από Dionysios » Κυρ 18 Απρ 2010, 15:40:03
Εἰς μνημόσυνον ἱερομονάχου
Μάρκου Μανώλη
(† 16 ἀπριλίου 2010)
Στὸν ναὸ ποὺ πῆγα σήμερα τὸ πρωί, κυριακὴ τῶν μυροφόρων 18 ἀπριλίου 2010, προϊστάμενος εἶναι ἕνας εὐλαβὴς κληρικός, νέος σχετικὰ στὴν ἡλικία, ὁ ὁποῖος γνώριζε ἀπὸ παλιὰ τὸν μακαριστὸ πλέον ἀρχιμανδρίτη Μᾶρκο Μανώλη. δὲν εἶχε πληροφορηθῆ ὅμως ὅτι ὁ π. Μᾶρκος εἶχε κοιμηθῆ ἀπὸ προχθὲς καὶ ὅτι χθὲς τελέσθηκε ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία του. ἤξερε μόνον τὴν πρόσφατη περιπέτεια τῆς ὑγείας του, καὶ μόλις σήμερα τὸ πρωὶ ἔμαθε καὶ τὰ ὑπόλοιπα, ὁπότε μὲ πολλὴ συγκίνησι μνημόνευσε τὸν μακαριστὸ πνευματικὸ μετὰ τῶν κεκοιμημένων. ὅπως μοῦ εἶπε, θυμᾶται τὸν π. Μᾶρκο διάκονο ἀκόμη, ἀλλὰ καὶ στὴν συνέχεια τὸν ἐκτιμοῦσε ἰδιαιτέρως καὶ συχνὰ τὸν συμβουλευόταν.
Προσωπικῶς τὸν π. Μᾶρκο τὸν ἐγνώριζα ἐδῶ καὶ ἀρκετὰ χρόνια, ἀφοῦ ὡς Αἰτωλοακαρνὰν εἶχα γνωριμίες μὲ ἀρκετοὺς συμπατριῶτές μου ἀνθρώπους καὶ συνεργάτες τοῦ «᾿Ορθοδόξου Τύπου», ἀκόμη καὶ μὲ πνευματικὰ τέκνα καὶ συγγενεῖς τοῦ μακαριστοῦ ἱδρυτοῦ του ἀρχιμανδρίτου Χαραλάμπους Βασιλοπούλου. ἡ γνωριμία μου μὲ τὸν π. Μᾶρκο διευρύνθηκε κατὰ τὸ 1999-2000, ὅταν ἑτοίμαζα πρὸς ἔκδοσιν τὸ βιβλίο μου «῾Ο ἅγιος Διονύσιος ὁ θαυματουργός» (ἐκδόσεις «Κάλαμος», ᾿Αθῆναι 2000), διότι συνάντησα τὸν ἐκλεκτὸν αὐτὸν ἱερέα στὴν ἐνορία του καὶ τοῦ ἐζήτησα πληροφορίες γιὰ τὸν ναὸ τοῦ ἁγίου Διονυσίου στὴν περιοχὴ τοῦ Διονύσου ᾿Αττικῆς· ὁ ναὸς ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἦταν ὑπὸ ἀνέγερσι καὶ εἶχαν γίνει μόνον τὸ 30% τῶν ἐργασιῶν. ὁ π. Μᾶρκος ὄχι μόνον μοῦ ἔδωσε μὲ προθυμία τὰ στοιχεῖα ποὺ ἀναφέρω στὴν σελ. 95 τοῦ βιβλίου μου, ἀλλὰ προσφέρθηκε νὰ ἐνισχύσῃ καὶ οἰκονομικὰ τὴν ἔκδοσι, διότι αὐτὴ ἡ ἐργασία ἔχει τὰ πιὸ σύγχρονα στοιχεῖα γιὰ τὸν ἅγιο (βίος καὶ ἁγιότητα, θαυμαστὰ σημεῖα ἀπὸ τὸν 17ο αἰῶνα μέχρι σήμερα, πολιοῦχος καὶ προστάτης διαφόρων περιοχῶν, ναοί του σὲ ὅλη τὴν ῾Ελλάδα, πληροφορίες γιὰ τὶς εἰκόνες καὶ τὶς ἀκολουθίες τοῦ ἁγίου Διονυσίου).
Στὸν βίο τοῦ ἁγίου στὴν σελ. 6 εἶχα βάλει τὴν ἑξῆς σημείωσι· «ἡ παροῦσα ἔκδοσι θὰ ἦταν ἀδύνατο νὰ πραγματοποιηθῇ, ἂν δὲν τὴν ἐστήριζαν οἰκονομικῶς μία ὁμάδα φιλαγίων πιστῶν ὑπὸ τὸν συντονισμὸ εὐλαβοῦς ἱερομονάχου, οἱ ὁποῖοι ἅπαντες θέλουν νὰ παραμείνουν ἀνώνυμοι· συνεισέφεραν περίπου τὸ 70% τῶν δαπανῶν τῆς ἐκδόσεως». σήμερα ἀποκαλύπτω ὅτι αὐτὸς ὁ εὐλαβὴς ἱερομόναχος ἦταν βεβαίως ὁ π. Μᾶρκος Μανώλης, καὶ ἡ ὁμάδα τῶν φιλαγίων πιστῶν ἀπετελεῖτο προφανῶς ἀπὸ πνευματικοπαίδια του καὶ ἀνθρώπους τῆς περιοχῆς ποὺ εὐλαβοῦνται τὸν ἅγιο Διονύσιο. δὲν ἔμαθα ποτὲ τὰ ὀνόματά τους, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει σημασία· ἀρκεῖ ὅτι τὰ ξέρουν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος καὶ ὁ ἅγιος Διονύσιος, καὶ ὅτι θὰ τοὺς τὰ ὑπενθυμίζει πλέον καὶ ὁ π. Μᾶρκος τώρα ποὺ πῆγε κοντά τους.
῞Οταν ἐκδόθηκε ὁ βίος τοῦ ἁγίου, ἔδωσα στὸν ναό του στὸν Διόνυσο τόσα ἀντίτυπα ὅσα ἀντιστοιχοῦσαν στὰ χρήματα ποὺ μοῦ εἶχαν δώσει. ὁ π. Μᾶρκος δὲν τὰ δεχότανε, ἀλλὰ ἤθελε... νὰ πληρώσῃ τὰ βιβλία! μοῦ ἔλεγε· «τὰ χρήματα τὰ δώσαμε γιὰ τὸν ἅγιο, γιὰ νὰ σὲ βοηθήσουμε, ἐπειδὴ δὲν εἶχες λεφτὰ νὰ ἐκδώσῃς τὸ βιβλίο [ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ἤμουν ἄνεργος]· τὰ ἀντίτυπα ποὺ μᾶς δίνεις τώρα γιὰ τὸν ναὸ πρέπει νὰ τὰ ἀγοράσωμε ἀπὸ σένα»! τοῦ ἐξήγησα πῶς ἔχει τὸ πρᾶγμα καὶ τὸν ἔπεισα μὲ δυσκολία νὰ τὰ δεχτῇ (καὶ ἔτσι ὅποιος ἐνδιαφέρεται μπορεῖ νὰ προμηθευθῇ τὸν βίο τοῦ ἁγίου Διονυσίου ἀπὸ τὸν ναό του στὸν Διόνυσο ᾿Αττικῆς, ὅπου ἦταν ἐφημέριος τὸν τελευταῖο καιρὸ ὁ μακαριστός), ἀλλὰ συχνὰ μοῦ ἔλεγε ὅτι... «μοῦ χρωστάει χρήματα»! καὶ στὸ ἔντυπο τοῦ ναοῦ, ποὺ ἐκδίδεται κάθε μῆνα, ἔβαλε νὰ γράψουν ὅτι τὰ ἀντίτυπα μὲ τὸν βίο τοῦ ἁγίου τὰ προσέφερε κάποιος ὡς δωρεὰ ὑπὲρ τῆς ἀνεγέρσεως! δηλαδὴ καὶ χρήματα μοῦ ἔδωσε γιὰ τὴν ἔκδοσι καὶ κατόπιν ἔλεγε ὅτι κάποιος ἔδωσε τὰ βιβλία ὡς δωρεὰ γιὰ τὴν ὁλοκλήρωσι τοῦ ναοῦ! εἶχα μείνει ἄφωνος.
Τὸν ὀκτώβριο τοῦ ἔτους 2006 ἐκοιμήθη ὁ ἐπὶ 14 χρόνια πνευματικός μου μακαριστὸς πρεσβύτερος Νικόλαος Κογιώνης. ἔτσι βρῆκα καταφύγιο κάτω ἀπὸ τὸ πετραχῆλι τοῦ π. Μάρκου Μανώλη παρὰ τὸ ὅτι τὸ πρόγραμμά του ἦταν καθημερινῶς πολὺ φορτωμένο καὶ εἶχε πλῆθος ἐξομολογουμένων ἀπὸ ὅλο τὸ λεκανοπέδιο ᾿Αττικῆς. ἀσφαλῶς ὑπάρχουν ἄλλοι ποὺ γνώριζαν ἀπὸ πολὺ παλιὰ τὸν π. Μᾶρκο καὶ ἐξωμολογοῦνταν σ᾿ αὐτὸν ἐπὶ δεκαετίες, ὁπότε εἶναι ἀσφαλῶς ἁρμοδιώτεροι νὰ μιλήσουν γιὰ τὴν πνευματικότητά του. ἐγὼ ἁπλῶς θὰ δώσω τὴν δική μου πενιχρὴ μαρτυρία ἀπὸ τὴν περίπου τριετῆ ἐμπειρία μου ἐπιβεβαιώνοντας τὰ ὅσα λέγονται καὶ γράφονται γιὰ τὴν βαθύτατη ταπείνωσί του, τὴν ὑψηλὴ πνευματική του συγκρότησι, τὸν ἱεραποστολικό του ζῆλο, τὴν ἀνιδιοτέλειά του, τὴν προσήλωσί του στὴν ὀρθόδοξο παράδοσι καὶ στοὺς ἐκκλησιαστικοὺς θεσμούς, ἀλλὰ καὶ τὸν σεβασμό του στὴν λατρευτικὴ τάξι καὶ ζωή.
῾Ο Κύριος θέλησε νὰ πάρῃ κοντά του τὸν 74χρονο πιστό του ἱερέα Μᾶρκο Μανώλη στὶς 16 ἀπριλίου, ὥστε σὲ λίγες ἡμέρες (στὶς 25 τοῦ μηνὸς) νὰ γιορτάσῃ τὰ ὀνομαστήριά του στὸν οὐρανὸ μαζὶ μὲ τὸν προστάτη του ἀπόστολο καὶ εὐαγγελιστὴ Μᾶρκο μέσα στὴν ἀναστάσιμη χαρὰ τῆς αἰωνίου βασιλείας. ἀνθρωπίνως ἡ κοίμησί του εἶναι μία σημαντικὴ καὶ μᾶλλον δυσαναπλήρωτη ἀπώλεια γιὰ τὴν ἐκκλησία γενικῶς, γιὰ τὴν ἐνορία του εἰδικώτερα καὶ τὸν ἀνεγειρόμενο ναὸ τοῦ ἁγίου Διονυσίου, ἀλλὰ ἀσφαλῶς καὶ γιὰ τὴν «Πανελλήνια ᾿Ορθόδοξo ῞Ενωσι» (Π.Ο.Ε.) καὶ τὴν ἐφημερίδα της «᾿Ορθόδοξος Τύπος». τελευταία φορὰ ἐξωμολογηθήκαμε οἰκογενειακῶς στὸν π. Μᾶρκο λίγον καιρὸ πρὸ τῆς ἑορτῆς τῆς 25ης μαρτίου. τὸ γεγονὸς αὐτὸ σήμερα δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ μοῦ δημιουργῇ αἰσθήματα συγκινήσεως. θεωρῶ ἰδιαίτερη εὔνοια τοῦ θεοῦ πρὸς τὸ πρόσωπό μου τὸ ὅτι μὲ ἀξίωσε νὰ λάβω τὴν εὐλογία ἑνὸς ἄξιου λευίτου, ποὺ εἶχε ἐπάνω του τὴν χάρι τοῦ Κυρίου ποὺ ὑπηρετοῦσε πιστῶς καὶ ἀδιαλείπτως.