Τὸ θέμα εἶναι καθαρῶς παλαιογραφικὸν καὶ ὄχι γραμματικὸν ἢ ποιητικόν. μία ἀπὸ τὶς δύο γραφὲς εἶναι ἡ ὀρθὴ (δηλαδὴ ἡ ἀρχικὴ) καὶ ἡ ἄλλη ὀφείλεται εἰς παρανάγνωσιν. τὸ πρόβλημα θὰ λυθῇ μόνον μὲ ἔρευναν εἰς τὰ ἀρχαιότερα χειρόγραφα. προσοχὴ ὅμως· ἐννοῶ αὐτὰ ταῦτα τὰ χειρόγραφα καὶ ὄχι τὶς ἐκδόσεις τοῦ κειμένου τους (κριτικὲς ἐκδόσεις), στὶς ὁποῖες γίνονται πολλὲς παραναγνώσεις ἀπὸ τοὺς νεωτέρους καὶ ἰδίως ἀπὸ τοὺς δυτικοὺς ἐρευνητάς. πρὸς τὸ παρὸν νομίζω ὅτι ἡ γραφὴ «μελετᾶν» ἔχει ὑπέρ της τὴν λειτουργικὴν χρῆσιν καὶ τὰς παλαιοτέρας ὀρθοδόξους λειτουργικὰς ἐκδόσεις Βενετίας, ἔνθα διασῴζεται κείμενον προερχόμενον ἀπὸ παλαιότερα λειτουργικὰ χειρόγραφα τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας.
(23/6/2008)
