μήνυμα 13
«ΣΥΜΒΟΛΗ» ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΤΥΠΙΚΟΥ έγραψε: στις 22/1/2004, 20:57
Απαντησι στο μηνυμα της 19/1/2004.
Εμεινα απογοητευμένος απο οσα γραφετε στο μηνυμα-σχόλιό σας για την απάντησί μου στις 17/1/2004, διοτι περιμενα μια σοβαρωτερη αντιμετωπισι. επανερχομαι ομως στο θεμα, διοτι εκτος απο εμας ισως και καποιος τριτος να διαβαση τα σχετικα και να θελη καποια καλλιτερη ενημερωσι. μονο δυο σημεια θα θιξω.
1. Γραφετε οτι η φρασι "προσκυνειτε τω υποποδίω αυτου" σημαινει "προσκυνειτε στο υποπόδιο" και οχι το υποποδιο. τοτε λοιπον τι σημαινει η φρασι "προσκυνησατε τω Κυρίω" (Ψα 28,2. παραβαλε επισης Γε 24,26 και 48. Εξ 18,7· 32,8. Κριται 7,15. Α Βασ 15, 25, 30, 31. Ψα 94,6· 95,9. Ματθ 2, 2, 8, 11· Ιω 4, 21, 23· Α Κορ 14,25· Απ 19,4· 22,9) και δεκαδες αλλα ομοια χωρία; το αρχαιο ελληνικο ρημα "προσκυνω" στην αττικη διαλεκτο συντασσεται με αιτιατικη (προσκυνώ τινα ή τι). ομως στην ελληνικη των αλεξανδρινων χρονων, την κοινη ελληνιστικη (που ειναι ακριβως η γλωσσα της μεταφρασεως της Παλαιας Διαθηκης της λεγομενης "των εβδομηκοντα" και η πρωτοτυπη γλωσσα ολης της Καινης), το προσκυνω συντασσεται αρκετα συχνα με δοτικη (ισως διοτι ταυτίστηκε μερικως με το ρημα προσπιπτω, που επίσης συντάσσεται με δοτικη), ενω διατηρηθηκε και η σύνταξί του με αιτιατικη. ετσι σε ολη την Βιβλο βλεπουμε το "προσκυνω" να συντασσεται τις περισσοτερες φορες με δοτικη και λιγωτερες με αιτιατικη, και ακομη πολλες φορες στο ιδιο σημειο ειναι δυνατον στην μια προτασι να χρησιμοποιηται με δοτικη και στην αμεσως επομενη με αιτιατικη. στις συναφειες καποιων απο τα χωρία που παρεπεμψα πριν θα βρητε τετοιες περιπτωσεις. επομενως οι φρασεις "προσκυνώ τω υποποδίω" και "προσκυνώ το υποπόδιον" γραμματικως ειναι ισοδυναμες. το τι σημαινουν ειναι θεμα ερμηνειας, που εσεις εξ αρχής αποκλεισατε.
Μαθημα αρχαιων ελληνικων τερμα. προς αποφυγην πασης παρεξηγήσεως διευκρινιζω ότι με τα 5 χωρια που ανεφερα στην πρωτη απάντησί μου πουθενα βεβαιως δεν διδασκεται η λατρεια και λατρευτικη προσκυνησι εμψυχων ή αψυχων αντικειμενων, αφού αλλωστε πουθενα στις Αγιες Γραφες δεν ευνοειται ή δικαιολογειται η πασης φυσεως ειδωλολατρια, ομως αυτο καθως και η περαιτερω σημασια των χωριων ειναι, επαναλαμβάνω, θεμα ερμηνειας. ηθελα απλως να δειξω —ανευ προϋποθεσεων και περαιτερω ερμηνειων, οπως ακριβως ζητουσε η αρχικη ερωτησι— οτι και γι' αυτο το θέμα η Βιβλος εχει κατι να πη, και μαλιστα κατι σπουδαιο και σημαντικό.
Προσπαθωντας να εξηγησω την απάντησί σας δεν μπορω να ξερω τι απο τα δυο συμβαίνει: 1ον) εχετε τοσο παχυλη αγνοια βασικων θεματων της αρχαιας ελληνικης γλωσσης και της γλωσσης των Αγιων Γραφών; ή 2ον) εν γνώσει σας και ενσυνείδητα παρερμηνεύετε τον λογο του Θεου; (και αυτο ειναι χειροτερο απο το πρωτο.)
Αν συμβαινη το πρωτο (και πράγματι η γλωσσικη σας ανεπάρκεια τεκμαίρεται απο πολλά: α.τονιζετε "τω υποπόδιω" αντι του ορθου "τω υποποδίω", αρα αγνοειτε την δοτικη, β. χρησιμοποιειτε το λατινικο ερωτηματικο (?) αντι του ελληνικου (;), που ειναι φιλολογικως το αρχαιοτερο και ορθότερο σύμβολο, αρα χειριζεστε ελλιπως τον ελληνικο λογο, γ. απορριπτετε ενα απο τα χωρία της απαντήσεώς μου, διοτι το συγκεκριμενο παράδειγμα δεν ειναι "παράσταση" ή "ομοίωμα", ενω αν διαβασετε προσεκτικα την ερώτησί σας, θα δητε οτι πουθενα δεν αναφέρεστε σε παραστασι ή ομοίωμα, αλλά γενικως και αοριστως σε "αψυχα αντικειμενα", αρα αδυνατειτε να εκφραστητε με ακριβολογια), τοτε επιτρεψτε μου να ρωτησω: πώς "πατε ξυπολητοι στα αγκαθια";
Αν συμβαινη το δευτερο, τοτε να αλλαξετε το ονομα σας απο "ομαδα βιβλικων ερευνητων" σε "ομαδα βιβλικων διαστροφεων" ή εστω "παρερμηνευτών", διοτι αλλιως σκοπος σας θα ειναι η παραπλάνησί μας. ζητω συγγνωμη, αν θεωρηθη οτι ο λογος μου εχει καποια οξυτητα η αν σας ελυπησα, ομως δεν εχω τετοιες διαθεσεις ή προθεσεις. απλως κανω καποιες διαπιστωσεις, διοτι η πιστι μας και η Βιβλος ειναι πραγματα που δεν σηκωνουν επιπολαιοτητες.
2. Σχετικά με την ερώτησί σας "αλλωστε ποιος Εβραιος ή χριστιανος προσκυνα την γη;" πρέπει να παρατηρησουμε οτι ο ενεστως "προσκυνά" σημαίνει το τωρα, το σημερα, και άρα αναφέρεστε στους σημερινους Εβραιους και χριστιανους. αλλα αυτη καθ' εαυτη η ανωτερω ερωτησι μάς εισαγει πλεον στο θεμα της ερμηνείας των Γραφών, την οποια ομως ευθυς εξ αρχης αποκλεισατε με την πρωτη ερώτησί σας. γιατι τωρα χρησιμοποιειτε εσεις κατι που αποκλεισατε απο τους συζητητες σας; αυτο ειναι εντιμο "παιχνιδι"; μηπως αυτο σημαίνει οτι εχετε ανακηρυξει τους εαυτους σας μοναδικους και αυθεντικους ερμηνευτες του λογου του Θεου; οι αλλες ερμηνειες ειναι για σας απλως "δογματα και αποψεις", ενω οι δικες σας ειναι "περα απο ολα αυτα" και αποτελουν τον "αυθεντικο λογο του Θεου" μετα τον λογο του Θεου, δηλαδη μετα την Βιβλο; "ετσι την εχετε δει την δουλειά;" τα χωρία θελετε να σας τα μαζευουν οι αλλοι (εσεις δεν μπορειτε να τα βρητε μονοι σας; τότε τι ερευνα κανει η ομαδα σας;), αλλα το προνομιο του ερμηνευτου το κρατατε αποκλειστικα για τους εαυτους σας, ωστε να εχετε ολους τους αλλους κατωτερους σας; αλλα κατι τετοιο δεν θα σημαινη οτι και τον κοπο των αλλων κλεβετε και δεν ειστε ειλικρινεις, οταν ταχα ζητατε διαλογο και ανταλλαγη αποψεων;
Αλλά και επι της ουσίας: ξερετε πραγματι τι κανουν ολοι οι ονομαζομενοι χριστιανοι επι της γης, ωστε να ειστε σιγουροι οτι κανεις τους δεν προσκυναει την γη; διοτι σημερα πολλοι κατ' ονομα χριστιανοι ειδωλολατρούν (και μαλιστα τετοιοι υπηρχαν απο τους αποστολικους χρονους), και αριθμητικως μαλιστα ειναι περισσοτεροι απο τους σωστους χριστιανους. και παλι, τι ερμηνευτικο κριτηριο ειναι αυτο που εισαγετε; η ερμηνεια του λογου του Θεου γινεται με βάσι το τι κανουν οι σημερινοι χριστιανοι και οχι με βασι αυτες τις Αγιες Γραφες; μηπως ο Κυριος και οι απόστολοί του δεν καταδικασαν ακριβως αυτην την νοοτροπια;
Αλλα το αποκορυφωμα ειναι οτι εισαγετε και τους Εβραιους (ακριβέστερα θα λεγαμε τους Ιουδαιους) ως ερμηνευτικο κριτηριο της Αγίας Γραφης! αληθεια, ειναι ερμηνευτες και της Καινης Διαθηκης, την οποια βδελυσσονται; ή πως οι Χριστιανοι θα δεχτουμε τους σημερινους Ιουδαιους ως ερμηνευτας της Παλαιας Διαθηκης, οταν ξερουμε, οσοι το ξερουμε, οτι και η Παλαια Διαθηκη μιλαει για τον Ιησου Χριστο, τον μονο Θεο και Κυριο ημων, τον οποιο βεβαιως οι Ιουδαιοι αρνούνται, οπως αλλωστε τον αρνουνται και ολοι οι απιστοι και αιρετικοι; κατι τετοιο ενας πραγματικος χριστιανος, ενας αληθινα πιστος του Κυριου δεν θα το δεχοταν ποτε.
Και τελος τι σημαινει η φρασι σας "δυστυχως τα εδάφια που στειλατε δεν καλυπτουν..."; τι ειναι αυτο που δεν καλυπτουν; γιατι το αποσιωπατε; ειναι πολυ νοστιμο, αληθεια, χωρις να εχουμε τις απαραιτητες προϋποθεσεις, ουτε καν βασικες γνωσεις, να θελουμε να το "παιξουμε" ειδημονες και ειδικοι και κριτες των αλλων, και να αποφασιζουμε εμεις και οχι ο λογος του Θεου πότε κατι ειναι σωστο και ποτε οχι. και ακομη περισσοτερο, ειναι καταπληκτικο απο την μια να λεμε οτι ειμαστε χριστιανοι ή πιστοι στην Αγία Γραφη και οτι δεχομαστε την Βιβλο, και απο την αλλη εμεις να αποφασιζουμε ποτε ο λογος του Θεου μάς καλυπτει και ποτε οχι!
Μετα τα παραπανω διαπιστώνω με λυπη μου οτι δεν εχετε τις προϋποθεσεις ουτε για απλη μελέτη ουτε πολυ περισσοτερο για ερευνα της Βιβλου. δεν προκειται να επανελθω ουτε να ασχοληθω περισσοτερο με ανθρωπους που δεν τους καλυπτει ο λογος του Θεου, ακριβως διοτι δεν πιστευουν στον Λογο του Θεου.
Τὸ ἴδιο πολυτονισμένο.
«ΣΥΜΒΟΛΗ» ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ ΤΥΠΙΚΟΥ ἔγραψε: στὶς 22/1/2004, 20:57
Ἀπάντησι στὸ μήνυμα τῆς 19/1/2004.
Ἔμεινα ἀπογοητευμένος ἀπὸ ὅσα γράφετε στὸ μήνυμα-σχόλιό σας γιὰ τὴν ἀπάντησί μου στὶς 17/1/2004, διότι περίμενα μία σοβαρώτερη ἀντιμετώπισι. ἐπανέρχομαι ὅμως στὸ θέμα, διότι ἐκτὸς ἀπὸ ἐμᾶς ἴσως καὶ κάποιος τρίτος νὰ διαβάση τὰ σχετικὰ καὶ νὰ θέλῃ κάποια καλλίτερη ἐνημέρωσι. μόνο δύο σημεῖα θὰ θίξω.
1. Γράφετε ὅτι ἡ φράσι "προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ αὐτοῦ" σημαίνει "προσκυνεῖτε στὸ ὑποπόδιο" καὶ ὄχι τὸ ὑποπόδιο. τότε λοιπὸν τί σημαίνει ἡ φράσι "προσκυνήσατε τῷ Κυρίῳ" (Ψα 28,2. παράβαλε ἐπίσης Γε 24,26 καὶ 48. Ἐξ 18,7• 32,8. Κριταὶ 7,15. Α΄ Βασ 15, 25, 30, 31. Ψα 94,6• 95,9. Ματθ 2, 2, 8, 11• Ἰω 4, 21, 23• Α Κορ 14,25• Ἂπ 19,4• 22,9) καὶ δεκάδες ἄλλα ὅμοια χωρία; τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ῥῆμα "προσκυνῶ" στὴν ἀττικὴ διάλεκτο συντάσσεται μὲ αἰτιατική (προσκυνῶ τινὰ ἢ τί). ὅμως στὴν ἑλληνικὴ τῶν ἀλεξανδρινῶν χρόνων, τὴν κοινὴ ἑλληνιστικὴ (ποὺ εἶναι ἀκριβῶς ἡ γλῶσσα τῆς μεταφράσεως τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης τῆς λεγομένης "τῶν ἑβδομήκοντα" καὶ ἡ πρωτότυπη γλῶσσα ὅλης τῆς Καινῆς), τὸ προσκυνῶ συντάσσεται ἀρκετὰ συχνὰ μὲ δοτικὴ (ἴσως διότι ταυτίστηκε μερικῶς μὲ τὸ ῥῆμα προσπίπτω, ποὺ ἐπίσης συντάσσεται μὲ δοτική), ἐνῷ διατηρήθηκε καὶ ἡ σύνταξί του μὲ αἰτιατική. ἔτσι σὲ ὅλη τὴν Βίβλο βλέπουμε τὸ "προσκυνῶ" νὰ συντάσσεται τὶς περισσότερες φορὲς μὲ δοτικὴ καὶ λιγώτερες μὲ αἰτιατική, καὶ ἀκόμη πολλὲς φορὲς στὸ ἴδιο σημεῖο εἶναι δυνατὸν στὴν μία πρότασι νὰ χρησιμοποιῆται μὲ δοτικὴ καὶ στὴν ἀμέσως ἑπόμενη μὲ αἰτιατική. στὶς συνάφειες κάποιων ἀπὸ τὰ χωρία ποὺ παρέπεμψα πρὶν θὰ βρῆτε τέτοιες περιπτώσεις. ἑπομένως οἱ φράσεις "προσκυνῶ τῷ ὑποποδίῳ" καὶ "προσκυνῶ τὸ ὑποπόδιον" γραμματικῶς εἶναι ἰσοδύναμες. τὸ τί σημαίνουν εἶναι θέμα ἑρμηνείας, ποὺ ἐσεῖς ἐξ ἀρχῆς ἀποκλείσατε.
Μάθημα ἀρχαίων ἑλληνικῶν τέρμα. πρὸς ἀποφυγὴν πάσης παρεξηγήσεως διευκρινίζω ὅτι μὲ τὰ 5 χωρία ποὺ ἀνέφερα στὴν πρώτη ἀπάντησί μου πουθενὰ βεβαίως δὲν διδάσκεται ἡ λατρεία καὶ λατρευτικὴ προσκύνησι ἐμψύχων ἢ ἀψύχων ἀντικειμένων, ἀφοῦ ἄλλωστε πουθενὰ στὶς Ἅγιες Γραφὲς δὲν εὐνοεῖται ἢ δικαιολογεῖται ἡ πάσης φύσεως εἰδωλολατρία, ὅμως αὐτὸ καθὼς καὶ ἡ περαιτέρω σημασία τῶν χωρίων εἶναι, ἐπαναλαμβάνω, θέμα ἑρμηνείας. ἤθελα ἁπλῶς νὰ δείξω —ἄνευ προϋποθέσεων καὶ περαιτέρω ἑρμηνειῶν, ὅπως ἀκριβῶς ζητοῦσε ἡ ἀρχικὴ ἐρώτησι— ὅτι καὶ γι' αὐτὸ τὸ θέμα ἡ Βίβλος ἔχει κάτι νὰ πῇ, καὶ μάλιστα κάτι σπουδαῖο καὶ σημαντικό.
Προσπαθῶντας νὰ ἐξηγήσω τὴν ἀπάντησί σας δὲν μπορῶ νὰ ξέρω τί ἀπὸ τὰ δύο συμβαίνει: 1ον) ἔχετε τόσο παχυλὴ ἄγνοια βασικῶν θεμάτων τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γλώσσης καὶ τῆς γλώσσης τῶν ῾Αγίων Γραφῶν; ἢ 2ον) ἐν γνώσει σας καὶ ἐνσυνείδητα παρερμηνεύετε τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ; (καὶ αὐτὸ εἶναι χειρότερο ἀπὸ τὸ πρῶτο.)
Ἂν συμβαίνῃ τὸ πρῶτο (καὶ πράγματι ἡ γλωσσική σας ἀνεπάρκεια τεκμαίρεται ἀπὸ πολλά: α. τονίζετε "τῷ ὑποπόδιῳ" ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ "τῷ ὑποποδίῳ", ἄρα ἀγνοεῖτε τὴν δοτική, β. χρησιμοποιεῖτε τὸ λατινικὸ ἐρωτηματικὸ (?) ἀντὶ τοῦ ἑλληνικοῦ (;), ποὺ εἶναι φιλολογικῶς τὸ ἀρχαιότερο καὶ ὀρθότερο σύμβολο, ἄρα χειρίζεστε ἐλλιπῶς τὸν ἑλληνικὸ λόγο, γ. ἀπορρίπτετε ἕνα ἀπὸ τὰ χωρία τῆς ἀπαντήσεώς μου, διότι τὸ συγκεκριμένο παράδειγμα δὲν εἶναι "παράσταση" ἢ "ὁμοίωμα", ἐνῷ ἂν διαβάσετε προσεκτικὰ τὴν ἐρώτησί σας, θὰ δῆτε ὅτι πουθενὰ δὲν ἀναφέρεστε σὲ παράστασι ἢ ὁμοίωμα, ἀλλὰ γενικῶς καὶ ἀορίστως σὲ "ἄψυχα ἀντικείμενα", ἄρα ἀδυνατεῖτε νὰ ἐκφραστῆτε μὲ ἀκριβολογία), τότε ἐπιτρέψτε μου νὰ ρωτήσω: πῶς "πᾶτε ξυπόλητοι στὰ ἀγκάθια";
Ἂν συμβαίνῃ τὸ δεύτερο, τότε νὰ ἀλλάξετε τὸ ὄνομά σας ἀπὸ "ὁμάδα βιβλικῶν ἐρευνητῶν" σὲ "ὁμάδα βιβλικῶν διαστροφέων" ἢ ἔστω "παρερμηνευτῶν", διότι ἀλλιῶς σκοπός σας θὰ εἶναι ἡ παραπλάνησί μας. ζητῶ συγγνώμη, ἂν θεωρηθῆ ὅτι ὁ λόγος μου ἔχει κάποια ὀξύτητα ἡ ἂν σᾶς ἐλύπησα, ὅμως δὲν ἔχω τέτοιες διαθέσεις ἢ προθέσεις. ἁπλῶς κάνω κάποιες διαπιστώσεις, διότι ἡ πίστι μας καὶ ἡ Βίβλος εἶναι πράγματα ποὺ δὲν σηκώνουν ἐπιπολαιότητες.
2. Σχετικὰ μὲ τὴν ἐρώτησί σας "ἄλλωστε ποιός Ἑβραῖος ἢ χριστιανὸς προσκυνᾷ τὴν γῆ;" πρέπει νὰ παρατηρήσουμε ὅτι ὁ ἐνεστὼς "προσκυνᾷ" σημαίνει τὸ τώρα, τὸ σήμερα, καὶ ἄρα ἀναφέρεστε στοὺς σημερινοὺς Ἑβραίους καὶ χριστιανούς. ἀλλὰ αὐτὴ καθ' ἑαυτὴ ἡ ἀνωτέρω ἐρώτησι μᾶς εἰσάγει πλέον στὸ θέμα τῆς ἑρμηνείας τῶν Γραφῶν, τὴν ὁποία ὅμως εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς ἀποκλείσατε μὲ τὴν πρώτη ἐρώτησί σας. γιατί τώρα χρησιμοποιεῖτε ἐσεῖς κάτι ποὺ ἀποκλείσατε ἀπὸ τοὺς συζητητές σας; αὐτὸ εἶναι ἔντιμο "παιχνίδι"; μήπως αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἔχετε ἀνακηρύξει τοὺς ἑαυτούς σας μοναδικοὺς καὶ αὐθεντικοὺς ἑρμηνευτὲς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ; οἱ ἄλλες ἑρμηνεῖες εἶναι γιὰ σᾶς ἁπλῶς "δόγματα καὶ ἀπόψεις", ἐνῷ οἱ δίκες σας εἶναι "πέρα ἀπὸ ὅλα αὐτά" καὶ ἀποτελοῦν τὸν "αὐθεντικὸ λόγο τοῦ Θεοῦ" μετὰ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ μετὰ τὴν Βίβλο; "ἔτσι τὴν ἔχετε δεῖ τὴν δουλειά;" τὰ χωρία θέλετε νὰ σᾶς τὰ μαζεύουν οἱ ἄλλοι (ἐσεῖς δὲν μπορεῖτε νὰ τὰ βρῆτε μόνοι σας; τότε τί ἐρευνᾷ κάνει ἡ ὁμάδα σας;), ἀλλὰ τὸ προνόμιο τοῦ ἐρμηνευτοῦ τὸ κρατᾶτε ἀποκλειστικὰ γιὰ τοὺς ἑαυτούς σας, ὥστε νὰ ἔχετε ὅλους τους ἄλλους κατωτέρους σας; ἀλλὰ κάτι τέτοιο δὲν θὰ σημαίνῃ ὅτι καὶ τὸν κόπο τῶν ἄλλων κλέβετε καὶ δὲν εἶστε εἰλικρινεῖς, ὅταν τάχα ζητᾶτε διάλογο καὶ ἀνταλλαγὴ ἀπόψεων;
Ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῆς οὐσίας: ξέρετε πράγματι τί κάνουν ὅλοι οἱ ὀνομαζόμενοι χριστιανοὶ ἐπὶ τῆς γῆς, ὥστε νὰ εἶστε σίγουροι ὅτι κανείς τους δὲν προσκυνάει τὴν γῆ; διότι σήμερα πολλοὶ κατ' ὄνομα χριστιανοὶ εἰδωλολατροῦν (καὶ μάλιστα τέτοιοι ὑπῆρχαν ἀπὸ τοὺς ἀποστολικοὺς χρόνους), καὶ ἀριθμητικῶς μάλιστα εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τοὺς σωστοὺς χριστιανούς. καὶ πάλι, τί ἑρμηνευτικὸ κριτήριο εἶναι αὐτὸ ποὺ εἰσάγετε; ἡ ἑρμηνεία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ γίνεται μὲ βάσι τὸ τί κάνουν οἱ σημερινοὶ χριστιανοὶ καὶ ὄχι μὲ βάσι αὐτὲς τὶς Ἅγιες Γραφές; μήπως ὁ Κύριος καὶ οἱ ἀπόστολοί του δὲν καταδίκασαν ἀκριβῶς αὐτὴν τὴν νοοτροπία;
Ἀλλὰ τὸ ἀποκορύφωμα εἶναι ὅτι εἰσάγετε καὶ τοὺς Ἑβραίους (ἀκριβέστερα θὰ λέγαμε τοὺς Ἰουδαίους) ὡς ἑρμηνευτικὸ κριτήριο τῆς Ἁγίας Γραφῆς! ἀλήθεια, εἶναι ἑρμηνευτὲς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὴν ὁποία βδελύσσονται; ἢ πῶς οἱ Χριστιανοὶ θὰ δεχτοῦμε τοὺς σημερινοὺς Ἰουδαίους ὡς ἐρμηνευτὰς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅταν ξέρουμε, ὅσοι τὸ ξέρουμε, ὅτι καὶ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη μιλάει γιὰ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν μόνο Θεὸ καὶ Κύριο ἡμῶν, τὸν ὁποῖο βεβαίως οἱ Ἰουδαῖοι ἀρνοῦνται, ὅπως ἄλλωστε τὸν ἀρνοῦνται καὶ ὅλοι οἱ ἄπιστοι καὶ αἱρετικοί; κάτι τέτοιο ἕνας πραγματικὸς χριστιανός, ἕνας ἀληθινὰ πιστὸς τοῦ Κύριου δὲν θὰ τὸ δεχόταν ποτέ.
Καὶ τέλος τί σημαίνει ἡ φράσι σας "δυστυχῶς τὰ ἐδάφια ποὺ στείλατε δὲν καλύπτουν..."; τί εἶναι αὐτὸ ποὺ δὲν καλύπτουν; γιατί τὸ ἀποσιωπᾶτε; εἶναι πολὺ νόστιμο, ἀλήθεια, χωρὶς νὰ ἔχουμε τὶς ἀπαραίτητες προϋποθέσεις, οὔτε κἂν βασικὲς γνώσεις, νὰ θέλουμε νὰ τὸ "παίξουμε" εἰδήμονες καὶ εἰδικοὶ καὶ κριτὲς τῶν ἄλλων, καὶ νὰ ἀποφασίζουμε ἐμεῖς καὶ ὄχι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ πότε κάτι εἶναι σωστὸ καὶ πότε ὄχι. καὶ ἀκόμη περισσότερο, εἶναι καταπληκτικὸ ἀπὸ τὴν μιὰ νὰ λέμε ὅτι εἴμαστε χριστιανοὶ ἢ πιστοὶ στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ὅτι δεχόμαστε τὴν Βίβλο, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐμεῖς νὰ ἀποφασίζουμε πότε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ μᾶς καλύπτει καὶ πότε ὄχι!
Μετὰ τὰ παραπάνω διαπιστώνω μὲ λύπη μου ὅτι δὲν ἔχετε τὶς προϋποθέσεις οὔτε γιὰ ἁπλὴ μελέτη οὔτε πολὺ περισσότερο γιὰ ἔρευνα τῆς Βίβλου. δὲν πρόκειται νὰ ἐπανέλθω οὔτε νὰ ἀσχοληθῶ περισσότερο μὲ ἀνθρώπους ποὺ δὲν τοὺς καλύπτει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀκριβῶς διότι δὲν πιστεύουν στὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ.