συμβολή

Ὁ Ἰησοῦς καταργεῖ τὸ νομικὸ Σάββατο

Παραλύτου Ἰω 5,1-15

    Τὸ μεγάλο κρὰχ τοῦ σαββάτου τῶν Ἰουδαίων ὡς ἀργίας καὶ τελικῶς ἡ ἀντικατάστασή του μὲ τὴν ἡμέρα τοῦ Κυρίου (τὴν κυριακή), ἔγινε μὲ τὴν ἀνά­σταση τοῦ Κυρίου. Ἀλλ’ ὁ Χριστός, πρὶν ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ κράχ, εἶχε προβεῖ καὶ σὲ κάποιες ἄλλες προσεισμικὲς ἐνέργειες, ὥστε ἡ ἀργία τοῦ σαββάτου νὰ καταλυθεῖ κι ὁ λαὸς νὰ δεχτεῖ τὴν ἀλλαγή.

    Οἱ ἐνέργειες ὅμως αὐτὲς συνάντησαν τὴν πείσμονα ἀντίδραση τοῦ ἰσ­ρα­η­λιτικοῦ ἱερατείου καὶ τὴ συσσώρευση αἰσθημάτων ἐκδικήσεως ἐναντίον του. Μία τέτοια ἐνέργεια, ποὺ προκάλεσε τὴν πρώτη σοβαρὴ ἀπόπειρα τῶν Ἰουδαίων κατὰ τοῦ Ἰησοῦ, φθάνοντας, εἰ δυνατόν, μέχρι καὶ τὸ φόνο του, χωρὶς καὶ νὰ τὸ καταφέρουν, θὰ δοῦμε τώρα ἀμέσως.

    Ὁ Χριστὸς βρίσκεται στὰ ᾿Ιεροσόλυμα γιὰ τὴ γιορτὴ τῆς ἰουδαϊκῆς πεν­τηκοστῆς (39 μέρες μετὰ τὸ πάσχα τους, γύρω στὶς 27 Μαΐου). Γιόρ­τα­ζαν κατ’ αὐτὴν οἱ Ἰουδαῖοι τὴν ἔναρξη τῆς συγκομιδῆς καὶ τὸ κούρεμα τῶν γι­δο­προβάτων. Δίπλα στὴν προβατικὴ πύλη τῶν τειχῶν, ἀπὸ τὴν ὁποία περ­νοῦσαν τὰ κοπάδια, ὑπῆρχε τότε μία κολυμβήθρα, ποὺ εἶχε γύρω της πέντε θολωτὰ ὑπόστεγα, καὶ πολλοὶ ἄρρωστοι στεγάζονταν σ’ αὐτά, περι­μέ­νον­τας νὰ ταραχθεῖ τὸ νερό της. Ὅποιος ἔμπαινε πρῶτος μετὰ τὴν τα­ρα­χὴ τοῦ νεροῦ γινόταν καλά, ὅποια ἀρρώστια κι ἂν τὸν ταλαιπωροῦσε. Τὴν τα­ραχὴ τοῦ νεροῦ τὴν προκαλοῦσε ἕνας ἄγγελος, ποὺ ἐρχόταν σὲ ἀπρό­βλε­πτες ὧ­ρες.

    Ἀνάμεσα στοὺς πολλοὺς περίμενε καὶ ἕνας 38 χρόνια ἄρρωστος. Τὸν ρωτάει ὁ Ἰησοῦς· Θέλεις νὰ γίνεις ὑγιής; Θέλω, ἀλλὰ δὲν ἔχω κάποιον νὰ μὲ ρίξει πρῶτον στὸ νερό. Πάντα προλαβαίνουν ἄλλοι καὶ πέφτουν νωρί­τερα ἀπὸ μένα, λέει ταπεινὰ καὶ ἀγόγγυστα ἐκεῖνος. Δὲν φανταζόταν ὅτι ὁ συνομιλητής του ἔχει κι ἄλλον τρόπο νὰ τοῦ δώσει τὴν ὑγεία. Τοῦ λέει τό­τε ὁ Ἰησοῦς· Πᾶρε τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτα. Ὁ ἄρρωστος, χωρὶς νὰ ξέρει ποιός τὸν προστάζει, συμμορφώνεται. Σηκώνεται καὶ περπατάει.

    Εὐτυχῶς γιὰ ὅλους ποὺ ὁ ἄρρωστος ἔγινε καλά, δυστυχῶς ὅμως γιὰ τοὺς Ἰουδαίους, διότι ἦταν σάββατο. Σάββατο εἶναι· δὲν σοῦ ἐπιτρέπεται νὰ σηκώνεις τὸ κρεββάτι σου, τοῦ λένε στενοκέφαλα. Ἐκεῖνος τοὺς ἀπαντᾶ ἔξυπνα· Αὐτὸς ποὺ μὲ ἔκανε καλά, αὐτὸς μοῦ εἶπε νὰ σηκώσω τὸ κρεβάτι μου. Σὰ νὰ τοὺς ἔλεγε· ἐσεῖς τί εἶστε μπροστά του; Τὸν ρωτοῦν ἐκεῖνοι· Ποιός εἶναι αὐτὸς ποὺ σοῦ ἔδωσε τέτοια ἐντολή; Ὁ ἄνθρωπος ὅμως δὲν ἤξερε ποιός εἶναι, διότι ὁ Ἰησοῦς εἶχε ἤδη ἀπομακρυνθεῖ.

    Μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες ὁ Ἰησοῦς συναντᾶ τὸν θεραπευθέντα καὶ τοῦ λέ­ει· Τώρα πιὰ νὰ μὴν ἁμαρτάνεις, γιὰ νὰ μὴ σοῦ συμβεῖ τίποτε χειρότερο, ἀφήνοντας νὰ νοηθεῖ ὅτι αἰτία τῆς ἀρρώστιας του ἦταν κάποια συγ­κεκρι­μένη ἁμαρτία ἢ γενικὰ ἡ ἁμαρτωλὴ ζωή του. Νά λοιπὸν ποιός εἶναι ὁ εὐ­ερ­γέτης μου, εἶπε μέσα του ὁ πρώην ἀσθενής, ὁ Ἰησοῦς. Ἔλεγε τώρα σ’ ὅ­λους μὲ χαρὰ καὶ καύχημα τὸ ὄνομα τοῦ εὐεργέτου του. Τὸ εἶπε καὶ στοὺς Ἰ­ου­δαίους, γιὰ νὰ τοὺς πικάρει. Κι ἐκεῖνοι, ποὺ τὸ ὑποψιάζονταν, κινή­θη­καν ζηλότυπα καὶ μοχθηρὰ νὰ φονεύσουν τὸν Ἰησοῦ, χωρὶς τελικὰ νὰ τὸ ἐπιτύχουν.

    Ὁ Ἰησοῦς μὲ τὴν ἴαση τοῦ ἀρρώστου ἔδωσε νὰ καταλάβουν ὅλοι ὅτι εἶ­ναι Γιὸς τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔχει ἀπόλυτη ἐξουσία ὄχι μόνο πάνω στὸ Σάββατο, ὄχι μόνο πάνω στὰ σώματα τῶν ἀρρώστων, ἀλλὰ πάνω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θά­νατο γενικά. Καὶ θὰ πρέπει νὰ σκεφθοῦν οἱ κατ’ αὐτοῦ ὅτι, βάζοντάς τα ἐναντίον του, τὰ βάζουν ἐναντίον τοῦ ἴδιου του Θεοῦ.

    Μακάρι νὰ εἶχε καθησυχάσει τὸ μένος τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ δυστυχῶς μέχρι καὶ σήμερα τὸ ἔθνος αὐτὸ φέρει βαρέως τὴν κατάργηση τοῦ σαβ­βά­του καὶ τὴν καθιέρωση τῆς κυριακῆς. Στὰ χρόνια της τουρκοκρατίας μὲ τὴν ἀνοχὴ τῶν κατακτητῶν οἱ Ἑβραῖοι τῆς διασπορᾶς ἐπανέφεραν στὴν ὑπό­δουλη χώρα μας τὴν ἀργία τοῦ σαββάτου, κάνοντας τὰ λαϊκὰ παζάρια τὴν Κυριακή. Τοὺς χάλασε τὴ δουλειὰ ὅμως ὁ πατρο-Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, κι ἐκεῖνοι πλήρωσαν Τούρκους καὶ τὸν πέρασαν ἀπὸ τὴν ἀγχόνη.

    Καὶ σήμερα οἱ ἐν διασπορᾷ κλειδοῦχοι τοῦ ἐμπορίου καὶ τοῦ χρήματος, κατὰ τὸ πλεῖστον Ἰουδαῖοι, συνεχίζοντας τὴν ἀδιάλλακτη καὶ ἐπίμονη τα­κτι­κή τους, ἀπαιτοῦν σιωπηρῶς τὴν κατάργηση τῆς κυριακάτικης ἀργίας στὴν Εὐρώπη καὶ στὴν Ἑλλάδα, καὶ τὴν ἐπαναφορὰ τῆς ἀργίας τοῦ σαβ­βά­του. Πρὸς τὸ παρὸν συναντοῦν τὴν ἀντίσταση τῶν χριστιανικῶν λαῶν, ἀλλ’ οἱ Ἑβραῖοι δὲν παραιτοῦνται εὔκολα ἀπὸ τὸ σκοπό τους.

    Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

(δημοσίευσις 17/5/2011)