1. ῾Η νεκρώσιμος ἀκολουθία (κατ᾿ ἀκρίβειαν οἱ νεκρώσιμες ἀκολουθίες) εἶναι σύνθεσις (καὶ ὡς ποίημα καὶ ὡς μέλος) ἀρχαίων ὑμνογράφων τῆς ἐκκλησίας, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τοῦ ἁγίου ῾Ρωμανοῦ τοῦ μελῳδοῦ (6ος αἰών), καὶ ὄχι... τοῦ Θρασυβούλου Στανίτσα (20ὸς αἰών)!
2. ῾Η γνωστὴ καὶ συνήθης σήμερον νεκρώσιμος ἀκολουθία «εἰς κοσμικοὺς» ἢ «εἰς λαϊκοὺς» (μαζὶ μὲ ἄλλες νεκρώσιμες ἀκολουθίες ὄχι τόσο γνωστὲς σήμερα) περιέχεται στὸ εὐχολόγιον τὸ μέγα καὶ περιλαμβάνει τοὺς μακαρισμούς.
3. Μακαρισμοὺς περιέχουν καὶ οἱ ἄλλες νεκρώσιμες ἀκολουθίες «εἰς μοναχούς» (ποίημα τοῦ ἁγίου ῾Ρωμανοῦ τοῦ μελῳδοῦ), «εἰς ἱερεῖς», «εἰς ἡγουμένους», «εἰς ὑποτακτικούς».
4. Συμπέρασμα. δὲν πρόκειται γιὰ νεωτέρα προσθήκη τῶν μακαρισμῶν, ἀλλὰ γιὰ νεωτέρα «κατ᾿ οἰκονομίαν» (καὶ ὄχι ὑποχρεωτικὴ) παράλειψί τους.
(10/7/2008)
copyright 2008 Διονύσιος Μπιλάλης ᾿Ανατολικιώτης