συμβολή

Η ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Κυρ. Βαΐων (Φι 4,4-9)

Ἡ ἡμέρα τῆς ἐπίσημης ὑποδοχῆς τοῦ Χριστοῦ μὲ κλαδιὰ δένδρων στὰ ᾿Ιεροσόλυμα, ἡ γνωστὴ ἔκτοτε ὡς Κυριακὴ τῶν Βαΐων, ὑπῆρξε ἡμέρα χαρᾶς καὶ πανηγυρισμοῦ. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ καὶ ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ μιλάει γιὰ χαρὰ καὶ γιὰ εἰρήνη. Ἡ περικοπὴ εἶναι ἀπὸ τὴν πρὸς Φιλιππησίους, τὴ γνωστὴ Ἐπιστολὴ τῆς χαρᾶς. Πέντε φορὲς ἀπαντᾶται ἡ λέξη «χαρὰ» στὴν ἐπιστολὴ αὐτὴ καὶ ὀχτὼ φορὲς τὸ ρῆμα «χαίρειν». Ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴ γράφει μέσα ἀπὸ τὴ φυλακὴ τῆς Ρώμης, καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ εἶναι χαρούμενος, καὶ τὴν πλημμύρα τῆς χαρᾶς του τὴ μεταδίδει καὶ στὴν ἐπιστολή του καὶ στοὺς ἀναγνῶστες του. Πηγὴ τῆς χαρᾶς του εἶναι ἡ ἐλπίδα του στὸ Θεό. Ἐξάλλου ὅλο καὶ καταφθάνουν στὸ κελλί του κάποιες εὐχάριστες εἰδήσεις γιὰ ἀποφυλάκιση. Ἀλλ’ ἂς δοῦμε τὸ περιεχόμενο τῆς περικοπῆς.

«Νὰ χαίρετε πάντοτε, προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος τοὺς Χριστιανοὺς τῶν Φιλίππων (δηλαδὴ τῆς σημερινῆς Καβάλας). Νὰ χαίρετε ὄχι τὴν κοσμικὴ χαρά, ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἐφήμερα καὶ ὑλικὰ πράγματα, ἀλλὰ τὴ χαρὰ ποὺ πηγάζει ἀπὸ τὸν Κύριο, ποὺ πιστεύετε, καὶ ἡ πίστη στὸ πρόσωπό του σᾶς κρατάει ἑνωμένους μαζί του. Θὰ τὸ πῶ πάλι, λέει· Νὰ ἔχετε χαρά. Μὴν ἐπιτρέπετε ἡ θλίψη νὰ ἐπισκιάζει τὴν ψυχή σας. Ἡ ἐπιείκειά σας ἂς γίνει γνωστὴ σ’ ὅλους τους ἀνθρώπους. Ὄχι νὰ τὴν διατυμπανίζετε, ἀλλὰ νὰ λάμπει μόνη της πρὸς ὅλους, καθὼς τὴν ἐφαρμόζετε, ἀκόμη καὶ πρὸς ἐκείνους ποὺ ἄλλοι τοὺς κρίνουν σκληρὰ γιὰ τὶς κατάκριτες πράξεις τους. Ὁ Κύριος εἶναι κοντά. Ὅπου νά ᾿ναι ἔρχεται. Αὐτὸς θὰ κρίνει καὶ θ’ ἀποδώσει τὸ δίκαιο σὲ ὅλους.

Σᾶς συνιστῶ ἐπίσης γιὰ τίποτε νὰ μὴν ἔχετε ἀγωνιώδη φροντίδα. Ἡ ἀγωνία, ποὺ συνήθως ἀφαιρεῖ τὴν εἰρήνη καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸ Θεό, ἂς μὴν κυριεύει ποτὲ τὴν καρδιά σας. Γιὰ κάθε ἔκτακτη καὶ ἀπρόβλεπτη δυσκολία τῆς ζωῆς κάνετε προσευχὴ καὶ δέηση στὸ Θεό. Δοξολογῆστε τον γιὰ ὅλα ὅσα σᾶς ἔδωσε καὶ σᾶς δίνει, καὶ γνωρίστε του ἐλεύθερα τὰ αἰτήματά σας».

Σχόλιο. Προφανῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος εἶναι πλήρως εὐθυγραμμισμένος μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ Κυρίου. Δανείζεται τὴ συμβουλή του ἀπὸ τὰ λόγια Ἐκείνου· «Μὴ μεριμνᾶτε ἀγωνιωδῶς γιὰ τὴ ζωή σας, τί θὰ φᾶτε καὶ τί θὰ πιεῖτε, οὔτε γιὰ τὸ σῶμα σας τί θὰ ντυθεῖτε». Εἶναι παρατηρημένο ὅτι ἡ ἀγχώδης μέριμνα δὲν κάνει καλὸ στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, δὲν λύνει τὰ προβλήματα· ἀντιθέτως τὰ περιπλέκει καὶ φυγαδεύει τὴ χαρὰ καὶ τὴν εἰρήνη. Ἐνῷ ἡ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸ Θεὸ φέρνει αἰσθήματα ἀσφαλείας. Ξέρει ὁ Θεὸς ἀπὸ τί ἔχουμε ἀνάγκη καὶ μᾶς τὸ δίνει στὴν ὥρα του, πρὶν ἀκόμη τὸ ζητήσουμε.

Καὶ συνεχίζει ὁ ἀπόστολος. «Ἂν μὲ ἀκούσετε καὶ διώξετε ἀπὸ τὴν καρδιά σας τὴν ἀγωνιώδη μέριμνα, τότε ὁ Θεὸς θὰ ἐπιβραβεύσει τὴν καρδιά σας μὲ τὴν εἰρήνη του, ποὺ εἶναι πάνω ἀπὸ κάθε σκέψη καὶ προσδοκία. Αὐτὸ τὸ ὑπέροχο αἴσθημα τῆς εἰρήνης τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, ὅπως τὸν ὀνομάζει ὁ προφήτης Ἠσαΐας, θὰ φρουρήσει καὶ θὰ ἀσφαλίσει ἐν Χριστῷ τὶς καρδιὲς καὶ τὶς σκέψεις σας ἀπὸ φόβους ἀβεβαιότητες καὶ ἄγχη».

Εἶναι ἄξιο προσοχῆς ὅτι τὴν ὑπερέχουσα πάντα νοῦν εἰρήνη ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὴν ὀνομάζει εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Προφανῶς τὴν ὀνομάζει ἔτσι, γιὰ νὰ τὴν ξεχωρίσει ἀπὸ τὴν κοσμικὴ εἰρήνη ποὺ ὑπόσχονται οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς, ἀλλὰ ποὺ μόνο εἰρήνη δὲν εἶναι καὶ μόνο αἰσθήματα ἀσφαλείας δὲν ἐμπνέει. Οἱ ἰσχυροὶ τῆς γῆς λένε εἰρήνη καὶ ἐννοοῦν πόλεμο καὶ ἡ διγλωσσία τους αὐτὴ ἀπατᾶ καὶ ἀπογοητεύει τοὺς ἀνθρώπους.

«Στὸ ἑξῆς, ἀδελφοί, προσθέτει ὁ ἀπόστολος πληθωρικά, ὅσα εἶναι ἀληθινά, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα ἀρεστὰ στὸ Θεό, ὅσα ἔχουν καλὸ ὄνομα, καὶ ὅποια ἄλλη ἀρετὴ καὶ ὅποιο ἄλλο ἀξιέπαινο πρᾶγμα, αὐτὰ νὰ σκέφτεστε καὶ αὐτὰ νὰ ἐφαρμόζετε».

Σχόλιο. Μὲ τὴν προτροπὴ «αὐτὰ νὰ σκέφτεστε καὶ αὐτὰ νὰ ἐφαρμόζετε» ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀξιολογεῖ ὅτι ἡ σκέψη εἶναι κεντρικὴ ὑπόθεση στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κλειδί. Γεμίζοντας τὸ νοῦ του μὲ ἱερὲς σκέψεις καὶ ἅγια αἰσθήματα ὁ ἄνθρωπος, τὰ ἔργα του θὰ εἶναι καὶ αὐτὰ τέτοια. Γεμίζοντας τὸ νοῦ του μὲ σκουπίδια ἁμαρτωλῶν πραγμάτων, σίγουρα θὰ ἁμαρτήσει. Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος τὸ τονίζει· «Ὁ καθένας πειράζεται ἀπὸ τὴν ἴδια του τὴν ἐπιθυμία… Ἔπειτα ἡ ἐπιθυμία ἐγκυμονεῖ καὶ γεννᾶ τὴν ἁμαρτία. Καὶ ἡ ἁμαρτία σὰν ὁλοκληρωθεῖ, γεννᾶ τὸν πνευματικὸ θάνατο». Γι’ αὐτὸ ὁ Χριστιανὸς τὶς βρόμικες καὶ ἐλεεινὲς σκέψεις καὶ ἐπιθυμίες ὀφείλει νὰ τὶς διώχνει ἀμέσως ἀπὸ τὸ μυαλό του, πρὶν ἀκόμη ἁμαρτήσει, κλειδώνοντας καλὰ τὴν «πόρτα» ἀπὸ μέσα, γιὰ νὰ μὴ γελαστεῖ καὶ τὶς δεχτεῖ, ὅταν αὐτὲς θὰ ξαναχτυπήσουν.

Καὶ περατώνει τὴ συμβουλή του ὁ ἀπόστολος λέγοντας· «Αὐτὰ τὰ ὡραῖα πράγματα ποὺ σᾶς ἀνέφερα καὶ ποὺ τὰ μάθατε καὶ τὰ παραλάβατε καὶ τὰ ἀκούσατε καὶ τὰ εἴδατε σ’ ἐμένα, στὴ συμπεριφορά μου, αὐτὰ νὰ κάνετε καὶ σεῖς. Καὶ τότε ὁ Θεὸς θὰ εἶναι μαζί σας».

Συνιστᾶ μὲ διακριτικὸ τρόπο νὰ τὸν ἔχουν γιὰ παράδειγμα, διότι καὶ ὁ ἴδιος ἀκολουθεῖ τὸ παράδειγμα τοῦ Χριστοῦ. Καὶ μία τελευταία σκέψη. Ὁ ἀπόστολος προβάλλοντας τὸ παράδειγμά του τοὺς συνιστᾶ νὰ κάνουν ὄχι ἀδύνατα καὶ ἀπραγματοποίητα πράγματα, ἀλλὰ δυνατὰ καὶ πραγματοποιήσιμα. Ἀξίζει λοιπὸν κάθε κόπος νὰ ἀκολουθήσουν καὶ ν’ ἀκολουθήσουμε στὴ ζωὴ τὸ δικό του «μοντέλο».

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

(δημοσίευσις 24/3/2010)