symbole.gr

ΧΧΧΧ έγραψε:

Μια παρατηρηση..
Ειναι καθαρα θεμα ερμηνειας και οχι ζητημα πιστεως.

Η Αποστολικη Διακονια της Εκκλησιας της Ελλαδος εχει διαφορετικη ερμηνεια. Οπως και πολλοι ακομα Πατερες της Εκκλησιας, που μιλανε για σωματικη ασθενεια, χωρις να την προσδιοριζουν επακριβως, για ευνοητους λογους.

Oσον αφορα τους "συγχρονους σοβαρους θεολογους", ας εχουμε και καποιες επιφυλαξεις, και ας κραταμε και μικρο καλαθακι, μην μας πεσουν βαρια τα διαφορα φρουτα που εχουν προκυψει εσχατως, με την φιλελευθερη θεολογια..

Ιδου ενα κειμενο της Αποστολικης Διακονιας: http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_ma ... 030629.PDF
Oπου μιλαει ξεκαθαρα για ασθενειες και ταλαιπωριες, κλπ.

Αλλωστε οταν λεει ο Κυριος: "ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου ἡ γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται".
μαλλον ξεκαθαρα εννοει περι ασθενειας.. Οποτε μαλλον περι προσωπικης ερμηνειας τιθεται το προβλημα.

Σε καθε περιπτωση, ομως το νοημα ειναι το σημαντικο.
Οτι ειτε μας πειραζει καποιος και μας διαβαλει, ειτε εχουμε μια ασθενεια, γενικα εναν πειρασμο και μας δημιουργει προβληματα, δεν ευαρεστειται ο Θεος καθολου, με το να γογγυζουμε, αλλα εφοσον ταπεινωθουμε και δεχθουμε το θελημα Του, και το αντιμετωπισουμε ευχαριστιακα, θα μας ενδυναμωνει, και θα μας προβιβαζει σε ανωτερη πνευματικη ταξη, και εν τελει θα μας δικαιωσει.

Αυτο μετραει, και οχι τοσο οι προσωπικες, διαφορετικες ερμηνειες, που αλλωστε στο τελικο νοημα δεν διαφωνουν.

Και σε αυτο συμφωνουν ολοι οι Πατερες και οι θεολογοι και εμεις φυσικα.

Καλο ομως ειναι για να προαγεται ο διαλογος, να μην απανταμε σε ερωτηματα αδελφων, με ξερες παραπομπες και Links, γιατι ειναι λιγο απροσωπο, και ακομψο, και αυτο που μετραει εδω ειναι η διαπροσωπικη επικοινωνια, και λιγοτερο η επιμορφωση σε θεματα πιστεως, που μπορει να την εχει και καποιος εφοσον στρωθει απο μονος του στο διαβασμα..

Ο προσωπικος λογος εχει σημασια, γιατι ετσι οι ψυχες θερμαινονται, και μενουν κοντα στον Χριστο, και εχουν την μνημη του, εντονη, και χαραγμενη και οχι τοσο πολυ, η απλη συλλογη-αποκτηση, ξερων γνωσεων, εστω και σε θεματα πιστεως.

Να με συγχωρειτε, μπορει να κανω και λαθος.

Dionysios έγραψε:Τετάρτη 3 μαρτίου 2010

᾿Αγαπητοί, δὲν γνωρίζω τὴν ἰδιότητα οὔτε τὶς θεολογικὲς σπουδὲς καὶ γνώσεις τοῦ γράψαντος τὰ ἀνωτέρω, ποὺ τοῦ δίδουν τὸ δικαίωμα μὲ τέτοια ἐλαφρότητα καὶ κατάμεστη εἰρωνεία νὰ ἀντιμάχεται πατερικὲς ἑρμηνεῖες, νὰ ἑρμηνεύῃ κατὰ τὸ δοκοῦν τὰ ἱερὰ κείμενα, νὰ ἀμφισβητῇ τὴν σοβαρότητα συγχρόνων ὀρθοδόξων θεολόγων, ἐμφανιζόμενος ὡς ἄλλος πάπας, μὲ τοῦ ὁποίου τὴν ἁγία γνώμη ὅποιος δὲν συμφωνεῖ εἶναι αἱρετικὸς ἢ τέλος πάντων ὄχι ὀρθὰ σκεπτόμενος καὶ πορευόμενος, καὶ νὰ ἀντιδρᾷ σὲ θεολογικὸ σχόλιό μου, τὸ ὁποῖο συνέταξα ὄχι προχείρως ἀλλὰ κατόπιν σχετικῆς μελέτης καὶ ἀνήρτησα στὴν δική μου ἱστοσελίδα.

᾿Επὶ τῆς οὐσίας καὶ εἰς τὰ δύο μηνύματά του ἔκαμε ἀόριστες ἀναφορὲς στὶς γνῶμες τῶν πατέρων, καὶ μάλιστα καὶ πολλῶν, χωρὶς ὅμως νὰ παραθέσῃ οὔτε μία πατερικὴ μαρτυρία. ἡ «ἀποστολικὴ διακονία» δὲν εἶναι ὀργανισμὸς ἑρμηνείας τῆς Βίβλου (τοὐλάχιστον μέχρι τώρα ἡ ἐκκλησία δὲν ἔχει παραχωρήσει σὲ κανέναν ὀργανισμὸ ἢ σύλλογο ἢ ἑταιρεία αὐτὸ τὸ μοναδικὸ καὶ πανάκριβο δικαίωμά της καὶ προνόμιό της), ἀλλὰ ἔχει ἄλλη ἀποστολή· τὸ δὲ κήρυγμα τῆς «Φωνῆς Κυρίου», ὅπου παρέπεμψε, εἶναι ἐνυπόγραφο (ἔστω καὶ μὲ ἀρχικὰ εἰς ὀλίγους μόνον γνωστά), καὶ βεβαίως ὁ συντάκτης ἔχει τὴν εὐθύνη τοῦ γραπτοῦ του, δὲν ἔχει ἀναφορὰ σὲ πατερικὴ μαρτυρία, καὶ πορεύεται —ὡς συνήθως— σύμφωνα μὲ τὶς καθιερωμένες ἑρμηνεῖες καὶ ἐξηγήσεις, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνῃ ὅτι αὐτομάτως ἀνάγεται εἰς πατερικὴν αὐθεντίαν καὶ θεοφώτιστον ἐκκλησιαστικὸν ἑρμηνευτὴν τῆς ῾Αγίας Γραφῆς. κανεὶς ποτὲ ἐκ τῶν συντελεστῶν τῆς «ἀποστολικῆς διακονίας» καὶ τῆς «Φωνῆς Κυρίου» εἰδικῶς δὲν εἶχε καὶ δὲν ἔχει τέτοιο φρόνημα, ἀλλὰ κάποιοι ἔχουν παρεξηγήσει τὰ πράγματα καὶ παραπλανοῦν ἀθελήτως τοὺς ἀναγνώστας τῶν κειμένων τους.

᾿Αγνοῶ γιὰ ποιόν λόγον ἐνωχλήθηκε ὁ ἀνωτέρω συντάκτης ἀπὸ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ᾿Ιωάννου χρυσοστόμου, οὔτε εἶναι δική μου δουλειὰ νὰ ἐξετάζω τέτοια θέματα ποὺ ἀνήκουν σὲ ἄλλους ἐπιστημονικοὺς κλάδους. τὶς δὲ εἰρωνεῖες καὶ τὶς ἀπαξιωτικὲς φράσεις μὲ χρῆσι βοτανολογικῆς ὁρολογίας τὶς ἀφήνω ἐξ ὁλοκλήρου στὸν ἀρχικὸ χρήστη τους, ἀρνούμενος νὰ κατέλθω σὲ τέτοιο ἐπίπεδο.

Δὲν πρόκειται νὰ ἐπανέλθω στὸ συγκεκριμένο θέμα, δηλώνω γενικώτερα ἀπογοητευμένος ἀπὸ τὴν ἀψυχολόγητη ἀπέναντί μου στάσι κάποιων «ἀδελφῶν» ἐδῶ μέσα, συνήθως «διδασκάλων» ἐπὶ παντὸς θεολογικοῦ ἐπιστητοῦ καὶ ἐπὶ τῆς διαδικτυακῆς συμπεριφορᾶς, οἱ ὁποῖοι γίνονται (ἀσυνείδητα ἴσως) «σκόλοπες τῇ σαρκί μου» (τὸ ὄνομα εἶναι τριτόκλιτο, ὁ σκόλοψ — τοῦ σκόλοπος). δὲν πρόκειται ὅμως νὰ μὲ κάμψουν παρόμοιες ἐκδηλώσεις, παρὰ ὅποτε καὶ ὅπως καὶ ὅπου νομίζω θὰ κάνω χρῆσι τοῦ δικαιώματός μου ὡς μέλους τοῦ παρόντος διαδικτυακοῦ βήματος διαλόγου νὰ γνωστοποιῶ ὄχι τόσο τὴν γνώμη μου ἀλλὰ κυρίως ὅσα στοιχεῖα προκύπτουν ἀπὸ τὶς μελέτες μου καὶ τὶς ἔρευνές μου σχετικῶς μὲ τὴν θεματολογία διαφόρων συζητήσεων· ταῦτα ὑπὸ τὴν τριπλῆν ἰδιότητά μου τοῦ βαπτισμένου ὀρθοδόξως χριστιανοῦ, τοῦ πτυχιούχου τῆς θεολογίας καὶ τοῦ μελετητοῦ τῆς λειτουργικῆς παραδόσεως τῆς ἐκκλησίας (ἐξ οὗ καὶ τὸ χρέος μου ὡς συντάκτου τοῦ ἐτησίου τυπικοῦ τῆς ἐκκλησίας). ἐκτὸς φυσικὰ ἂν οἱ συντονισταὶ καὶ ὁ διαχειριστὴς θεωροῦν ὅτι δὲν ἔχω θέσιν ἐδῶ μέσα, ὁπότε ἂς μὲ ἐνημερώσουν καὶ ἂς μὲ διαγράψουν, μὲ ὅ,τι θὰ σημαίνῃ μία τέτοια ἐνέργεια ἀπὸ πάσης ἀπόψεως.