MTheodorakis έγραψε:«Μέχρι δὲ συμπληρώσεως ἡμερῶν ζ’ καθεκάστην ἐν τῷ τοιούτῳ ναῷ λειτουργία τελεῖται, τῶν ἀντιμηνσίων ὑποκειμένων τῷ τῆς ἁγίας τραπέζης ἁπλώματι»
(χφ. Paris. Coisl. gr. 213 εὐχολόγιον Στρατηγίου τοῦ ἔτους 1027 φ. 19r, Π. Τρεμπέλα Μικρὸν Εὐχολόγιον ἔκδ. β’ 1998 τ. 2 σ. 151, Εὐχολόγιον Goar ἔκδ. γ’ 1730 σ. 664· ὁμοίως Dmitrieskij τ. 2 σσ. 276, 379, 1057, , Εὐχολόγιον τὸ Μέγα, ἐκδ. Ἀστὴρ 1986 φωτοαναστατικὴ ἀνατύπωση τῆς ἐκδόσεως Βενετίας τοῦ 1862 σ. 325).
῾Η διάταξις αὐτὴ στὴν ἀκολουθία τῶν ἐγκαινίων, ἔκδοσι ἐν Βουκουρεστίῳ τοῦ ἔτους 1703, σελ. κε΄ (25), ὑπάρχει μὲ λίγο διαφορετικὴ διατύπωσι·
«Δεῖ εἰδέναι ὅτι ἡ συνήθης Λειτουργία τελεῖται δι᾿ ἡμερῶν ἑπτὰ καθ' ἑκάστην ἐν τῷ αὐτῷ ναῷ. Τὰ δὲ Ἀντιμήνσια ἐπικείμενα ἐπὶ τῷ τῆς ἁγίας Τραπέζης ἁπλώματι, μετὰ τὴν ἑβδόμην ἡμέραν αἴρονται».
῾Η ἔκδοσι τοῦ 1703 ἐνσωματώθηκε στὶς ἑπόμενες ἐκδόσεις τοῦ Μ. Εὐχολογίου ἤδη ἀπὸ τὸν 18ο αἰῶνα, καὶ ἡ διατύπωσί του ὑπάρχει πλέον στὰ ἔντυπα εὐχολόγια, ὅπως Βενετίας ἔτους 1759, σελ. 233, καὶ κυρίως στὸ Μέγα Εὐχολόγιον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἔτους 1803, σελ. 226. ᾿Απὸ τότε διατηρεῖται σταθερὰ στὶς ἔντυπες ἐκδόσεις, καὶ στὴν ἔκδοσι Βενετίας, ἔτους 1862, σελ. 325, ἀλλὰ καὶ στὴν πρόσφατη ἔκδοσι ἀπὸ τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο Παπαδημητρίου, ᾿Αθῆναι 2014, σελ. 285.
Κάποια στιγμὴ πρέπει νὰ γίνῃ κατανοητὸ ὅτι δὲν εἶναι πλέον ἐπιστημονικῶς ἐπαρκὲς νὰ παραπέμπουμε στὴν ἔκδοσι ποὺ ἐπιμελήθηκε ὁ Σπυρίδων Ζερβὸς στὴν Βενετία πρὶν ἀπὸ 155 χρόνια (τὸ 1862) καὶ ἀνατυπωνόταν μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια στὴν ᾿Αθήνα, διότι εἶναι μία ἔκδοσι μὲ περισσότερα ἀπὸ 300 λάθη καὶ ἐλλείψεις καὶ διότι ὑπάρχει πλέον ἡ πρόσφατη ἔκδοσι τοῦ 2014, τὴν ὁποία ἀνέφερα καὶ προηγουμένως, ἡ ὁποία περιέχει πάνω ἀπὸ 1000 διορθώσεις(!), κάποια συμπληρώματα σὲ ἐπίμετρο καὶ ἀναλυτικοὺς εὑρετηριακοὺς πίνακες, ποὺ κάνουν τὴν ζωὴ τῶν ἱερέων καὶ λοιπῶν μελετητῶν πιὸ εὔκολη, ὅταν ψάχνουν νὰ βροῦν μία ἀκολουθία ἢ μία εὐχὴ σ᾿ αὐτὸ τὸ ὀγκῶδες βιβλίο.