Τὰ σημειώματα ποὺ ἀκολουθοῦν εἶναι φράσεις ποὺ μοῦ ἤρθαν καὶ τὶς εἶπα στὸν ἑαυτό μου ἤ σὲ φίλους μὲ ἀφορμή, κυρίως , τὴν μοναξιὰ καὶ τὶς ἐπιπτώσεις της.
Τίποτα δὲν συγκρίνεται μὲ τὸ εὐλογημένο.
Προτιμότερο τὸ μυστήριο ἀπὸ τὴ λογική (6-2002).
Ἡ καθαρότητα δὲν εἶναι τίποτα ὅταν δὲν τῆς «δίνει» τὸ φῶς.
Ἐφ’ ὅσον θύεται μὲ τὴν συγκατάθεσή μας ὁ παντοκράτορας, δὲν ὑπάρχει πρόβλημα.
Ἀφοῦ φοβᾶσαι (ἀγχώνεσαι), δὲν ἀγαπᾶς (τέλεια· Α’ Ἰω. δ’, 18), ἄρα δὲν πιστεύεις (ἐνῶ λὲς ὅτι πιστεύω). «καὶ ἐὰν μὴ πιστεύσητε οὐδὲ μὴ συνιῆτε» (Ἡσ. ζ’, 9).
«Καλύτερα μαζί σου»» Θεέ μου «καὶ τρελλός, παρὰ μονάχος μου καὶ λογικός» (Στράτος Διονυσίου).
Ταπείνωση εἶναι νὰ πάρεις ἕνα κουτὶ Batonettes γιὰ τὰ αὐτιά, ἀλλὰ νὰ εἰσέρχονται στὸν ἀκουστικὸ πόρο.