Μετά από τον α΄ στίχο το "Και εις τους αιώνας των αιώνων" τί ακριβώς (μπορεί) να είναι;
Δε θα ήταν πιο "λογικό" να υπάρχει ένας ακόμη στίχος;
MTheodorakis έγραψε:Εἶναι ὁ β' στίχος. Στὸ παλαιότερο σωζόμενο ὡρολόγιο εἶναι γ' στίχος (J. Mateos Un Horologion inedit de saint-Sabas. Le codex sinaitique grec. 863 (ix siecle) στὸ Studi e testi 233 vol. III Cita del Vaticano 1964 σσ. 48-58 (χφ. Σινὰ 863 «ὡρολόγιον κατὰ τὸν κανόνα τῆς λαύρας τοῦ ἁγίου πατρὸς ἡμῶν Σάβα» θ’ αἰῶνος) σσ. 57, 58 ). Εἶναι τὸ «Δόξα, Καὶ νῦν» (ὅπ. πρ. καὶ τυπικὸ Εὐεργέτιδος ια'-ιβ' αἰ. ἔκδ. Dmitrievskij τ. 1 σ. 611).
Θέλοντας νὰ ἐξιχνιάσω τί σημαίνει ἡ φράση τοῦ τυπικοῦ τῆς Εὐεργέτιδος «τὰ τέλη μόνον λέγονται τὰ σεσημαδευμένα» ( ὅπ. πρ.) μελέτησα τὸ μοναδικὸ σωζόμενο χφ. τοῦ τυπικοῦ αὐτοῦ (Ε.Β.Ε. 788 ιβ' αἰ. φ. 176v), καὶ παρετήρησα τὰ ἑξῆς: «παιαιαιδεύσεις με...ἅγιιιος ἐστί...ῥήμααατα αὐτῶν...ηηη δόξα σου...αἰωωωνων ἀμήν». Ἄρα ἡ φράση ἀφορᾶ τὸ πρωτότυπο χφ. ἀπὸ ὅπου ἐγινε ἡ ἀντιγραφή, τὸ ὁποῖο περιεῖχε καὶ μουσικοὺς χαρακτῆρες («τὰ σεσημαδευμένα»). Ἀπὸ τὴν μουσικὴ αὐτὴ πρακτικὴ προῆλθαν τὰ σημερινὰ δεύτερα ἡμιστίχια, χωρὶς τὶς ἀρχές τους.
Δὲν γνωρίζω ἄν καὶ τὰ προκείμενα κατακλείονται μὲ «Δόξα, Καὶ νῦν». Ἄν τὸ προκείμενο θεωρηθεῖ ὡς ἀντίφωνο τοῦ
ἀσματικοῦ ἑσπερινοῦ, ναί.
Επιστροφή στην Θέματα τυπικοῦ ἑσπερινοῦ
Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση : Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 1 επισκέπτης