Διαρκὴς Σταυροπροσκύνησις

[MTheodorakis]

«Τὸν ζωοποιὸν σου Σταυρὸν ἀπαύστως προσκυνοῦντες Χριστὲ ὁ Θεὸς...» (ἑσπέριον ἀναστάσιμον στιχηρὸν δ' ἦχου), ἀποδεχόμεθα καὶ ὑπομένομεν ἕκαστος «τὸν σταυρὸν αὐτοῦ» (Μτ. ι', 38), ὅπως καὶ ἐκεῖνος «βαστάζων τὸν σταυρὸν αὐτοῦ ἐξῆλθεν...» (Ἰω. ιθ', 17) «εἰρηνοποιήσας διὰ τοῦ αἵματος τοῦ σταυροῦ αὐτοῦ» (Κολ. α', 20).

[MTheodorakis]

«Ἐν τῷ σταυρῷ, ὡς καὶ ἐν τῷ ποτηρίῳ τοῦ Κυρίου, τὸ κτιστὸν εἶναί μου συνδέεται μετὰ τοῦ ἀκτίστου Θείου Εἶναι. Πρὸς ἔνδειξιν τούτου ἀσπαζόμεθα τὸν σταυρὸν» (Γ. Σωφρονίου Σαχάρωφ Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθώς ἐστι σ. 396). «οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γλ. ε', 24). «Ὧ δέλεαρ Χριστοῦ πρὸς ζωήν!» (Ἐφραὶμ Σύρου Εἰς τὴν ἁγίαν Παρασκευὴν καὶ εἰς τὸν ληστὴν καὶ εἰς τὸν σταυρόν τ. ζ' σ. 53).

[Dionysios]

(Ἐφραὶμ Σύρου Εἰς τὴν ἁγίαν Παρασκευὴν καὶ εἰς τὸν ληστὴν καὶ εἰς τὸν σταυρόν τ. ζ' σ. 53).

Δύο διευκρινίσεις.

1. ῞Οταν ὁ ἅγιος ᾿Εφραὶμ ὁ Σύρος ἐκφωνῇ λόγον «εἰς τὴν ἁγίαν Παρασκευήν», ἐννοεῖ τὴν ἁγία καὶ μεγάλη παρασκευή, ἀναφέρεται δηλαδὴ σὲ αὐτὴν τὴν ἡμέραν τῆς μεγάλης ἑβδομάδος. δὲν πρόκειται γιὰ τὴν ἁγία Παρασκευὴ τὴν μάρτυρα, ὅπως πιθανὸν νὰ παρανοήσῃ κάποιος σήμερα.

2. Θὰ περίμενε κανεὶς ἔστω γιὰ σήμερα κυριακὴν τῆς σταυροπροσκυνήσεως, τοὐλάχιστον γιὰ μία ἡμέρα, γιὰ λίγες ὧρες, νὰ προσπαθήσωμε νὰ μιμηθοῦμε τὸ ταπεινὸν καὶ σταυρώσιμον ἦθος τῶν ἁγίων τῆς ἐκκλησίας μας· νὰ προσπαθήσωμε νὰ σκεφθοῦμε μὲ πιὸ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα, νὰ ξεφύγωμε γιὰ λίγο ἀπὸ τὴν ἀντίληψι τῆς ποδοσφαιροποιήσεως, δηλαδὴ τοῦ ποδοσφαιροφιλικοῦ ἀλληλοσπαραγμοῦ, ποὺ κατατυραννεῖ τὴν σκέψι μας καὶ τὴν ζωή μας καὶ μᾶς κάμνει νὰ βλέπωμε παντοῦ ἀνταγωνισμοὺς ἀντιπαλότητες καὶ μεταγραφές, μᾶς κάμνει νὰ θέλωμε νὰ ξεπεράσωμε τὸν ἄλλο ὄχι σὲ πνευματικότητα καὶ ταπεινοφροσύνη ἀλλὰ σὲ ἐπίγεια ἀγαθά, νὰ θέλωμε νὰ ἀποκτήσωμε καὶ ἐμεῖς τὴν ἐφήμερη δόξα καὶ νὰ ἁρπάξωμε τὴν ὑλικὴ παρουσία τοῦ ἄλλου, ἀκόμη καὶ νὰ θέλωμε νὰ ἐκμηδενίσωμε τὴν παρουσία τοῦ ἄλλου, ὅταν δὲν μποροῦμε νὰ τὸν ὑποτάξωμε. εἶναι λυπηρὸ μεταξὺ βεβαπτισμένων ὀρθοδόξων χριστιανῶν νὰ ἐπικρατῆ πνεῦμα ἐχθρότητος ἢ ἔστω ἀντιπαλότητος, ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὸ ἐκφράζεται κάποτε ἄνευ δολιότητος ἢ καὶ ὑπὸ μορφὴν ἀστεϊσμοῦ, ἐνῷ θὰ ἔπρεπε νὰ βλέπωμε τὸν πλησίον μας ὡς ἕναν ἀδελφὸ συσταυρούμενον μαζί μας. δὲν παύει αὐτὴ ἡ νοοτροπία μὲ τὶς ὅποιες ἐκδηλώσεις της νὰ εἶναι ἕνας δείκτης ὅτι δὲν ἔχομε μέσα μας τὸ φρόνημα τοῦ σταυροῦ, τὸ ἦθος τοῦ Χριστοῦ.

Μανόλη, σὲ εὐχαριστοῦμε πολὺ γιὰ τὸ ὡραῖο θέμα ποὺ ἔγραψες καὶ γιὰ τὸν λεπτὸ τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο μᾶς ἐλέγχεις, μᾶς διορθώνεις καὶ μᾶς ὑποδεικνύεις πόσο μακριὰ βρισκόμαστε στὴν πραγματικότητα ἀπὸ τὸ ἀληθινὸ χριστιανικὸ ἦθος. τὰ κείμενά σου ἐνίοτε γίνονται ἀφορμὴ νὰ ἀποκαλυφθοῦν οἱ μάταιοι διαλογισμοὶ πολλῶν καρδιῶν καὶ νὰ γίνῃ φανερὴ ἡ ῥηχότητα τῶν σκέψεών μας καὶ τῆς νοοτροπίας μας. δὲν ξέρω κατὰ πόσον αὐτὲς οἱ σκέψεις μου ἐναρμονίζονται μὲ τὶς δικές σου, ἀλλὰ αὐτοὶ οἱ προβληματισμοὶ γεννήθηκαν στὸν νοῦ μου ἀπὸ τὰ ὡραῖα κείμενα ποὺ εἶχες τὴν καλωσύνη νὰ μᾶς προσφέρῃς.

[MTheodorakis]

«ὃς οὐ λαμβάνει τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖ ὀπίσω μου, οὐκ ἔστι μου ἄξιος» (Μτ. ι’, 38). «εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε, ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ δὸς πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι, ἄρας τὸν σταυρόν σου» (Μρ. ι’, 21). «Ἔλεγε δὲ πρὸς πάντας· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καθ' ἡμέραν, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Λκ. θ’, 23), «καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής» (Λκ. ιδ’, 27). «Ὁ λόγος γὰρ ὁ τοῦ σταυροῦ τοῖς μὲν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δὲ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι» (Α’ Κρ. α’, 18), «καὶ γὰρ εἰ ἐσταυρώθη ἐξ ἀσθενείας, ἀλλὰ ζῇ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ· καὶ γὰρ ἡμεῖς ἀσθενοῦμεν ἐν αὐτῷ, ἀλλὰ ζησόμεθα σὺν αὐτῷ ἐκ δυνάμεως Θεοῦ εἰς ὑμᾶς» (Β’ Κρ. ιγ’, 4), «οἱ δὲ τοῦ Χριστοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖς παθήμασι καὶ ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γλ. ε’, 24). «Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ» (Γλ. f’, 14), «πολλοὶ γὰρ περιπατοῦσιν, - οὓς πολλάκις ἔλεγον ὑμῖν, νῦν δὲ καὶ κλαίων λέγω, τοὺς ἐχθροὺς τοῦ σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, ὧν τὸ τέλος ἀπώλεια, ὧν ὁ θεὸς ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντες!» (Φλ. γ’, 18-19)· «εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ· ὃς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ· ὃς λοιδορούμενος οὐκ ἀντελοιδόρει, πάσχων οὐκ ἠπείλει, παρεδίδου δὲ τῷ κρίνοντι δικαίως· ὃς τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν αὐτὸς ἀνήνεγκεν ἐν τῷ σώματι αὐτοῦ ἐπὶ τὸ ξύλον, ἵνα ταῖς ἁμαρτίαις ἀπογενόμενοι τῇ δικαιοσύνῃ ζήσωμεν· οὗ τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἰάθητε» (Α’ Πτ. β’ 21-24), «καὶ ἄδουσιν ᾠδὴν καινὴν λέγοντες· Ἄξιος εἶ λαβεῖν τὸ βιβλίον καὶ ἀνοῖξαι τὰς σφραγῖδας αὐτοῦ, ὅτι ἐσφάγης καὶ ἠγόρασας τῷ Θεῷ ἡμᾶς ἐν τῷ αἵματί σου ἐκ πάσης φυλῆς καὶ γλώσσης καὶ λαοῦ καὶ ἔθνους» (Ἀπ. ε’, 9).

[MTheodorakis]

http://www.symbole.gr/forum/viewtopic.php?f=139&t=1210&p=4208#p4208