Εὐχές τῆς λειτουργίας

Τὸ ἂν οἱ εὐχὲς τῆς λειτουργίας πρέπει νὰ ἀναγινώσκωνται μυστικῶς ἢ εἰς ἐπήκοον τοῦ ἐκκλησιάσματος εἶναι ἕνα θέμα γιὰ τὸ ὁποῖο ἔχει γίνει (καὶ γίνεται) πολλὴ συζήτησις στὸ διαδίκτυο, σὲ χριστιανικὰ ἔντυπα καὶ σὲ ἐπίσημα συνέδρια. παλαιότερα σὲ διάφορες συζητήσεις στὸ διαδίκτυο εἶχε ἀναφερθῆ συκοφαντικῶς γιὰ ἐμένα ὅτι ὑποστηρίζω τὴν μία ἀπὸ τὶς δύο ἀπόψεις, καὶ ὅτι ὡς ἐκ τούτου στρέφομαι ἐναντίον τῶν ἐχόντων τὴν ἀντίθετη ἄποψι! τότε εἶχα διαμαρτυρηθῆ ἀπέναντι ἐκείνης τῆς συκοφαντίας μὲ ἕνα μήνυμα, ποὺ εἶχε δημοσιευθῆ τὴν 1/10/2008, τὸ ὁποῖο ὅμως τώρα δὲν ὑπάρχει στὸ διαδίκτυο. γι᾿ αὐτὸ καὶ παραθέτω ἐδῶ τὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα ἐκείνης τῆς ἀπαντήσεώς μου.
Περιττὸν ἴσως νὰ προσθέσω ὅτι οἱ «κατήγοροί» μου οὐδὲν ἀπήντησαν ἐπ᾿ αὐτοῦ.
Καὶ εἶναι καὶ αὐτὸ μία ἄλλη ὕπουλη καὶ δόλια καὶ ἄνανδρη καὶ ἄδικη, πολὺ ἄδικη μάλιστα, καὶ συκοφαντικὴ κατηγορία ἐναντίον μου, μεγάλη διαστρέβλωσι τῆς ἀλήθειας, γιὰ τὴν ὁποία δὲν μπορῶ νὰ σιωπήσω, ὅταν λένε καὶ γράφουν γιὰ μένα ὅτι «ἐπιτίθεμαι στὸν Χ, ἐπειδὴ δὲν συμφωνεῖ μαζί μου». πῶς ξέρουν ποιά εἶναι ἡ δική μου ἡ θέσις γιὰ τὸ θέμα τῆς ἀναγνώσεως τῶν εὐχῶν τῆς λειτουργίας, ὅταν ἐγὼ στὰ 300 τόσα μηνύματά μου στὸ [...........] δὲν ἔχω ἐκφράσει ἄποψι γι᾿ αὐτὸ τὸ θέμα; πῶς τολμοῦν καὶ μὲ κατατάσσουν σὲ κάποια κατηγορία, καὶ μὲ θεωροῦν μάλιστα ἀντίπαλό τους; ποιά εἶναι τὰ κριτήρια καὶ οἱ ἀποδείξεις αὐτῆς τῆς εἰς βάρος μου ἀδικίας; ποιός εἶναι ἐπιτέλους ὁ ἀδικούμενος καὶ ποιός ὁ ἀδικῶν; ποιός εἶναι ὁ ἐπιτιθέμενος καὶ ποιός ὁ ἀμυνόμενος;
Ἂν κάποιοι ἤθελαν νὰ μάθουν τὶς ἀντιλήψεις μου γιὰ κάποια θέματα τῆς λειτουργικῆς μας ζωῆς, δὲν εἶχαν παρὰ νὰ μὲ ρωτήσουν εὐθέως. καὶ ἂν πάλιν δὲν θέλουν νὰ ῥωτήσουν ἐμένα τὸν ἴδιο, ἂς ὑπάγουν νὰ ῥωτήσουν ἄλλους, ποὺ ξέρουν τὶς ἀντιλήψεις μου καὶ μάλιστα εἶναι κληρικοί. καὶ δὲν ἐννοῶ ἐδῶ τὸν π. Μάξιμο Ματθαῖο (ποὺ καὶ αὐτόν, ἂν θέλουν, ἂς τὸν ῥωτήσουν), διότι δὲν μὲ ξέρει πολλὰ χρόνια. ἀλλὰ ἂς ὑπάγουν νὰ ἐρωτήσουν τὸν παιδικό μου φίλο καὶ σημερινὸ ἀρχιμανδρίτη Ματθαῖο Μπαρούση. ναί, σωστὰ διαβάσατε, ἂς ἐρωτήσουν τὸν ἀδελφὸ τοῦ π. Νικοδήμου Μπαρούση, τὸν π. Ματθαῖο, μὲ τὸν ὁποῖον γνωριζόμαστε ἀπὸ τότε ποὺ ἐγὼ ἤμουν γυμνασιόπαις καὶ αὐτὸς ἀκόμη λαϊκός, ποὺ μαζὶ ψέλναμε σὲ καθημερινὲς ἀκολουθίες καὶ ἀγρυπνίες (ὑπάρχουν κασέττες), μαζὶ συζητούσαμε, καὶ πρὸ δύο ἐτῶν ἀκριβῶς (2006) ξαναβρεθήκαμε μαζὶ σὲ πανελλήνιον συνέδριον, ὅπου ὡμιλήσαμε ἐνώπιον πολυπληθοῦς ἀκροατηρίου καὶ δώσαμε τὴν ἀπὸ κοινοῦ πτωχική μας μαρτυρία γιὰ τὴν λειτουργικὴ παράδοσι τῆς ἐκκλησίας (ὑπάρχουν καὶ ἠχητικὲς καταγραφὲς καὶ σχετικὲς δημοσιεύσεις). ὁ π. Ματθαῖος Μπαρούσης δὲν εἶναι μέλος τοῦ [...........], ἢ τοὐλάχιστον δὲν ξέρω κάτι τέτοιο. νομίζω ὅμως ὅτι γίνεται κατανοητὸς ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον τὸν ἐπικαλοῦμαι ἐδῶ. καὶ λυποῦμαι πολὺ ποὺ μίλησα γιὰ προσωπικά μου πράγματα. ἀλλὰ ἀναγκάστηκα.
Περιττὸν ἴσως νὰ προσθέσω ὅτι οἱ «κατήγοροί» μου οὐδὲν ἀπήντησαν ἐπ᾿ αὐτοῦ.