ΕΠΙΛΟΓΕΣ
9. ᾿Ηχογραφήσεις ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς Ψάλτες στὴν Ἑλλάδα καὶ ἀνὰ τὸν κόσμο Π ᾿Απόστολος Παπαδόπουλος, πρωτοψάλτης μητροπόλεως ᾿Αθηνῶν

PostHeaderIcon ᾿Απόστολος Παπαδόπουλος, πρωτοψάλτης μητροπόλεως ᾿Αθηνῶν

 

Συλλογὴ Δημητρίου Κρητικοῦ

 

Ἀπόστολος Παπαδόπουλος τοῦ Χαραλάμπους, πρωτοψάλτης τοῦ κα­θεδρικοῦ (μητροπολιτικοῦ) ναοῦ Ἀθηνῶν. ψάλλει μονῳδια­κῶς ἐπιλεγμένους ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους μετὰ συνοδείας ἰσοκρατήματος. ἀπὸ ψηφιακὸ δίσκο ποὺ ἐξέδωκε τὸ 2007.

  

1957-01 Δόξα, «Τῆς μετανοίας», πλ. δ΄.

 

1957-02 Καὶ νῦν, «Τῆς σωτηρίας», πλ. δ΄.

 

1957-03 «Τὰ πλήθη», πλ. β΄.

 

1957-04 «Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις», πλ. δ΄, μέλος Κ. Πρίγγου.

 

1957-05 «Πᾶσα πνοή», «῾Εβραῖοι συνέκλεισαν», γ΄.

 

1957-06 «Ἣν διήλθετε κτίσιν», δοξαστικὸν 12 ἀποστόλων, πλ. δ΄.

 

1957-07 ἀποστολικὸν ἀνάγνωσμα 30ῆς ἰουνίου.

 

1957-08 ἀπολυτίκιον 12 ἀποστόλων, γ΄.

 

1957-09 «Παρέλαβεν ὁ Χριστός», δοξαστικὸν μεταμορφώσεως, πλ. δ΄, μέλος Κ. Πρίγγου.

 

1957-10 ἀπολυτίκιον μεταμορφώσεως, βαρύς.

 

1957-11 «Θεαρχίῳ νεύματι», ὀκτάηχον.

 

1957-12 «Τῇ ἀθανάτῳ σου κοιμήσει», δοξαστικὸν αἴνων 15ης αὐγούστου, πλ. β΄.

 

1957-13 ἀπολυτίκιον κοιμήσεως, α΄.

 

(δημοσίευσις 3/3/2013)

  


 

 

Βιογραφικὰ στοιχεῖα

 

Ἀπόστολος Παπαδόπουλος τοῦ Χαραλάμπους, καλλίφωνος σύγχρονος μουσικός, πρωτοψάλτης καὶ χοράρχης τοῦ κα­θεδρικοῦ (μητροπολιτικοῦ) ναοῦ Ἀθηνῶν, καθηγητὴς εὐρωπαϊκῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς (βυζαντινῆς) μουσικῆς, ἰδιαίτερα κατηρτισμένος καὶ στὰ δύο μουσικὰ εἴδη.

Γεννήθηκε στὰ Κοκκινόγεια Δράμας τὸ 1947, καὶ οἱ γονεῖς του ὠνομά­ζονταν Χαραλάμπης καὶ Σοφία. γαλουχήθηκε μὲ τὰ νάματα τῆς χριστια­νικῆς πίστεως καὶ ἀνατράφηκε μὲ τὴν παραδοσιακὴ εὐσέβεια τοῦ ὀρθοδό­ξου ἤθους. τὸ 1964, ὅταν ἦτο μαθητὴς τοῦ νυκτερινοῦ γυμνασίου Ἀθηνῶν, γνώρισε τὸν ἀρχιμανδρίτη (τότε) Αὐγουστῖνο Καντιώτη. ἐνεγράφη στὴν ὁμάδα τῶν νέων ποὺ εἶχε σχηματίσει καὶ ἐξωμολογεῖτο τακτικῶς στὸν ἴδιο. ὅταν ἀργότερα ὁ Α. Καντιώτης χειροτονήθηκε μητροπολίτης Φλωρίνης, ὁ ᾿Απόστολος Παπαδόπουλος συνέχισε νὰ τὸν ἐπισκέπτεται καὶ νὰ ζητῇ τὴν εὐλογία καὶ τὶς συμβουλὲς τοῦ ἀγωνιστοῦ ἱεράρχου. τὸ 1977 ὁ μητροπολί­της τοῦ χάρισε μία εἰκονίτσα τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν ὑπογραφή του, τὴν ὁποία ὁ ἱεροψάλτης κράτησε εὐλαβικὰ καὶ τὴν ἔχει πάντοτε μαζί του γιὰ περισσότερα ἀπὸ 30 συναπτὰ ἔτη.

Ἔλαβε τὰ πρῶτα μουσικὰ μαθήματα στὴν «Ἀθωνιάδα» ἐκκλησιαστικὴ σχολὴ τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἀπὸ τὸν μοναχό, ψάλτη καὶ μουσικοεκδότη Ἀνδρέα Θεοφιλόπουλο. κατόπιν φοίτησε ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν μὲ ὑποτροφία τῆς ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν στὸ ᾿ῼδεῖο Ἀθηνῶν κοντὰ στοὺς ᾿Ιωάννη Μαργα­ζιώτη καὶ Σπυρίδωνα Περιστέρη, ἀπὸ ὅπου ἔλαβε τὸ μὲν 1974 πτυχίο ἱεροψάλτου μὲ ἄριστα, τὸ δὲ 1977 δίπλωμα μουσικοδιδασκάλου βυζαντινῆς μουσικῆς ἐπίσης μὲ ἄριστα καὶ διάκρισι.

Καθηγητές του στὴν εὐρωπαϊκὴ μουσικὴ διετέλεσαν καὶ οἱ Κωνσταντῖνος Κυδωνιάτης (ἁρμονία-σολφέζ), Ἑλένη Βάρδα καὶ Μαργαρίτα Μπούρα (πιάνο). μὲ ὑποτροφία τοῦ ᾿ῼδείου ᾿Αθηνῶν σπούδασε ἐπίσης φωνητικὴ μουσικὴ ἐπὶ τετραετία στὴν Σχολὴ Μονῳδίας μὲ τὴν Κικὴ Μορφονιοῦ.  ἀργότερα συνέχισε τὶς μουσικὲς σπουδές του στὴν σχολὴ τῶν ἀνωτέρων θεωρητικῶν μαθημάτων τοῦ προαναφερθέντος καθηγητοῦ Κ. Κυδωνιάτη στὸ Παλλάδιο ᾿ῼδεῖο, ἀπὸ ὅπου ἔλαβε τὸ 1990 πτυχίο ᾠδικῆς μὲ ἄριστα καὶ τὸ 1993 πτυχίο ἁρμονίας ἐπίσης μὲ ἄριστα. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Κ. Κυδωνιάτη συνέχισε τὶς ἀνώτερες θεωρητικὲς σπουδὲς τῆς εὐρωπαϊκῆς μουσικῆς μὲ τὸν Περι­κλῆ Κοῦκο στὸ ᾿ῼδεῖο Ἀθηνῶν, ἀπὸ ὅπου τὸ 1998 ἔλαβε μὲ ἄριστα τὸ πτυχίο τῆς ἀντιστίξεως, καὶ τὸ 2001 τὸ πτυχίο τῆς φούγκας μὲ ἄριστα παμψηφεί.

Τὸν σεπτέμβριο τοῦ 1979 διωρίστηκε καθηγητὴς εὐρωπαϊκῆς μουσικῆς (ἀκορντεὸν) στὴν δευτεροβάθμια ἐκπαίδευσι, ὅπου ὑπηρέτησε ἐπὶ 24 χρόνια, καὶ προσέφερε τὶς ὑπηρεσίες του στὸν νευραλγικὸ χῶρο τῆς σχολικῆς μουσικῆς στὸ γυμνάσιο ᾿Αναβύσοου ᾿Αττικῆς, στὸ πειραματικὸ γυμνάσιο ᾿Αθηνῶν, καὶ τὰ περισσότερα χρόνια στὸ 20ὸ γυμνάσιο Ἀθηνῶν, ὅπου συγκρότησε ὑποδειγματικὰ μουσικὰ σύνολα, μὲ τὰ ὁποῖα συμμετεῖχε σὲ πολλὲς πολιτιστικὲς ἐκδηλώσεις διαφόρων φορέων, σχολικῶν καὶ μή.

Στὴν διάρκεια τῆς μέχρι τώρα ψαλτικῆς σταδιοδρομίας του ἀπὸ τὸ 1969 ὣς τὸ 1981 διετέλεσε δεξιὸς ψάλτης σὲ διαφόρους ναοὺς τῆς Ἀττικῆς, ὅπως στὴν Κοίμησι Θεοτόκου Μεγάρων (1969-74), στὸν ἅγιο Ἰωάννη Γαργαρέτας (καλοκαῖρι 1972), στὸν ἅγιο Σώστη τῆς λεωφόρου Συγγροῦ (1975-1979), καὶ στὴν ἁγία Μαρῖνα Θησείου (1980-1981). στὴν συνέχεια, καὶ ἐπὶ συναπτὴ δεκαετία, διετέλεσε α΄ δομέστικος στὸ δεξιὸ ἀναλόγιο τοῦ μητροπολιτικοῦ ναοῦ Ἀθηνῶν. ὑπῆρξε ἐπίσης βασικὸ στέλεχος τοῦ ψαλτικοῦ χοροῦ τοῦ ἴδιου ναοῦ ὑπὸ τὸν Σπυρίδωνα Περιστέρη, καὶ ἤδη ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἐμφανίσεώς του συμμετεῖχε σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ ὀνομαστοῦ αὐτοῦ φωνητικοῦ συνόλου ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικό, διακρινόμενος καὶ ὡς μονῳδός (σολίστ). συμμετεῖχε ἐπίσης καὶ στὴν Χορῳδία Ἀθηνῶν.

 Ἀπὸ τὸν μάρτιο τοῦ 1992 κατεῖχε τὴν θέσι τοῦ λαμπαδαρίου τοῦ μητροπολιτικοῦ ναοῦ Ἀθηνῶν (ὡς διάδοχος τοῦ διακεκριμένου Εὐαγγέλου Τζελᾶ) καὶ ἀπὸ τὸν δεκέμβριο τοῦ 1997 ἐκτελοῦσε καθήκοντα πρωτοψάλ­του ὡς διάδοχος τοῦ διαπρεποῦς καθηγητοῦ του Σπυρίδωνος Περιστέρη, μετὰ τὸν θάνατο τοῦ ὁποίου ἀνέλαβε καὶ ἐπισήμως τὴν θέσι στὶς 26/2/1999, μὲ λαμπαδάριο τὸν Ἀλέξιο Κατσαρό.

 Ἀνήκει στοὺς λίγους σύγχρονους ψάλτες, ποὺ μποροῦν καὶ «σέβονται» τὰ μικροδιαστήματα τῆς τέχνης τους, διακρινόμενος ἐπίσης γιὰ τὴν κοσμιότητα καὶ τὸ ἦθός του. ἔχει παρέμεβι ὑπὲρ τῆς ψαλτικῆς τέχνης μὲ εἰσηγήσεις καὶ ἄρθρα.  ἔχει μελοποιήσει τὸν παρακλητικὸ κανόνα τῆς Παναγίας τῆς «Εἰκοσιφοινίσσης» Παγγαίου (1986) καὶ διάφορα ἄλλα μαθήματα.   ἔχει ἐκδώσει δύο ψηφιακοὺς δίσκους, ἕναν τὸ 2007, ὅπου ψάλλει μονῳδια­κῶς ἐπιλεγμένους ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους μετὰ συνοδείας ἰσοκρατήματος, καὶ ἕναν εὐρωπαϊκῆς μουσικῆς, μὲ 4 φοῦγκες γιὰ κουαρτέττο ὄμποε, ἀγγλικὸ κόρνο, τρομπόνι καὶ βιολοντσέλο. ἀπὸ τὸ 2012 διδάσκει στὸ ᾿ῼδεῖο ᾿Αθηνῶν ὡς ἄμισθος καθηγητὴς βυζαν­τινῆς μουσικῆς.  μαθητές του εἶναι σήμερα καταξιωμένοι ἱεροψάλτες σὲ ναοὺς τῶν ᾿Αθηνῶν καὶ ἀλλοῦ.