ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ
( 1915 – 1985 )
Ο Βασίλειος Νικολαϊδης, γνωστός σε όλους όσους τον γνώριζαν σαν ο « Βασιλάκης », γεννήθηκε στον Πύργο της Ανατολικής Θράκης ( Κεμέρμπουργκαζ ), στις 8 Νοεμβρίου του 1915.
Γονείς του ήταν ο καλλίφωνος και Μουσικολογιώτατος π. Καλλίνικος Νικολαϊδης και η Σουλτάνα Κώτογλου.
Σπούδασε στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή στο Φανάρι, από την οποία απεφοίτησε το 1934.
Από τα παιδικά του χρόνια, είχε κλήση στην Πατρώα Βυζαντινή Μουσική και διδάχτηκε τα πρώτα μουσικά γράμματα, από τον πατέρα του Ιερέα Καλλίνικο.
Το 1924, προσελήφθη σαν Α΄. Κανονάρχος, στον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό, με Πρωτοψάλτη τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη.
Από το 1929, άρχισε να διακονεί σαν τακτικός Ιεροψάλτης, τους Ιερούς Ναούς της Πόλης και να ασχολείται ανελλιπώς, με την Εκκλησιαστική Μουσική, η οποία και απετέλεσε επί 60 ακριβώς χρόνια, την πρώτη απασχόλησή του. Αφιερώθηκε σ’ αυτήν ψυχή τε και σώματι και αυτή απετέλεσε, το επίκεντρο όλων των δραστηριοτήτων της ζωής του.
Τις γνώσεις του πάνω στη Μουσική, τις τελειοποίησε κοντά στον Θεοδόση Γεωργιάδη και στον Κων/νο Πρίγγο.
Ακολούθησε πιστά επί σειράν ετών, τα κελεύσματα της Μεγάλης Εκκλησίας, αλλά και στις τίμιες πεποιθήσεις του, για την συνέχιση και την διάδοση της Κων/πολίτικης Μουσικής Παράδοσης και του Ύφους, αξίες που γι’ αυτές εργάστηκε πάντοτε, όπου κι αν βρέθηκε, σιωπηρά, ακούραστα και αποδοτικά. Έψαλλε κατά χρονολογική σειρά, στους εξής Ναούς της Πόλης :
1929 – 1930 Λαμπαδάριος Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Χάσκιοϊ.
1930 – 1932 Πρωτοψάλτης Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Εδιρνέκαπου.
1932 – 1934 Πρωτοψάλτης Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Χρυσοκεράμου( Τσεγκέλκιοϊ ).
1934 – 1935 Β΄. Δομέστικος Ιερού Ναού Αγίων Κων/νου και Ελένης Πέραν.
1935 – 1938 Λαμπαδάριος Ιερού Ναού Αγίου Ιωάννου Χίων Γαλατά, με Πρωτοψάλτη τον Κων/νο Πρίγγο, με τον οποίον από τότε συνεδέθη.
1938 – 1941 Α΄. Δομέστικος Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Ταταούλων ( Κουρτουλούς ).
1941 – 1962 Λαμπαδάριος στον προαναφερόμενο Ιερό Ναό και από το 1963 μέχρι την 1 – 4 – 1964 Πρωτοψάλτης στον ίδιο πάντα Ιερό Ναό.
Τον Απρίλιο του 1964, εκλήθη έξωθεν, σαν ο καταλληλότερος από κάθε άποψη ( δηλαδή Θεωρητική και Πρακτική κατάρτιση αλλά και φωνητική ικανότητα ) να αναλάβει την Πρωτοψαλτία των Πατριαρχικών Χορών.
Έτσι, κατετάγη στο δυναμικό του Πατριαρχικού Ναού.
Κατετάγη ουσιαστικά και όχι τυπικά, γιατί ο τυπικός διορισμός, γίνεται με Χειροθεσία του Οικουμενικού Πατριάρχη, οπότε, τότε μόνο ανομάζεται Άρχων Πρωτοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Τότε μόνο μπορεί να ανέβει και να ψάλλει από το στασίδι του Άρχοντος Πρωτοψάλτου.
Μέχρι την ημέρα της Χειροθεσίας του, ο Βασίλειος Νικολαϊδης, έψαλλε σαν Τοποτηρητής της Πρωτοψαλτίας του Πατριαρχικού Ναού. Ίσως θα πούν μερικοί : « Μα χρειάζεται τόση τυπολατρεία » ; Εάν σκεφτούμε όμως, ότι ΜΟΝΟΝ αυτή έχει απομείνει από την Τάξη μέσα στους Ιερούς Ναούς μας, τότε μάλλον θα πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι είναι απαραίτη-τη, προκειμένου να διασωθεί, έστω και μόνον αυτό το κάτι τι.
Πράγματι, στις 2 – 4 – 1966, κατά την Ακολουθία του Εσπερινού των Βαϊων, ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, Χειροθέτησε τον Νικολαϊδη, στο Οφφίκιο του Άρχοντος Πρωτοψάλτου, της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Ο Πρωτοψάλτης Βασίλειος Νικολαϊδης, επί 18 χρόνια, τίμησε τον τίτλο του, σαν γνήσιος φορέας του Κων/πολίτικου Ύφους και της Πατριαρχικής Μουσικής Παράδοσης και απέσπασε καθ’ όλη την διάρκεια της Διακονίας του, την αναγνώριση, απεριόριστη εκτίμηση και θαυμασμό απ’ όλους.
Ανάμεσα στο 1949 με 1957, για καλλίτερη μουσική κατάρτιση, σπούδασε στο Κρατικό Ωδείο Κων/πόλεως, Κλασσική Τούρκικη και Ευρωπαϊκή Μουσική και απεφοίτησε αριστούχος και από τα 2 τμήματα. Παράλληλα με την Ιεροψαλτική του ενασχόληση, για 27 συνεχή χρόνια, δίδαξε σαν Καθηγητής της Ευρωπαϊκής Μουσικής, στην Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή. Μάλιστα, διετέλεσε ο τελευταίος Διδάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής στη Θεολογική Σχολή Χάλκης, διαδεχθείς τον Πρίγγο, οπότε το 1971, η Σχολή, έπαψε να λειτουργεί πιά, για τους γνωστούς σε όλους λόγους.
Η μεγάλη αφοσίωσή του στα Ιερά και υπεύθυνα καθήκοντά του, προσέ-βαλε την υγεία του και κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό της Εορτής των Αγίων Κων/νου και Ελένης όπου έψαλλε, κληθείς επί τούτο στο Σταυροδρόμι, την ώρα που έλεγε το « Εις πολλά έτη » στον Πατριάρχη, έπεσε.
Αμέσως τον μετέφεραν στο Νοσοκομείο, αλλά δεν επανήλθε. Η κατάστασή του χειροτέρευε και στις4 Ιανουαρίου του 1985, άφησε αυτό τον μάταιο κόσμο, πηγαίνοντας να υμνεί απ’ ευθείας το Θεό.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μύρων κ. Χρυσόστομος, ο οποίος προεξήρχε στην εξόδιο Ακολουθία, είπε μεταξύ άλλων, για τον εκλιπόντα Άρχοντα Πρωτοψάλτη : « Τι άνθρωπος ήταν ο μακαριστός Πρωτοψάλτης ;
Ήτο κατ’ αρχήν ταπεινός με όλο το μεγαλείο και τη σημασία του χαρακτηρισμού τούτου. Ταπεινός, μέχρι σημείου πολλάκις να παρεξηγείται και ευθύς αμέσως να θαυμάζεται. Είναι κοινό πιστεύω το γεγονός, ότι άνθρωπος της μουσικής καταρτήσεως και της μεγάλης φήμης του Νικολαϊδη, τόσο ταπεινός, δυσκόλως συναντάται εις την κοινωνίαν ».
Με το θάνατο του Βασιλείου Νικολαϊδη, έκλεισε ένα χρυσό κεφάλαιο, στην Ιστορία της Εκκλησιαστικής Παράδοσης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Ένα κεφάλαιο συντεταγμένο με τις θαυμάσιες και ανεπανάληπτες προσφορές, των Μεγάλων Μουσικοδιδασκάλων Πρωτοψαλτών της Κων/πολης.