symbole.gr

«Τάξις συνέχει πάντα, ὡς γέγραπται» (Συμεὼν Θεσσαλονίκης Διάλογος κεφ. τξε’ ἔκδ. P.G. τ. 155 στ. 680b) «ὁ ἥλιος ἔγνω τὴν δύσιν αὐτοῦ» (ψ. ργ', 19), «ἑωσφόρος δὲ εἶδε τὴν ἑαυτοῦ τάξιν» (Ἰώβ λη’, 12) καὶ «ἐν τάξει θύσατε τὸ πάσχα καὶ τὰς θυσίας ἑτοιμάσατε» (Α’ Ἐσδ. α’, 6)· «οὐ γάρ ἐστιν ἀκαταστασίας ὁ Θεός, ἀλλὰ εἰρήνης...πάντα εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν γινέσθω» (Α’ Κρ. ιδ’, 33, 40) νουθετεῖ ὁ Παῦλος. «εἰ γὰρ καὶ τῇ σαρκὶ ἄπειμι, ἀλλὰ τῷ πνεύματι σὺν ὑμῖν εἰμι, χαίρων καὶ βλέπων ὑμῶν τὴν τάξιν» (Κλ. β’, 5).

«πάντα τάξει ποιεῖν ὀφείλομεν ὅσα ὁ Δεσπότης ἐπιτελεῖν ἐκέλευσε κατὰ καιροὺς τεταγμένους. Τὰς τε προσφορὰς καὶ λειτουργίας ἐπιτελεῖσθαι καὶ οὐκ εἰκῇ ἤ ἀτάκτως ἐκέλευσε γίνεσθαι, ἀλλ’ ὡρισμένοις καιροῖς καὶ ὧραις» (ἁγίου Κλήμεντος Ῥώμης Ἐπιστολὴ Α’ πρὸς Κορινθίους (95-96 μ.Χ.) 40, 1-2 ἔκδ. Ε.Π.Ε. Ἀποστολικοὶ πατέρες τ. 3 σ. 312).

«Ἅπαντα μέτρῳ καὶ τάξει ὁ Θεὸς ποιεῖ, καὶ οὐδὲν ἄμετρον παρ’ αὐτῷ, ὅτι μηδὲν ἀναρίθμητον» (ἁγίου Εἰρηναίου Λουγδούνου (+202) Ἔλεγχος ψευδωνύμου γνώσεως (περὶ τὸ 180) 4, 4, 2 ἔκδ. Β.Ε.Π.Ε.Σ. τ. 5 σ. 152).

«Ὑποβέβληται γὰρ σοι τὰ πάντα...ὡς εὐταξίας ἁπάσης ῥυθμῷ» (Μεθοδίου Πατάρων (+311 ἤ περὶ τὸ 550) Εἰς τὸν Συμεῶνα καὶ τὴν Ἄνναν, 6 ἔκδ. P.G. τ. 18 στ. 361c).

«Ἡ γὰρ τῶν πάντων πρὸς ἄλληλα σύμπνοιά τε καὶ συμπάθεια τάξει καὶ κόσμῳ καὶ ἀκολουθίᾳ διοικουμένη ἡ πρώτη τε καὶ ἀρχέτυπος καὶ ἀληθής ἐστι μουσική» (ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης (+395) Εἰς τὰς ἐπιγραφὰς τῶν ψαλμῶν 1, 3 ἔκδ. Ε.Π.Ε. τ. 6 σ. 32).

«Εἶπε πάλιν· ἄνθρωπος ἐὰν τὴν τάξιν αὐτοῦ φυλάττῃ, οὐ ταράσσεται» (Ἀββᾶ Ποιμένος ἀπόφθεγμα ρξf' ).

«οὐδὲν γὰρ οὕτω θορυβεῖ ψυχήν, κἄν ἐπὶ χρησίμῳ τινὶ γίνηται, ὡς καινοτομεῖν τι καὶ ξενίζειν, καὶ μάλιστα ὅταν περὶ λατρείας καὶ περὶ τῆς τοῦ Θεοῦ δόξης τοῦτο γίνηται» (ἁγίου Ἰ. Χρυσοστόμου (+407) Εἰς τὴν Α’ πρὸς Κορινθίους ὁμιλία ζ’, § 6 ἔκδ. ΕΠΕ τ. 18 σ. 198). «Μὴ γοργεύου ἐν ταῖς λειτουργίαις σου, ἵνα μὴ καταφάγῃ σε τὰ θηρία» (Ἀββᾶ Ἠσαΐου (+372;) Λόγος ιστ’ ἔκδ. Ἀββᾶ Ἠσαΐου λόγοι κθ’ 1962 σ. 102).

Ἡ «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» λατρεία δὲν γνωρίζει τὸ τυπικὸ ὡς παράγοντα ἄγχους, ψυχαναγκασμοῦ καὶ ὑποδούλωσης. «Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου» (ψ. θ’, 2). Τὸ τυπικὸ δὲν εἶναι δόγμα, οὔ τε ἰδιοῤῥυθμία «ὡς δόξει τῷ προεστῶτι»· εἶναι εὐλάβεια καὶ σεβασμὸς στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἔνθεο πρόγραμμα καὶ ἔνθεη σταθερότητα. Δὲν μᾶς τιμᾶ ἡ ἀντίδραση στὴν ψαλμωδία τῶν κανόνων.

MTheodorakis έγραψε:«οὐδὲν γὰρ οὕτω θορυβεῖ ψυχήν, κἄν ἐπὶ χρησίμῳ τινὶ γίνηται, ὡς καινοτομεῖν τι καὶ ξενίζειν, καὶ μάλιστα ὅταν περὶ λατρείας καὶ περὶ τῆς τοῦ Θεοῦ δόξης τοῦτο γίνηται» (ἁγίου Ἰ. Χρυσοστόμου (+407) Εἰς τὴν Α’ πρὸς Κορινθίους ὁμιλία ζ’, § 6 ἔκδ. ΕΠΕ τ. 18 σ. 198). «Μὴ γοργεύου ἐν ταῖς λειτουργίαις σου, ἵνα μὴ καταφάγῃ σε τὰ θηρία» (Ἀββᾶ Ἠσαΐου (+372;) Λόγος ιστ’ ἔκδ. Ἀββᾶ Ἠσαΐου λόγοι κθ’ 1962 σ. 102).

Ἡ «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ» λατρεία δὲν γνωρίζει τὸ τυπικὸ ὡς παράγοντα ἄγχους, ψυχαναγκασμοῦ καὶ ὑποδούλωσης. «Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε, ἐν ὅλῃ καρδίᾳ μου, διηγήσομαι πάντα τὰ θαυμάσιά σου» (ψ. θ’, 2). Τὸ τυπικὸ δὲν εἶναι δόγμα, οὔ τε ἰδιοῤῥυθμία «ὡς δόξει τῷ προεστῶτι»· εἶναι εὐλάβεια καὶ σεβασμὸς στὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἔνθεο πρόγραμμα καὶ ἔνθεη σταθερότητα. Δὲν μᾶς τιμᾶ ἡ ἀντίδραση στὴν ψαλμωδία τῶν κανόνων.

Σημείωσις συντονιστοῦ. Τὸ παραπάνω σχόλιο εἶναι πολὺ ὡραῖο μέν, ἀλλὰ δημοσιεύτηκε σὲ ἄλλο θέμα, ποὺ ἦταν μία ἁπλὴ ἀνακοίνωσι γιὰ κάποια μελλοντικὴ δραστηριότητα καὶ ὅπου φυσικὰ φαινόταν σὰν ἄκαιρο καὶ ἀκατάλληλο σχόλιο, γιὰ νὰ μὴν πῶ ὅτι μποροῦσε νὰ παρεξηγηθῇ καὶ ὡς ἀρνητικό. Γι᾿ αὐτὸ μετατέθηκε ἐδῶ ὡς σχετικώτερο. Θὰ παρακαλοῦσα νὰ μὴ σπεύδετε νὰ "ἀπαντᾶτε" καὶ νὰ σχολιάζετε σὲ θέματα τὰ ὁποῖα δὲν γνωρίζετε καὶ ἐκ τῶν πραγμάτων δὲν ἔχετε συμμετοχή. Εὐχαριστῶ.

᾿Εσφαλμένες ἀπόψεις γιὰ τὴν λειτουργικὴ τάξι
«᾿Εκκλησιολόγος», φ. 564, 19/5/2018