ΕΠΙΛΟΓΕΣ
2. Λειτουργικὴ ζωή Θέματα ὁμιλητικῆς ῾Ομιλίαι εἰς ἑορτίους ἡμέρας καὶ μνήμας ἁγίων (14 σεπτ.) Τὰ κατορθώματα τοῦ σταυροῦ

 

Τὰ κατορθώματα τοῦ σταυροῦ

 

Τὸν σταυρὸ χάραξε βαθιὰ μέσα στὴν ψυχή σου καὶ σφίξε στὴν ἀγκαλιά σου τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς σου. Αὐτὸς ὁ σταυρὸς ἔκανε τὴν γῆ οὐρανὸ καὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔκανε ἀγγέλους. Χάρη στὸν σταυρὸ οἱ δαίμονες ἔπαψαν πιὰ νὰ εἶναι φοβεροὶ κι ἔγιναν εὐκαταφρόνητοι. Χάρη στὸν σταυρὸ ὁ θάνατος νικήθηκε κι ὀνομάζεται πλέον ὕπνος. Ἐμεῖς τώρα μὲ δυνατὴ φωνὴ ἂς φωνάζουμε παντοῦ καὶ σὲ ὅλους· ὁ σταυρὸς εἶναι τὸ καύχημά μας, ἡ παρρησία μας καὶ τὸ στεφάνι μας.

Κάθε φορὰ ποὺ κάνεις τὸν σταυρό σου, νὰ σκέπτεσαι ὅλα ὅσα ἔχουν σχέση μὲ τὴν σταυρικὴ θυσία τοῦ Χριστοῦ. τότε ὁ θυμὸς ποὺ σὲ κυριεύει θὰ σβήσει, κι ἡ ψυχή σου ἀμέσως θὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπ' τὰ πάθη ποὺ τὴν τυραννοῦν.

Μάθε πόση εἶναι ἡ δύναμη τοῦ σταυροῦ, πόσα κατόρθωσε, πόσα κατορθώνει, πὼς εἶναι ἡ ἀσφάλεια τῆς ζωῆς μας. Ὅλα τὰ μυστήρια τελοῦνται μ’ αὐτόν, τὸ βάπτισμα, ἡ χειροτονία. Εἴτε εἴμαστε στὸν δρόμο εἴτε στὸ σπίτι εἴτε ὁπουδήποτε ἀλλοῦ, ὁ σταυρὸς εἶναι μεγάλο ἀγαθό, σωτήριο ὅπλο καὶ ἀκατανίκητη ἀσπίδα.

Ποιός εἶναι ἐχθρὸς τοῦ σταυροῦ; Ὁ σταυρὸς εἶναι τὸ χαρακτηριστικὸ τῆς ψυχῆς ποὺ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀρετὴ κι ἐπιθυμεῖ τὸν θάνατο ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωή. Ὅποιος ζεῖ διαφορετικά, ἀκόμα κι ἂν ὀνομάζεται χριστιανός, εἶναι ἐχθρὸς τοῦ σταυροῦ.

Ὅποιος ἀγαπᾷ τὸν σταυρό, αὐτὸς ζεῖ χαρούμενος μέσα στὰ παθήματα καὶ στὶς θλίψεις, μὲ τὶς ὁποῖες ὁ Θεὸς τὸν φορτώνει. Ἄνετη ἡ σταυρικὴ ζωή; Τίποτε δὲν εἶναι τόσο ξένο καὶ ἀνάρμοστο στὸν χριστιανό, ὅσο τὸ νὰ ἐπιζητεῖ στὴν ἐπίγεια ζωὴ τὴν ἄνεση καὶ τὴν καλοπέραση. Ὁ Κύριός σου σταυρώθηκε, κι ἐσὺ ζητᾷς τὴν ἄνεση; Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στὸν σταυρό, κι ἐσὺ ἀγωνίζεσαι νὰ ζεῖς μὲ πολυτέλεια;

Εἴμαστε ἀληθινοὶ μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ; Ὁ Χριστὸς δίδασκε πὼς ὁ στενὸς δρόμος μέσα ἀπὸ τὶς θλίψεις ὁδηγεῖ στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ· γι’ αὐτὸ τὸν βάδισε κι ὁ ἴδιος, ἂν καὶ δὲν τὸν εἶχε ἀνάγκη. Ἂν λοιπὸν ἐμεῖς σήμερα εἴμαστε πραγματικοὶ μαθητές του, ἂς τὸν μιμηθοῦμε. Ἂν αὐτὸς ἦρθε στὸν κόσμο ζῶντας μέσα στὰ παθήματα, ἐνῷ ἐμεῖς ζοῦμε μὲ ἄνεση, τότε δὲν εἴμαστε ἄξιοι γιὰ μαθητές του, ἀφοῦ δὲν βαδίζουμε τὸν ἴδιο δρόμο.

Εἴμαστε μιμητὲς τῶν ἀποστόλων; Ὅλοι οἱ ἀπόστολοι δὲν ἔζησαν ποτὲ μὲ ἄνεση καὶ καλοπέραση. Ἂν θέλεις νὰ ἀπολαύσεις τὰ ἴδια ἀγαθὰ μ’ αὐτούς, γιατί βαδίζεις τὸν ἀντίθετο δρόμο; Ἂν θέλεις νὰ εἰσέλθεις στὸν παράδεισο, γιὰ τὸν ὁποῖο αὐτοὶ θεωρήθηκαν ἄξιοι, βάδιζε κι ἐσὺ τὸν ἴδιο δρόμο. Ἐκεῖ δὲν ὁδηγεῖ ὁ δρόμος τῆς καλοπέρασης, ἀλλὰ ὁ δρόμος τῶν θλίψεων.

Πότε ἀναζητοῦμε τὸν Θεό; Τὰ νερὰ ὅταν βρίσκονται σὲ ἐπίπεδο μέρος, δὲν ἔχουν τὴν δύναμη νὰ ἀνεβαίνουν ψηλά· ὅταν ὅμως περιοριστοῦν κατάλληλα καὶ πιεστοῦν, τότε μὲ μεγάλη δύναμη ἐξακοντίζονται πρὸς τὰ πάνω. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὸν ἄνθρωπο. Ὅσο καιρὸ ζῇ μέσα στὴν ἄνεση, χωρὶς νὰ τὸν πιέζει καμμιὰ ἀνάγκη, δὲν ἀναζητᾷ τὸν Θεό. Ὅταν ὅμως πέσουν ἐπάνω του θλίψεις καὶ προβλήματα, τότε ἀναγκάζεται νὰ ἐκπέμπει τὶς πιὸ δυνατὲς καὶ θερμὲς προσευχές.

Ἡ θυσία μᾶς χαρίζει τὴν αἰώνια χαρά. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύττει· «Ὅλα τὰ εὐχάριστα ποὺ περνῶ στὴν παροῦσα ζωὴ δὲν εἶναι ἄξια νὰ συγκριθοῦν μὲ τὴν μελλοντικὴ δόξα, ἡ ὁποία μᾶς περιμένει στὴν ἄλλη ζωή». Ἐμεῖς ὅμως οἱ χριστιανοὶ γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ δὲν θέλουμε νὰ καταβάλουμε οὔτε τὸν παραμικρὸ κόπο· ἐπιζητοῦμε μόνο τὴν καλοπέρασή μας κι ἀγωνιζόμαστε νὰ μὴ γευτοῦμε ποτὲ οὔτε τὴν πιὸ ἐλαφριὰ λύπη. Νὰ ξέρουμε ὅμως καλὰ ὅτι, ὅσο χρόνο ζοῦμε ἐδῶ κάτω στὴν γῆ, ἂν δὲν ἀγαπήσουμε τὴν προσευχή, τὴν μελέτη καὶ τὴν συμμετοχὴ στὴν μυστηριακὴ ζωή, ἂν δὲν θυσιάσουμε κάτι ἀπ’ τὶς ἐπίγειες χαρὲς γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ, δὲν θὰ ἀπολαύσουμε τὴν μακαριότητα καὶ τὴν χαρὰ στὴν αἰώνια ζωή.

Ἡ προσωπικὴ σταύρωση μᾶς ὁδηγεῖ στὸν παράδεισο. Θὰ ἤθελα μαζὶ μὲ τὸν Παῦλο νὰ μποροῦσα νὰ πῶ κι ἐγώ· «τὰ κοσμικὰ πράγματα ἔχουν νεκρωθεῖ γιὰ μένα, κι ἐγὼ πάλι ἀντίστοιχα γι’ αὐτά». Ὅμως δὲν μπορῶ, γιατὶ εἶμαι κυριευμένος ἀπὸ διάφορα πάθη. Γι’ αὐτὸ συμβουλεύω πρῶτα τὸν ἑαυτό μου κι ἔπειτα ἐσᾶς· ἂς σταυρωθοῦμε γιὰ τὸν κόσμο, κι ἂς μὴν ἔχουμε τίποτε κοινὸ μὲ τὴν γῆ. Ἂς ἐπιθυμοῦμε μὲ πόθο καὶ πίστη τὴν οὐράνια πατρίδα, τὴν δόξα καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς οὐράνιας βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

 

Ἰωάννης Χρυσόστομος