ΕΠΙΛΟΓΕΣ
2. Λειτουργικὴ ζωή Θέματα ὁμιλητικῆς Λόγοι εἰς εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα κυριακῶν Εὐαγγέλιον 10ης κυριακῆς Ματθαίου

PostHeaderIcon Εὐαγγέλιον 10ης κυριακῆς Ματθαίου

 

Τί βλέπουν καὶ τί διαβάζουν τὰ παιδιά μας;

 

Κυριακὴ Ι΄ Ματθαίου (Μθ 17,14-23)

 

῾Η εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Ι΄ κυριακῆς τοῦ Ματ­θαί­ου ἀναφέρεται στὸ ἴδιο γεγονὸς μὲ ἐκεῖνο τῆς Δ΄ κυριακῆς τῶν νηστειῶν [βλέπε ἐδῶ], μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι ἐκείνη ἡ περικοπὴ εἶναι ἀπὸ τὸν εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο καὶ εἶναι ἐλαφρῶς λεπτο­με­ρέστερη.  Παρ’ ὅλα αὐτὰ τὸ ἴδιο περιστατικὸ στὴν περιγραφὴ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου ἔχει νὰ μᾶς δώσει ἐνδιαφέροντα μη­νύ­ματα καὶ μᾶς δίδεται ἡ πολύτιμη εὐκαιρία νὰ μείνουμε καὶ σὲ ἄλλες πτυχές του.

Θυμίζω τὴν ὑπόθεση τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Ὁ Ἰησοῦς θε­ρα­πεύει ἕναν σεληνιαζόμενο νέο, ποὺ ἔπασχε ἀπὸ μικρὸ παιδί. Ἡ θεραπεία συνέβη μόλις ὁ Κύριος κατέβηκε ἀπὸ τὸ ὅρος, ὅπου εἶχε μεταμορφωθεῖ.

Ὅταν ὁ Κύριος μαζὶ μὲ τοὺς μαθητάς του πῆγαν πρὸς τὸ μαζεμένο λαό, παρουσιάστηκε μπροστά του ἕνας ἄνθρωπος γονατιστὸς καὶ τοῦ λέει· Κύριε, σπλαχνίσου τὸ γιό μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει πολύ. Διότι συχνὰ πότε πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ πότε στὸ νερό, γιὰ νὰ καεῖ ἢ νὰ πνιγεῖ. Καὶ τὸν ἔφερα στοὺς μαθητάς σου, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν. Καὶ ἀποκρίθηκε ὁ Ἰησοῦς· Γενεὰ ἄπιστη καὶ διεστραμμένη! μέχρι πότε θὰ εἶμαι μαζί σας, μέχρι πότε θὰ σᾶς ἀνέχομαι; Φέρτε τον σ’ ἐμένα. Καὶ τὸ ἐπιτίμησε ὁ Ἰησοῦς καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸ παιδὶ τὸ δαιμόνιο καὶ θεραπεύτηκε ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη (Μθ 14-18).

«Σεληνιαζόμενος» λεγόταν ὁ ἐπιληπτικός. Σύμφωνα μὲ τοὺς τρεῖς εὐαγγελιστὰς ὁ σεληνιασμὸς εἶναι περιστασιακὸς δαιμονισμὸς («ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ»)· ἔξω ἀπὸ τὴν ὥρα τοῦ σεληνιασμοῦ ὁ σεληνιαζόμενος δὲν δαιμονίζεται, ἀλλὰ συμπεριφέρεται κανονικά· ἐνῷ ὁ «δαιμονιζόμενος» δαιμονίζεται συνεχῶς. Ἐπίσης ὁ σεληνιασμὸς περιγράφεται ἀπὸ τοὺς ἴδιους σὰν «ἄλαλος» δαιμονισμός. «Πνεῦμα ἄλαλον καὶ κωφὸν» λέγεται τὸ δαιμόνιο τοῦ σεληνιασμοῦ, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἄλλο δαιμόνιο, τὸ συνεχές, ποὺ εἶναι φλύαρο (Κ. Σιαμάκης, Λεξικὸ Κ.Δ., λ. «σεληνιάζομαι»).

Ἔλεγαν τὸ φαινόμενο σεληνιασμό, διότι κακῶς πίστευαν ὅτι οἱ ἐπιληπτικὲς κρίσεις εἶχαν σχέση μὲ τὶς φάσεις τῆς σελήνης. Ὅσον ἀφορᾷ στὸ ξέσπασμα τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἡ γενιά του ἦταν ἄπιστη καὶ διεστραμμένη, ἦταν δίκαιο. Διότι προφανῶς ἡ ἐπιληψία ἦταν σύμπτωμα τέτοιας κοινωνίας.

Τότε πλησίασαν τὸν Ἰησοῦ οἱ μαθηταί του καὶ τοῦ εἶπαν ἰδιαιτέρως· Γιατί ἐμεῖς δὲν μπορέσαμε νὰ τὸ βγάλουμε; Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοὺς εἶπε· Γιὰ τὴν ἀπιστία σας. Διότι, ἀλήθεια σᾶς λέω, πρόσθεσε, ἂν ἔχετε πίστη σὰν κόκκο σιναπιοῦ, θὰ πεῖτε στὸ ὄρος αὐτό, Φύγε ἀπ’ ἐδῶ ἐκεῖ, καὶ θὰ φύγει, καὶ τίποτε δὲν θὰ εἶναι γιὰ σᾶς ἀδύνατο. Ἐπὶ πλέον νὰ ξέρετε ὅτι αὐτὸ τὸ γένος τῶν δαιμόνων δὲν φεύγει, παρὰ μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία (Μθ 19-21).

Οἱ μαθηταί του δὲν μπόρεσαν νὰ θεραπεύσουν τὸν νέο ἀπὸ ἔλλειψη ἐπαρκοῦς πίστεως, ὅπως ἐξήγησε ὁ Ἰησοῦς, καὶ πρόσθεσε ὅτι οἱ δαίμονες βγαίνουν ἀπὸ τὸν ἄν­θρωπο ὕστερα ἀπὸ πολλὴ προσευχὴ καὶ νηστεία. Πιὸ στυγκεκριμένα, ὁ Χριστὸς ἐλέγχει τοὺς μαθητάς του γιὰ ἔλλειψη ἐπαρκοῦς πίστεως ἢ μᾶλλον γιὰ σχεδὸν παντελῆ ἔλλειψη πίστεως, ἀφοῦ ἡ πίστη τους δὲν ἦταν οὔτε ἴσα μὲ κόκκο σιναπιοῦ· ἂν εἶχαν τόση, ἐξυπακούεται, καὶ τὸ δαιμόνιο θὰ ἔβγαζαν καὶ τὸ βουνὸ θὰ μετακινοῦσαν, καὶ τίποτε δὲν θὰ τοὺς ἦταν ἀκατόρθωτο. Εἰδικὰ τὸ γένος τῶν δαιμόνων, τοὺς εἶπε, γιὰ νὰ βγεῖ, χρειάζεται μαζὶ μὲ τὴν πίστη καὶ πολλὴ προσευχὴ καὶ νηστεία.

Καὶ ἐνῷ ἐπέστρεφαν στὴ Γαλιλαία, εἶπε στοὺς μαθητάς του ὁ Ἰησοῦς· Πρόκειται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου νὰ παραδοθεῖ μὲ τὴ θέλησή του στὰ χέρια ἀνθρώπων, καὶ αὐτοὶ θὰ τὸν θανατώσουν, καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα θ’ ἀναστηθεῖ, κι ἐκεῖνοι λυπήθηκαν πολύ (Μθ 22-23).

Μὲ τὴν εὐκαιρία ὁ Ἰησοῦς προειδοποίησε τοὺς μαθητάς του ὅτι στὸ σχετικῶς ἐγγὺς μέλλον πρόκειται νὰ παραδοθεῖ μὲ τὴ θέλησή του καὶ νὰ θανατωθεῖ, καὶ τὴν τρίτη ἡμέρα ν’ ἀναστηθεῖ.

Ἀπὸ τὴ φράση «καὶ θεραπεύθηκε τὸ παιδὶ ἀπὸ τὴν ὥρα ἐκείνη» καταλαβαίνουμε ὅτι ὁ γιὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου εἶχε προσβληθεῖ ἀπὸ τὸ δαίμονα ἀπὸ μικρός, ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία. ᾿Αλλὰ καὶ ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος στὴν περιγραφή του δίνει καὶ τὴν πρόσθετη λεπτομέρεια ὅτι, σύμφωνα μὲ τὴν ὁμολογία τοῦ πατέρα, ὁ σεληνιαζόμενος νέος ἔπασχε ἀπὸ τὴ μάστιγα τῆς ἐπιληψίας ἀπὸ μικρὸ παιδί, ἀπὸ μία ἡλικία ποὺ συνήθως ἐμεῖς λέμε ὅτι τὰ παιδιὰ εἶναι ἀθῷα. Καὶ πράγματι τὰ παιδιὰ εἶναι ἀθῷα καὶ ἀνυστερόβουλα. Καὶ εἶναι συγκινητικὸ νὰ βλέπει κανεὶς τὸ ἀθῷο νήπιο νὰ ἐκδηλώνει ἔντονο ἐνδιαφέρον ν’ ἀκούσει κάτι ἀπὸ τὴ ζωὴ τοῦ Κυρίου ἢ νὰ φιλήσει τὴν εἰκόνα του. Νομίζω ὅτι εἶναι ἡ ἰ­σχυ­ρότερη ἀπόδειξη τῆς ἔμφυτης στὸν ἄνθρωπο πίστεως στὸ Θεό. Ἀλλ’ ἐνῷ εἶναι ἀθῷα τὰ παιδιά, δὲν παύουν νὰ πειράζονται κι αὐτὰ ἀπὸ τὸν πονηρό, ἢ καλύτερα, ν’ ἀποτελοῦν ζηλευτὸ στόχο προτιμήσεως καὶ προτεραιότητος  τοῦ πονηροῦ.

Κι ἐπειδὴ τὰ παιδιὰ δὲν ἔχουν τὴν ὡριμότητα ν’ αὐτοπροστατευτοῦν ἀπὸ τὰ βέλη τοῦ πονηροῦ, εἶναι ἀνάγκη νὰ φροντίσουν οἱ γονεῖς τους γιὰ τὴ θωράκισή τους ἀπὸ τὶς προσβολὲς τοῦ δαίμονος. Νὰ ἐπιδιώξουν λόγου χάρη οἱ γονεῖς νὰ γνωρίσουν στὰ παιδιά τους νωρὶς καὶ σωστὰ τὸ Χριστό. Ἐκεῖνος ἀπὸ τὴ μεριά του τ’ ἀ­γα­πᾶ τόσο πολύ. «Ἀφῆστε τὰ παιδιὰ νἄρθουν κοντά μου», εἶπε σὲ κάποια εὐκαιρία, «διότι ἡ βασιλεία εἶναι δική τους». Καὶ πῶς οἱ γονεῖς θὰ συντελέσουν νὰ γνωριστοῦν τὰ παιδιά τους μὲ τὸν Χριστό; Μιλῶντας τους γιὰ τὸν Χριστό, ἐξιστορῶντας τὰ θεῖα λόγια του δηλαδή, ὁδηγῶντας τα ἀβίαστα στὴ θεία λειτουργία, παρα­κι­νῶντας τα νὰ κοινωνοῦν τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Κυρίου.

Ὁ πιὸ ἀποτελεσματικὸς τρόπος νὰ συνδεθοῦν τὰ παιδιὰ μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι τὸ καλὸ παράδειγμα τῶν ἴδιων τῶν γονιῶν. Νὰ βλέπουν τὰ παιδιὰ τοὺς γονεῖς τους συνδεδεμένους μὲ τὸν Χριστό. Νὰ τοὺς βλέπουν συχνὰ νὰ μελετοῦν τὰ θεῖα λόγια του ἀπὸ τὶς Γραφές, νὰ ἐξομολογοῦνται, νὰ ἐκκλησιάζωνται, νὰ κοι­νω­νοῦν, νὰ προσεύχονται. Ἔτσι «τὸ μῆλο θὰ πέσει κάτω ἀπὸ τὴ μηλιά». Τὰ παιδιὰ θ’ ἀκολουθήσουν κατὰ τρόπο φυσικὸ καὶ ἀβίαστο τὸ παράδειγμα τῶν γονιῶν. Θὰ συνδεθοῦν προσωπικὰ κι ἀληθινὰ μὲ τὸν Κύριο. Ἔχοντας δὲ τὰ παιδιὰ μέσα τους κατοικοῦντα τὸν Κύριο, ὁ σατανᾶς δὲν θὰ μπορέσει νὰ εἰσ­δύ­σει στὴν ζωή τους καὶ νὰ τὴ μετατρέψει σὲ μαρτύριο. Ἂς μὴ μᾶς διαφεύγει ὅτι ὅπου ὑπάρχει ὁ Χριστός, δὲν μπορεῖ νὰ συνυπάρχει ὁ σατανᾶς.

Ὅταν ὅμως τὸ παιδὶ εἶναι ἀθωράκιστο καὶ ἀπροστάτευτο, ὁ σατανᾶς μπορεῖ νὰ βρεῖ μία «κατάλληλη» εὐκαιρία καὶ νὰ μπεῖ μέσα του. Καὶ σὰν μπεῖ, δύσκολη ὕστερα ἡ ἐκδίωξή του. Καὶ οἱ μαθηταὶ τοῦ Κυρίου ἀκόμη δυσκολεύτηκαν νὰ διώ­ξουν τὸ δαιμόνιο, ποὺ προκαλοῦσε στὸν νέο ἐπιληψία. Ὅπως εἶπε ὁ Κύ­ριος, χρειάζεται πολλὴ νηστεία καὶ προσευχή, γιὰ ν’ ἀναγκαστεῖ ὁ διάβο­λος νὰ φύγει. Ὁ μισάνθρωπος γαντζώνει μέσα του καὶ βασανίζει τὸ παιδὶ καὶ μαζὶ μ’ αὐτὸ βασανίζει καὶ τοὺς γονεῖς.

Σήμερα εἶναι ἐποχὴ ποὺ ὁ σατανᾶς μπαίνει πολὺ εὔκολα στὶς ψυχὲς τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων, ἀφ’ ἑνὸς διότι οἱ γονεῖς δὲν ζοῦν κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν φροντίζουν γιὰ τὴν κατὰ Θεὸν ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν τους, καὶ ἀφ’ ἑτέρου διότι ὁ σατανισμὸς διδάσκεται ἀπροκάλυπτα μέσα ἀπὸ «παι­δι­κὰ» βιβλία καὶ σειρές, ὅπως λόγου χάρη αὐτὰ τοῦ Χάρυ Πότερ, ποὺ ὅλα τὰ παιδιὰ τοῦ κόσμου τὰ ἀγοράζουν καὶ τὰ διαβάζουν χωρὶς ἀνάσα. Καὶ γίνεται μ’ αὐτὰ συστηματικὴ μύηση στὸν σατανισμό.

Τὸ περιεχόμενο τῆς σειρᾶς αὐτῆς προβάλλεται καὶ ἀπὸ τὶς τηλεοράσεις σὲ εἰκόνες καὶ σχέδια καὶ σὶ-ντί. Στὴν Ἀγγλία καὶ στὴν Ἀμερικὴ μόλις κυκλο­φο­ρήσει τὸ νέο βιβλίο τῆς σειρᾶς, «σπάζουν τὰ ταμεῖα», ὅπως λέγεται, για­τί ἡ δαιμονισμένη συγγραφεὺς κερδίζει τεράστια χρηματικὰ ποσά. Λέ­γε­ται ὅτι ἔχει γίνει ζάπλουτη. Καὶ πολλοὶ γονεῖς δὲν ἔχουν πάρει χαμπάρι ὅτι τὰ παιδιά τους παίρνουν ἀπ᾿ αὐτὸ (καὶ ἀπὸ ἄλλα πολλὰ παρόμοια μὲ αὐτὸ) ταχύρρυθμη καὶ συστηματικὴ μαθητεία καὶ μύηση στὴν σατανικὴ τέχνη. Παίρνουν χαμπάρι μόνο ἀργότερα ἀπὸ τὰ συμπτώ­ματα, ποὺ εἶναι ὀδυνηρά, ἀλλὰ συνήθως εἶναι ἀργά.

Γονεῖς, προσοχὴ στὸ τί διαβάζουν καὶ τί βλέπουν τὰ παιδιά σας.

 

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

 

 

(δημοσίευσις 18/8/2011)