συμβολή

Τὰ μεῖον τοῦ προτεσταντισμοῦ

Γ΄ – Τεμαχισμός

Τὸ ὅτι οἱ προτεστάντες ὅλοι ἀπὸ τὸ Λούθηρο μέχρι σήμερα δὲν πίστεψαν ἀληθινά, ἀλλ᾿ ἔχουν ἕνα χριστιανικὸ ἐπίχρισμα μόνο, ἕνα χρι­στώνυμο, φαίνεται ἀπὸ τὸ ὅτι δὲν ἔχουν μεταξύ τους ἑνότητα καὶ συνοχή. Ἀρκεῖ νὰ λεχθῇ ὅτι κάθε πάστωρας ἱδρύει δική του ἐκκλησία καὶ εἶναι σ᾿ αὐτὴν προϊστάμενος καὶ ἰδιοκτήτης μὲ ἐξουσία ἀπόλυτη ἐπάνω της, σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ μὴ διαφέρῃ διόλου ἀπὸ τὴν ἐξουσία τοῦ πάπα ῾Ρώμης στὴν παπικὴ ὁμάδα του. Ὁ κάθε προϊστάμενος προτεσταντικῆς ὁμάδος εἶναι ἕνας τέλειος παπίσκος.

Ἔτσι οἱ προτεσταντικὲς ὁμάδες πολλαπλασιάζονται μὲ γεωμετρικὴ πρόοδο, καὶ κάθε ἐπὶ μέρους θραῦσμα μεταβάλλεται σὲ νέα ἐκρηκτικὴ μονάδα. Ἔχουν γίνει χίλια κομμάτια, χίλιες αἱρέσεις μὲ πολλαπλασιαστικὴ προοπτική. Καὶ ἡ κάθε νέα ὁμάδα ὅλο καὶ ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὴν ἐν Χριστῷ ἀλήθεια, καθὼς καὶ ἀπὸ τὴν ἔννοια τῆς μιᾶς ἐκκλησίας, ποὺ ζητεῖ ὁ Χριστός. Εἰκόνα θλιβερή.

Θὰ ἤθελα ν᾿ ἀπαριθμήσω ἐδῶ μερικὲς μόνο ἀπὸ τὶς ἑκατοντάδες προ­τεσταντικὲς παραφυάδες. Πέρα ἀπὸ τὶς τρεῖς μεγάλες μερίδες τῶν Λου­θηρανῶν Καλβινιστῶν καὶ Ἀγγλικανῶν, εἶναι καὶ οἱ: Ἀτβεντισταί, Βαπτι­σταί, Ἐκκλησία τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἐκκλησία τῶν ἀδελφῶν, Ἐλεύθερες εὐαγγελικὲς κοινότητες, Ἐλεύθερες Λουθηρανικὲς καὶ μεταρρυθμισμένες ἐκκλησίες, Ἱεραποστολικὲς ἐκκλησίες στὴν Ἰαπωνία, Ἰνδία, Καναδᾶ, Κίνα, Ἰουδαιοχριστιανικὴ ἕνωσι, Καθολικοαποστολικὴ καὶ νεοαποστολικὴ κοι­νότης, Κίνησις τῶν ἀδελφῶν, Κοινότης τοῦ ἐλευθέρου Χριστιανισμοῦ, Κοι­νότης τῶν Χριστιανῶν, Κοινότης τοῦ ναοῦ, Κουάκεροι, Μαθηταὶ τοῦ Χρι­στοῦ, Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, Μεθοδισταί, Μεννωνῖτες, Οὐνιτάριοι, Πεν­τη­κοστιανοί, Σβενκφελδιανοί, Στρατὸς σωτηρίας, Χριστιανικὴ ἐπιστήμη, καὶ ἄλλες πολλὲς μικρότερες προτεσταντικὲς κοινότητες καὶ αἱρέσεις καὶ σχί­σματα, ἐπειδὴ ὑπάρχει στὸ ζήτημα αὐτὸ ἀνεξέλεγκτη ἐλευθερία (Π. Μπρα­τσιώτης, ΘΗΕ 10,672).

Ἐκτὸς ἀπὸ τὸν κατάλογο τῶν ἀνωτέρω μερίδων, ποὺ καταρτίστηκε πρὶν ἀπὸ 50 περίπου χρόνια καὶ δὲν εἶναι ὡλοκληρωμένος, εἶναι καὶ ἄλλες πολλὲς νεώτερες, ὅπως: Α΄, Β΄, καὶ Γ΄ Ἑλληνικὴ εὐαγγελικὴ ἐκκλησία, Γου­εσλεϊανὴ ἐκκλησία, ἐκκλησία τῆς Ἰερουσαλήμ (Βερολίνο), ἐκκλησία τῆς Νορ­βηγίας, ἐκκλησία τοῦ Ναζωραίου, ἐκκλησία Σουηδίας, ἐκκλησία τοῦ Χρι­στοῦ (Χάλστατ), ἑλληνικὴ εὐαγγελικὴ ἐκκλησία, εὐαγγελικὴ ὀρθόδοξη ἐκκλησία, εὐαγγελικὴ ἐκκλησία στὴ Γερμανία, εὐαγγελικὴ ἐλεύθερη ἐκκλη­σία τῆς Ἀμερικῆς, εὐαγγελικὴ Λουθηριανικὴ ἐκκλησία στὴν Ἀμερική, εὐαγ­γελικὴ λουθηριανικὴ ἐκκλησία τῆς Φιλανδίας, εὐαγγελικὴ πρεσβυτεριανὴ ἐκκλησία, Κοινωνία ἐλεύθερων εὐαγγελικῶν Ἑλλάδος, Λουθηριανικὴ ἐκ­κλησία-Σύνοδος τοῦ Μιζούρι, Μεταρρυθμισμένες ἐκκλησίες, Μεταρρυθ­μι­σμένες ἐκκλησίες στὴν Ἀμερική, Ἐκκλησία τοῦ Μεχάμν, Ὁμολογιακὴ ἐκ­κλησία, Ὀρθόδοξη πρεσβυτεριανὴ ἐκκλησία, Παγκόσμια κοινωνία ἀναμορ­φωμένων ἐκκλησιῶν, Πρεσβυτεριανὴ ἐκκλησία τοῦ Πακιστάν, Πρεσβυτε­ρια­νὴ ἐκκλησία ΗΠΑ, Χριστιανικὲς μεταρρυθμισμένες ἐκκλησίες τῆς Αὐστρα­λίας, Χριστιανικὴ μεταρρυθμισμένη ἐκκλησία στὴν Ἀμερική, καὶ ἄλλες πολλές. Ἀρκεῖ νὰ λεχθῇ ὅτι οἱ ἐκκλησίες τῆς Πεντηκοστῆς εἶναι 12, καὶ ἡ κάθε μία ἀπ᾿ αὐτὲς διαιρεῖται σὲ ἄλλες ὑπομερίδες. Ἐκτὸς ἀπὸ τὶς ὑπομερίδες οἱ πεντηκοστιανοὶ συνεργάζονται καὶ μὲ ἄλλες ὁμάδες ποὺ λέγονται σύνδεσμοι.

Ἡ «Ἐλεύθερη ἀποστολικὴ ἐκκλησία τῆς πεντηκοστῆς», ποὺ εἶναι μία ἀπὸ τὶς 12 μερίδες τῶν πεντηκοστιανῶν, δραστηριοποιεῖται στὴν Ἑλλάδα ἴσως περισσότερο ἀπὸ ὅλες τὶς προτεσταντικὲς ὁμάδες. Γιὰ παραπλανη­τι­κοὺς λόγους αὐτοεμφανίζεται ὡς συγγενεύουσα μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, διαθέτει ἐφημερίδα καὶ ῥαδιόφωνο μὲ ἰσχυρὴ ἐμβέλεια καὶ ἡ αἱρετικὴ φωνή της φτάνει σχεδὸν σ᾿ ὅλη τὴν Ἐπικράτεια, καὶ σ᾿ αὐτὴν τὴν ἀκριτικὴ Φλώρινα. Μπορεῖ ν᾿ ἀναγνωρίσῃ κανεὶς τὸ σταθμό τους κυρίως ἀπὸ τὰ τακτικὰ ξεφωνήματα, τὶς συχνὲς προσευχές, τοὺς παρατεταμένους ἀναστεναγμούς, καθὼς καὶ τὶς πολλὲς ἀναφορὲς τοῦ «ἀλλελούγια», ὅπως τὸ λένε, μὲ τὰ ὁποῖα καλύπτουν τὰ κενά τους.

Πρὸ ἐτῶν ἀνακοινώθηκε ὅτι ὁ προτεστάντης Εὐσέβιος Παπαστεφάνου ἀπὸ τὴν Ἀμερικὴ ἐπρόκειτο γιὰ λίγες μέρες νὰ μεταβῇ στὴ Θεσσαλονίκη, ὅπου θὰ μιλοῦσε καὶ θὰ ἔκανε καὶ 5-10 θαύματα. Ἦταν πρώην ἀρχιμαν­δρί­της τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας καὶ ἀργότερα στέλεχος τῆς αἱρέσεως «τῆς παγκοσμίου ἐκχύσεως τοῦ ἁγίου Πνεύματος», μᾶλλον στέλεχος κάποιας πανθεϊστικῆς θρησκείας μὲ χριστιανικὸ ἐπίχρισμα. Κόσμος πολύς. Ἕνα ἀντρόγυνο ἔφερε τὴν κωφάλαλη 20χρονη κόρη τους νὰ τὴ θεραπεύσῃ ὁ Παπαστεφάνου. Ἡ νέα ἦταν κατὰ τὰ ἄλλα πολὺ ὡραία. Ὁ Παπαστεφάνου, ἀφοῦ ἔβαλε τὶς παλάμες του στὸ κεφάλι, στ᾿ αὐτιὰ καὶ χάιδευε ἐπίμονα τὰ μάγουλά της, φώναζε τὸ ὄνομά της καὶ ἔφερνε τὰ χείλη του κοντὰ στὰ χείλη της. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ κοπέλλα νὰ παραμείνῃ ὅπως ἦταν κωφά­λαλη.

Οἱ προτεστάντες ἔχουν τόση ἄγνοια τῆς Βίβλου καὶ τόσο πολὺ δὲν τὴν καταλαβαίνουν, ὥστε θεωροῦν «ἀναγέννησί» τους ἀκόμη καὶ τὸ ὅτι ἔκο­ψαν τὸ ἀλκοὸλ ἢ τὰ ναρκωτικά. Τὸ Λούθηρο λ.χ. τὸν ἀναγέννησε ἕνας κεραυνὸς καταιγίδος! Τὸ πιὸ ἀστεῖο εἶναι ὅτι νομίζουν πὼς μποροῦν ν᾿ ἀναγεννῶνται πολλές φορές. Λὲς καὶ ἡ ἀναγέννησι εἶναι φόρεμα. Βγάζεις τὸ ἕνα, βάζεις τὸ ἄλλο.

Ὁ προτεστάντης ὅταν κόψῃ τὸ κάπνισμα ἢ τὸ ἀλκοὸλ ἢ τὰ ναρκωτικὰ ἢ τὴν πορνεία ἢ τὴ μοιχεία ἢ τὸν κιναιδισμό, ὡς «ἀναγεννημένος» ἢ ἀπο­τοξινωμένος ἢ σεξουαλικὰ παρωπλισμένος γίνεται ἐπίσκοπος, ἐπειδὴ δὲν θεωρεῖ ἀπαραίτητο ἢ ἔγκυρο αὐτὸ ποὺ ὁρίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὶς Πρὸς Τιμόθεον καὶ Τίτον Ἐπιστολές του, ὅτι ἀπὸ τὸ διάκονο μέχρι τὸν ἐπίσκοπο ὁ ἱερωμένος πρέπει νὰ εἶναι «μιᾶς γυναικὸς ἀνήρ». Δὲν τοὺς συμφέρει νὰ τὸ θεωροῦν ἔγκυρο. Τὸ ἀμφισβητοῦν. Καὶ μαζὶ μ᾿ αὐτὸ ἀμφι­σβητοῦν καὶ ὁλόκληρες τὶς προαναφερθεῖσες Ἐπιστολές. Ὁ Λούθηρος ἀκολουθεῖ σ᾿ αὐτὸ τὸ σκεπτικὸ τοῦ ἠλιθίου ποὺ ἐκφράζει ἡ παροιμία· «Πο­νάει κεφάλι, κόβει κεφάλι».

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ, βλ. στὸ Δ καὶ τελευταῖο.

(δημοσίευσις· δεκέμβριος 2013)