρίσκεται σὲ πλάνη καὶ κινδυνεύει νὰ ἀπωλέσῃ αἰωνίως τὴν ψυχή του. τοῦτο διευκρινίζεται, διότι στὸ σύμβολο τῆς πίστεως στὸ 4ο ἄρθρο μνημονεύεται καὶ ἄλλος ἄνθρωπος, ὁ Πόντιος Πιλᾶτος («σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου»), ἡ ἀναφορὰ ὅμως αὐτοῦ τοῦ δευτέρου ὀνόματος γίνεται γιὰ λόγους ἱστορικούς, εἶναι ἕνα εἶδος χρονολογήσεως, κατὰ τὶς συνήθειες ἐκείνης τῆς ἐποχῆς.

3 ῞Ομως μέσα στὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἐφάνηκε ὅτι ἡ προφητεία τοῦ δικαίου Συμεὼν περὶ τοῦ Χριστοῦ «ἰδοὺ οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν ἐν τῷ 'Ισραὴλ καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον» (Λκ. β΄ 34) ἐπρόκειτο νὰ ἐκπληρωθῇ καὶ στὸ πρόσωπον τῆς θεοτόκου, ἀφοῦ σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὸν Χριστὸ καὶ μειώνοντας τὸ πρόσωπό της στὴν οὐσία κτυποῦμε, μειώνουμε καὶ ὑβρίζουμε τὸ πανάχραντο πρόσωπο τοῦ σωτήρα Χριστοῦ μας· διότι ἀνέκαθεν, ἀλλὰ ἰδίως σήμερα, ἡ παρθένος Μαρία εἶναι σημεῖον ἀντιλεγόμενον, καὶ ἄλλοι τῆς δίνουν τιμὴ περισσότερη ἀπ' ὅ,τι πρέπει (καὶ αὐτοὶ εἶναι ὅσοι ἀνήκουν στὸν ῥωμαιοκαθολικισμό), σὲ σημεῖο ὦστε ἡ παρθένος νὰ θεωρῆται ἴση σχεδὸν μὲ τὸν Χριστό, ἐνῷ ἄλλοι καθόλου δὲν τὴν τιμοῦν, ἀντίθετα μάλιστα τὴν ὑποβιβάζουν στὴν θέσι μιᾶς ἁπλῆς γυναίκας, σὰν νὰ μὴν εἶχε καμμιὰ σημασία ὁ ῥόλος της στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων (καὶ αὐτοὶ εἶναι οἱ διαμαρτυρόμενοι).

4 Σ' αὐτὴν τὴν ἐργασία θὰ παρουσιαστῇ ἀρχικὰ ἡ κρυστάλλινη θέσι τῆς ὀρθοδοξίας μας πάνω στὸ πρόσωπο τῆς θεοτόκου σὲ ἀντιδιαστολὴ κατόπιν μὲ τὶς διδασκαλίες τοῦ παπισμοῦ καὶ τῆς διαμαρτυρήσεως μὲ ταυτόχρονη ἀντίκρουσι τῶν πλανῶν τους. ἂν καὶ οἱ διαμαρτυρόμενοι ἐμφανίστηκαν ὡς ἀντίδρασι στὶς ὑπερβολὲς τοῦ παπισμοῦ πολὺ μετὰ τὸν χωρισμὸ τῆς ἐκκλησίας σὲ ἀνατολικὴ καὶ δυτική, ὅμως ἐδῶ θὰ ἐξεταστοῦν πρῶτα οἱ δικές τους ἀπόψεις, διότι σήμερα πολλὲς προτεσταντικὲς ὁμάδες δραστηριοποιοῦνται ἔντονα στὸν ἑλλαδικὸ χῶρο, ὁπότε οἱ διαφορές των ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία εἶναι ἐμφανέστερες ἀπὸ αὐτὲς τῶν ῥωμαιοκαθολικῶν-παπικῶν, ποὺ ἐξετάζονται ἀμέσως μετά.
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:24:42

1 - Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΘΕΝΟ ΜΑΡΙΑ

5 Κάθε ὀρθόδοξη ἐκδήλωσι τιμῆς πρὸς τὴν παρθένο Μαρία ἔχει βάσι καὶ ἀφετηρία της τὴν διδασκαλία τῆς ἐκκλησίας μας ὅτι ἡ παρθένος εἶναι ἀληθινὰ θεοτόκος. ἡ διδασκαλία αὐτὴ ἔχει δογματικὴ βάσι, καθὼς στηρίζεται πάνω στὸ δόγμα γιὰ τὴν ὑποστατικὴ ἕνωσι τῶν δύο φύσεων στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. μὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ θέμα ἀσχολήθηκε ἡ τρίτη οἰκουμενικὴ σύνοδος (῎Εφεσος 431), ἡ ὁποία καταδίκασε τὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Νεστορίου.

6 ῾Ο Νεστόριος ἐχώριζε τὸν Χριστὸ σὲ δύο πρόσωπα καὶ ὑποστάσεις, δηλαδὴ δεχόταν δύο υἱοὺς καὶ ἔλεγε ὅτι ἄλλος εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλος ὁ υἱὸς τῆς παρθένου. θεωροῦσε ὅτι κάθε μία ἀπὸ τὶς δύο φύσεις τοῦ Κυρίου ἔχει τὴν δική της ξεχωριστὴ ὑπόστασι. συνεπῶς ἡ ἕνωσι τῶν δύο φύσεων στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δὲν εἶναι πραγματική, ἁπλῶς ὑπάρχει ἠθικὴ συνάφεια μεταξὺ τῆς θείας καὶ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως· καὶ οἱ δύο φύσεις ὑπάρχουν, κατὰ τὸν Νεστόριο, στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ παράλληλα. γι' αὐτὸ καὶ ὁ Νεστόριος ἀποκαλοῦσε τὴν παρθένο ὄχι θεοτόκο ἀλλὰ χριστοτόκο. ὅμως ἡ τρίτη οἰκουμενικὴ σύνοδος ξεκαθαρίζοντας τὰ πράγματα διεκήρυξε ὅτι στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ὑπάρχουν ἑνωμένες σὲ μία ὑπόστασι καὶ ἡ θεία καὶ ἡ ἀνθρώπινη φύσι. ὑπάρχει μόνον ἕνας Υἱός, τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος, καὶ ἡ ἀειπάρθενος μητέρα του καλεῖται κυρίως καὶ κυριολεκτικῶς θεοτόκος, διότι ἀληθινὰ ἐγέννησε τὸν Θεὸ Λόγο.

7 'Ακολούθως γιὰ τὴν ὀρθοδοξία ἡ θεοτόκος εἶναι «τιμιωτέρα τῶν χερουβὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν σεραφίμ», δηλαδὴ εἶναι ἁγιώτερη καὶ ἀνώτερη ἀπὸ ὅλους τοὺς ἁγίους καὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς ἀγγέλους· γι' αὐτὸ ἄλλωστε καὶ ὀνομάζεται παναγία.

8 ῾Η ὑπεραγία παρθένος βρίσκεται σ' αὐτὸ τὸ ὕψος τῆς ἁγιότητος, διότι ἔγινε ἄξια νὰ κατοικήσῃ μέσα της ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς Λόγος, τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς 'Αγίας Τριάδος. ὅμως ἐδῶ ἴσως κάποιος νὰ ἐκφράσῃ τὴν ἀπορία· «ποιά ἡ διαφορὰ τότε τῆς θεοτόκου ἀπὸ κάθε χριστιανὸ ποὺ κοινωνεῖ τῶν ἀχράντων μυστηρίων; μήπως καὶ ἐκεῖνος δὲν παίρνει μέσα του τὸν Χριστό;» ἀσφαλῶς ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι πιστεύουμε ὅτι μὲ τὴν θεία μετάληψι κατοικεῖ μέσα μας ὁ Χριστός· ὅμως εἶναι διαφορετικὸς ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο κατοίκησε μέσα στὴν ἀειπάρθενο Μαρία· διότι στὴν θεοτόκο «ἐσκήνωσε» κατὰ μοναδικὸ τρόπο καὶ ἀπὸ αὐτὴν ἔλαβε «σκήνωμα», δηλαδὴ ἔλαβε τὴν ἀνθρώπινη σάρκα. ἔτσι ἡ παρθένος ἀξιώθηκε νὰ δώσῃ στὸν Κύριο τὸ «ἀνθρώπινο πρόσλημμα». ποιά τιμὴ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι μεγαλείτερη ἀπὸ αὐτήν;

9 ῾Ο καθηγητὴς Al. Kniajeff συνοψίζοντας τὴν ὀρθόδοξη θεολογία περὶ τῆς θεοτόκου γράφει: «ἡ ἐκκλησία θεωρεῖ τὴν μητέρα τοῦ λυτρωτοῦ ὡς «τῶν δογμάτων τὸ κεφάλαιον», ὡς τὴν ζῶσαν σύνοψιν ὅλης τῆς χριστολογίας, ὡς τὴν διαρκῆ ὑπόμνησιν καὶ τὴν κατ' οὐσίαν πραγματοποίησιν τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν ἐκκλησίαν καὶ διὰ κάθε ψυχὴν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ. ἡ ἐκκλησία ὑμνεῖ καὶ εὐλογεῖ τὴν παρθένον, διότι αὕτη ἐξ ὀνόματος τῆς ἀνθρωπότητος ἔδωσε τὴν ἐλευθέραν συγκατάθεσιν ποὺ ἀπῃτεῖτο διὰ τὴν σάρκωσιν τοῦ θείου Λόγου, καὶ ἔτσι ἔγινεν ἡ συνεργὸς τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ ἔργον τῆς λυτρώσεως καὶ τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ κόσμου. εἰς κάθε εὐκαιρίαν ἡ ἐκκλησία διακηρύσσει ὅτι ἡ παναγία ἦτο παρθένος μετὰ τὸν τόκον της, διότι πιστεύει ἀκραδάντως ὅτι διὰ τῆς κατὰ σάρκα γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἡττήθησαν οἱ νόμοι τῆς πεπτωκυίας μας φύσεως καὶ ἤρχισε νὰ ἐνεργῇ εἰς αὐτὸν τὸν κόσμον ἡ λυτρωτικὴ καὶ θεοποιὸς χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ προετοιμάζουσα τὴν μεταμόρφωσιν ὅλης τῆς κτίσεως καὶ τὴν μεταμόρφωσιν τῶν πάντων. εἰς κάθε σχεδὸν προσευχήν της ἡ ἐκκλησία ἀπευθύνεται εἰς τὴν θεοτόκον καὶ τὴν ἱκετεύει νὰ μεσιτεύῃ ὑπὲρ ἡμῶν εἰς τὸν υἱόν της, διότι τὴν θεωρεῖ ὡς τὸ σημεῖον τῆς υἱοθεσίας μας ὑπὸ τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ Χριστῷ καὶ ὡς μητέρα πάντων τῶν πιστευόντων· διὰ τοῦ σταυροῦ του ὁ Χριστὸς ἔδωσεν εἰς τοὺς πιστεύοντας εἰς τὸ ὄνομά του τὴν ἐξουσίαν νὰ γίνουν κατὰ χάριν «τέκνα Θεοῦ» ('Ιω. α΄ 12), νὰ ἀποτελέσουν «οἶκον Θεοῦ», τὴν κατὰ χάριν οἰκογένειαν τοῦ Θεοῦ ('Εβρ. γ΄ 6), κατέστησε δὲ τὴν κατὰ σάρκα μητέρα του μητέρα αὐτῆς τῆς οἰκογενείας, μητέρα ὅλων τῶν κατὰ χάριν υἱῶν τοῦ Θεοῦ ('Ιω. ιθ΄ 26-27)· μὲ ἄλλους λόγους, διὰ τὴν ὀρθόδοξον ἐκκλησίαν ἡ θεοτόκος εἶναι ὄχι μόνον μήτηρ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ μήτηρ ὅλων τῶν χριστιανῶν...»
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:25:49

2 - ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΩΝ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ


Α΄) Γενικά

10 Τὸ πρῶτο σφάλμα τῶν διαμαρτυρομένων εἶναι ἡ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ σχεδὸν τῆς ἐμφανίσεώς τους ἀπόρριψι τῆς ἱερᾶς παραδόσεως τῆς ἐκκλησίας. αὐτὸ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἀπορρίψουν τὴν αὐθεντία τῆς ἐκκλησίας, νὰ ἑρμηνεύουν τὶς ἅγιες Γραφὲς σύμφωνα μὲ τὴν ἀντίληψι τοῦ ἑκάστοτε ἐξηγητοῦ, καὶ γενικὰ νὰ καταργήσουν ὁτιδήποτε ἡ ἐκκλησία διατηροῦσε μὲ σεβασμὸ ὡς σωτηριώδη διδασκαλία της. κατὰ συνέπειαν κατάργησαν καὶ κάθε τιμὴ πρὸς τοὺς ἁγίους, δὲν ἔχουν ἑορτές, δὲν ἀναγνωρίζουν ἁγίους καὶ δὲν παραδέχονται τὰ σημεῖα ποὺ ὁ Θεὸς ἐπιτελεῖ διὰ τῶν ἁγίων του. ἰδιαίτερα ἐμείωσαν τὸ πρόσωπο τῆς θεοτόκου φτάνοντας ὡρισμένες φορὲς καὶ σὲ ὑβριστικοὺς χαρακτηρισμοὺς καὶ θέσεις. μέσα στὸ σύνολο τῶν προτεσταντικῶν παραφυάδων ξαναβρίσκουμε σήμερα ἀρχαῖες αἱρέσεις, ποὺ ἀντιμετωπίστηκαν μὲ ἐπιτυχία ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, ὅπως εἶναι ὁ νεστοριανισμός, οἱ ἐβιωνῖτες καὶ ἄλλοι. ἂς δοῦμε ὅμως ἕνα ἕνα τὰ σπουδαιότερα σημεῖα, στὰ ὁποῖα σφάλλουν οἱ προτεστάντες σχετικὰ μὲ τὴν θεοτόκο.



Β΄) ῾Η ἀειπαρθενία τῆς θεοτόκου

11 Οἱ διαμαρτυρόμενοι δὲν παραδέχονται ὅτι ἡ θεοτόκος παρέμεινε παρθένος καὶ μετὰ τὴν γέννησι τοῦ 'Ιησοῦ. δέχονται ὅτι ἦταν παρθένος μέχρι τὴν γέννησι τοῦ Κυρίου, ἂν καὶ αὐτὸ πάλι ἀμφισβητεῖται ἀπὸ ὡρισμένες προτεσταντικὲς ὁμολογίες. ἰσχυρίζονται ὅμως ὅτι κατόπιν δὲν παρέμεινε παρθένος καὶ ὅτι οἱ «ἀδελφοὶ τοῦ 'Ιησοῦ», ποὺ ἀναφέρονται στὸ εὐαγγέλιο (Ματθ. ιβ' 46), εἶναι σαρκικοὶ ἀδελφοί του.

12 Τὸ ὅτι ἡ θεοτόκος ἔμεινε παρθένος μέχρι τὴν γέννησι τοῦ 'Ιησοῦ βεβαιώνεται ῥητὰ ἀπὸ τὶς ἅγιες Γραφές, οἱ ὁποῖες ἀναφέρουν ὅτι ὁ 'Ιωσὴφ «οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον» (Ματθ. α΄ 25). ἐδῶ πρέπει νὰ τονίσουμε ὅτι κάποιες φορὲς στὴν Βίβλο χρησιμοποιεῖται τὸ χρονικὸ ἐπίρημα «ἕως» μὲ τὴν ἔννοια τοῦ οὐδέποτε. γιὰ παράδειγμα· «καὶ ἐξελθὼν (ὁ κόραξ) οὐκ ἀνέστρεψεν ἕως τοῦ ξηρανθῆναι τὸ ὕδωρ ἀπὸ τῆς γῆς» (Γέν. η΄ 7)· δηλαδὴ οὐδέποτε ἐπέστρεψε. «καὶ οὐκ εἶδεν οὐδεὶς τὴν ταφὴν αὐτοῦ (τοῦ Μωυσῆ) ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης» (Δευτερ. λδ΄ 6)· δηλαδὴ κανεὶς δὲν εἶδε ποτὲ τὸν τάφον του.

13 'Ισχυρίζονται πάλιν οἱ προτεστάντες ὅτι ὁ 'Ιησοῦς ὀνομάζεται «πρωτότοκος» σὲ ἀντίθεσι μὲ ἀδελφοὺς ποὺ ἀκολούθησαν, δηλαδὴ δευτερότοκο, τριτότοκο καὶ λοιπούς. ὅμως ὑπάρχουν χωρία στὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι πρωτότοκος καλεῖται αὐτὸς ποὺ γεννιέται πρῶτος ἀνεξάρτητα ἂν ἀκολουθοῦν ἢ ὄχι ἄλλα παιδιά (῎Εξ. ιγ΄ 2, 'Αριθ. γ΄ 12, Α΄ Βασ. f΄ 10, 14, 'Ιερ. λη΄ 9). ἀκόμη «πρωτότοκος» σημαίνει καὶ ἐκλεκτός, ἀγαπητός, διακεκριμένος, μονογενής· παραδείγματος χάριν «τάδε λέγει Κύριος· υἱὸς πρωτότοκός μου 'Ισραήλ» (῎Εξ. δ΄ 22). ἀκόμη ὁ Χριστὸς ὀνομάζεται πρωτότοκος καὶ ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ· «ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην...» (῾Εβρ. α΄ 6)· μήπως θὰ συμπεράνωμε ἀπὸ αὐτὸ ὅτι ὁ Θεὸς ἔχει καὶ ἄλλον υἱὸ ἐκτὸς τοῦ Χριστοῦ; ἀλλὰ ἀφοῦ καὶ πάλι ἡ Γραφὴ λέει ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι υἱὸς μονογενής· «ὁ μονογενὴς υἱὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρός, ἐκεῖνος ἐξηγήσατο» ('Ιωάν. α΄ 18).

14 ῞Οσο γιὰ ἐκείνους ποὺ καλοῦνται ἀδερφοὶ τοῦ 'Ιησοῦ Χριστοῦ ἦσαν ἢ ξαδέρφια του, διότι ἦταν πολὺ συνηθισμένο στοὺς 'Εβραίους τὰ ξαδέρφια νὰ ὀνομάζωνται ἀδέρφια, ἢ ἦσαν παιδιὰ τοῦ 'Ιωσὴφ ἀπὸ προηγούμενο γάμο του, κατὰ τὸν ὁποῖο εἶναι πιθανὸ ὅτι ἐχήρεψε. ἔπειτα ἐὰν ἡ Μαριὰμ ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ εἶχε καὶ ἄλλα παιδιά, γιατί ὁ 'Ιησοῦς ἐπάνω στὸν σταυρὸ παρέδωσε τὴν μητέρα του στὸν μαθητή του 'Ιωάννη μὲ τὰ λόγια «γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου. εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου»; «καὶ ἀπ' ἐκείνης τῆς ὦρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια» ('Ιωάν. ιθ΄ 26)· γιατί τὴν παρέλαβε ὁ 'Ιωάννης καὶ ὄχι τὰ ἀδέρφια τοῦ 'Ιησοῦ;

15 Τέλος οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας τονίζουν ἄμεσα ἢ ἔμμεσα τὴν ἀειπαρθενία τῆς θεοτόκου. ἀναφέρονται ἐνδεικτικῶς οἱ γνῶμες μερικῶν. ὁ ἅγιος 'Επιφάνιος· «οὐ συνήφθη σαρκὶ μετὰ τὴν κύησιν οὐδὲ πρὸ τῆς κυήσεως». ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος· «παρθένος συνέλαβε, παρθένος ἔτεκε καὶ παρθένος μετὰ ταῦτα ἔμεινεν». ὁ μέγας Βασίλειος· «τὸ μὴ καταδέχεσθαι τῶν φιλοχρίστων τὴν ἀκοὴν ὅτι ποτὲ ἐπαύσατο εἶναι παρθένος ἡ θεοτόκος». 'Ιωάννης ὁ Δαμασκηνός· «μένει τοίνυν καὶ μετὰ τόκον παρθένος ἡ ἀειπάρθενος, οὐδαμῶς ἀνδρὶ μέχρι θανάτου προσομιλήσασα».

16 Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι μέσα ἀπὸ τὶς ἅγιες Γραφὲς καὶ τὴν ἱερὰ παράδοσι (τὴν ὁποία δυστυχῶς οἱ προτεστάντες ἀπέρριψαν) βγαίνει ἡ διδασκαλία τῆς ἐκκλησίας μας ὅτι ἡ παρθένος Μαρία ἔμεινε ἀειπάρθενος, γιὰ πάντοτε παρθένος.
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:27:35

2 - ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΩΝ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ

Γ΄) Θεοτόκος - Παναγία

17 Οἱ διαμαρτυρόμενοι δὲν παραδέχονται τὴν παρθένο Μαρία ὡς θεοτόκο ἢ τοὐλάχιστον μένουν ἀδιάφοροι σ' αὐτὸ τὸ σημεῖο. ἐπίσης δὲν τὴν παραδέχονται οὔτε τὴν ὀνομάζουν ποτὲ παναγία. καὶ γιὰ τὶς δύο αὐτὲς ὀνομασίες ἀναφέρθηκαν ὡρισμένα βασικὰ σημεῖα πιὸ πρίν (§§ 5-9).
18 Τὴν μητέρα τοῦ Κυρίου ἀρνοῦνται τελείως νὰ τὴν ὀνομάσουν θεοτόκο κυρίως οἱ προτεσταντικὲς ἐκεῖνες αἱρέσεις ποὺ ἀπορρίπτουν τὸ δόγμα τῆς ἁγίας Τριάδος καὶ τὴν θεότητα τοῦ Χριστοῦ. γνωστότερη ἀπ' αὐτὲς τὶς αἱρέσεις στὴν 'Ελλάδα εἶναι οἱ χιλιαστὲς ἢ μάρτυρες τοῦ 'Ιεχωβᾶ. εἶναι πολὺ φυσικὸ αὐτοί, ἐφόσον ἀρνοῦνται τὸν Χριστὸ ὡς Θεὸ καὶ δέχονται μόνο τὴν ἀνθρώπινη φύσι του, νὰ πιστεύουν ὅτι ἡ παρθένος ἐγέννησε ἕναν ἁπλὸ ἄνθρωπο καὶ ὅτι εἶναι χριστοτόκος. ὅμως ἀκόμη καὶ ἐδῶ ἡ ἁγία Γραφὴ ἔρχεται νὰ δικαιώσῃ τὴν ὀρθόδοξη ὀνομασία τῆς παρθένου ὡς θεοτόκου. χαρακτηριστικὸ εἶναι τὸ χωρίο «καὶ πόθεν μοι τοῦτο, ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;» (Λκ. α΄ 43), ὅπου μιλᾷ ἡ 'Ελισάβετ. ἐπειδὴ γιὰ τὴν 'Ισραηλίτισσα 'Ελισάβετ ἄλλος Κύριος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ δὲν ὑπάρχει, ἡ φράσι «μήτηρ τοῦ Κυρίου» ἰσοδυναμεῖ μὲ τὴν φράσι «μήτηρ τοῦ Θεοῦ» καὶ συνεπῶς μὲ τὸ ὄνομα «Θεοτόκος». ὁ Γρηγόριος ὁ θεολόγος διεκήρυξε ὅτι «εἴ τις οὐ θεοτόκον τὴν ἁγίαν Μαρίαν ὑπολαμβάνει, χωρίς ἐστι τῆς θεότητος», ἐνῷ ὁ 'Ιωάννης ὁ Δαμασκηνὸς τονίζει ὅτι «τοῦτο τὸ ὄνομα (θεοτόκος) ἅπαν τὸ μυστήριον τῆς οἰκονομίας συνίστησιν».

19 ῞Οσο γιὰ τὴν προσωνυμία «παναγία», πρέπει νὰ τονιστῇ ὅτι ἡ παρθένος ὀνομάζεται ἔτσι, ἐπειδὴ εἶναι ἀνώτερη ὄχι ἀπὸ τὸν Θεό, ἀλλὰ ἀπὸ ὅλους τοὺς ἁγίους. ὁ Θεὸς ὀνομάζεται ἅγιος ἢ ὁ ἅγιος μὲ ἀπόλυτη ἔννοια, διότι εἶναι ἀπόλυτο ὂν καὶ δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθῇ μὲ ἄλλους (ἀνυπάρκτους) θεοὺς ἢ μὲ τοὺς ἀνθρώπους. τὴν παναγία τὴν ὀνομάζουμε ἔτσι συγκρίνοντάς την μὲ τοὺς ἄλλους ἁγίους καὶ ποτὲ μὰ ποτὲ μὲ τὸν ἴδιο τὸν Θεό!
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:28:05

2 - ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΩΝ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ

Δ΄) Τιμὴ πρὸς τὴν θεοτόκο

20 Μέσα στὶς τόσες καταργήσεις οἱ προτεστάντες κατάργησαν καὶ κάθε τιμὴ πρὸς τὴν θεοτόκο καὶ πρὸς ὅλους τοὺς ἁγίους γενικά. ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀπόδοσι τιμῆς πρὸς τὴν θεοτόκο Μαρία βάσει τῶν ἁγίων Γραφῶν ὑπάρχουν ἀρκετὰ παραδείγματα. στὴν Καινὴ Διαθήκη ἔχουμε τόσο τὴν προσφώνησι «εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ» τοῦ ἀρχαγγέλου καὶ τῆς 'Ελισάβετ (Λκ. α΄ 28, 42) ὅσο καὶ τὴν παραδοχὴ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν παρθένο «ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί» (Λκ. α΄ 48).

21 Δηλωτικὸ ἀκόμη γιὰ τὸ ἴδιο θέμα εἶναι ὁ μακαρισμὸς τῆς γυναίκας ἀπ' τὸν ὄχλο, ποὺ ἐβροντοφώνησε· «μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας» (Λκ. ια΄ 27). ἡ ἀπάντησι τοῦ Χριστοῦ «μενοῦν γε» δὲν ἦταν ἀρνητικὴ ἀλλὰ θετική· τὸ ἐπίρρημα αὐτὸ δηλώνει κατάφασι (παράβαλε ῾Ρωμ. θ΄ 19, ι΄ 18), ἐπεξέτεινε δὲ ὁ Κύριος τὸν μακαρισμὸ λέγοντας· «μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λκ. ια΄ 28). καὶ πράγματι ὁ ἴδιος εὐαγγελιστὴς σὲ ἄλλο σημεῖο μᾶς βεβαιώνει ὅτι «ἡ μήτηρ τοῦ 'Ιησοῦ διετήρει πάντα τὰ ῥήματα ταῦτα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς» (Λκ. β΄ 51).

22 ῾Η τιμὴ ποὺ ἀποδίδεται στὴν θεοτόκο, στοὺς ἁγίους καὶ ὁ ἑορτασμός τους δὲν βλάπτει τοὺς πιστούς· ἀντίθετα μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο προβάλλονται ὡς παράδειγμα προσωπικότητες ὠφέλιμες καὶ ἐνισχύεται ἡ μίμησι τοῦ βίου καὶ τῆς πίστεώς τους, σύμφωνα μάλιστα καὶ μὲ ἐκεῖνο ποὺ λέει ἡ Γραφὴ γιὰ τοὺς ἁγίους· «ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν» (῾Εβρ. ιγ΄ 7).

23 'Επιπλέον οἱ προτεστάντες στὴν προσπάθειά τους νὰ στηρίξουν ἁγιογραφικὰ τὴν ὑποτίμησι ποὺ οἱ ἴδιοι δείχνουν πρὸς τὴν θεοτόκο ἐπικαλοῦνται τὴν φράσι τοῦ 'Ιησοῦ «τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; οὔπω ἥκει ἡ ὦρα μου», ἡ ὁποία ἐλέχθη λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ πρῶτο θαῦμα στὸν ἐν Κανὰ γάμο· ὑποστηρίζουν δηλαδὴ ὅτι ἐδῶ ὁ Κύριος ἐπιτιμᾷ καὶ ὑποτιμᾷ τὴν θεοτόκο. ὁ 'Ιησοῦς ὅμως ἁπλῶς ἐπισημαίνει στὴν μητέρα του ὅτι ἀκόμη δὲν ἦλθε ἡ ὦρα νὰ ξεκινήσῃ τὴν δημόσια δρᾶσί του κάνοντας σημεῖα, ὦστε νὰ τὸν δῇ ὁ κόσμος καὶ νὰ τὸν δοξάσῃ. αὐτὴν τὴν ὦρα ἐπερίμεναν μὲ ἀνυπομονησία ἡ θεοτόκος καὶ οἱ μαθητές του, γι' αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ἀφ' ἑνὸς μὲν ἐπισημαίνει ὅτι δὲν ἔχει ἔλθει ἡ κατάλληλη στιγμὴ καὶ ὅτι αὐτὸς μόνος γνωρίζει καὶ θὰ κρίνῃ πότε θὰ ἔλθῃ, ἀφ' ἑτέρου δὲ τιμᾷ τὴν μητέρα του συγκαταβαίνοντας στὴν προσδοκία αὐτῆς καὶ τῶν μαθητῶν του καὶ ἐπιτελεῖ τὸ σημεῖον, πλὴν ὅμως ὄχι δημοσίως ἀλλὰ μὲ ἀνεπίσημο τρόπο, ὦστε μόνον αὐτοὺς νὰ στηρίξῃ καὶ αὐτοὺς νὰ δυναμώσῃ στὴν πίστι πρὸς τὸ πρόσωπό του ('Ιωάν. β΄ 6-11). ἡ λέξι «γύναι» εἶναι ἁπλὴ καὶ οὐδέτερη προσφώνησι, οὔτε περιφρονητικὴ οὔτε τρυφερή· ὁ Κύριος ἐδῶ μιλάει μὲ εὐπρέπεια, εὐγένεια καὶ σεβασμό· καὶ μὲ τὴν ἴδια ἐπίσης λέξι προσφωνεῖ πάλι τὴν μητέρα του ἐπὶ τοῦ σταυροῦ ('Ιωάν. ιθ΄ 26, βλέπε §14). καὶ ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ προσφώνησι «γύναι» εἶναι ὑποτιμητική, ἁπλῶς ὁμολογοῦν –χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβάνωνται– ὅτι οἱ ἴδιοι ἔχουν ὑποτιμητικὴ καὶ εὐτελιστικὴ ἀντίληψι γιὰ τὴν γυναῖκα, ἀντίθετα μὲ ὅσα διδάσκουν οἱ ἅγιες Γραφὲς καὶ οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας.

24 ῎Ετσι λοιπὸν ἡ τιμὴ πρὸς τὴν θεοτόκο, ποὺ τόσο σκανδαλίζει τοὺς προτεστάντες, εἶναι σύμφωνη μὲ τὶς ἅγιες Γραφὲς καὶ ἀποβαίνει πολὺ ὠφέλιμη γιὰ τοὺς πιστούς. ἐδῶ πρέπει νὰ τονιστῇ ὅτι ἡ ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἀναγνωρίζει καὶ τιμᾷ τὴν κεχαριτωμένη κόρη τῆς Ναζαρὲτ ὡς θεοτόκο, ἀειπάρθενο, πνευματικὴ μητέρα ὅλων τῶν πιστῶν καὶ λοιπά, χωρὶς ὅμως ποτὲ νὰ φτάνῃ σὲ ὑπερβολές. ἡ τιμὴ ἢ τιμητικὴ προσκύνησι πρὸς τὴν θεοτόκο διαφέρει οὐσιαστικὰ ἀπὸ τὴν λατρεία ἢ λατρευτικὴ προσκύνησι ποὺ ἀποδίδουμε ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι στὸν Θεό. στὸν τριαδικὸ Θεὸ ἀνήκει ἡ προσκύνησι καὶ ἡ λατρεία, ἐνῷ στὴν ἀειπάρθενο Μαρία ἡ τιμὴ καὶ ὁ σεβασμός.
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:28:32

2 - ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΕΝΩΝ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ

Ε΄) Οἱ πρεσβεῖες τῆς θεοτόκου

25 Οἱ διαμαρτυρόμενοι δὲν ἐπικαλοῦνται τοὺς ἁγίους καὶ τὴν θεοτόκο, διότι δὲν παραδέχονται τὶς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων. προβάλλουν τὸ χωρίο «εἷς μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς 'Ιησοῦς» (Α΄ Τιμ. β΄ 5) καὶ λέγουν ὅτι οἱ πρεσβεῖες τῶν ἁγίων καὶ τῆς παρθένου Μαρίας εἶναι ἀνωφελεῖς καὶ περιττές.

26 ῞Ομως μέσα στὶς ἅγιες Γραφὲς βλέπουμε ἀρκετὰ συχνὰ ἀνθρώπους ἁγίους νὰ προσεύχωνται γιὰ τοὺς ἄλλους, καὶ ἡ προσευχή τους νὰ εἰσακούεται ἀπὸ τὸν Θεό. μία ἀπὸ τὶς πολλὲς μαρτυρίες τῶν Γραφῶν εἶναι καὶ τὸ ἑξῆς χωρίο· «εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη» ('Ιακ. ε΄ 16). ἂν ἡ δέησις ἑνὸς δικαίου ἔχει μεγάλη ἰσχύ, ὅπως μᾶς βεβαιώνουν οἱ Γραφές, μεγαλείτερη ἰσχὺ δὲν θὰ ἔχῃ ἡ πρεσβεία τῆς θεοτόκου, ἡ ὁποία εἶναι ἀνώτερη κι ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀγγέλους; γι' αὐτὸ καὶ ἡ ἐκκλησία μας ψάλλει σ' ἕνα της τροπάριο ὅτι «πολὺ ἰσχύει δέησις μητρὸς πρὸς εὐμένειαν δεσπότου». ἀπὸ τὴν πλευρὰ πάλι τῶν ἁγίων πατέρων εἶναι ἀρκετὴ ἡ σαφὴς μαρτυρία τοῦ ἁγίου 'Ιωάννου τοῦ χρυσοστόμου: «ἔχομεν καὶ ἡμεῖς τὴν ἁγίαν καὶ θεοτόκον παρθένον Μαρίαν πρεσβεύουσαν ὑπὲρ ἡμῶν».

27 Θὰ πρέπει ὅμως ἐδῶ νὰ διευκρινιστῇ ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία ἄλλο εἶναι μεσιτεία καὶ ἄλλο πρεσβεία. ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων μὲ τὴν δύναμι τῆς σταυρικῆς του θυσίας, εἶναι μεσίτης μὲ ἀπόλυτη ἔννοια· ἡ θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι εἶναι πρέσβεις-μεσῖτες μὲ σχετικὴ ἔννοια· ἀκριβῶς ὅπως ἄλλο εἶναι ἡ ἀπόλυτη ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ καὶ ἄλλο ἡ σχετικὴ ἁγιότητα τῶν πιστῶν στὸν Χριστὸ ἀνθρώπων. ἡ πρεσβεία τῶν ἁγίων ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν μεσιτεία τοῦ Χριστοῦ· χωρὶς τὴν μεσιτεία τοῦ Κυρίου κάθε πρεσβεία τῶν ἁγίων εἶναι ἀνίσχυρη. ἡ πρεσβεία ὅμως τῶν ἁγίων εἶναι ἰσχυρότερη ἀπὸ τὴν προσευχὴ τῶν ἁπλῶν πιστῶν, διότι (ἡ πρεσβεία) γίνεται ἀπὸ ἁγίους ποὺ ἔχουν παρρησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. ἐνίοτε καὶ οἱ ἅγιοι ὀνομάζονται μεσῖτες ἀλλὰ μὲ τὴν ἔννοια ὅτι εἶναι πρέσβεις, σύμφωνα μὲ τὰ παραπάνω.

28 ῾Η πρεσβεία ἀκόμη τῆς θεοτόκου καὶ τῶν ἁγίων δὲν σημαίνει ἀνεπάρκεια ἢ ἀδυναμία τοῦ Θεοῦ, ὅπως καὶ ἡ πρεσβευτικὴ μεσολάβησι τῆς παρθένου, γιὰ νὰ μεταβάλῃ ὁ 'Ιησοῦς τὸ νερὸ σὲ κρασὶ στὴν Κανά, δὲν σημαίνει ἀδυναμία ἐκ μέρους τοῦ Χριστοῦ. ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἕνας καὶ μοναδικὸς μεσίτης μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, καὶ ἡ μεσιτεία του αὐτὴ εἶναι τέλεια, πλήρης, ὡλοκληρωμένη καὶ δὲν χρειάζεται «συμπλήρωμα». δέχεται ὅμως ὁ Κύριος τὶς προσευχὲς τῆς θεοτόκου καὶ τῶν ἁγίων γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἐπειδὴ ὁ ἴδιος τὸ θέλησε αὐτὸ κατὰ τὴν ἄπειρη πανσοφία του, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἐδέχτηκε στὴν Γεθσημανὴ κατὰ τὴν ἀγωνία του ἐνίσχυσι ἀπὸ τὸν ἄγγελο (Λκ. κβ΄ 43), ἐνῷ ἦταν Θεὸς παντοδύναμος.

29 Σύμφωνα μὲ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία, ἡ θεοτόκος ὡς ἁγιωτέρα πάντων, ἀγγέλων καὶ ἀνθρώπων, εἶναι ἡ πρώτη πρέσβειρα τοῦ κόσμου πρὸς τὸν Υἱὸ καὶ Θεό της «μητρικῇ παρρησίᾳ χρωμένη καὶ πρώτη αὐτὴ προσάγουσα τὰς δεήσεις ἡμῶν» πρὸς τὸν θεάνθρωπο λυτρωτή. ἔτσι στὴν θεία λειτουργία ἱκετεύουμε τὸν σωτῆρα λέγοντας· «ταῖς πρεσβείαις τῆς θεοτόκου, σῶτερ, σῶσον ἡμᾶς». δὲν σῴζει ἡ παρθένος Μαρία, ἀλλὰ ὁ σωτῆράς μας μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς πανάχραντης μητέρας του. ἐπίσης ἡ ἑβδόμη οἰκουμενικὴ σύνοδος ἀκολουθῶντας καὶ ἑρμηνεύοντας πιστὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία γιὰ τὴν θεοτόκο ἀποδίδει μόνον πρεσβευτικὲς ἰδιότητες στὴν παναγία μητέρα τοῦ Κυρίου.
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:28:58

3 - ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ

Α΄) Γενικά

30 ῍Αν οἱ προτεστάντες καταργῶντας τὴν ἱερὴ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας ἔπεσαν σὲ μύριες πλάνες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ οἱ ἐσφαλμένες ἀντιλήψεις γιὰ τὴν θεοτόκο, ἐντούτοις καὶ ἡ ῥωμαιοκαθολικὴ θρησκεία νοθεύοντας τὴν ἱερὰ παράδοσι ἔφτασε σὲ ὑπερβολὲς καὶ ἀκρότητες ὑπερυψώνοντας καὶ ὑπερτιμῶντας τὸ πρόσωπό της. σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἡ ὑπερβολικὴ τιμὴ φτάνει στὰ ὅρια τῆς λατρείας τῆς θεοτόκου· εἶναι ἡ λεγόμενη «λατινικὴ μαριολατρία». αὐτὴν τὴν ὑπερτίμησι τῆς παρθένου Μαρίας δὲν πρέπει νὰ τὴν νομίσουμε σὰν λιγώτερο ἀσεβῆ ἀπὸ τὴν ὑποτίμησι καὶ περιθωριοποίησί της ἀπὸ τοὺς διαμαρτυρομένους· διότι οἱ διαμαρτυρόμενοι στὸ κάτω κάτω ἁπλῶς δὲν τιμοῦν ἕναν ἄνθρωπο -ἔστω καὶ ἅγιο-, ἐνῷ οἱ παπικοὶ ἀποδίδουν στὴν θεοτόκο λατρεία ποὺ ἀνήκει ἀποκλειστικὰ στὸν Θεὸ καὶ ἔτσι μειώνουν εὐθέως τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο τοῦ Χριστοῦ. βεβαίως καὶ οἱ δύο περιπτώσεις ἀποτελοῦν ὕβρι κατὰ τῆς ἁγίας Τριάδος, ἔμμεση ἡ πρώτη, ἀφοῦ ἡ τιμὴ τῶν ἁγίων σὲ τελικὴ ἀνάλυσι ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Θεό, καὶ ἄμεση ἡ δεύτερη. πάντως ἔχει σημασία τὸ ὅτι οἱ παπικὲς ὑπερβολὲς ὀφείλονται κι αὐτὲς στὴν μὴ τήρησι τῶν ὀρθῶν μέτρων ποὺ θέτει ἡ ἱερὰ παράδοσι.


Β΄) Τὸ δόγμα τῆς ἀσπίλου συλλήψεως

31 ῾Η πρώτη παπικὴ καινοτομία ποὺ παραποιεῖ τὴν διδασκαλία τῆς ἐκκλησίας γιὰ τὴν θεοτόκο εἶναι τὸ δόγμα τῆς ἀσπίλου συλλήψεώς της, τὸ ὁποῖο ἀνεκήρυξε ὁ πάπας ῾Ρώμης Πίος θ΄ στὶς 8 δεκεμβρίου 1854. σύμφωνα μ' αὐτὸ τὸ δόγμα, ὁρίζεται ὅτι ἡ παρθένος Μαρία ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς συλλήψεώς της διατηρήθηκε τελείως καθαρὴ ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα· δηλαδὴ μὲ αὐτὸ τὸ δόγμα θεσπίζεται ἀπὸ τὴν λατινικὴ θρησκεία ἡ τελεία ἀναμαρτησία... τῆς θεοτόκου!

32 ῾Η ὀρθόδοξη ἐκκλησία ἀπέρριψε ἐξ ἀρχῆς καὶ ἀσυζητητεὶ τοῦτο τὸ καινοφανὲς δόγμα, διότι διδάσκει ὅτι μόνον ὁ Κύριος γεννήθηκε ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ἀφοῦ ἐσαρκώθηκε «ἐκ Πνεύματος ἁγίου καὶ Μαρίας τῆς παρθένου». ἐνῷ ἡ παρθένος γεννήθηκε μὲ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα καὶ ἀπαλλάχτηκε ἀπὸ αὐτὸ κατὰ τὸν εὐαγγελισμό, ὅταν ἦρθε ἐπ' αὐτὴν τὸ ἅγιον Πνεῦμα καὶ τὴν ἐπεσκίασε δύναμι τοῦ ὑψίστου. αὐτὸ διδάσκουν καὶ οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας. ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ ὁ Κύριλλος 'Ιεροσολύμων ὅτι «ἐπειδὴ Χριστὸς ἦν ὁ μονογενὴς ὁ γεννώμενος, δύναμις τοῦ ὑψίστου ἐπεσκίαζεν αὐτῇ καὶ Πνεῦμα ἅγιον ἐπελθὸν ἐπ' αὐτὴν ἡγίαζεν αὐτὴν πρὸς τὸ δυνηθῆναι δέξασθαι τὸν δι' οὗ τὰ πάντα ἐγένετο».

33 Τὰ παραπάνω εἶναι σύμφωνα καὶ μὲ τὴν Καινὴ Διαθήκη, ποὺ μᾶς διδάσκει σχετικὰ ὅτι ὁ Κύριος «ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ (Α΄ Πέτρου β΄ 22), ἐνῷ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ἀναφέρει ὅτι «πάντες ἥμαρτον καὶ ὑστεροῦνται τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» (῾Ρωμ. γ΄ 23).

34 ῍Ας σημειωθῇ ὅτι τὸ παπικὸ δόγμα περὶ τῆς «ἀσπίλου συλλήψεως» διαφέρει οὐσιωδῶς ἀπὸ τὴν ὀρθόδοξη πίστι καὶ βεβαιότητα γιὰ τὴν ὑπέρλαμπρη καθαρότητα καὶ ἁγνότητα τῆς παρθένου Μαρίας. μὲ τὸ νὰ μὴ δέχεται ἡ ὀρθοδοξία τὴν «ἄσπιλο σύλληψι» αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ὑποτιμᾷ τὸ πρόσωπο τῆς θεοτόκου, τῆς ὄντως εὐλογημένης καὶ κεχαριτωμένης μητέρας τοῦ Κυρίου. ἡ παρθένος ἐξυμνεῖται ὡς «ἄσπιλος, ἀμόλυντος, ἄχραντος, ἁγνή, πανάμωμος», ὅμως αὐτοὶ οἱ χαρακτηρισμοὶ δὲν ἀναφέρονται στὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ἀλλὰ στὴν ἔλλειψι ἰδίων προσωπικῶν ἁμαρτημάτων τῆς θεοτόκου καὶ κυρίως μετὰ τὴν ἐπέλευσι τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:29:31

3 - ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ

Γ΄) Τὸ δόγμα τῆς ἐνσωμάτου
ἀναλήψεως τῆς παρθένου Μαρίας

35 Σήμερα ὅταν ἀναφερώμαστε στὴν διδασκαλία γιὰ τὴν ἐνσώματο ἀνάληψι τῆς παρθένου Μαρίας συνηθίζουμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὴν εἰς οὐρανοὺς «μετάστασί» της, καὶ μάλιστα συχνὰ λέγεται ὅτι στὶς 15 αὐγούστου ἑορτάζουμε «τὴν κοίμησι καὶ τὴν μετάστασι» τῆς παναγίας. πρόκειται περὶ νεωτέρας παρεξηγήσεως, διότι «μετάστασι» στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλῶσσα σημαίνει «κοίμησι, μετάβασι τῆς ψυχῆς» καὶ ὄχι «ἀνάληψι». γι' αὐτὸ στὶς 26 σεπτεμβρίου γιορτάζουμε τὴν μετάστασι (δηλαδὴ τὴν κοίμησι) τοῦ εὐαγγελιστοῦ 'Ιωάννου, ἐνῷ στὶς νεκρώσιμες ἀκολουθίες ψάλλουμε· «...καὶ τῷ μεταστάντι δοῦναι τὴν ἀνάπαυσιν», «...ὃν ἐκ γῆς μετέστησας πιστόν...» καὶ πολλὰ ἄλλα παρόμοια. ἔτσι ἐδῶ θὰ μᾶς ἀπασχολήσῃ τὸ δόγμα τῆς ἀναλήψεως (καὶ ὄχι μεταστάσεως) τῆς παρθένου Μαρίας, τὸ ὁποῖο ἐθέσπισε ἐπίσημα τὴν 1η νοεμβρίου 1950 ὁ πάπας 'Ρώμης Πίος ιβ' μὲ τὰ ἑξῆς λόγια: «ἀνακηρύσσουμε καὶ ὁρίζουμε ὡς δόγμα ποὺ ὁ Θεὸς ἀποκάλυψε ὅτι ἡ ἄσπιλος μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀειπάρθενος Μαρία, ἀφοῦ ἐπέθανε, ἀναλήφθηκε στὴν οὐράνια δόξα μὲ τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχή της».

36 ῍Ας σημειωθῇ ὅτι κορυφαῖοι ῥωμαιοκαθολικοὶ «θεολόγοι» πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν ἀνακήρυξι τοῦ νέου δόγματος ἐχαρακτήρισαν τὴν παράδοσι περὶ ἀναλήψεως τῆς θεοτόκου σὰν «εὐσεβῆ γνώμη». καὶ εἶναι γεγονὸς ὅτι οὔτε οἱ ἅγιες Γραφὲς μαρτυροῦν κάτι, ἔστω καὶ ἐλάχιστο, γιὰ τὴν ἀνάληψί της οὔτε ἡ ἀποστολικὴ παράδοσι μᾶς παρέχει κάποια σχετικὴ πληροφορία. μόνο στὰ ἀπόκρυφα κείμενα τοῦ 4ου αἰώνα ὑπάρχουν διάφορες λεπτομέρειες σχετικὰ μὲ τὴν ἀνάληψι τῆς θεοτόκου. ἑπομένως γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ σιγοῦν τόσο οἱ ἅγιες Γραφὲς ὅσο καὶ ἡ ἀποστολικὴ παράδοσι καὶ οἱ ἅγιοι πατέρες τῶν πρώτων χριστιανικῶν αἰώνων.

37 Εἶναι ὅμως γεγονὸς ὅτι, ἂν καὶ ἡ παράδοσι γιὰ τὴν ἀνάληψι τῆς παρθένου εἶναι μεταγενέστερη, ἐντούτοις περιέχεται καὶ στὴν ὀρθόδοξη ὑμνολογία καὶ στὰ συγγράμματα πολλῶν πατέρων καὶ διδασκάλων κυρίως ἀπὸ τὸν 7ο αἰῶνα καὶ μετά. παραδείγματος χάριν ἕνα κάθισμα τῆς 14ης αὐγούστου (προεόρτια τῆς κοιμήσεως) ἀναφέρει· «εἰς τὰ οὐράνια/ μετὰ τὴν κοίμησιν/ ἀνῆλθες, πάναγνε,/ ψυχῇ καὶ σώματι,/ τοῦ σοῦ Υἱοῦ θεοπρεπῶς ἄνωθεν καταβάντος...» ὑπάρχει ὅμως μεγάλη διαφορὰ ἀνάμεσα σ' αὐτὴν τὴν ἁπλῆ ἀναφορὰ καὶ παραδοχὴ τῆς παραδόσεως αὐτῆς καὶ στὴν ἀνακήρυξί της σὲ ἐπίσημο δόγμα ἀπὸ τὴν παπικὴ θρησκεία. ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ 'Αγιορείτης ἐξηγεῖ ὅτι ἡ παράδοσι γιὰ τὴν ἀνάληψι τῆς παρθένου δὲν μπορεῖ νὰ ἀνακηρυχθῇ σὲ δόγμα· «πρῶτον, ὅτι ἡ τῆς θεοτόκου ἀνάστασις καὶ ἀνάληψις δὲν εἶναι μαρτυρημένη ἐν ταῖς θείαις Γραφαῖς, καθὼς εἶναι ἡ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς καὶ Θεοῦ ἀνάστασις καὶ ἀνάληψις· δεύτερον, διότι ἡ τῆς θεοτόκου ἀνάστασις καὶ ἀνάληψις δόγμα ἐστὶ μυστικὸν ἐν μόνοις τοῖς λόγοις τῶν πατέρων σημειούμενον καὶ οὐχὶ κήρυγμα· ὅθεν καὶ σιωπᾶται». παρατηροῦμε ὅτι ὁ ὅσιος Νικόδημος -ποὺ εἶναι πολὺ προσεκτικὸς στὶς ἐκφράσεις ποὺ χρησιμοποιεῖ- δὲν μιλάει γιὰ «μετάστασι», ἀλλὰ γιὰ ἀνάστασι καὶ ἀνάληψι. ἐπίσης ἡ φράσι τοῦ ἁγίου «δόγμα μυστικὸν» -μὲ τὴν ὁποία χαρακτηρίζει τὴν σχετικὴ παράδοσι- σημαίνει διδασκαλία (γνώμη, δοξασία) ἀπόκρυφος. ἑπομένως ἡ ἀνάστασι καὶ ἀνάληψι τῆς θεοτόκου δὲν εἶναι σωτηριῶδες γεγονὸς τῆς θείας οἰκονομίας, ὅπως ἀντιθέτως εἶναι ἡ ἀνάληψι τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ ἕνα ἁπλὸ θαυμαστὸ γεγονός, ὅπως καὶ ἡ ἀνάληψι τοῦ προφήτου ῾Ηλία ποὺ ἀναφέρεται στὴν ἁγία Γραφή.

38 ῎Ετσι λοιπόν, ἂν καὶ ἀναφέρεται ἡ ἀνάληψι τῆς θεοτόκου ὡς γεγονός, ὅμως ἡ ἐκκλησία δὲν ἀνάγει τὴν παράδοσι αὐτὴ σὲ δόγμα, διότι κατὰ τὸν καθηγητὴ τῆς δογματικῆς 'Ιωάννη Καρμίρη, αὐτὴ ἡ παράδοσι «οὐδαμοῦ τῆς Γραφῆς διδάσκεται... ἐπίσης δὲν μαρτυρεῖται ὑπὸ τῆς ἀρχαιοτάτης γνησίας δογματικῆς παραδόσεως τῆς ἐκκλησίας, ἀπαραίτητα κριτήρια τῆς ὁποίας πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἀρχαιότης καὶ ἡ καθολικότης καὶ ἡ ἀκατάπαυστος συνέχεια καὶ ἡ ὁμοφωνία πάντων... προτάσσομεν καὶ τονίζομεν ὡς ἀπαραίτητον γνώρισμα τῆς γνησίας ἀναλλοιώτου δογματικῆς παραδόσεως τὴν ἀρχαιότητα αὐτῆς...»

39 Συμπέρασμα· σεβόμαστε τὴν παράδοσι γιὰ τὴν ἀνάληψι τῆς θεοτόκου, ὅμως δὲν τὴν ἀνάγουμε σὲ δόγμα τῆς ἐκκλησίας· ἑπομένως δὲν ἀποδίδουμε σωτηριολογικὴ σημασία σ' αὐτὸ τὸ θέμα καὶ διατηροῦμε ἔτσι ἀναλλοίωτη τὴν ὀρθόδοξη δογματικὴ παράδοσι.
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Re: Τό πρόσωπον τῆς παρθένου Μαρίας

Δημοσίευσηαπό Dionysios » Παρ 31 Οκτ 2008, 16:29:55

3 - ΟΙ ΠΛΑΝΕΣ ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ

Δ΄) ῾Η παρθένος Μαρία ὡς μεσίτρια

40 Εἴδαμε σὲ προηγούμενο σημεῖο (§§ 24-28) ὅτι κατὰ τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία ἡ θεοτόκος δὲν εἶναι μεσίτρια, ἀλλὰ πρέσβειρα πρὸς τὸν Χριστό, καὶ ὅτι μοναδικὸς μεσίτης μὲ ἀπόλυτη ἔννοια μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων εἶναι ὁ 'Ιησοῦς Χριστός, σύμφωνα ἄλλωστε καὶ μὲ τὶς ἅγιες Γραφές. ὅμως ἡ ῥωμαιοκαθολικὴ ὁμολογία προχωρῶντας συνεχῶς σὲ καινούργιες διδασκαλίες ὁμιλεῖ περὶ τῆς θεοτόκου καὶ ὡς μεσίτριας. ἔτσι ἐπιφανεῖς δυτικοὶ «θεολόγοι» διδάσκουν ὅτι «ἡ θεοτόκος καλεῖται μεσίτρια πασῶν τῶν χαρίτων μὲ διπλῆ ἔννοια· πρῶτα διότι ἔδωσε στὸν κόσμο τὸν σωτῆρα, πηγὴ ὅλων τῶν χαρίτων, καὶ ἔτσι μεταβίβασε ὅλες τὶς χάρες· δεύτερον διότι ἀπὸ τῆς μεταβάσεως τῆς Μαρίας στὸν οὐρανὸ καμμία χάρι δὲν μεταδίδεται στοὺς ἀνθρώπους χωρὶς τὴν ἐνεργὸ μεσιτεία της. ἡ παναγία εἶναι γενικὴ μεσίτρια καὶ ἡ μεσιτεία της εἶναι συνεχὴς καὶ πανίσχυρη(!). ὅλες οἱ χάρες μᾶς δίδονται μέσῳ τῆς παναγίας». δηλαδὴ κατὰ τοὺς παπικοὺς ἡ θεοτόκος θεωρεῖται ὅτι συμμετέχει στὴν μεσιτεία τοῦ Χριστοῦ καὶ ὅτι ἡ μεσιτεία της εἶναι ἐξίσου ἀπαραίτητος μὲ αὐτὴν τοῦ Κυρίου, καλλιεργεῖται δὲ τόσο ἔντονα αὐτὴ ἡ ἀντίληψι, ὥστε κάποτε νὰ δίδεται ἡ (ἀκόμη πιὸ ἐσφαλμένη) ἐντύπωσι ὅτι εἶναι αὐτόνομη μεσίτρια.

41 Αὐτὴ ἡ λατινικὴ διδασκαλία περὶ θεοτόκου μεσιτρίας βρίσκεται σὲ τέλεια ἀντίθεσι μὲ τὶς ἅγιες Γραφές, οἱ ὁποῖες μόνον τὸν Χριστὸ γνωρίζουν ὡς μοναδικὸ μεσίτη: «εἷς Θεός, εἷς καὶ μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς 'Ιησοῦς» (Α΄ Τιμ. β΄ 5). ἀλλὰ καὶ ἡ ἱερὰ παράδοσι δὲν ἀναφέρεται στὴν θεοτόκο σὰν «μεσίτρια». ἡ ἑβδόμη οἰκουμενικὴ σύνοδος μιλάει μόνο γιὰ πρεσβεῖες τῆς «τοῦ Θεοῦ γεννητρίας».

42 Βεβαίως ἀναφέρεται σὲ ἕνα τροπάριο ποὺ ψάλλεται στὴν παράκλησι τῆς παναγίας κατὰ τὸ 15αύγουστο «καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν», ἀλλὰ ἐδῶ ἡ λέξι μεσίτρια χρησιμοποιεῖται μὲ σχετικὴ ἔννοια καὶ σημαίνει πρέσβειρα. ἐξάλλου πρόκειται γιὰ ποιητικὸ λόγο καὶ ὄχι γιὰ δογματικὸ κείμενο, καὶ μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μετρικοὶ λόγοι ὡδήγησαν στὴν χρῆσι τοῦ ἐπιθέτου μεσίτρια στὸ συγκεκριμένο παράδειγμα.
Διονύσιος ᾿Ανατολικιώτης, http://www.symbole.gr
e-mail: symbole@mail.com — Skype: dionysios-anat
«γηράσκω ἀεί διορθούμενος», τρίτη 11/7/2000
Άβαταρ μέλους
Dionysios
 
Δημοσ.: 3950
Εγγραφη: Πέμ 11 Σεπ 2008, 21:30:05
Τοποθεσια: ᾿Αθῆναι

Επόμενο

Επιστροφή στην Θεομητορικά

Μελη σε συνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση : Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης

cron