symbole.gr

Σημείωσις συντονιστοῦ. Τὰ δύο πρῶτα μηνύματα τοῦ παρόντος θέματος ἀντεγράφησαν ἀπὸ ἄλλο θέμα. (Δ.Α.)

Η εγκύκλιος [του 1880] θεωρώ ότι είναι μια αγωνιώδης φωνή της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας για διάσωση της Ψαλτικής παράδοσης.
Να "κρύβει" και υπερβολές; ίσως.
Προσωπικά νομίζω ότι η "απαγόρευση" αυτή έχει να κάνει και με το θέμα του Τυπικού και με το θέμα των συνθέσεων.
Κάνω μια σκέψη, ότι υπήρχε προτίμηση στο "Μακάριος ανήρ" του Πέτρου (ή το συντετμημένο υπό Μανούλ)
Ψαλτών του Πατριαρχικού Ναού κι όχι των Ανοιξανταρίων του Φωκαέως ή κάποιου άλλου "εξωτερικού" μουσικού (;) ή του "νεώτερου" τότε Γεωργ. Ραιδεστινού.
Αντίστοιχα κάτι ανάλογο να συμβαίνει και στο "Θεοτόκε Παρθένε" του Μπερεκέτη.
Πάντως η εγκύκλιος εξηγεί ότι δεν ψάλλονται ούτε τα Ανοιξαντάρια, ούτε το "Θεοτόκε Παρθένε" του Μπερεκέτη επειδή "ετονίσθησαν διά τας αγρυπνίας".
Βέβαια στις Ενορίες αγρυπνίες δεν προβλέπονται...
..............................................................

... Τελικά προβλέπεται για πανηγυρικούς ενοριακούς Εσπερινούς η ψαλμώδηση στίχων εκ του "Θεοτόκε Παρθένε" του Π. Μπερεκέτου ή όχι και αν ναι σε ποιο ακριβώς σημείο (εφόσον εννοείται, ότι πρόκειται να γίνει αρτοκλασία).

Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Χρήστος Τσακίρογλου έγραψε:... Τελικά προβλέπεται για πανηγυρικούς ενοριακούς Εσπερινούς η ψαλμώδηση στίχων εκ του "Θεοτόκε Παρθένε" του Π. Μπερεκέτου ή όχι και αν ναι σε ποιο ακριβώς σημείο (εφόσον εννοείται, ότι πρόκειται να γίνει αρτοκλασία).

῞Οπως ἔχω ξαναπεῖ, ἡ ἐγκύκλιος τοῦ 1880 τελικῶς δὲν ἴσχυσε. ὡρισμένες φορὲς κάποια κείμενα δὲν ἔχουν τὴν σημασία καὶ τὴν ἰσχὺ μὲ τὴν ὁποία τὰ παρουσιάζουμε ἢ ἐνδεχομένως θὰ θέλαμε νὰ ἔχουν. δὲν ἐξετάζω ἐδῶ τὴν ὀρθότητα ἢ ὄχι τῶν θεμάτων ποὺ ἔχει ἡ συγκεκριμένη ἐγκύκλιος, ἁπλῶς ἐπισημαίνω γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ πράγματος ὅτι αὐτὸ τὸ κείμενο οὔτε τότε ἴσχυσε οὔτε σήμερα ἔχει ἰσχὺν νόμου. πρόκειται περισσότερον γιὰ ἕνα κείμενο ἱστορικοῦ ἐνδιαφέροντος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης παρὰ γιὰ μία ῥυθμιστικὴ ἐγκύκλιο. εἰδικῶς δὲ γιὰ τὸ θέμα τοῦ ἀργοῦ «Θεοτόκε παρθένε» τοῦ Πέτρου Μπερεκέτου τὸ ἴδιο τὸ πατριαρχεῖο ἀργότερα ἀποδέχτηκε (ἐπισήμως καὶ πανηγυρικῶς, τολμῶ νὰ πῶ) τὴν ψαλμῴδησι αὐτοῦ τοῦ μαθήματος στὶς ἀρτοκλασίες τῶν ἐνοριακῶν ναῶν, πλὴν βεβαίως τοῦ πατριαρχικοῦ ναοῦ. καὶ φυσικὰ ἀναφερόμαστε σὲ ἀρτοκλασίες καὶ ἀργὸ «Θεοτόκε παρθένε» σὲ πανηγυρικοὺς ἑσπερινοὺς ἐνοριῶν καὶ ὄχι σὲ ἀγρυπνίες. περισσότερα σὲ ἄλλη εὐκαιρία.