Τὸ «Ἄσπιλε» ποὺ ἀπαγγέλλει σ᾿ αὐτὴν τὴν ἠχογράφησι ὁ Βασίλειος ᾿Εμμανουηλίδης εἶναι ἕνα διαμάντι. ὑπόδειγμα σωστῆς ἀπαγγελίας, προσευχητικοῦ ἤθους, ταπεινότητος καὶ κατανύξεως. χωρὶς μάταιες ἐπιδείξεις, χωρὶς «ἄτακτες βοές», χωρὶς ἀπότομα σκαμπανεβάσματα τῆς φωνῆς, χωρὶς τὶς ἀγριοφωνάρες ποὺ συνηθίζουν κάποιοι. ὁ δάσκαλος Βασίλειος ᾿Εμμανουηλίδης εἶναι ὑπόδειγμα ὀρθοδόξου ἤθους, ἴσως ὁ τελευταῖος προσευχόμενος ψάλτης.
Μὴν ξαφνιαστῆτε ποὺ τὸ «῾Υπερένδοξε» εἶναι σὲ ἄλλη βάσι ἀπὸ τὸ «Ἄσπιλε», ὑψηλότερη. γι᾿ αὐτὸ φταίει ὁ «ψάλτης» ποὺ εἶπε τὸ «Δὸς ἡμῖν, δέσποτα». δὲν ξέρω ἂν ἦταν ὁ ἀριστερὸς τοῦ ναοῦ ἢ κάποιος βοηθός του, δὲν ξέρω κἂν τοὺς ψάλτας σ᾿ αὐτὸν τὸν ναὸ καὶ ποῦ εἶναι, ξέρω μόνον ὅτι αὐτὸς ποὺ ἀπήγγειλε τὸ «Δὸς ἡμῖν, δέσποτα», δὲν καταλαβαίνει τίποτε, δὲν σέβεται τίποτε, δὲν ξέρει πότε ψάλλομε, πότε ἀπαγγέλλομε καὶ πότε τραγουδᾶμε, δὲν ξέρει τὴν μεγάλη διαφορὰ μεταξὺ αὐτῶν τῶν τριῶν εἰδῶν, διότι προφανῶς δὲν τὸν ἔμαθε ποτὲ κανεὶς πραγματικὸ ψάλσιμο μὲ ἐκκλησιαστικὸ ὕφος. καὶ ἐπιπλέον δὲν σεβάστηκε τὸν πολιὸ πρωτοψάλτη, πρώην ἄρχοντα λαμπαδάριο τῆς μεγάλης τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας, ποὺ τοῦ ἔκαμε τὴν τιμὴ νὰ τὸν ἀνεχθῇ ἀπέναντί του. ναί, ἦταν μεγάλη τιμὴ γι᾿ αὐτὸν τὸν κύριο, ποὺ τὸ «παίζει καὶ ψάλτης», νὰ πάῃ ἕνας Β. ᾿Εμμανουηλίδης καὶ νὰ τοῦ διδάξῃ ψαλτικὸ ἦθος καὶ ὕφος καὶ τέχνη ψαλμῳδίας καὶ παράστημα καὶ τρόπο στάσεως καὶ ἀναπνοῆς καὶ κινήσεων ἐπὶ τοῦ ἀναλογίου. διότι ὅλα αὐτὰ τὰ μοναδικὰ μυστικὰ «τοῦ ἐπαγγέλματος» καὶ ἀνεπανάληπτα μαθήματα διδάσκει ἐδῶ καὶ 13 σχεδὸν χρόνια ἐν ᾿Αθήναις ὁ μουσικοδιδάσκαλος ᾿Εμμανουηλίδης στοὺς μαθητές του καὶ στὰ ἀναλόγια ποὺ τὸν καλοῦν. ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ ὁ ἄλλος δὲν τὰ κατάλαβε· καὶ ἄρχισε νὰ βοᾷ ἀτάκτως καὶ ἀνέβασε τὴν βάσι καὶ γκάριζε σὰν γαϊδούρι! ἡ προσευχή, ἡ κατάνυξι, ἡ εὐπρέπεια, ἡ ἱεροπρέπεια, ὁ σεβασμὸς στὰ ἱερὰ κείμενα, ἡ συναίσθησι ὅτι εὑρισκόμεθα σὲ ναὸ τοῦ Θεοῦ ἐν ὥρᾳ ἱερᾶς ἀκολουθίας, ὅλα αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα «πήγανε περίπατο»! τί ἤθελε νὰ παραστήσῃ; νὰ δείξῃ ὅτι ἔχει δυνατὴ φωνή; ὑπάρχουν πολλὰ μαγαζιὰ στὴν παραλιακὴ ποὺ μπορεῖ νὰ ἀσκήσῃ αὐτὰ τὰ «προσόντα» του. ἐδῶ προφανῶς βρίσκει ἐφαρμογὴ τὸ ψαλμικὸν ῥητὸν «καὶ ἄνθρωπος ἐν τιμὴ ὢν οὐ συνῆκε· παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καὶ ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμὸς 48, 12 καὶ 21).
῾Ο Βασίλειος ᾿Εμμανουηλίδης, ἀληθὴς ἄρχων τοῦ ψαλτηρίου, ἀδιαφορῶν τελείως γιὰ τὴν ἀνωριμότητα καὶ τὴν ἀνευλάβεια τοῦ γκαρίζοντος (εἶναι γνωστὸν ἄλλωστε ὅτι τὰ συμπαθῆ αὐτὰ τετράποδα δὲν ἐπιδέχονται μαθήματα ἀγωγῆς λόγῳ τῆς φύσεώς των), μὲ χαρακτηριστικὴν ἄνεσιν ἀπάντησε στὴν ὑψηλοτέραν βάσιν διατηρῶν ὅλη τὴν σεμνότητα καὶ τὴν ἱεροπρέπεια τῆς ἀκολουθίας· ἐστάθηκε στὸ ὕψος του, ἐκράτησε τὸ ἦθος. διδάσκει πολλὰ σ᾿ αὐτὴν τὴν ἠχογράφησι!
Στὸ «Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου» ἀκούγεται νὰ λέγῃ «φύλαξον ἡμᾶς ὑπὸ τὴν σκέπην σου» ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ «φύλαξόν
με» (τὴν ἐξήγησι βλέπε ἐδῶ
viewtopic.php?f=31&t=235#p697). δὲν φταίει ὁ σεβαστὸς καὶ αὐθεντικὸς διδάσκαλος γι᾿ αὐτὸ τὸ λάθος, ἀλλὰ ἡ «φυλλὰς» τὴν ὁποίαν τοῦ ἐνεχείρισαν, ὥστε ἱστάμενος ἐνώπιον τῆς εἰκόνος νὰ ἀπαγγείλῃ τὸ «Ἄσπιλε». ἀπὸ παλαιὰ κυκλοφοροῦν διάφορες φυλλάδες, ψαλτικὲς ἢ μή, ὄχι μόνον γιὰ τοὺς χαιρετισμοὺς ἀλλὰ καὶ γιὰ ἄλλες ἱερὲς ἀκολουθίες, μὲ σκοπὸν δῆθεν τὴν διευκόλυνσιν τῶν ψαλλόντων καὶ τοῦ πιστοῦ λαοῦ. πολλὲς ἀπὸ αὐτές, καὶ μάλιστα νεώτερες καὶ σύγχρονες ἐκδόσεις, βρίθουν τραγικῶν λαθῶν, ἔχουν παραλείψεις στὰ κείμενα, ἀλλοιώσεις τῶν ἱερῶν εὐχῶν ὅπως αὐτὴ ποὺ προανέφερα («φύλαξον ἡμᾶς» ἀντὶ τοῦ ὀρθοῦ «φύλαξόν
με»), ἀσυνταξίες, ἀνορθογραφίες, μουσικὰ λάθη, λάθη τυπικοῦ, ὅ περ καὶ τὸ ἀποκορύφωμα! γιὰ νὰ μείνω μόνον στὴν ἀκολουθία τῶν χαιρετισμῶν, ἔτσι προχείρως ἀναφέρω ἐδῶ ὅτι κάποιοι ὁρίζουν καταβασίες στὸ ἀπόδειπνο(!!!!!!!!!), μπερδεύουν τὸν ὄρθρο μὲ τὸν ἑσπερινὸ καὶ τὸ ἀπόδειπνο καὶ ἄλλα τέτοια «κουφὰ» καὶ γενικῶς «παράλυτα»! ἀλλὰ αὐτὰ ἴσως νὰ τὰ ἀναφέρω διεξοδικώτερον καὶ μὲ παραδείγματα σὲ ἄλλο θέμα. ἐδῶ ἁπλῶς ἤθελα νὰ ἐξηγήσω ὅτι γιὰ τὸ λάθος ἐκεῖνο δὲν ἔφταιγε ὁ σεμνὸς καὶ μεγαλοπρεπὴς Βασίλειος ᾿Εμμανουηλίδης.
01 Emmanouhlides_Ti ypermaxw.amr