᾿Απόστολος κυριακῆς παραλύτου
Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΠΕΤΡΟΣ
Κυρ. Παραλύτου (Πρξ 9,32-42)
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος προφανῶς μετὰ τὴν κατάπαυση τοῦ διωγμοῦ βγῆκε ἀπὸ τὰ ᾿Ιεροσόλυμα καὶ ἔκανε μία περιοδεία πρὸς τὰ ΒΔ μέρη, ἐπισκεπτόμενος πόλεις καὶ χωριὰ καὶ ἐρχόμενος σὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς Χριστιανοὺς τῶν περιοχῶν αὐτῶν, ἐνθαρρύνοντας, νουθετώντας, διδάσκοντας αὐτούς. Ὁ Ἰωάννης χρυσόστομος τὸν παρομοιάζει μὲ στρατηγὸ ποὺ ἐπισκέπτεται τὰ στρατόπεδα καὶ πραγματοποιεῖ ἐπιθεώρηση. Παντοῦ τὸν βλέπει παρόντα καὶ ἀναπτύσσοντα πρωτοβουλίες στὰ ζητήματα τῆς νεοσύστατης Ἐκκλησίας.
Ξεκινώντας ἀπὸ τὰ ᾿Ιεροσόλυμα καὶ κατηφορίζοντας ΒΔ πρὸς τὴν ἀνατολικὴ ἀκτὴ τῆς Μεσογείου θαλάσσης, βρέθηκε στὸ χωριὸ Λύδδα. Δεκαπέντε χιλιόμετρα δυτικότερα ἦταν ἡ παραθαλάσσια πόλη Ἰόππη (σημερινὴ Γιάφα). Στὴ Λύδδα ἐπισκέφθηκε κάποιον ποὺ λεγόταν Αἰνέας. Ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ ὄνομα καταλαβαίνουμε ὅτι ἦταν Ἰουδαῖος Χριστιανὸς ποὺ εἶχε σὰν μητρικὴ γλῶσσα τὴν ἑλληνική. Ὁ πονεμένος αὐτὸς ἄνθρωπος ἦταν στὸ κρεβάτι μὲ ὁλικὴ παραλυσία. Μετὰ ἀπὸ ὀχτὼ χρόνια παραλυσίας ὁ Αἰνέας δὲν εἶχε καμμιὰ ἐλπίδα νὰ γίνει καλά. Νά ὅμως ποὺ τὰ πράγματα τὸν διέψευσαν τόσο εὐχάριστα.
Ὁ ἀπόστολος Πέτρος φαίνεται πὼς δὲν πῆγε τυχαίως στὸ σπίτι τοῦ Αἰνέα, ἀλλὰ τὸν εἶχαν παρακαλέσει οἱ Χριστιανοὶ τῆς πόλεως αὐτῆς νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ καὶ νὰ τὸν παρηγορήσει. Ὁ Πέτρος ὅμως δὲν ἀρκέστηκε σὲ μιὰ ἁπλὴ παρηγορία. Παρορμώμενος ἀπὸ τὸ Θεὸ προβαίνει στὴ θεραπεία του. Λέει στὸν παράλυτο· Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, στὸν ὁποῖο πιστεύεις, σὲ θεραπεύει αὐτὴ τὴ στιγμή. Ὁ Πέτρος ἁπλῶς ἀνακοινώνει. Ὁ Χριστὸς θεραπεύει. Σήκω ἐπάνω, τοῦ λέει, καὶ στρῶσε μόνος τὸ κρεβάτι σου. Ἀρκετὰ μέχρι τώρα σοῦ τὸ ἔστρωναν ἄλλοι, καὶ σὲ περιποιοῦνταν. Καὶ ἀμέσως σηκώθηκε. Ἡ παραλυσία ὑποχώρησε αὐτοστιγμεί. «Ὅπου Θεὸς βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις». Τὸ γεγονὸς μαθεύτηκε γρήγορα σ’ ὅλη τὴ γύρω περιοχὴ Λύδδας καὶ Σάρωνος. Οἱ ἄνθρωποι εἶδαν γερὸ τὸν Αἰνέα, ἄκουσαν νὰ τοὺς διηγεῖται πῶς ἔγινε καλά, καὶ ἀπὸ τὴν εἰδωλολατρία γύρισαν στὸ Χριστό.
Στὸ μεταξὺ τὸ ἔμαθαν καὶ στὴ διπλανὴ Ἰόππη. Σ’ αὐτὴν τὴν πόλη ἦταν μία Χριστιανή, ποὺ λεγόταν Ταβιθά (= ζαρκάδι, δορκάς). Ἡ ζωὴ τῆς γυναίκας αὐτῆς ἦταν γεμάτη ἀπὸ καλὰ ἔργα καὶ ἐλεημοσύνες. Καὶ ἦταν γι’ αὐτὸ πολὺ ἀγαπητὴ στὴν κοινωνία. Ὅμως τὶς τελευταῖες μέρες εἶχε ἀρρωστήσει καὶ πέθανε. Οἱ ἄνθρωποι τῆς ἔκαναν ἀμέσως ὅλα τὰ νεκρικὰ ἔθιμα. Ἔλουσαν τὸ σῶμα της καὶ τὸ τοποθέτησαν στὸ ἐπάνω δωμάτιο.
Ἔκαναν καὶ κάτι ἄλλο. Ὄντας ὁ ἀπόστολος Πέτρος στὴ διπλανὴ Λύδδα, ἔστειλαν δύο ἄνδρες καὶ τὸν παρακάλεσαν νὰ μὴ θεωρήσει κουραστικὸ νὰ περάσει καὶ ἀπὸ τὴν πόλη τους. Δὲν φαίνεται νὰ τοῦ εἶπαν λεπτομέρειες σχετικὰ μὲ τὸ θάνατο τῆς Ταβιθᾶ. Ἁπλῶς τὸν προσκάλεσαν. Προφανῶς σκέφθηκαν ὅτι δὲν εἶναι ἀπίθανο ὁ ἀπόστολος μὲ τὴ μεγάλη πίστη του νὰ τὴν ξαναφέρει στὴ ζωή. Πράγματι, τὴν ἴδια ὥρα ὁ Πέτρος φεύγει γιὰ τὴν Ἰόππη μαζί τους. Σὰν ἔφτασε, τὸν ἀνέβασαν στὸ ἐπάνω δωμάτιο. Παρουσιάστηκαν τότε μπροστά του ὅλες οἱ χῆρες, ποὺ ἦταν ἐκεῖ, καὶ ἔκλαιγαν καὶ τοῦ ἔδειχναν τὰ ροῦχα τους, ποὺ τὰ ὕφανε, τὰ ἔρραψε, καὶ τὶς τὰ χάρισε ἡ φιλάνθρωπη Ταβιθά.
Τότε ὁ Πέτρος τοὺς ἔβγαλε ὅλους ἔξω ἀπὸ τὸ δωμάτιο καί, ἀφοῦ ἔμεινε μόνος, γονάτισε καὶ προσευχήθηκε. Προφανῶς ζήτησε ἀπὸ τὸ Θεὸ μὲ θέρμη νὰ παρατείνει λίγο ἀκόμη τὴ ζωὴ τῆς πολυαγάπητης γυναίκας, γιὰ νὰ βοηθήσει τὶς ὑλικὲς καὶ πνευματικὲς ἀνάγκες τῶν φτωχῶν χηρῶν. Καὶ ἔχοντας ὁ Πέτρος κάποια ἐσωτερικὴ πληροφορία ὅτι ὁ Θεὸς τὸν ἄκουσε καὶ ἐνέκρινε τὸ αἴτημά του, στρέφεται πρὸς τὸ σῶμα τῆς Ταβιθὰ καὶ λέει· Ταβιθά, σήκω ἐπάνω. Ἐκείνη ἄνοιξε τὰ μάτια της καὶ βλέποντας τὸν Πέτρο, ἐνῷ ἦταν ξαπλωμένη, ἀνασηκώθηκε καὶ κάθισε. Τῆς δίνει τὸ χέρι του ὁ Πέτρος καὶ τὴ σήκωσε ὄρθια. Τότε φώναξε τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὶς χῆρες, ποὺ πρὶν τὸν παρακαλοῦσαν γι’ αὐτήν, καὶ τοὺς τὴν παρουσίασε ζωντανὴ καὶ ὑγιῆ. Τὸ πρᾶγμα ἔγινε γνωστὸ σ’ ὅλη τὴν Ἰόππη, καὶ πολλοὶ πίστεψαν στὸν Κύριο.
Ὁ Κύριος πρὶν ἀπὸ τὴ σταύρωση ἔκανε τὰ θαύματα μόνος του. Μετὰ τὴν ἀνάσταση συνεχίζει νὰ θαυματουργεῖ μέσῳ τῶν ἀποστόλων. Ἡ θεραπεία τῆς παραλύσεως τοῦ Αἰνέα καὶ ἡ νεκρανάσταση τῆς Ταβιθὰ εἶναι τὰ μικρὰ θαύματα. Τὰ μεγάλα θαύματα ἦταν ὅτι οἱ εἰδωλολάτρες γίνονταν Χριστιανοί. Ὅλα ὅμως τὰ σημεῖα, τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα, καὶ τὰ μέσῳ τῶν μαθητῶν γινόμενα, τὰ κάνει ὁ Χριστός. Σ’ αὐτὸν ἀνήκει ἡ δόξα. Ὁ Πέτρος καὶ οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι ἦταν ὑπηρέτες τοῦ Χριστοῦ. Στρατηγὸς ὁ Πέτρος, βασιλιᾶς ὁ Χριστός.
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
(δημοσίευσις 23/4/2010)