(1 ἰαν) Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ μέχρι τὰ 30 του
Ἡ ζωὴ τοῦ Χριστοῦ μέχρι τὰ 30 του
Τὸ εὐαγγέλιο τῆς πρωτοχρονιᾶς μιλάει γιὰ τὴ συζήτηση ποὺ εἶχε ὁ Χριστὸς μὲ τοὺς σοφοὺς τοῦ Ἰσραὴλ στὸ ναὸ τοῦ Σολομῶντος, ὅταν ἦταν δώδεκα ἐτῶν. Ἱστορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ὅτι καθόταν ἀνάμεσα στοὺς διδασκάλους ἀκούγοντάς τους καὶ ρωτῶντας τους. Αὐτοὶ δὲ καταπλήσσονταν ἀπὸ τὴ σύνεσή του καὶ τὶς ἀπαντήσεις του. Στὶς δικές τους ἐρωτήσεις ἀπαντοῦσε μὲ σοφία καὶ γνώση καὶ εὐχέρεια, στὶς δικές του ἀπαντοῦσαν μὲ δυσκολία καὶ ὄχι πάντοτε εὔστοχα.
Τὸ γεγονὸς τῆς συζητήσεως αὐτῆς εἶναι μία ἱστορικὴ μαρτυρία ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία τοῦ Χριστοῦ, καὶ δίνει ἀφορμὴ νὰ ἐρευνήσουμε ἕνα ἐπιπόλαιο ἐρώτημα ποὺ κάνουν συνήθως κάποιοι, ὄχι πάντα μὲ καλόπιστη διάθεση· Τί ἔκανε ὁ Χριστὸς μέχρι τὰ 30 του; Γιατί τὸ βιογραφικὸ αὐτὸ κενό; Μήπως πῆγε στὴν Ἰνδία καὶ σπούδασε τὴν τέχνη τῆς μαγείας;
Φυσικὴ ἀπάντηση εἶναι ἡ ἀντιστροφὴ τοῦ ἐρωτήματος. Τί ἔκανε μέχρι τὰ 30 του ὁ Πυθαγόρας; Τί ἔκανε μέχρι τὰ 30 του ὁ Σόλων; τί ὁ Πεισίστρατος, ὁ Κλεισθένης, ὁ Μιλτιάδης, ὁ Θεμιστοκλῆς, ὁ Ἀριστείδης, ὁ Λεωνίδας, ὁ Αἰσχύλος, ὁ Κίμων, ὁ Ἡρόδοτος, ὁ Θουκυδίδης, ὁ Ἀναξαγόρας, ὁ Δημόκριτος, ὁ Εὐριπίδης, ὁ Ἀριστοφάνης, ὁ Λυσίας, ὁ Σωκράτης, ὁ Ξενοφῶν, ὁ Πλάτων, ὁ Ἀριστοτέλης, ὁ Δημοσθένης, ὁ Αἰσχίνης, ὁ Ἰσοκράτης, ὁ Ζήνων, ὁ Ἐπίκουρος, ὁ Διογένης, ὁ Ἐπίκτητος, ὁ Πλούταρχος, ὁ Λουκιανός, ὁ Κέλσος, ὁ Αἰμίλιος Παῦλος, ὁ Ἀννίβας, ὁ Ἰούλιος Καῖσαρ, ὁ Κικέρων, ὁ Βεργίλιος, ὁ ῾Οράτιος, ὁ Σενέκας, ὁ Πλίνιος, ὁ Ἡρῴδης, ὁ Πιλᾶτος, ὁ Ἄννας, ὁ Καϊάφας;
Τί ἔκαναν μέχρι τὰ 30 τους τόσοι καὶ τόσοι ἄλλοι; Ξέρει κανεὶς τί ἔκαναν οἱ μισοὶ ἀπ’ αὐτοὺς μέχρι τὰ 40 τους καὶ τὰ 50 τους; Διερωτήθηκαν αὐτοὶ οἱ παραπάνω ἔξυπνοι, γιατί ἡ ἄρρωστη αὐτὴ περιέργειά τους στρέφεται ἀποκλειστικὰ μόνο ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, καὶ δὲν ἐπεκτείνεται καὶ σὲ τόσους ἄλλους;
Ὅσο γιὰ τὸ Χριστό, εἶναι ἀπὸ τοὺς σπάνιους, γιὰ τοὺς ὁποίους ξέρουμε τί ἔκαναν καὶ πρὶν ἀπὸ τὰ 30 τους. Τέτοιοι σπάνιοι εἶναι ὁ Φίλιππος, ὁ Ἀλέξανδρος, ὁ Μ. Κωνσταντῖνος, καὶ λίγοι ἀκόμη. Τοῦ Χριστοῦ ξέρουμε τὴ γέννηση, τὴν προσκύνηση τῶν ποιμένων, τὴν περιτομή του, στὶς 8 μέρες μετὰ τὴ γέννηση, τὴν ἀφιέρωσή του στὸ ναὸ 40 μέρες μετά, ποὺ ἔγινε σύμφωνα μὲ τὶς διατάξεις τοῦ Μωϋσέως, τὶς προφητεῖες τοῦ Συμεὼν καὶ τῆς Ἄννης γιὰ τὸ πρόσωπό του καὶ τὸ μέλλον του, τὴν προσκύνησή του ἀργότερα καὶ ἀπὸ τοὺς ἀλλοδαποὺς μάγους, καὶ τὴν καταζήτησή του ἀπὸ τὸν Ἡρῴδη Α΄, ὅταν ἦταν δύο ἐτῶν, γιὰ νὰ τὸν σφάξει, γιὰ τὰ θαυμαστὰ λόγια του πρὸς τὴ μητέρα του στὸ ναό, ὅταν ἦταν 12 ἐτῶν, γεγονὸς ποὺ ἀκούσαμε σήμερα στὸ εὐαγγέλιο, καὶ γιὰ τὴ βάπτισή του λίγο πρὶν ἀπὸ τὰ 30 του.
Φυσικὰ τὰ Εὐαγγέλια δὲν εἶναι βιογραφία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ ἱστορία τοῦ κηρύγματός του, τῆς θανατώσεώς του καὶ τῆς ἀναστάσεώς του. Κανένα βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς δὲν εἶναι βιογραφία κανενὸς ἀπολύτως. Δὲν εἶναι μυθιστόρημα γιὰ ἀργόσχολους ἡ Βίβλος. Γιὰ τὴ ζωὴ ὅμως τοῦ Χριστοῦ τὰ Εὐαγγέλια μᾶς παρέχουν πλήρη κάλυψη, ἱστορώντας ὅτι μέχρι τὰ 30 του ἡ ζωή του ἦταν μία συνηθισμένη ζωὴ χωρικοῦ μεροκαματιάρη.
Ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστὸς μέχρι τὰ 12 του πῆγε στὸ σχολεῖο. [Λέγοντας οἱ Ἰουδαῖοι ὅτι ὁ Ἰησοῦς δίδασκε «γράμματα μὴ μεμαθηκῶς» (Ἰω 7,15), ἐννοοῦν γράμματα ἀνώτερα τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως, «πανεπιστημιακά», ποὺ νὰ δικαιολογοῦν τὴν ἑρμηνεία στὸν Ἠσαΐα ποὺ ἔκανε στὸ ἱερό. Κι αὐτὸ τὸ ἔλεγαν εἰρωνικά. (Βλ. Σιαμάκη Κ., «Ἑρμηνεία εἰς τὸ Κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγέλιον», Θεσσαλονίκη 1997, σελ. 134).]
Ξέρουμε ἐπίσης ὅτι ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὰ 12 μέχρι τὰ 30 του ἦταν «τέκτων»· ἡ λέξη ἀπὸ τὸ «τέγω» = στεγάζω, κατασκευάζω στέγες (Ὅμηρος Ζ 248· ῾Ησύχιος, λ. «τέγη», «τέγος» = στέγη)· ἦταν δηλαδὴ ξυλουργὸς γιὰ στέγες, σκάλες, κάγκελλα, πόρτες, παράθυρα, ἐντοιχισμένες ντουλάπες, ῥάφια, καὶ ἄλλα. Στὰ πρῶτα χρόνια συνεργαζόταν μὲ τὸ θετὸ πατέρα του Ἰωσήφ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο μάθαινε αὐτὴ τὴν τέχνη. Ἀργότερα, μετὰ τὸ θάνατο ἐκείνου, ἐργαζόταν ὡς ἐνήλικος μάστορας γιὰ τὴ συντήρηση τῆς μητέρας του καὶ τοῦ ἑαυτοῦ του.
Ἦταν τέκτων ὁ Χριστός. Τί ἄλλο τὸ ἄξιο ἐξιστορήσεως θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει ἡ καθημερινὴ δουλειὰ (μεροδοῦλι-μεροφάι) ἑνὸς μάστορα ποὺ κατασκεύαζε σὲ νέες οἰκοδομὲς αὐτὰ ποῦ προαναφέρθηκαν; Ἄλλωστε σύμφωνα μὲ τὸ μωσαϊκὸ νόμο, τὸν ὁποῖο τήρησε πειθαρχικὰ καὶ σιωπηλὰ μέσα στὴν ἀφάνεια τοῦ ἀσήμαντου ἐργάτου, στὸν Ἰσραὴλ ὁ ἄντρας εἶχε γνώμη καὶ δημόσιο λόγο ἀπὸ τὰ 30 του κι ἔπειτα.
Τί θὰ ἤθελαν οἱ παραπάνω ἀψυχολόγητοι, ποὺ ῥωτοῦν καὶ μόνοι τους ἀπαντοῦν ὅτι πῆγε στὴν Ἰνδία, λὲς καὶ στὶς γύρω ἀπὸ τὴ Μεσόγειο χῶρες δὲν ὑπῆρχαν τέτοιοι ποὺ ἔκαναν ἀγυρτεία μὲ τὶς μαγεῖες τους. Τί θὰ ἤθελαν ἄλλο νὰ λένε γιὰ τὸ Χριστὸ τὰ Εὐαγγέλια; Ὅτι στὶς 30 Μαρτίου τοῦ 14 ἔκανε μὲ τὸν πατέρα του τὴ στέγη καὶ τὰ κουφώματα τοῦ σπιτιοῦ τοῦ Ἠλί; ἢ στὶς 3 Μαΐου τοῦ 18 ἔκανε τὴ στέγη καὶ τὰ κουφώματα στὸ σπίτι τοῦ Συμεών; Καὶ πάει λέγοντας;
Δὲν ἀποκλείεται νὰ ὑπῆρχε ἡμερολόγιο-σημειωματάριο γιὰ τὰ βερεσέδια, αὐτόγραφό του μάλιστα, ἀλλὰ οἱ εὐαγγελισταὶ καὶ οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ δὲν ἐνδιαφέρθηκαν γιὰ κεῖνο τὸ τεφτέρι. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος προφανῶς τὸ πέταξε στὰ σκουπίδια, ὅταν ἄρχισε τὸ κήρυγμά του. Ὅπως δὲν ἐνδιαφέρθηκαν οἱ συγγραφεῖς τῶν Εὐαγγελίων οὔτε γιὰ τὸ σταυρό του οὔτε γιὰ τὸν τάφο του οὔτε γιὰ τὴν ποδιὰ καὶ τὰ κουζινικὰ τῆς μητέρας του.
Τὰ λεγόμενα περὶ Ἰνδίας κλπ. δὲν δείχνουν μόνο τὴ χαμηλὴ νοητικὴ στάθμη τῶν ἐρωτώντων, ἀλλὰ καὶ τὴν κακοπιστία τους. Θὰ ἤθελαν ἴσως ν᾿ ἀποδείξουν ἀνιστόρητες τὶς τρεῖς πρῶτες δεκαετίες τοῦ Χριστοῦ, γιατί ἡ μὲ συνέπεια πίστη στὸ λόγο καὶ τὸ ἔργο του κοστίζει. Θὰ ἦταν ἀξιοπρεπέστεροι καὶ συμπαθέστεροι παρὰ ταῦτα, ἂν ὁμολογοῦσαν τὸ γιατί πλήττουν τὴν ἱστορικότητα τοῦ Χριστοῦ, παρὰ τώρα ποὺ κρύβονται πίσω ἀπὸ τὸ δάχτυλό τους.
Ἀθανάσιος Γ. Σιαμάκης, ἀρχιμανδρίτης
Φλώρινα, 1.1.2018
Πηγή· Σιαμάκης Κ., Μελέτες, 323-324.
Δημοσιεύτηκε στὴν «Νέα Φλώρινα» στὶς 2 Ἰανουαρίου 2018, 00:10
http://neaflorina.gr/2018/01/zoi-tou-christou-mechri-ta-30-tou/
Καὶ στὴν ᾿Ηχὼ Φλώρινας στὶς 05-01-2018, 16:33:34
http://florina.nextnet.gr/%CE%B7-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%8D-%CE%BC%CE%AD%CF%87%CF%81%CE%B9-%CF%84%CE%B1-30-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80-%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC/