Εὐαγγέλιον κυριακῆς μυροφόρων
Τιμὴ στὴ γυναῖκα
Κυρ. Μυροφόρων (Μρ 15,43-16,8)
Τὴν Παρασκευὴ στὶς 3 τὸ ἀπόγευμα ὁ Ἰησοῦς ἐξέπνευσε πάνω στὸ σταυρό, καὶ γύρω στὶς 6 εἶχε τοποθετηθεῖ τὸ σῶμα του στὸν τάφο. Πέρασε καὶ τὸ Σάββατο, ἡ τελευταία καὶ ἐπίσημη ἡμέρα τοῦ πάσχα τῶν Ἰουδαίων. Ἀλλ’ αὐτὴ τὴ φορὰ ἡ γιορτή τους ἐπισκιάστηκε, παρέλυσε. Στὰ ᾿Ιεροσόλυμα ὡς εἴδηση κυριάρχησε ἡ σταύρωση τοῦ Χριστοῦ. Τὴν ἄλλη μέρα, πρώτη μετὰ τὸ Σάββατο, οἱ γυναῖκες πηγαίνουν στὸν τάφο γιὰ τὰ τριήμερα. Ἡ ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου θὰ τὶς βρεῖ ἐκεῖ. Σκοπός τους ν’ ἀλείψουν τὸ σῶμα τοῦ νεκροῦ, γιὰ νὰ μὴ μυρίζει... Ἡ ἀνθρώπινη θλίψη καὶ ἡ νεκρικὴ πράξη δείχνουν λησμοσύνη στὴν ὑπόσχεση τοῦ Ἰησοῦ, ὅτι τὴν τρίτη ἡμέρα θ’ ἀναστηθεῖ. Εἶχαν πιστέψει κι αὐτές, ὅπως καὶ οἱ μαθηταί, ὅτι ἡ ὑπόθεση Ἰησοῦς ἔλαβε τέλος. Διαψεύστηκαν ὅμως.
Φτάνουν στὸ μνῆμα. Τὴν τελευταία στιγμὴ θυμοῦνται τὴ βαρειὰ πέτρα, ἀλλὰ παραδόξως βλέπουν τὴν πόρτα τοῦ μνήματος ἀνοιχτή. Τὸ μυαλό τους πηγαίνει αὐτομάτως σὲ ἱεροσυλία· ὄχι σὲ ἀνάσταση. Μπαίνουν στὸν τάφο, γιὰ νὰ διαπιστώσουν τυμβωρυχία, ἀλλά, πρὶν καλὰ-καλὰ νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ πρᾶγμα, καταλαμβάνονται ἀπὸ ἄλλη ἀπρόσμενη εὐχάριστη ἔκπληξη. Βλέπουν ἕνα νεαρό, ποὺ μόλις εἶχε ρίξει κάτω τὴ βαρειὰ πέτρα τοῦ τάφου, νὰ κάθεται στὰ δεξιά. Ἀπὸ τὸ κατάλευκο ντύσιμο καὶ τὸ ἀστραφτερὸ πρόσωπο καταλαβαίνουν ὅτι ἔχουν μπροστά τους οὐράνιο ἐπισκέπτη.
Ὁ ἄγγελος διαισθάνεται τὸ φόβο τους καὶ τὶς καθησυχάζει. Μὴ φοβᾶστε, τὶς λέει· τὸ σταυρωμένο Ἰησοῦ ζητᾶτε; Εὐχαρίστως σᾶς πληροφορῶ ὅτι ἀναστήθηκε καὶ δὲν εἶναι ἐδῶ. Νά, ἄδειο εἶναι τὸ μέρος τοῦ τάφου ὅπου εἶχαν βάλει τὸ σῶμα του. Θυμηθεῖτε ὅτι σᾶς εἶχε πεῖ ὅτι θὰ παραδοθεῖ στὰ χέρια τῶν ἁμαρτωλῶν ἀνθρώπων, θὰ σταυρωθεῖ καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα θ’ ἀναστηθεῖ. Καὶ θυμήθηκαν τὰ λόγια του. Καὶ συνεχίζει ὁ ἄγγελος· Πηγαίνετε τώρα νὰ πεῖτε στοὺς μαθητάς του, καὶ στὸν Πέτρο, ὅτι θὰ πάει στὴ Γαλιλαία νωρίτερα ἀπ’ αὐτούς, κι ἐκεῖ θὰ τὸν δοῦν, ὅπως τοὺς εἶχε πεῖ πρὶν νὰ σταυρωθεῖ. Μνημονεύει ὀνομαστικῶς τὸν Πέτρο, γιατὶ σίγουρα τὸ χρειαζόταν. Μετὰ τὴν ἄτυχη ἐκείνη ἄρνηση εἶχε τὴν αἴσθηση τῆς διαγραφῆς. Ὁ Χριστὸς ὅμως εἶδε τὰ δάκρυά του, τὸν συγχώρησε κιόλας, καὶ δὲν τὸν ξεχωρίζει τώρα ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Διπλὴ χαρά. Ἀνάσταση-συγχώρηση.
Οἱ γυναῖκες κατὰ τὸν εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο ἦταν ἡ Μαγδαληνὴ Μαρία, ἡ Μαρία ἡ μητέρα τοῦ Ἰακώβου καὶ τοῦ Ἰωάννου, καὶ ἡ Σαλώμη. Παρ’ ὅλο ποὺ εἶδαν ἄγγελο νὰ τὶς ἐξηγεῖ τὰ γεγονότα καὶ νὰ τὶς ἐπιφορτίζει μὲ παραγγελίες τοῦ ἀναστάντος, οἱ γυναῖκες μουδιασμένες ἀπὸ ἀνάμικτα αἰσθήματα φόβου ἐκπλήξεως καὶ χαρᾶς, σὲ πρώτη κίνηση δὲν εἶπαν σὲ κανέναν τίποτε. Ὁ ἀναστὰς ὅμως παραβλέπει τὴν ἀδράνειά τους, καὶ τὴν ἴδια πρωινὴ ὥρα κάνει καὶ ἄλλες ἀπανωτὲς ἐμφανίσεις στὶς ἴδιες ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες γυναῖκες, καὶ ἀνανεώνει τὴν ἐντολή του. Ξαναεμφανίζεται ὁ ἀναστὰς πρῶτα στὴ Μαρία τὴ Μαγδαληνή, ἡ ὁποία μεταδίδει ἀμέσως τὴν εἴδηση στοὺς μαθητάς, ποὺ πενθοῦσαν καὶ ἔκλαιγαν γιὰ τὸ θάνατο τοῦ διδασκάλου τους. Ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς λέει πὼς στὴ δεύτερη αὐτὴ ἐμφάνιση στὴ Μαγδαληνὴ Μαρία ἦταν μαζί της καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, καὶ ὁ ἀναστὰς εἶπε καὶ στὶς δύο τὸ Χαίρετε. Ἐκεῖνες ἔπεσαν μπρούμυτα καὶ κράτησαν τὰ πόδια του. Αὐτὴ τὴ φορὰ δὲν εἶπε Μὴ μοῦ ἅπτου, ὅπως εἶχε πεῖ τὴν πρώτη.
Οἱ ἱεροὶ εὐαγγελισταὶ γιὰ τὶς πρῶτες πέντε ἐμφανίσεις τοῦ ἀναστάντος, ποὺ ἔγιναν τὴν ἴδια μέρα, τὴν πρώτη μετὰ τὸ Σάββατο, αὐτὴν ποὺ τελικὰ ἐπεκράτησε νὰ λέγεται ἀπὸ τότε Κυριακή, παρ’ ὅλη τὴν ἀνθρώπινη ἀδεξιότητά τους, μεταδίδουν στὸν ἀναγνώστη τὸν εὐχάριστο αἰφνιδιασμὸ καὶ τὴν ἱερὴ ταραχὴ ποὺ ἔνιωθαν ὅσοι τὸν ἀντίκριζαν.
Ὁ ἀναστὰς καθιστᾶ ταυτόχρονα πολλοὺς αὐτόπτες καὶ αὐτήκοους μάρτυρες μὲ τὶς ἐμφανίσεις του, θεμελιώνοντας τὴν ἱστορικότητα τῆς ἀναστάσεώς του, ἡ ὁποία, παρ’ ὅλη τὴν ἀμφισβήτηση ποὺ θὰ συναντήσει στοὺς μετέπειτα αἰῶνες, θ’ ἀποτελεῖ τὸν ἀρραγῆ καὶ ἀκρογωνιαῖο λίθο τῆς ἐκκλησίας του.
Δὲν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ πρῶτοι μάρτυρες τῆς ἀναστάσεως εἶναι γυναῖκες, ἐνδεικτικὸ τῆς ἴσης καὶ ἀδιάκριτης καὶ δικαίας τιμῆς ποὺ ἀποδίδει ὁ ἀναστὰς στὸ ἀσθενὲς φῦλο σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ γυναῖκα, ὡς γνωστόν, ἦταν πεταμένη.
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
δημοσίευσις 7/5/2011