Ὑπακοὴ Ἀναλήψεως

Μετὰ τὴν γ’ ᾠδὴ
«Ὑπακοὴ ἦχος δ’.
Πῶς ἀναβήσομαι εἰς τὸ ὄρος τῶν ἀρετῶν, πῶς εἰσελεύσομαι εἰς τὸν τόπον τῶν ἀγαθῶν τῆς ἁμαρτίας ἀντιπραττούσης, τῆς μετανοίας μὴ συγχωρούσης; Ἀλλ’ ὅτι ὁδὸς ὑπάρχεις δικαιοσύνης, αὐτὸς ὁδηγός γενοῦ μοι πρὸς σωτηρίαν Χριστὲ ὁ Θεὸς καὶ ἐλέησόν με»
(χφ. Σινὰ 768 πεντηκοστάριο ιστ’ αἰ. φ. 162v).
«Ὑπακοὴ ἦχος δ’.
Πῶς ἀναβήσομαι εἰς τὸ ὄρος τῶν ἀρετῶν, πῶς εἰσελεύσομαι εἰς τὸν τόπον τῶν ἀγαθῶν τῆς ἁμαρτίας ἀντιπραττούσης, τῆς μετανοίας μὴ συγχωρούσης; Ἀλλ’ ὅτι ὁδὸς ὑπάρχεις δικαιοσύνης, αὐτὸς ὁδηγός γενοῦ μοι πρὸς σωτηρίαν Χριστὲ ὁ Θεὸς καὶ ἐλέησόν με»
(χφ. Σινὰ 768 πεντηκοστάριο ιστ’ αἰ. φ. 162v).