ΕΠΙΛΟΓΕΣ
2. Λειτουργικὴ ζωή Θέματα ὁμιλητικῆς Λόγοι εἰς εὐαγγελικὰ ἀναγνώσματα κυριακῶν Εὐαγγέλιον 9ης κυριακῆς Λουκᾶ

PostHeaderIcon Εὐαγγέλιον 9ης κυριακῆς Λουκᾶ

 

πλεονέκτης εναι μυαλος

 

Κυρ. Θ΄ Λουκ (Λκ 12,16-21)

 

Εἶναι συχνὸ τὸ φαινόμενο, ἰδίως στὶς ἀγροτικὲς περιοχές, νὰ μαλώνουν μεταξύ τους τ’ ἀδέρφια, νὰ χτυπιοῦνται καὶ νὰ μὴν ἀνταλλάσσουν «καλημέρα» γιὰ τὰ κληρονομικά. Ποιά ἡ αἰτία; Μὴν ψάχνετε ἄλλη ἀπὸ τὴν πλεονεξία. Αὐτὴ δημιουργεῖ τὶς ἀνεπιθύμητες καταστάσεις μέσα στὶς συγ­γένειες. Ὅποιος τρίτος ἐμπλέκεται σὲ τέτοιες ὑποθέσεις σίγουρα βγαίνει ζημιωμένος, διότι ὅσο δίκαιος κι ἂν εἶναι, κάποιος ἀπὸ τοὺς δύο θὰ τὸν παρεξηγήσει καὶ θὰ τοῦ ἀποδώσει ἄδικη μεσολάβηση.

Τὸ φαινόμενο, εἴπαμε, εἶναι συχνό. Συνέβη ἀκόμη καὶ στὸν ἴδιο τὸν Κύριο. Μία μέρα κλήθηκε ἀπὸ κάποιον νὰ πείσει τὸν ἀδερφό του νὰ μοι­ραστεῖ μαζί του τὴν πατρικὴ περιουσία. Κι ὁ Κύριος ὄχι μόνο ἀποποιήθηκε νὰ γίνει δικαστὴς ἢ μεριστὴς ὑλικῶν κτημάτων, ἀλλὰ πῆρε ἀφορμὴ καὶ ἐπέστησε τὴν προσοχὴ τῶν ἀκροατῶν του, συνιστώντας τους νὰ προσέχουν καὶ νὰ προφυλάσσονται ἀπὸ κάθε πλεονεξία. Καὶ ἐξηγεῖ ὅτι μὲ τὸ νὰ ἔχει κάποιος περισσότερα ὑλικὰ ἀγαθὰ δὲν σημαίνει ὅτι ἡ ζωή του θὰ εἶναι καλύτερη καὶ μακροβιότερη. Καὶ ἔγινε ἀναλυτικότερος καὶ σαφέστερος ὁ Κύριος μ’ ἕνα σύντομο παράδειγμα, μία πλαστὴ παραβολή.

Κάποιου πλουσίου, εἶπε, τὰ χωράφια ἔφεραν πολὺ καρπό. Καὶ συλλο­γιζόταν συνεχῶς ὁ ἄνθρωπος καὶ πονοκεφαλοῦσε ποῦ θὰ ἀποθήκευε τὴν πλούσια σοδειά του. Ὕστερα ἀπὸ πολλὲς σκέψεις «βρῆκε» τὴ λύση. Θὰ γκρεμίσω τὶς μικρὲς ἀποθῆκες μου, εἶπε μέσα του, καὶ θὰ κτίσω μεγα­λύτερες. Ἐκεῖ θὰ μαζέψω ὅλα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου. Καὶ θὰ πῶ στὴν ψυχή μου μὲ ἱκανοποίηση· Ψυχή μου, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ γιὰ πολλὰ χρόνια. Ξεκουράσου, φάε, πιές, εὐχαριστήσου.

Καὶ ὁ Θεὸς τοῦ εἶπε· Ἄμυαλε, ποὺ χτίζεις τὸ μέλλον σου στὴν ἀβεβαιό­τητα. Αὐτὴ τὴ νύχτα ζητοῦν τὴν ψυχή σου. Σὲ λίγες ὧρες πεθαίνεις. Αὐτὰ ποὺ ἑτοίμασες γιὰ ποιόν τὰ ἑτοίμασες; Καὶ βγάζει τὸ συμπέρασμα ὁ Κύριος· Ἔτσι εἶναι αὐτὸς ποὺ μαζεύει γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ δὲν φροντίζει νὰ γίνεται πλούσιος σὲ πνευματικοὺς θησαυρούς, στοὺς ὁποίους ἀρέσκεται ὁ Θεός.

Μὲ τὴν παραβολὴ ὁ Κύριος θέλει νὰ μᾶς περάσει κάποια ζωτικὰ μηνύματα σχετικὰ μὲ τὰ ὑλικὰ πράγματα.

1. Ὁ ἄνθρωπος δὲν πρέπει νὰ εἶ­ναι πλεονέκτης καὶ ἀχόρταγος. Νὰ εἶναι εὐχαριστημένος στὰ λίγα, ποὺ τὰ βγάζει μὲ τὸν ἱδρῶτα του, καὶ νὰ δοξάζει τὸ Θεό, ὅταν ἔχει ψωμὶ ροῦχο καὶ στέγη.

2. Ἡ πλεονεξία βάζει τὸν ἄνθρωπο σὲ ἀγωνία, πῶς θ’ αὐξήσει τὰ ἀγαθά του. Τοῦ βασανίζει τὴ σκέψη, τὸν κρατάει ἄυπνο, τὸν βάζει νὰ κάνει σχέδια, ὑπολογισμούς, λογαριασμούς, νὰ ζεῖ σ’ ἕνα φανταστικὸ κόσμο, ποὺ εἶναι τόσο στερεός, ὅσο μία σαπουνόφουσκα.

3. Τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ποὺ ἀποκτοῦμε δὲν εἶναι δικά μας· εἶναι τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς εἴμαστε διαχειρισταί του. Ὁ Θεὸς μᾶς δίνει μερικὲς φορὲς περισσότερα, ἀλλ’ ὄχι μόνο γιὰ τὸν ἑαυτό μας, ἀλλὰ γιὰ νὰ σκεφτοῦμε καὶ τὸ φτωχὸ ἄνθρωπο, ποὺ δὲν ἔχει νὰ φάει. Καὶ διερωτᾶται κι αὐτὸς ἀπε­γνωσμένα· Τί νὰ κάνω; Τί νὰ δώσω νὰ φᾶνε τὰ παιδιά μου; Μὲ τί νὰ τὰ ντύσω; Ποῦ νὰ τοὺς στρώσω νὰ κοιμηθοῦν; Σπίτι δὲν ἔχουμε. Ροῦχα δὲν ἔχουμε. Ἂς μὴ μᾶς διαφεύγει ὅτι δίνοντας στὸ φτωχό, τὰ δίνουμε στὸ Θεό, ποὺ κρύβεται πίσω ἀπὸ κάθε φτωχό, καὶ ἐπενδύουμε στὸν οὐρανό.

4. Ἡ ζωή μας εἶναι σύντομη καὶ εὔθραυστη. Ἐκεῖ ποὺ νομίζεις ὅτι εἶσαι καλά, ξαφνικὰ ἕνα ἔκτακτο περιστατικὸ σοῦ ἁρπάζει τὴν ὑγεία καὶ σὲ ρίχνει στὸ κρεβάτι καὶ στὸ θάνατο. Ὁ Θεὸς εἶναι ἐξουσιαστὴς τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου. Τὸ Θεὸ πρέπει νὰ εὐαρεστοῦμε μέρα καὶ νύχτα. Αὐτὸς ξέρει τὸ Α καὶ τὸ Ω τῆς ζωῆς μας.

5. Ὁ πλεονέκτης εἶναι ἄμυαλος, καὶ σὰν τέτοιος δὲν σκέφτεται τὴν προσωρινότητά του, ἀλλὰ πλάθει ὄνειρα ὅτι θὰ ζήσει, θὰ πλουτίσει, θ’ ἀποκτήσει πολλὲς ἀνέσεις..., ἐνῷ στὴν πραγματικότητα δὲν ξέρει τί θὰ τοῦ συμβεῖ μετὰ ἀπὸ ἕνα λεπτό της ὥρας.

6. Ὁ πλεονέκτης εἶναι ἀνόητος, καὶ διότι προτρέπει τὴν ψυχή του νὰ τρώει νὰ πίνει νὰ εὐφραίνεται, λὲς καὶ ἡ ψυχή του ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ ὑλικὰ πράγματα. Ὑποτιμᾶ καὶ ἀδικεῖ τὸν ἑαυτό του, καθὼς περιορίζει τὰ ἐνδια­φέροντά του μόνο στὴν ὕλη, πνίγοντας τὶς ἀνώτερες πνευματικὲς ἀναζη­τήσεις του.

7. Ὁ πλεονέκτης εἶναι ἀνόητος, διότι νομίζει ὅτι κατέχει τὰ πλούτη του, ἐνῷ τὰ πλούτη εἶναι ἄπιστα, δὲν ἀσφαλίζονται πουθενά· διατρέχουν κάθε ὥρα τὸν κίνδυνο νὰ κλαποῦν, νὰ ὑποτιμηθοῦν, νὰ πέσουν σὲ ἄλλα χέρια.

8. Ὁ πλεονέκτης δὲν ἔχει χρόνο νὰ τὸν ἀφιερώσει στὴν ψυχή του· τὸν ἀπορ­ροφοῦν οἱ μέριμνες τῆς ζωῆς.

Τὰ βλέπουμε γύρω μας αὐτὰ τὰ πλεονεκτικὰ φαινόμενα καὶ τὰ κατα­δικάζουμε. Ἂς ζητᾶμε λοιπὸν ἀπὸ τὸ Θεό· Πατέρα μας οὐράνιε, δῶσ᾿ μας πρὶν ἀπ’ ὅλα ὅσα πεινᾶ καὶ διψᾶ ἡ ψυχή μας, γιατί αὐτὴ εἶναι αἰώνια. Δῶσ᾿ μας καὶ τὸ ψωμί μας τὸ ἐπιούσιο. Σ’ εὐχαριστοῦμε γιὰ ὅσα μᾶς δίνεις. Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου. Ἂς εἶναι δοξασμένο τὸ ὄνομά σου σὲ ὅλους τοὺς αἰῶνες.

 

θανάσιος Γ. Σιαμάκης, ρχιμανδρίτης

 

(δημοσίευσις 18/11/2011)