᾿Αναστάσιμος λειτουργία στὴν ἀραβική
᾿Αναστάσιμος λειτουργία (μητρόπολις Βηρυττοῦ)
᾿Αρχεῖον ἠχογραφήσεων καὶ ἐκκλησιαστικῶν ὕμνων Δ.Α.
Γιὰ τὴν παροῦσα ἠχογράφησι δὲν ἔχω καμμία ἀπολύτως πληροφορία σχετικὰ μὲ τὸ πῶς καὶ πότε ἔγινε. εἶναι μία φωνοταινία ποὺ μοῦ ἔδωσε ἕνας ἱερομόναχος μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1986 καὶ 1989, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς τὴν εἶχε λάβει ἀπὸ ἀλλοῦ. προφανῶς γράφτηκε στὴν Βηρυττὸ τὴν πρωτεύουσα τοῦ Λιβάνου, ἴσως μεταξὺ 1980-1984. πρόκειται γιὰ τὴν ἀναστάσιμο ἀκολουθία στὴν μητρόπολι Βηρυττοῦ τοῦ πατριαρχείου ᾿Αντιοχείας. ψάλλουν οἱ ἀραβόφωνοι ὀρθόδοξοι τῆς μητροπόλεως Βηρυττοῦ, ἀλλὰ ἔχω τὴν ἐντύπωσι ὅτι συμμετέχουν καὶ ἑλληνόφωνοι ὀρθόδοξοι μαζί· ὁ δεξιὸς ψάλτης τους (ὁ πρωτοψάλτης τῆς μητροπόλεως;) στὰ ἑλληνικὰ ἀκούεται μὲ πολὺ καλὴ καὶ καθαρὴ προφορά, σὰν νὰ εἶναι ἑλληνόφωνος. ἀκούεται τὸ τέλος τοῦ ὄρθρου καὶ ἡ λειτουργία τοῦ πάσχα κατὰ τὸ μεγαλείτερο μέρος της. ψάλλουν ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ, καὶ τοῦτο εἶναι τὸ συγκινητικόν, διότι ἀκούει κανεὶς ἀραβοφώνους χριστιανοὺς νὰ ψάλλουν τὸ «Δόξα Πατρί», τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» κ.λπ. ἑλληνιστί. (ψηφιοποίησις Δ.Α.)
Λειτουργεῖ ὁ ἀραβόφωνος ἐπίσκοπος ᾿Ηλίας Ἄουντε (ἢ Ἄβντε), ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στὴν ᾿Αμφίπολιν (᾿Αμφὲ) τοῦ Λιβάνου τὸ 1941, καὶ σπούδασε θεολογία στὴν θεολογικὴ σχολὴ ἁγίου Βλαδιμήρου τῆς Νέας ῾Υόρκης. στὶς 18 νοεμβρίου 1979 χειροτονήθηκε ἐπίσκοπος ᾿Εδέσσης καὶ δυόμισι μῆνες ἀργότερα στὶς 6 φεβρουαρίου 1980 ἐξελέγη μητροπολίτης Βηρυττοῦ (ὑπέρτιμος καὶ ἔξαρχος πάσης Φοινίκης Παραλίας), ὅπου εὑρίσκεται μέχρι σήμερα. στὴν λειτουργία ἀκούεται νὰ λέγῃ τὸ «᾿Εξ οὐρανοῦ, Κύριε Κύριε, ἐπίβλεψον» καὶ ἄλλες ἐκφωνήσεις ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστί.
᾿Εκ τοῦ ὄρθρου τῆς ἀναστάσεως
17-01 ἕνα ἐκ τῶν στιχηρῶν τοῦ Πάσχα (ἐκ τῶν «Πάσχα ἱερόν»).
17-02 δοξαστικὸν «᾿Αναστάσεως ἡμέρα» μὲ τὸ πρῶτον «Χριστὸς ἀνέστη».
᾿Εκ τῆς λειτουργίας τῆς ἀναστάσεως
17-03 τὸ δεύτερον (ἑλληνιστὶ) καὶ τρίτον «Χριστὸς ἀνέστη»· ἔναρξις λειτουργίας («Εὐλογημένη») ἑλληνιστί, «Χριστὸς ἀνέστη» ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ σύντομα, μὲ τοὺς στίχους ἀραβιστί.
17-04 αἴτησις ἀραβιστί· «Κύριε, ἐλέησον» ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ· ἀντίφωνα τοῦ πάσχα ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ.
Εἰς τὸ πρῶτον ἀντίφωνον λέγονται καὶ οἱ 4 στίχοι καὶ κατόπιν, Δόξα, Καὶ νῦν, «Ταῖς πρεσβείαις» (ἑλληνιστὶ) μὲ κατάληξιν. πρᾶγμα φυσικὸν καὶ σύνηθες καὶ ἐν ῾Ελλάδι πρὸ 40 καὶ 50 ἐτῶν. γιὰ νὰ μὴ διερωτῶνται «ποῦ τὰ ηὕραμεν αὐτὰ» μερικοὶ νεώτεροι εἰς τὴν ἡλικίαν, ποὺ νομίζουν ὅτι ὅλος ὁ ψαλτικὸς κόσμος ἀρχίζει καὶ τελειώνει μαζί τους μὲ ὅ,τι στραβοὺς καὶ παράτυπους νεωτερισμοὺς ἔχουν «μάθει» ἀπὸ τοὺς «δασκάλους» των.
17-05 τὸ γ΄ ἀντίφωνον πλῆρες μὲ ὅλους τοὺς στίχους του καὶ ἐφύμνιον τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» τετράκις, ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ· εἴσοδος τοῦ εὐαγγελίου.
17-06 τροπάρια μετὰ τὴν εἴσοδον ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ.
17-07 «῞Οσοι εἰς Χριστόν», ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ ἐναλλάξ.
17-08 φήμη τοῦ μητροπολίτου ᾿Ηλία ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστί.
17-09 χερουβικὸν ἑλληνιστὶ διαρκείας 16΄.
17-10 λειτουργικὰ ἑλληνιστὶ καὶ ἀραβιστὶ εἰς ἀτζὲμ κιουρδί (εἰς ἦχον πλ. α΄ πεντάφωνον ἐναρμόνιον;) [τὸ «Φωτίζου φωτίζου» ἀραβιστί].
17-11 κοινωνικόν; ἀραβιστί (ἀπόσπασμα).
(δημοσίευσις 21/4/2009)