Σύμφωνα μὲ τὴν παλαιὰ παράδοση, ὅταν οἱ ἱερεῖς περνοῦσαν πρῶτα ἀπὸ τὸν βαθμὸ τοῦ ψάλτη, «μετὰ τὴν θ’ ᾠδὴν ὁ ἱερεὺς λέγει τὸ Ἅγιος Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν καὶ τὴν ἔναρξιν τοῦ Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ ἐν ταῖς μεγάλαις δοξολογίαις»
(χφ. Σινὰ 1095 ΤΑΣ ιβ’ αἰ. φ. 14v· ὁμοίως χφφ. Σινὰ 1094 ΤΑΣ ιβ’ αἰ. φ. 5r, 1096 ΤΑΣ ιβ’ αἰ. φ. 22v, 105 εὐχολόγιο ιγ’ αἰ. (Dmitrievskij τ. 2 σ. 164 μόνο γιὰ τὸ «Ἅγιος Κύριος...»), Βατοπεδίου 320 τραπεζουντιακὸ τυπικὸ τοῦ ἔτους 1346 (ὅπ. πρ. τ. 3 σ. 426), Λειμῶνος 88 ΤΑΣ ιδ’ αἰ. φ. 11v, 134 ΤΑΣ τοῦ ἔτους 1428-1429 φ. 12r, Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων 311 τυπικὸ 16ου αἰ. (ὅπ. πρ. τ. 3 σ. 351), ΤΑΣ κεφ. ε’, Ὡρολόγιον Κρυπτοφέρρης ἔκδ. 1772 σ. 73 μόνο γιὰ τὸ «Ἅγιος Κύριος...»).