BdG έγραψε:κατι μου λεει οτι η μεσσαιωνικη μουσικη της ηπερειρωτικης Ελλαδας και των περισσότερων νησιων απειχε αρκετα από την βυζαντινη..ακομα περισσότερο θεωρω οτι απείχε η "βυζαντινη" (δηλαδη της ανατολης) του μεσσ αιωνα από αυτην της τουρκοκρατιας..
Οἱ προσωπικὲς ἀπόψεις καὶ ἀντιλήψεις εἶναι πάντοτε σεβαστές, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνῃ ὅτι εἶναι καὶ ὀρθές. εἰδικὰ οἱ ἀπόψεις ποὺ εἶναι προϊόντα προσωπικοῦ διαλογισμοῦ χωρὶς ἐπάρκεια ἐξειδικευμένων γνώσεων, χωρὶς μελέτη τῶν πηγῶν καὶ τοῦ διαθέσιμου ὑλικοῦ καὶ χωρὶς τὴν δυνατότητα κατανοήσεως καὶ κριτικῆς ἐπεξεργασίας τῶν δεδομένων εἶναι ἐλάχιστα χρήσιμες στὴν ἐπιστήμη. φυσικὰ ὑπάρχουν καὶ οἱ ἐξαιρέσεις, οἱ ὁποῖες ὅμως ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι ἐξαιρέσεις, ἐπιβεβαιώνουν τὸν κανόνα.
῾Ο μεσαίωνας γράφεται μὲ ἕνα σ. ἡ βυζαντινὴ «μουσικὴ» εἶναι τελείως διαφορετικὸ μουσικὸ εἶδος ἀπὸ τὴν μουσικὴ τῆς ᾿Ανατολῆς, καὶ πρὸς Θεοῦ δὲν ταυτίζονται. ὁ ὅρος «βυζαντινὴ» μουσικὴ εἶναι πρόσφατος, τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰῶνος, καὶ ὄχι γεωγραφικός, καθόσον κανένα κράτος ἢ αὐτοκρατορία στὸν κόσμο δὲν ἔφερε ποτὲ ἐπισήμως τὴν ὀνομασία «Βυζάντιον». ὅλα εἶναι νεώτερες ὁρολογίες, ὄχι καὶ πολὺ πετυχημένες ἀπὸ ἱστορικῆς καὶ ἐπιστημονικῆς πλευρᾶς, ποὺ καθιερώθηκαν ὅμως καὶ χρησιμοποιοῦνται διεθνῶς γιὰ τὴν κοινὴ συνεννόησι ἐρευνητῶν καὶ ἐπιστημόνων. ὁ ἑλληνικὸς χῶρος, ἠπειρωτικὸς καὶ νησιωτικός, ἀπὸ τὰ πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα εἶναι πάντοτε ἑνιαῖος τόσο ἐθνολογικῶς, ὅσο καὶ γλωσσικῶς, πολιτιστικῶς, ἐπιστημονικῶς, καὶ μουσικολογικῶς. γεωγραφικῶς βέβαια μεταβάλλεται κατὰ ἐποχές, ἐκτεινόμενος ἀπὸ ὅλο σχεδὸν τὸν παραμεσόγειο δακτύλιο καὶ τὶς τρεῖς χερσονήσους τῆς ᾿Ιταλίας, τοῦ Αἴνου καὶ τῆς Μικρᾶς ῾Ασίας μέχρι τὴν σημερινὴ ῾Ελλάδα, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μικρότερη γεωγραφικὴ περιοχὴ ποὺ καταλαμβάνει τὸ ἑλληνικὸ ἔθνος σὲ ὅλη τὴν ἱστορία του. πάντως ἡ ἐμβέλεια τῆς ἐπιδράσεως τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ (ἄρα καὶ τῆς μουσικῆς του) ὑπερβαίνει κατὰ πολὺ τὰ ὅρια τοῦ ὅποιου ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἑλληνικοῦ χώρου. ὁ ὅρος «βυζαντινὴ μουσικὴ» χαρακτηρίζει συγκεκριμένο μουσικὸ εἶδος τοῦ τότε οἰκουμενικοῦ ἑλληνισμοῦ καὶ χρησιμοποεῖται κυρίως γιὰ
μεταμεσαιωνικὴ ἑλληνικὴ μουσική. χρησιμοποιεῖται καὶ γιὰ μεσαιωνικὴ ἑλληνικὴ μουσικὴ ἀναδρομικῶς καὶ κατ᾿ ἐπέκτασιν, ἐφόσον ἀναφερόμαστε κυρίως στὴν μουσικὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς λατρείας. σὲ καμμία περίπτωσι δὲν ὑπάρχει ἀντιπαράθεσι ἢ διάστασι ἑλληνικῆς καὶ «βυζαντινῆς» μουσικῆς. εἶναι σὰν νὰ πῇ κανεὶς ὅτι οἱ Ἄραβες τῆς Σαουδικῆς ᾿Αραβίας εἶναι διαφορετικοὶ ἐθνολογικῶς θρησκευτικῶς καὶ μουσικῶς ἀπὸ τοὺς Ἄραβες τῶν ᾿Αραβικῶν ᾿Εμιράτων. τέτοιοι ἰσχυρισμοὶ εἶναι ἀστειότητες.
Ἂν κάποιος δὲν γνωρίζῃ ἢ δὲν κατανοῇ τὰ ἀνωτέρω βασικὰ στοιχεῖα, τότε δὲν μποροῦν νὰ ὑπάρξουν προϋποθέσεις σοβαροῦ καὶ ἐποικοδομητικοῦ διαλόγου.