Β Ι Β Λ Ο Σ
Ἡ Βίβλος ἢ Ἁγία Γραφή, ἀποτελούμενη ἀπὸ τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, εἶναι γραμμένη ἡ μὲν Παλαιὰ σὲ 11 αἰῶνες, ἀπὸ τὸ 1500 π.Χ. περίπου μέχρι τὸ 420 π.Χ., ἡ δὲ Καινὴ σὲ 22 χρόνια, ἀπὸ τὸ 49 μ.Χ. μέχρι τὸ 70. οἱ συγγραφεῖς τῶν βιβλίων τῆς Π. Διαθήκης εἶναι περισσότεροι ἀπὸ 60 προφῆτες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι γνωστοὶ μόνο 22· μόνο οἱ τῶν Ψαλμῶν εἶναι κι αὐτοὶ περίπου 22, ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶναι γνωστὸς μόνο ἕνας, ὁ κυριώτερος. τῆς Κ. Διαθήκης οἱ συγγραφεῖς εἶναι 8 ἀπόστολοι, ὅλοι γνωστοὶ κι ὠνομασμένοι. τὰ 14 ἀρχαιότερα βιβλία τῆς Π. Διαθήκης εἶναι καὶ τ’ ἀρχαιότερα ἀναγνώσιμα βιβλία τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ἀναγνώσιμα κείμενα τῆς ἀρχαιότητος εἶναι μόνο τ’ ἀλφαβητικά, τὸ δὲ ἀλφάβητο ἐφευρέθηκε γιὰ νὰ γραφοῦν μ’ αὐτὸ τὰ τρία πρῶτα βιβλία τῆς Π. Διαθήκης, Γένεσις, Νόμος (= Ἔξοδος Λευϊτικὸν Ἀριθμοί), καὶ Δευτερονόμιον. καὶ μέχρι τὸν Θ’ π.Χ. αἰῶνα, ποὺ καταγράφηκαν ὁπωσδήποπτε τὰ δυὸ Ὁμηρικὰ Ἔπη Ἰλιὰς καὶ Ὀδύσσεια, δὲν ὑπάρχουν στὸν κόσμο ἄλλα βιβλία. τὰ βιβλία τῆς Π. Διαθήκης ὅλα γράφτηκαν στὴν ἑβραϊκὴ γλῶσσα, κι ἀνάμεσα στὰ ἔτη 285-246 π.Χ. μεταφράστηκαν ἀπὸ ἑλληνομαθεῖς κι ἑλληνογλώσσους Ἑβραίους στὴν ἑλληνική· αὐτὴ εἶναι ἡ μετάφρασι τῶν Ἑβδομήκοντα, τὸ ἀρχαιότερο μεταφραστικὸ ἔργο τῆς ἀνθρωπότητος. τὸ πρωτότυπο ἑβραϊκὸ κείμενο οὐσιαστικὰ καταστράφηκε κατὰ τὰ ἔτη 110-135 μ.Χ. μὲ τὶς ὑπερβολικὲς ἐπεμβάσεις τῶν ἐχθρῶν τῆς Χριστιανικῆς πίστεως Ἰουδαίων ῥαββίνων, ὁπότε ἡ μετάφρασι τῶν Ἑβδομήκοντα ἐπέχει τὴ θέσι τοῦ πρωτοτύπου. ἡ δὲ Καινὴ Διαθήκη γράφτηκε πρωτοτύπως στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα. ἀπὸ τοὺς ὀχτὼ ἀποστόλους, ποὺ τὴν ἔγραψαν, οἱ πέντε, Παῦλος Λουκᾶς Ματθαῖος Ἰωάννης καὶ Μᾶρκος, ἔγραψαν μόνοι, ἐπειδὴ ἤξεραν καλὰ ἑλληνικὰ – ὁ Ἰωάννης, ὅπως φαίνεται στὸ κείμενό του, ὄχι καὶ πολὺ καλά– , οἱ δὲ ἄλλοι τρεῖς Πέτρος Ἰάκωβος καὶ Ἰούδας, ὀλιγογράμματοι ὄντες, ἐπειδὴ ἤξεραν μὲν νὰ μιλοῦν ἑλληνικά, ἀλλ’ ὄχι καὶ νὰ γράφουν σωστά, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν ὁμολογία τοῦ Πέτρου κι ἀπὸ τὰ καλὰ ἑλληνικὰ τοῦ κειμένου του, ἔγραψαν μέσῳ ἑλληνογλώσσου ὑπογραφέως καθ’ ὑπαγόρευσι. Διαθήκη σημαίνει συνθήκη, συμφωνία, συμβόλαιο· ἐξυπακούεται μεταξὺ θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. στὸ πρῶτο συμβόλαιο οἱ συμβαλλόμενοι εἶναι ὁ Κύριος κι ὁ Ἰσραήλ, στὸ δεύτερο ὁ Κύριος κι οἱ Χριστιανοί.
Κωνσταντῖνος Σιαμάκης, φιλόλογος, δρ θεολογίας
«Μελέτες 1», Θεσσαλονίκη 2008
(http://www.philologus.gr)