Πρόλογοι προσομοίων

[MTheodorakis]

Τὸ ἐξαποστειλάριον «Σταυρὸς ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης...» εἶναι προσόμοιον καὶ πρέπει νὰ ἀκολουθεῖ τὸ «Τῶν μαθητῶν ὁρώντων σε...» (μηναῖον Σεπτεμβρίου ιδ'), τὸ δὲ θεωρούμενον αὐτόμελον «Σαρκὶ ὑπνώσας ὡς θνητὸς...» εἶναι προσόμοιον τοῦ εἰς ἤχον γ' «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς...» (ΤΑΣ κεφ. μf', Πεντηκοστάρια ἐκδ. 1525 καὶ 1544), πάντοτε κατὰ τὰ πρωτότυπα εἰρμολόγια Πέτρου λαμπαδαρίου καὶ Πέτρου πρωτοψάλτου (ἔκδ. 1825).

[Dionysios]

Τὸ θεωρούμενο αὐτόμελο κάθισμα τοῦ πλ. δ' ἤχου «Τὴν σοφίαν καὶ λόγον» εἶναι προσόμοιον τοῦ αὐτομέλου «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου κατ» (ἔτσι) κατὰ τὸ χφ. Σινὰ 755 τριῴδιον περὶ τὸν ι' αἰ. φ. 33r ἤ «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου» κατὰ τὰ χφφ. ...
Βλ. κ. τὸ «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος» τῇ Παρασκευῇ πρωὶ τοῦ πλ. δ' ἤχου.

Ἔχουμε ἀπὸ κάπου τὸ κείμενον τοῦ ὕμνου «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου κατ», ὥστε νὰ τὸ παραθέσουμε; ἡ ἀναφορὰ τοῦ «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος» ἔχει σχέσιν μὲ τὰ προσόμοια «Τὴν σοφίαν καὶ Λόγον»;

Καὶ γιὰ τὰ στιχηρὰ τοῦ Πάσχα (βλέπε τὸ σχετικὸ θέμα viewtopic.php?f=34&t=94#p212) ὁ Μανόλης μᾶς ἐνημερώνει ὅτι μαρτυροῦνται ὡς προσόμοια τοῦ (ἀγνώστου;) αὐτομέλου «Ἤχθης δι' ἡμᾶς εἰς θυσίαν».

Αὐτὲς δὲν εἶναι οἱ μόνες περιπτώσεις χαμένων αὐτομέλων. θυμοῦμαι ὅταν τὸ 1997 ἑτοίμαζα τὴν ἔκδοσιν τοῦ Νέου Εἱρμολογίου τοῦ ᾿Αποστόλου Παπαχρίστου (ἐξεδόθη τὸ 1998), ὁ συγγραφεὺς ἀνεζήτει μὲ ἐπιμονὴν τὸ αὐτόμελον στιχηρὸν τοῦ βαρέος ἤχου «Ξύλον ζωῆς». εἶχε μακρὰν ἐπικοινωνίαν καὶ μὲ τὸν μακαριστὸν καθηγητὴν ᾿Ιω. Φουντούλην, ἀλλὰ ὁ ὕμνος δὲν εὑρέθη. ἔτσι ἐμελοποιήθη τὸ προσόμοιον αὐτοῦ «Φλόγα πυρός», τὸ ὁποῖον πλέον ἐπέχει τὴν θέσιν τοῦ αὐτομέλου.

[MTheodorakis]

Τὸ κείμενο τοῦ ὕμνου «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου κατ» δὲν τὸ ἔχω ἐντοπίσει.
Τὸ «Ὤ τοῦ παραδόξου» σχετίζεται μὲ τὸ παραπάνω μόνο ἐπειδὴ ἀναφέρεται ὡς προσόμοιο καὶ ὄχι αὐτόμελο.

[MTheodorakis]

Τὸ θεωρούμενο αὐτόμελο κάθισμα τοῦ πλ. δ' ἤχου «Τὴν σοφίαν καὶ λόγον» εἶναι προσόμοιον τοῦ αὐτομέλου «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου κατ» (ἔτσι) κατὰ τὸ χφ. Σινὰ 755 τριῴδιον περὶ τὸν ι' αἰ. φ. 33r ἤ «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου» κατὰ τὰ χφφ. Σινὰ 755 φφ. 129r, 137v, 174r, 206r, 735 τριῴδιον ι' αἰ. φ. 143r, Μ. Λαύρας Γ-19 μηναῖον Μαΐου τοῦ ἔτους 1047 φφ. 6v, 14v, Δ-45 μηναία Μαρτίου-Αὐγούστου ια' αἰ. φφ. 57v, 69r, 114v, 132r, Δ-23 μηναία Σεπτεμβρίου-Ὀκτωβρίου ια' αἰ. φφ. 19r, 29r, 35r, 36v, 41r, τυπικὸν Εὐεργέτιδος ια'-ιβ' αἰ. ἔκδ. Dmitrievskij τ.1 σσ. 576, 578, 586, χφφ. Λειμῶνος 11 μηναῖον Ἰουνίου ια'-ιβ' αἰ. φ. 133v, 81 πεντηκοστάριον ια'-ιβ' αἰ. φφ. 118v, 122v, 148r, 211v, 268v, 31 τριῴδιον ιβ' αἰ. φ. 16v, χφ. Ε.Β.Ε. 642 παρακλητικὴ ιγ' αἰ. φ. 271v, χφφ. Λειμῶνος 10 μηναῖα Σεπτεμβρίου-Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1419 φφ. 6v, 8r, 18v, 106r, 117 μηναῖον Μαΐου τοῦ ἔτους 1442 φφ. 37r, 63r, 92r, 3 μηναῖα Ἰουλίου-Αὐγούστου ιε' αἰ. φ. 16v, 124 μηναῖον Νοεμβρίου ιf αἰ. φφ. 22v, 33r, 41v, 92r, 109r, 118r, 129r, 130r, 141v, 148v, 154v, 184r, 211v, 223r, 247v, 257v, 285v, τυπικὸν ἁγίου Σάβα (ΤΑΣ) κεφ. ιζ', ιθ', κθ', λθ' (στὴν τελευταία ἔκδοση (1771) διαφοροποιεῖται ἡ ἀρίθμηση τῶν κεφαλαίων ἀπὸ τὸ ιβ') , Πεντηκοστάριον ἔκδ. 1525 Κυριακὴ ἁγίων πάντων, Τριῴδιον ἔκδ. 1586 (anemi.lib.uoc.gr) Σάββατον α' νηστειῶν.

«Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου ἐν» (χφ. Λειμῶνος 124 μηναῖον Νοεμβρίου ιf' αἰ. φ. 169r).
«Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου ἐν σοί(sic) γαστρί, συλλαβοῦσα ἀφλέκτως μήτηρ Θεοῦ...» (ὅπ. πρ. φ. 76r).

[Dionysios]

«Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου ἐν» (χφ. Λειμῶνος 124 μηναῖον Νοεμβρίου ιf' αἰ. φ. 169r).
«Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου ἐν σοί(sic) γαστρί, συλλαβοῦσα ἀφλέκτως μήτηρ Θεοῦ...» (ὅπ. πρ. φ. 76r).

᾿Εδῶ εἶναι προφανὲς ὅτι τὰ χειρόγραφα ΕΧΟΥΝ ΛΑΘΟΣ. ῾Ο Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἡ ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἡ ἀπαράλλακτος Εἰκὼν τοῦ Θεοῦ Πατρός. ἡ κυρία θεοτόκος δὲν εἶχεν ἐν γαστρὶ τὴν σοφίαν τοῦ Λόγου ἀλλὰ τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον τοῦ Πατρός! ἂν ποῦμε «τὴν σοφίαν τοῦ Λόγου», εἶναι σὰν νὰ λέμε ὅτι ἡ θεοτόκος ἐκυοφόρησε ὄχι τὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς ἁγίας Τριάδος, ἀλλὰ ἕνα ἄλλο πρόσωπο, ποὺ ἦταν ἡ σοφία τοῦ δευτέρου τριαδικοῦ προσώπου! λίγο ἀκόμη καὶ θὰ μπερδευτῇ κανεὶς καὶ μπορεῖ νὰ ἐννοήσῃ τὸ ἅγιον Πνεῦμα ἢ ποιός ξέρει τί ἄλλο.

Καὶ φυσικὰ τὸ «Λόγον» ἢ «Λόγου» τὸ μεταγράφομε πάντοτε μὲ κεφαλαῖο, διότι χρησιμοποιεῖται ὡς ὄνομα προσώπου καὶ ὄχι ὡς κοινὸν προσηγορικόν. μὲ πεζὸ «λόγος» εἶναι ἡ ὁμιλία, ἡ λαλιά, τὰ λόγια. καὶ ἡ ῾Αγία Γραφὴ (καὶ ἡ διδασκαλία τῆς ἐκκλησίας) λέγει ὅτι ἡ παρθένος Μαρία ἐκυοφόρησε πρόσωπον καὶ ὄχι μία συμβολικὴ σοφία κάποιας σοφῆς ὁμιλίας! στὰ χειρόγραφα ἡ χρῆσις καὶ ἐναλλαγὴ κεφαλαίων καὶ πεζῶν γραμμάτων οὔτε ξεκάθαρη εἶναι οὔτε ἀκολουθεῖ πάντοτε κάποιους γραμματικοὺς κανόνες. αὐτὰ ξεκαθαρίστηκαν μὲ τὴν τυπογραφία. στὰ χειρόγραφα συναντοῦμε πολὺ συχνὰ μαρία, πέτρος, παῦλος, ἀθανάσιος, γεώργιος, καὶ λοιπά. ὅπως αὐτὰ τὰ μεταγράφομε μὲ κεφαλαῖο τὸ ἀρχικό, ἔτσι κάνομε καὶ στὸ Λόγος, ὅταν χρησιμοποιῆται ὡς ὄνομα τοῦ Κυρίου. ἔτσι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ = ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός, ἐνῷ ὅταν γράφωμε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ = ἡ ῾Αγία Γραφή, ἡ Βίβλος, ἢ ἕνα ῥητὸ τῆς Βίβλου, ἕνα ἀπόσπασμα, π.χ. μία προφητεία.

῞Οτι τὰ χειρόγραφα ἔχουν πολλὰ τέτοια λάθη εἶναι παγκοίνως γνωστόν, φαίνεται δὲ καὶ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἤδη ἐπεσημάνθη «ἐν σοὶ (sic) γαστρὶ» ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ «ἐν σῇ γαστρί». ἡ σωστὴ γραφὴ εἶναι ἀναμφιβόλως ἡ τῶν ἐντύπων «Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον». τέτοιου εἴδους λάθη εἶναι εὐκόλως διακριτὰ καὶ κατανοητὰ καὶ ἐλέγξιμα καὶ διορθώσιμα. εἶναι λάθη ἐξ ἀντιγραφῆς καὶ προέρχονται ἀπὸ κόπωσι τοῦ ἀντιγραφέως ἢ ἀπὸ παρανόησι ἢ παρανάγνωσί του ἢ ἀπὸ ἀμάθειά του καὶ ἀπὸ ἄλλες αἰτίες. μία φορὰ σὲ ἕνα χειρόγραφο ἂν δημιουργηθῇ ἕνα τέτοιο λάθος, ἀμέσως δημιουργεῖ ὁλόκληρη σειρὰ χειρογράφων ποὺ ἀντεγράφησαν ἀπὸ αὐτὸ καὶ διαιωνίζουν τὸ ἴδιο λάθος. στὰ ἔντυπα λειτουργικά μας βιβλία ἔχουν περάσει τέτοια λάθη ἀπὸ τὰ χειρόγραφα καὶ ἔχουν γραφῆ ὁλόκληρα βιβλία μὲ παρόμοιες ἐπισημάνσεις καὶ προτεινόμενες διορθώσεις.

Τὸ θεωρούμενο αὐτόμελο κάθισμα τοῦ πλ. δ' ἤχου «Τὴν σοφίαν καὶ λόγον» εἶναι προσόμοιον τοῦ αὐτομέλου «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου κατ» (ἔτσι) κατὰ τὸ χφ. Σινὰ 755 τριῴδιον περὶ τὸν ι' αἰ. φ. 33r ἤ «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου» κατὰ τὰ χφφ. Σινὰ 755 φφ. 129r, 137v, 174r, 206r, 735 τριῴδιον ι' αἰ. φ. 143r, Μ. Λαύρας Γ-19 μηναῖον Μαΐου τοῦ ἔτους 1047 φφ. 6v, 14v, Δ-45 μηναία Μαρτίου-Αὐγούστου ια' αἰ. φφ. 57v, 69r, 114v, 132r, Δ-23 μηναία Σεπτεμβρίου-Ὀκτωβρίου ια' αἰ. φφ. 19r, 29r, 35r, 36v, 41r, τυπικὸν Εὐεργέτιδος ια'-ιβ' αἰ. ἔκδ. Dmitrievskij τ.1 σσ. 576, 578, 586, χφφ. Λειμῶνος 11 μηναῖον Ἰουνίου ια'-ιβ' αἰ. φ. 133v, 81 πεντηκοστάριον ια'-ιβ' αἰ. φφ. 118v, 122v, 148r, 211v, 268v, 31 τριῴδιον ιβ' αἰ. φ. 16v, χφ. Ε.Β.Ε. 642 παρακλητικὴ ιγ' αἰ. φ. 271v, χφφ. Λειμῶνος 10 μηναῖα Σεπτεμβρίου-Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1419 φφ. 6v, 8r, 18v, 106r, 117 μηναῖον Μαΐου τοῦ ἔτους 1442 φφ. 37r, 63r, 92r, 3 μηναῖα Ἰουλίου-Αὐγούστου ιε' αἰ. φ. 16v, 124 μηναῖον Νοεμβρίου ιf αἰ. φφ. 22v, 33r, 41v, 92r, 109r, 118r, 129r, 130r, 141v, 148v, 154v, 184r, 211v, 223r, 247v, 257v, 285v, τυπικὸν ἁγίου Σάβα (ΤΑΣ) κεφ. ιζ', ιθ', κθ', λθ' (στὴν τελευταία ἔκδοση (1771) διαφοροποιεῖται ἡ ἀρίθμηση τῶν κεφαλαίων ἀπὸ τὸ ιβ') , Πεντηκοστάριον ἔκδ. 1525 Κυριακὴ ἁγίων πάντων, Τριῴδιον ἔκδ. 1586 (anemi.lib.uoc.gr) Σάββατον α' νηστειῶν.

Δὲν εἶχα τὸν χρόνο καὶ τὴν δυνατότητα νὰ ἐλέγξω ὅλες αὐτὲς τὶς παραπομπὲς χειρογράφων γιὰ τὴν φράσι «Τὴν σοφίαν τοῦ Λόγου (ἢ λόγου)». ὅμως σὲ ὅσες ἀπὸ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις πρόκειται γιὰ τὸ γνωστὸ κάθισμα ποὺ ὑπάρχει στὰ λειτουργικά μας ἔντυπα «Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον», τότε τὰ χειρόγραφα ΕΧΟΥΝ ΛΑΘΟΣ, καὶ ἡ μαρτυρία τους δὲν προσφέρει κάτι, δὲν λαμβάνεται ὑπόψιν, δὲν δεικνύει τίποτε.

Ἂν ἡ μαρτυρία

«Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου κατ...» (ἔτσι) κατὰ τὸ χφ. Σινὰ 755 τριῴδιον περὶ τὸν ι΄ αἰ. φ. 33

δὲν προέρχεται καὶ αὐτὴ ἀπὸ κάποιο χειρογραφικὸ λάθος, τότε κρατᾶμε (μὲ ἐπιφύλαξι ἴσως) τὴν πληροφορία ὅτι ὑπῆρχε καὶ κάποιο κάθισμα μὲ ἔναρξι «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου κατ...», τὸ ὁποῖο ἴσως νὰ εἶναι ὁ ἀρχικὸς πρόλογος. ὅπως ὅμως ἔχω γράψει καὶ σὲ προηγούμενο μήνυμά μου (viewtopic.php?f=34&t=85&p=508#p215) ὑπάρχουν καὶ ἄλλες περιπτώσεις χαμένων αὐτομέλων, ὁπότε τὴν θέσι τους τὴν λαμβάνει τὸ γνωστότερο προσόμοιό τους, καὶ πρακτικῶς δὲν ὑφίσταται κενὸ στὴν γνῶσι καὶ ἐκμάθησι τῶν αὐτομέλων.

Γιὰ τὰ περαιτέρω νομίζω ὅτι πρέπει νὰ ἀναμένωμε τὴν ἔρευνα τῶν χειρογράφων μὲ τὴν ἐλπίδα ἀνευρέσεως τέτοιων λησμονημένων σήμερα θησαυρῶν.

[Dionysios]

Στὸν πλ. α΄ ἦχο
(viewtopic.php?f=34&t=85&st=0&sk=t&sd=a#p145)
συμπληρώθηκαν ἄλλοι δύο πρόλογοι σύμφωνα μὲ ὅσα πολὺ ὀρθὰ ἐπισημαίνει ὁ πρωτοπρεσβύτερος Κωνσταντῖνος Παπαγιάννης στὸ βιβλίο του «Διορθώσεις καὶ παρατηρήσεις εἰς τὸ Τριῴδιον» Β΄ καὶ σύμφωνα μὲ ὑπόδειξι τοῦ φίλου καὶ συνεργάτου τῆς «Συμβολῆς» καὶ ἐξαιρέτου ἐρευνητοῦ τῶν λειτουργικῶν χειρογράφων Μανόλη Θεοδωράκη. μὲ τὶς συμπληρώσεις αὐτὲς ἡ παροῦσα συλλογὴ εἶναι μία ἀπὸ τὶς πληρέστερες σὲ ἐλεύθερη διαδικτυακὴ χρῆσι.

[MTheodorakis]

«Κάθισμα ἦχος πλ. δ'» πρὸς τὸ «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου» (χφ. Biblioteca nacional de Espana 4694 μηναῖα ιβ'-ιγ' αἰ. φφ. 8r, 15v, 23v, 43r, 59r, 72r, 104v, 198r).

«Κάθισμα ἦχος πλ. δ'» πρὸς τὸ «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου καταμαθὼν» (ὅπ. πρ. φφ. 29r, 38v, 67r, 217r).

[Dionysios]

«Κάθισμα ἦχος πλ. δ'» πρὸς τὸ «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου» (χφ. Biblioteca nacional de Espana 4694 μηναῖα ιβ'-ιγ' αἰ. φφ. 8r, 15v, 23v, 43r, 59r, 72r, 104v, 198r).

«Κάθισμα ἦχος πλ. δ'» πρὸς τὸ «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου καταμαθὼν» (ὅπ. πρ. φφ. 29r, 38v, 67r, 217r).

Μανόλη, μήπως ἔχεις βρεῖ σὲ χειρόγραφο κάποιο κάθισμα ὁλόκληρο, ποὺ νὰ ἀρχίζῃ μὲ τὴν φράσι «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου (ἢ μήπως “Λόγου”;) καταμαθών (ἢ κάτι ἄλλο παρόμοιο)» καὶ νὰ βγαίνῃ σωστὸ νόημα; διότι τὸ μόνον γνωστὸ σὲ ἐμᾶς εἶναι τὸ σύνηθες «Τὴν σοφίαν καὶ Λόγον ἐν σῇ γαστρί», γιὰ τὸ ὁποῖον ἔχω ἐξηγήσει σὲ προηγούμενο μήνυμα ὅτι ἡ σωστὴ γραφὴ ἀπὸ πλευρᾶς γραμματικῆς θεολογικῆς νοηματικῆς καὶ φιλολογικῆς εἶναι αὐτὴ τῶν ἐντύπων (ποὺ ὑπάρχει ἐπίσης καὶ σὲ χειρόγραφα βεβαίως), αὐτὴ ποὺ παραθέτω. ἂν λοιπὸν ἔχῃς βρῆ ἕνα τέτοιο ὁλόκληρο κάθισμα, θὰ ἦταν πολὺ χρήσιμο καὶ ἐνδιαφέρον νὰ τὸ παραθέσῃς. εἰδάλλως ἐπαναλαμβάνω ὅτι ὅπου τὰ χειρόγραφα ἔχουν «Τὴν σοφίαν τοῦ λόγου» καὶ ἐννοοῦν τὸ γνωστὸ κάθισμα «Τὴν σοφίαν καὶ Λόγον ἐν σῇ γαστρί», ἔχουν ἀντιγραφικὸ λάθος, τὸ ὁποῖο δὲν λαμβάνεται ὑπόψιν.

Καὶ τέλος ὅταν κάνουμε ἔρευνα σὲ χειρόγραφα, γιὰ νὰ ἐξετάσουμε μία γραφή, ἡ ἔρευνα ὀφείλει νὰ μὴν εἶναι μονομερής, ἀλλὰ σφαιρική. νομίζω δηλαδὴ ὅτι θὰ πρέπει νὰ παραθέτῃς καὶ τὶς μαρτυρίες τῶν χειρογράφων γιὰ τὸ «Τὴν σοφίαν καὶ Λόγον ἐν σῇ γαστρί», καὶ ὄχι μόνον γιὰ τὴν παραλλαγὴ ποὺ σὲ ἐνδιαφέρει . ἐκτὸς ἂν στὰ χειρόγραφα ποὺ ἔχεις ὑπόψει σου δὲν συναντᾷς ποτὲ τὴν συνήθη γραφή. μία διευκρίνισι ἐπ᾿ αὐτοῦ νομίζω θὰ ἦταν ἀναγκαία.

[MTheodorakis]

«Τὴν σοφίαν τοῦ Λόγου καταμαθών» μελετήσας Μελέτιε, «καὶ τὸ γράμμα τοῦ νόμου ἀποβαλών, πᾶσιν ἀνεκήρυξας, τὸν τῆς χάριτος λόγον, καὶ τῶν ψυχῶν τὰς πλάκας, λαξεύσας τῇ γλώττῃ σου, ἐν αὐταῖς ἐχάραξας, τὰ θεῖα διδάγματα· ὅθεν καὶ τοῦ γνόφου, διαβὰς τὴν νεφέλην, καλυπτόμενος σώματι, ἀναλάμπεις τῷ Πνεύματι, Ἱεράρχα Μελέτιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου»
(β’ μεσῴδιο κάθισμα ἁγίου Μελετίου Ἀντιοχείας 12 Φεβρουαρίου).


Ἁγίου μάρτυρος Μελετίου τοῦ στρατηλάτου
«Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ’ Τὴν σοφίαν τοῦ Λόγου καταμαθὼν.
Μελετήσας ἐμφρόνως
νόμον Θεοῦ,
μέσον ἤχθης ἀνόμων,
μάρτυς, κριτὸς
καὶ πᾶσαν ὑπέμεινας
ἀλγηδόνα τοῦ σώματος
καὶ πολλοὺς τῷ Λόγῳ
ἐτέλεσας μάρτυρας,
μιμησαμένους πίστει
τὸν δρόμον σου, πάνσοφε·
ὅθεν σὺν ἐκείνοις
τῷ δεσπότῃ παρέστης,
τῶν πόνων ἐπάξια
κομισάμενος ἔπαλθα,
ἀθλοφόρε Μελέτιε,
πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ
τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι
τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν μνήμην σου»
(Analecta hymnica graeca τ. 9 1973 Canones Maii (Μαΐου 24)).


Ἁγίου ἱερομάρτυρος Τιμοθέου Προύσης
«Κάθισμα. Ἦχος πλ. δ’ Τὴν σοφίαν τοῦ Λόγου καταμαθὼν.
Τιμοθέου τοὺς τρόπους παραζηλῶν
καὶ τοῦ Παύλου τοὺς λόγους ἀποτελῶν,
νομίμως ἐνήθλησας
καὶ Θεὸν ὡμολόγησας,
τὸν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου ὡς ἄνθρωπον
δι’ ἡμᾶς κριθέντα
καὶ θάνατον λύσαντα·
ὅθεν καὶ πρὸς πίστιν
βασιλίδα ζωγρήσας,
Χριστῷ προσενήνοχας πανυπέρτατον κάρπωμα,
ἱεράρχα Τιμόθεε·
πρέσβευε αὐτῷ ἐκτενῶς
τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι
τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου»
(ὅπ. πρ.).


Ἀπ’ ὅτι θυμᾶμαι δὲν ἔχω συναντήσει τὸν τύπο «Τὴν σοφίαν καὶ Λόγον» μέχρι τὸν ιε’ αἰ., ὁπότε ἀρχίζει βαθμιαῖα νὰ ἐμφανίζεται. Κατὰ τὴν μελέτη τῶν χφφ. Σινὰ 734-735 ἕνα τριῴδιο ι’ αἰ. καὶ Μ. Λαύρας Δ-45 μηναῖα Μαρτίου ἕως καὶ Αὐγούστου καὶ παρακλητικὴ θυμήθηκα νὰ σημειώσω ὅτι δὲν τὸν συνάντησα.

[MTheodorakis]

Τὸ αὐτόμελο κάθισμα «Ἀπεγνωσμένην» (προσόμοιο του ὁποίου βρίσκουμε στὴν Τετάρτη δ' ἑβδομάδος τῶν νηστειῶν) ἐντοπίζεται στὸ χφ. Paris. gr. 266 παρακλητικὴ ιε' αἰ. φ. 20r-v ὡς ἑξῆς:

«Ἀπεγνωσμένην τὴν Νινευὶ προέφθασας, ἐπηγγελμένην τὴν ἀπειλὴν παρήγαγες, καὶ τὴν ὀργὴν ἐνίκησε τὸ ἔλεός σου Κύριε. Σπλαχνίσθητι καὶ νῦν ἐπὶ λαὸν καὶ πόλιν σου, παλάμῃ κραταιᾷ τοὺς καθ' ἡμῶν κατάβαλε πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, προσδεχόμενος ἡμῶν καὶ τὴν μετάνοιαν».