Μνημόνευση ἀποστατῶν κατά τήν θεία λειτουργία

[MTheodorakis]

«Ὑπὲρ μνήμης καὶ ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν...Καὶ πάντων τῶν ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου, τῶν τῇ σῇ κοινωνίᾳ κεκοιμημένων ὀρθοδόξων» (Ἀκολουθία τῆς προσκομιδῆς).

«Καὶ μνήσθητι πάντων τῶν προκεκοιμημημένων ἐπ’ ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου (μνημόνευση ὀνομάτων) καὶ ἀνάπαυσον αὐτοὺς ὅπου ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου» (Ἀναφορὰ λειτουργιῶν Βασιλείου-Χρυσοστόμου).

«Καὶ οὐ χώρα ἀπίστοις, οὐδέ γε μὴν ἑτερόφροσι. Τίς γὰρ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; Ἐπεὶ καὶ ἐξαροῦσι, φησί, τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων οἱ ἄγγελοι. Διὸ καὶ οὐ θέμις ὅλως ἱερέα τινὰ ὑπὲρ ἑτεροδόξου προσφέρειν ἤ μνήμην ἄγειν αὐτοῦ· ἀλλ’ οὐδὲ ὑπὲρ τῶν προδήλως ἁμαρτανόντων καὶ ἀμετανοήτως ἐχόντων· ὅτι εἰς κατάκριμα αὐτοῖς ἡ προσαγωγή, καθὰ δὴ καὶ τοῖς ἀμετανοήτως κοινωνοῦσι τῶν φρικτῶν μυστηρίων, ὥσπερ ὁ θεῖος Παῦλός φησι» (ἁγίου Συμεὼν Θεσσαλονίκης (+1429) Διάλογος κεφ. 94 ἐκδ. P. G. τ. 155 στ. 285).
«Εἰ δέ τις τὴν ἁμαρτίαν διενεργῶν εἴη καὶ ταύτης μηδὲν ἀφιστάμενος ἀνεπιτηδείως ἔχων πρὸς τὴν κοινωνίαν, εἰς κατάκριμα ἑαυτῷ ἔσται καὶ ἡ ὑπὲρ αὐτοῦ θυσία» (τοῦ αὐτοῦ Ἑρμηνεία περὶ τοῦ θείου ναοῦ κεφ. ργ’ ὅπ. πρ. στ. 749).

Ἡ Θυσία, ὁ Σταυρὸς εἶναι δωρεάν, ἀλλὰ ὄχι αὐτόματος. Οὔ τε τὸ Πάσχα εἶναι αὐτόματο.

[MTheodorakis]

«Μή τις τῶν κατηχουμένων, μή τις τῶν ἀμυήτων, μή τις τῶν μὴ δυναμένων ἡμῖν συνδεηθῆναι. Ἀλλήλους ἐπίγνωτε· τὰς θύρας...Μνήσθητι Κύριε...καὶ πάντων τῶν ἐν πίστει καὶ σφραγῖδι Χριστοῦ προκοιμηθέντων φιλοχρίστων ὀρθοδόξων λαϊκῶν» (Λειτουργία «Ἰακώβου ἀδελφοθέου» δ' αἰ.), ὄχι αὐτῶν ποὺ λέγουν «οὐ θέλομεν τοῦτον βασιλεῦσαι ἐφ’ ἡμᾶς» (Λκ. ιθ', 14), καὶ ζοῦν «χωρὶς Χριστοῦ...ἐλπίδα μὴ ἔχοντες καὶ ἄθεοι ἐν τῷ κόσμῳ» (Ἐφ. β', 12).

[Dionysios]

Ἴσως πρέπει νὰ ἀλλάξουμε τὸν τίτλο τοῦ θέματος σὲ «Μὴ μνημόνευσι...»!