Θεοτοκία καθημερινῶν

[MTheodorakis]

Τὰ θεοτοκία τῶν ἀπολυτικίων (ὡρολόγιον) καὶ καθισμάτων (παρακλητική) τῆς Δευτέρας εἶναι ἀρχαγγελικὰ ἤ ἀγγελικά, τὰ δὲ τῆς Πέμπτης συνήθως ἀποστολικά.
Ὁμοίως μαρτυρικὰ στιχηρὰ καὶ καθίσματα τῆς Παρακλητικῆς εἶναι ἀγγελικὰ κατὰ τὴν Δευτέρα (ἀπόστιχον Κυριακῆς ἑσπέρας β' ἤχου , Δευτέρας πρωὶ γ', πλ. α', πλ. β' καὶ πλ. δ' ἤχων, κάθισμα Δευτέρας πρωὶ δ', πλ. α' καὶ πλ. δ' ἤχων), σταυρώσιμον τὸ ἀπόστιχον τῆς Τετάρτης πρωὶ πλ. δ' ἤχου, ἀποστολικὸν δὲ τὸ κάθισμα τῆς Πέμπτης τοῦ β' ἦχου.

[Dionysios]

᾿Οξυδερκὴς ἡ παρατήρησις.

[MTheodorakis]

Τὰ κατ' ἦχον θεοτοκία τῶν καθημερινῶν λείπουν ἀπὸ χφφ. ὡρολόγια καὶ τὰ ἔντυπα τῶν ἐτῶν 1509 καὶ 1520 καθὼς περιλαμβάνονται στὴν ὀκτώηχο, τὰ δὲ σταυροθεοτοκία ἀφοροῦν κυρίως τὴν λειτουργία, διότι (πρωτογενῶς) «ὅτε ἡ ἐκκλησία ἑορτὴν οὐκ ἀγει ἤ μνήμην ἁγίου» ψάλλεται Ἀλληλούια καὶ δὲν λέγεται ἀπολυτίκιον εἰ μὴ μόνον στὴν λειτουργία, ἄν μαρτυρεῖται σὲ παλαιὲς πηγές, διαφορετικὰ λέγεται τὸ τῆς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος (Συμβολὴ τ. 12 σ. 30).
Γιὰ τὸν ἴδιο λόγο τὰ ἐξαποστειλάρια δὲν συνοδεύονται ἀπὸ σταυροθεοτοκία, διότι κατὰ τὴν Τετάρτη καὶ τὴν Παρασκευὴ (πρωτογενῶς) ψάλλεται φωταγωγικὸν (Συμβολὴ τ. 11 σ. 17).

[MTheodorakis]

Τὰ θεοτοκία τῶν ἀπολυτικίων (ὡρολόγιον) καὶ καθισμάτων (παρακλητική) τῆς Δευτέρας εἶναι ἀρχαγγελικὰ ἤ ἀγγελικά, τὰ δὲ τῆς Πέμπτης συνήθως ἀποστολικά.

Ὁμοίως μαρτυρικὰ στιχηρὰ καὶ καθίσματα τῆς Παρακλητικῆς εἶναι ἀγγελικὰ κατὰ τὴν Δευτέρα (ἀπόστιχον Κυριακῆς ἑσπέρας β' ἤχου , Δευτέρας πρωὶ γ', πλ. α', πλ. β' καὶ πλ. δ' ἤχων, κάθισμα Δευτέρας πρωὶ δ', πλ. α' καὶ πλ. δ' ἤχων), σταυρώσιμον τὸ ἀπόστιχον τῆς Τετάρτης πρωὶ πλ. δ' ἤχου, ἀποστολικὸν δὲ τὸ κάθισμα τῆς Πέμπτης τοῦ β' ἦχου.

[Dionysios]

᾿Αποκαταστάθηκε ἕνα προηγούμενο μήνυμα τοῦ Μανόλη, ποὺ σβήστηκε κατὰ λάθος.

Re: Θεοτοκία καθημερινῶν
by MTheodorakis on Wed Dec 03, 2008 8:57 pm

Τὰ κατ' ἦχον θεοτοκία τῶν καθημερινῶν λείπουν ...

[MTheodorakis]

Ὅταν ψάλλονται τὸ ἤ τὰ ἀπολυτίκια τῆς ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος εἰς τὸ τέλος τοῦ ὄρθρου δὲν ψάλλεται τὸ θεοτοκίον ποὺ τὰ συνοδεύει στὴν ἑνότητα ποὺ εἶναι καταχωρημένα, ἀλλὰ τὸ ὁμόηχον τῆς ἡμέρας «εἰς τὸ τέλος τοῦ ὄρθρου» ἀπὸ τὰ θεοτοκία τῶν καθημερινῶν.