ΕΠΙΛΟΓΕΣ
2. Λειτουργικὴ ζωή Θέματα ὁμιλητικῆς Λόγοι εἰς εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα κυριακῶν Εὐαγγέλιον 11ης κυριακῆς Ματθαίου

PostHeaderIcon Εὐαγγέλιον 11ης κυριακῆς Ματθαίου

 

Συγχώρηση

 

Κυριακὴ ΙΑ΄ Ματθαίου (Μθ 18,23-35)

 

Δὲν νομίζω νὰ ὑπάρχει ἄλλο παράδειγμα στὸν κόσμο πιὸ σύντομο καὶ πιὸ ἐκφραστικὸ καὶ ζωηρό, ποὺ νὰ μιλάει γιὰ τὴν ἀνάγκη νὰ συγχωροῦμε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μᾶς ἔφταιξαν. Εἶναι ἀμίμητο, ἀξεπέραστο, ὅπως ἀμίμητος καὶ ἀξεπέραστος εἶναι ὁ Κύριος, ποὺ μᾶς τὸ εἶπε μὲ λόγια καὶ μὲ ἔργα. Ἂς τὸ παρακολουθήσουμε. Εἶναι παραβολή.

Ὁ βασιλιᾶς στὸ διαχειριστικὸ ἔλεγχο ποὺ ἔκανε, βρῆκε ἕνα δοῦλο του νὰ τοῦ χρωστάει δέκα χιλιάδες τάλαντα (505 ἑκατομμύρια εὐρὼ ἢ 170 δι­σ­εκατομμύρια δραχμές). Τεράστιο ποσό. Καὶ ἐπειδὴ ὁ δοῦλος δὲν εἶχε νὰ τὰ ἐπιστρέψει, ὁ βασιλιᾶς εἶπε νὰ πουληθοῦν αὐτὸς καὶ ἡ γυναῖκα του καὶ τὰ παιδιά του, καὶ νὰ τοῦ δοθοῦν οἱ εἰσπράξεις. Ὄντας σὲ ἀπόγνωση ὁ δοῦ­λος, πέφτει καὶ προσκυνάει τὸ βασιλιᾶ καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ τὸν πε­ρι­μέ­νει λίγο, καὶ ὅλα ὅσα τοῦ χρωστάει θὰ τοῦ τὰ ἐπιστρέψει. Πρᾶγμα βέ­βαια ἀδύνατο, ἀλλ’ ὁ βασιλιᾶς τὸν λυπήθηκε καὶ τοῦ χάρισε ὅλο τὸ χρέος.

Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ βασιλιᾶ χαρούμενος ὁ δοῦλος, βρίσκει ἕνα σύνδουλό του, ποὺ τοῦ χρωστοῦσε ἑκατὸ δηνάρια (3.000 εὐρὼ ἢ ἕνα ἑκατομμύριο δραχμὲς περίπου). Τίποτε σὲ σύγκριση μὲ τὸ χρέος ποὺ τοῦ χάρισε ὁ βα­σι­λιᾶς. Τὸν πιάνει καὶ τὸν πιέζει νὰ τοῦ τὸ ξοφλήσει. Πέφτει στὰ πόδια του ἐκεῖνος καὶ τὸν παρακαλεῖ· δῶσ᾿ μου λίγη προθεσμία, καὶ θὰ σοῦ τὸ ξο­φλήσω. Ἐκεῖνος δὲν δέχτηκε, καὶ τὸν ἔβαλε στὴ φυλακή. Τὸ ἴδιο σκηνικό, ἀλλὰ διαφορετικὴ ἡ ἀντιμετώπιση.

Βλέπουν οἱ ἄλλοι δοῦλοι τὴ συμπεριφορά του, καὶ λυποῦνται γι’ αὐτὸ ποὺ ἔκανε, καὶ τὸ λένε στὸ βασιλιᾶ. Τὸν καλεῖ ὁ βασιλιᾶς καὶ μὲ γλῶσσα σκληρὴ τώρα τοῦ λέει· Πονηρὲ δοῦλε, μὲ εἶχες παρακαλέσει, καὶ ὅλο ἐκεῖνο τὸ χρέος σοῦ τὸ χάρισα. Δὲν ἔπρεπε καὶ σὺ νὰ χαρίσεις στὸ σύνδουλό σου τὰ λίγα ποὺ σοῦ χρωστοῦσε, ὅπως κι ἐγὼ σὲ σένα; Καὶ θύμωσε ὁ βασιλιᾶς, καὶ τὸν παρέδωσε στὰ βασανιστήρια, μέχρις ὅτου νὰ ξοφλήσει ὅλο τὸ χρέ­ος.

Καὶ βγάζει τὸ συμπέρασμα ὁ Ἰησοῦς. Ἔτσι θὰ σᾶς κάνει καὶ ὁ οὐράνιος Πατέρας μου, ἂν δὲν συγχωρεῖτε μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά σας τὸν ἀδελφό σας, τὸ συνάνθρωπό σας.

Μὲ 12 μόνο στίχους, ἢ 200 λέξεις, μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος τὸ δυνατότερο μά­θημα περὶ συγχωρήσεως. Προφανῶς ὁ Κύριος τὴ συγχώρηση ποὺ ὀφεί­λου­με νὰ δίνουμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο τὴ θεωρεῖ ἀναγκαιότατο μάθημα. Καὶ νωρίτερα, στὴν ἐπὶ τοῦ Ὅρους ὁμιλία του, εἶπε πῶς γίνεται ἡ συγχώρηση. Ἂν συγχωρεῖτε τοὺς ἄλλους, θὰ σᾶς συγχωρήσει ὁ οὐράνιος Πατέρας, ἂν ὄχι, δὲν θὰ σᾶς συγχωρήσει κι ἐκεῖνος. Ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος δίνει μία λεπτομέρεια, ὅτι ἡ προσευχὴ τοῦ ἀνθρώπου τότε εἰσακούεται ἀπὸ τὸ Θεό, ὅταν ὁ πιστὸς στὴν ὥρα τῆς προσευχῆς του συγχωρεῖ κάποιον ἢ κάποιους, ποὺ τὸν ἔχουν βλάψει.

Εἶπα ὅτι ὁ Χριστὸς μᾶς δίδαξε τὴ συγχώρηση καὶ στὴν πράξη. Πράγματι πάνω στὸ σταυρό, στὴν πιὸ ὀδυνηρὴ ὥρα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του, συγχώ­ρη­σε τοὺς σταυρωτάς του, γιατὶ, εἶπε, δὲν ξέρουν τί κάνουν. Τὸ πιὸ σπουδαῖο μάθημα συγχωρήσεως μᾶς τὸ ἔδωσε ὁ Κύριος μὲ τὸ αἷμα του. Σταυρώθηκε αὐτός, ποὺ δὲν ἔφταιξε σὲ τίποτε, γιὰ νὰ συγχωρηθοῦμε ἐμεῖς, ποὺ δια­πρά­ξαμε καὶ διαπράττουμε ἀσυγχώρητα ἐγκλήματα εἰς βάρος του. Σὰν Θεὸς μᾶς ἔδωσε συγχώρηση, χωρὶς νὰ τὴ χρωστάει.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, εὐθυγραμμισμένος πλήρως μὲ τὸν Κύριο καὶ στὸ ζήτημα τῆς συγχωρήσεως, συνιστᾶ στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἐφέσου καὶ σ’ ὅλους βέβαια διαχρονικῶς· «Γίνεσθε ὁ ἕνας πρὸς τὸν ἄλλο εὐεργετικοί, μὲ πονετικὴ καρδιά, συγχωρούμενοι μεταξύ σας, ὅπως σᾶς συγχώρησε καὶ ὁ Θεὸς διὰ μέσου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ». Τὴν πιὸ πρακτικὴ καὶ ἄμεση συμ­βου­λὴ τὴ δίνει πάλι ὁ ἴδιος λίγο νωρίτερα· «Ἂν συμβεῖ νὰ τὰ χαλάσετε μὲ κάποιον, βιαστεῖτε νὰ πάτε γιὰ συμφιλίωση. Πρὶν βασιλέψει ὁ ἥλιος, νὰ ἔχετε δώσει καὶ πάρει συγχώρηση ἀπὸ αὐτὸν μὲ τὸν ὁποῖο ἔχετε θυμώσει καὶ παρεξηγηθεῖ».

Θὰ τελειώσω μὲ τὸ Χριστό. Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, μᾶς δίδαξε νὰ ζητ­οῦμε ἀπὸ τὸ Θεὸ συγγνώμη καὶ νὰ δίνουμε συγγνώμη σ’ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔβλαψαν, στὴν πιὸ ὡραία προσευχὴ τῆς ζωῆς μας, ποὺ ἀρχίζει μὲ τὶς λέ­ξεις «Πάτερ ἡμῶν». Λέγοντας τὴν προσευχὴ αὐτὴ φτάνουμε στὸ σημεῖο ὅπου λέμε στὸ Θεό· «Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν» (= Συγχώρησέ μας, Πατέρα, ὅσα σοῦ χρω­στᾶμε, ὅπως κι ἐμεῖς συγχωροῦμε αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἀδίκησαν καὶ μᾶς ἔβλα­ψαν). Σὰ νὰ μᾶς λέει· Θὰ πάρετε, ἀφοῦ δώσετε πρῶτα συγχώρηση. Καὶ κάτι σημαντικό. Τοποθέτησε τὴ συγχώρηση, μετὰ τὸ ψωμί. Νὰ τὸ πῶ πιὸ ἀναλυτικά. Ἀφοῦ μᾶς εἶπε νὰ λέμε· «Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον», εὐθὺς ἀμέσως μᾶς λέει καὶ γιὰ τὴ συγχώρηση· «Καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν...» Σὰ νὰ μᾶς λέει· Ὅσο ἀναγκαῖο εἶναι τὸ ψωμὶ γιὰ τὸ σῶμα σας, τόσο καὶ ἡ συγχώρηση γιὰ τὴν ψυχή σας.

 

Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης

 

(δημοσίευσις 27/08/2011)