symbole.gr

«ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶς τῶν ἀνθρώπων. καὶ τὸ φῶς ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν» (Ἰω. α’, 4-5), «εἰ παθητὸς ὁ Χριστὸς, εἰ πρῶτος ἐξ ἀναστάσεως νεκρῶν φῶς μέλλει καταγγέλειν τῷ λαῷ καὶ τοῖς ἔθνεσι» (Πρ. κf’, 23), τὸ πασχάλιον φῶς, «ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή» (Ἰω. ια’, 25) «λύσας τὰς ὠδίνας τοῦ θανάτου, καθότι οὐκ ἦν δυνατὸν κρατεῖσθαι αὐτὸν ὑπ’ αὐτοῦ» (Πρ. β’, 24), «ὅς παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν» (Ρμ. δ’, 25)· «καὶ γὰρ τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ὑμῶν ἐτύθη Χριστός» (Α’ Κρ. ε’, 7), «ἵνα οἱ ζῶντες μηκέτι ἑαυτοῖς ζῶσιν, ἀλλὰ τῷ ὑπὲρ αὐτῶν ἀποθανόντι καὶ ἐγερθέντι» (Β’ Κρ. ε’, 15), «ἰσάγγελοι γάρ εἰσι καὶ υἱοί εἰσι τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀναστάσεως υἱοὶ ὄντες» (Λκ. κ’, 36). Ἄρα «εἰ ἐν τῇ ζωῇ ταύτῃ ἠλπικότες ἐσμὲν ἐν Χριστῷ μόνον, ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμέν» (Α’ Κρ. ιε’, 19).

«Ἀπῆλθεν ἡ νηστεία, ἀλλὰ μενέτω ἡ εὐλάβεια» (Ἰ. Χρυσοστόμου (+407) Κατὰ μεθυόντων καὶ εἰς τὴν ἀνάστασιν § 1 Ε.Π.Ε. τ. 36 σ. 142).
«Εἶθ’ οὕτως οἱ ἱερεῖς καὶ οἱ ἀδελφοὶ πάντες κατὰ τὴν ἰδίαν ἕκαστος τάξιν μετὰ λαμπάδων ἀλλήλους ἀσπάζονται καὶ τὸ Χριστὸς ἀνέστη προσφθεγγόμενοι ἀντιφθέγγονται πάλιν οἱ ἀσπαζόμενοι τό· Καὶ γὰρ ἀνέστη» (Ὑποτύπωσις τῶν Στουδίου (θ’ αἰ.) ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 227· πρβλ. Β’ Κρ. ιγ’, 4).
«Ἤξευρε γὰρ ὅτι ἄν δὲν χαρῇς πνευματικῶς εἰς ὅλα ταῦτα τὰ ὑπερφυσικὰ χαρίσματα τῆς τοῦ Χριστοῦ ἀναστάσεως, εἶναι κακὸν σημάδι διὰ λόγου σου, πῶς δὲν ἀγαπᾷς τὸν ἀναστάντα Χριστὸν καὶ ἀκολούθως πὼς δὲν εἶσαι ἀληθινὸς χριστιανός, ἀλλὰ ξένος τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀλλότριος, διότι δὲν συγχαίρεσαι εἰς τὴν χαρὰν καὶ δόξαν τοῦ Κυρίου σου» (Νικοδήμου ἁγιορείτου (+1809) Πνευματικὰ γυμνάσματα ἔκδ. Ρηγοπούλου σ. 275).

«ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ· εἶτα τὸ τέλος... ὅτι σάρξ καὶ αἶμα βασιλείαν Θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύνανται, οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν κληρονομεῖ» (Α' Κρ. ιε', 23, 24, 50). Ὅπου συγγνώμη, ἐκεῖ ἀνάστασις «ἐκ νεκρῶν» (Ρμ. f', 13). «ἡμεῖς οἴδαμεν ὅτι μεταβεβήκαμεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωὴν, ὅτι ἀγαπῶμεν τοὺς ἀδελφούς· ὁ μὴ ἀγαπὼν τὸν ἀδελφὸν μένει ἐν τῷ θανάτῳ» (Α' Ἰω. γ', 14), «πονηρία» δὲ «ἐστὶν...ἀναστάσεως ἀντίθετος» (Ἰ. Σιναΐτου (+600) Κλίμαξ κδ’, 17). «Ἀνάστασις οὖν Χριστοῦ ἡ ἡμετέρα ὑπάρχει ἀνάστασις, τῶν κάτω κειμένων» (Συμεὼν νέου θεολόγου (+1022) Κατήχησις ιγ’ ἔκδ. Ὀρθ. Κυψέλη τ. 1 σ. 210).

«ὤ τάφος...δι' οὗ τῆς φθορᾶς ἀπεῤῥυσάμην τὴν ῥυτίδα καὶ τῆς ἀφθαρσίας στολίζομαι τὴν ἐλπίδα!» (Μ. Φωτίου (+898) Τῷ θείῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, 9 ἔκδ. Ε.Π.Ε. τ. 12 σ. 344).