Νομική
Χιλιαστὲς καὶ προσηλυτισμός
τοῦ Πέτρου Ρηγάτου
νομικοῦ συμβούλου τῆς ῾Ι. Μ. Πατρῶν
Συχνὰ παρατηρεῖται τὸ φαινόµενο νὰ κτυποῦν τὴν πόρτα τῆς οἰκίας ἢ τοῦ διαµερίσµατός µας διάφοροι «εὐγενεῖς» κύριοι ἢ καὶ κυρίες καὶ νὰ µᾶς ζητοῦν νὰ ἐνηµερωθοῦµε ἐπὶ διαφόρων θρησκευτικῶν ζητημάτων δίδοντάς µας τὸ περιοδικὸ «Ξύπνα» ἢ τὴν «Σκοπιὰ» ἢ διάφορα ἄλλα περιοδικὰ «χριστιανικοῦ» περιεχοµένου, ὅπως ἰσχυρίζονται. Ἐπιζητοῦν µάλιστα τὶς περισσότερες φορὲς διάλογο γιὰ «ἐνηµέρωση». Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν ὁ «᾿Εκκλησιολόγος» ζήτησε τὴν ἄποψη τοῦ νοµικοῦ συµβούλου τῆς ῾Ι. Μ. Πατρῶν κ. Πέτρου Ρηγάτου, ἐὰν ὑπάρχει ἀξιόποινη ἢ ὄχι πράξη. Διαβάστε στὴ συνέχεια τί μᾶς ἀπάντησε.
Ἂς προσέξοµε ἰδιαιτέρως, διότι κυκλοφοροῦν πολλοὶ ἐπικίνδυνοι αἱρετικοί, οἱ ὁποῖοι ὡς λύκοι βαρεῖς ἐπιζητοῦν νὰ κατασπαράξουν πνευµατικὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Στὴν µεθοδευµένη αὐτὴ ἐνέργειά τους διαπράττουν τὴν ἀξιόποινη πράξη τοῦ προσηλυτισµοῦ. Θεωροῦµε ὅτι δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀνοίγοµε διάλογο, διότι δὲν πρόκειται ν' ἀλλάξουν γνώµη ἐπ' οὐδενί, ἀλλὰ θόρυβος γίνεται.
Προσηλυτισµὸς εἶναι ἰδίως ἡ ἄµεση ἢ ἔµµεση προσπάθεια νὰ διεισδύση κάποιος στὴν θρησκευτικὴ συνείδηση ἄλλου (ἀλλόθρησκου ἢ ἑτερόδοξου), µὲ σκοπὸ τὴ µεταβολή της, χρησιµοποιώντας γιὰ τὸν σκοπὸ αὐτὸ κάθε εἴδους παροχὲς ἢ ὑποσχέσεις παροχῶν, ἠθικῶν ἢ ὑλικῶν, µἐ ἐκµετάλλευση τῆς ἀνάγκης, πνευµατικῆς ἀδυναµίας ἢ κουφότητας τοῦ ἄλλου (ἄρθρο 4 παρ. 2 Α.Ν. 1363/1938).
Ἡ συνταγµατικὴ διάταξη τῆς ἀπαγόρευσης τοῦ προσηλυτισµοῦ (ἄρθρο 13 παρ. 2 ἐδ. 3) καλὸν εἶναι νὰ ἀποτελέσει στὴν κοινωνική µας ζωή, ὄχι ἁπλῶς ἐξαγγελία καὶ κενὸν γράµµα ἀλλὰ ὑλοποιηµένη πραγµατικότητα. Ἡ εὐθυγράµµιση µας µὲ τὴν ἔµπρακτη ἀποδοχὴ τῆς διάταξης αὐτῆς, ἀποδεικνύει τὸν σεβασµό µας πρὸς τὸ ἀπαραβίαστον τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν συνανθρώπων µας (καὶ σὰν τέτοια νοεῖται τὸ ἐνδιάθετο φρόνηµα τοῦ ἀνθρώπου σχετικὰ µἐ τὴ φυσικὴ ἢ µεταφυσικὴ θεώρηση τοῦ κόσµου, σὲ ἀναφορὰ ἰδίως µἐ τὸ «Θεῖο»") καὶ ἀποτελεῖ πρωταρχικὸ καθῆκον, κάθε ἐνσυνείδητου πολίτη τῆς χώρας µας, µιὰ ποὺ ἡ θρησκευτικὴ συνείδηση ἀποτελεῖ προέκταση τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας.
Οἱ γενικὰ παραδεδεγµένες αὐτὲς ἀρχὲς δὲν γίνονται ἀποδεκτὲς ἀπὸ διάφορες µικρὲς ὁµάδες «ἀντιχριστιανικῶν» µειονοτήτων, κυρίως ὑπὸ τῶν λεγοµένων «Χιλιαστῶν» ἢ «Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ», ποὺ ἐννοοῦν νὰ ἐξαπολύουν –καὶ ἐπιµένουν σ' αὐτὸ– συνειδητὰ καὶ κατ' ἐπάγγελµα ὀργανωμένη καὶ µεθοδευµένη «ἐκστρατεία» προσηλυτισµοῦ σὲ κάθε γωνιὰ τῆς πατρίδας µας, µὲ κύριο στόχο τὴν ἐπίσηµη καὶ συνταγµατικὰ κατοχυρωµένη θρησκεία τῆς συντριπτικῆς πλειοψηφίας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τὴν ἐπικρατοῦσα Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξο τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία.
Ἀλλ' ἂς προσέξουν οἱ «παρανοµοῦντες» ὅτι ἔχουν καὶ αὐτοὶ καθῆκον σεβασµοῦ τῶν ἀνωτέρω συνταγµατικῶν διατάξεων καὶ ὄχι µόνο οἱ Ὀρθόδοξοι πολῖτες τῆς χώρας µας, ποὺ ἐκ προοιµίου σέβονται τὴν θρησκευτικὴ συνείδηση τῶν συνανθρώπων µας, ὑπείκοντες ἄλλωστε στὴν ἠθικὴ τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ποὺ ἀπαγορεύει τὴ διενέργεια προσηλυτισµοῦ ὅταν γίνεται µἐ ἀθέµιτα µέσα.
᾿Εκκλησιολόγος, φύλλο 64, παρασκευὴ 3/10/2008